|
Zondag, 19 december 2010
In de late namiddag waren we ondanks de zware sneeuwval toch nog een paar kerstinkopen gaan doen. Dréke bleef thuis, samen met de poezen. Hij kan net als zij, binnen en buiten via het kattenluik.
Toen we rond half zeven thuis kwamen stond Dréke ons dan ook al op te wachten aan de tuinpoort. Ik zeg: "helaba, hebt gij uw konijntje mee buiten gebracht," want ik dacht iets in zijn muil te zien. Maar toen het buitenlicht aanging schrokken we ons een hoedje. Dréke had zich volledig uitgeleefd in de sneeuw en leek op een echte sneeuwman. Ik had mijn fototoestel in mijn handtas zitten en nam er gauw enkele beelden van ...
Een Bichon Frisé mag dan al wel een warme vacht hebben en dol zijn op sneeuw ... zijn pelsje is er echt niet voor geschikt, want de dikke, zware ijsbollen die aan hem hangen zijn echt geen pretje. Die kun je er alleen uitkrijgen door ze te ontdooien. Daarom doe ik Dréke ook altijd zijn skipakje aan als we in de sneeuw gaan wandelen, dat is echt geen overbodige luxe.
Daarna hebben we onze kleine sneeuwman in een warm bad gestopt om hem te laten ontdooien. Even later lag hij lekker te soezen in zijn mandje bij de open haard. Ocharme toch, die kleine schat!
En de eerste pakjes liggen intussen onder de kerstboom.
|
