Kleine Sparky in het doosje ...

Dréke: Waren er problemen?

Sparky: Inderdaad, want toen mijn baasjes mijn reis naar Nederland gingen regelen kwamen ze er achter dat dat ik minstens 3 maanden moest zijn! Ik was nog maar 3 weken! Voor geen geld wilden ze mij achterlaten dus er moest een oplossing gevonden worden. Aan de dierenarts die mij de prik gaf om mee op het vliegtuig te mogen, vroegen mijn baasjes om mij een nieuw paspoortje uit te schrijven waarop stond dat ik 3 maanden was. Hij ging akkoord en het kostte hun 50 euro. De dierenarts waarschuwde hun wel dat ze nog steeds tegen de lamp konden lopen want mijn tandjes (of het gebrek eraan ) zouden mij kunnen verraden!

Dréke: Amaaiii, hoe spannend!! Was je niet bang voor die reis??

Sparky: Nee, want ik sliep .  Mijn vrouwtje had mij in een reistasje gestopt en had mij in het vliegtuig tussen haar voeten op de grond gezet. We waren die dag nog op het strand gaan wandelen en ik, die nog zo klein was, was zeer moe. Ik sliep bijna de hele reis. Eens in de lucht was mijn vrouwtje zo opgelucht want als ze nu achter mijn leeftijd kwamen zouden ze echt niet meer terugkeren ! Een kwartiertje voor de landing kwam een stewardess aan mijn vrouwtje vragen of het klopte dat ze een hondje bij had. Mijn vrouwtje beaamde dat en zei dat ik sliep. Het was allemaal ok en ze ging weer weg. Oef! Ik werd pas weer wakker toen we al weer het vliegtuig verlaten hadden en daar was ik, in mijn nieuwe vaderland: Nederland! Ik ben nu 2,5 jaar jong en ik ben hier heel gelukkig!

Dréke: Jij bent inderdaad een gelukzak! Hoe zou het de andere hondjes in die winkel vergaan zijn?

Sparky: Ach, ik denk daar ook vaak aan. Wie zal het zeggen? De winkel is gelukkig weg nu, al een hele tijd. Toen mijn baasjes hier weer met vakantie waren zijn ze gaan kijken en hij bleek gesloten. Maar dat neemt niet weg dat er hier in Spanje  nog ontzettend vele wanpraktijken bestaan wat dieren betreft. Honden worden vaak schandelijk mishandeld! Gelukkig zijn er mensen en organisaties die zich hier voor inzetten, maar het leed blijft ontzettend groot!

Dréke: Sparky, hoe ben jij je prachtige Bichon Frisé staart verloren? Toch wel het grootste sieraad van ons ras!

Sparky's mooie staart werd hem door onwetende broodfokkers ontnomen!

Sparky: Ach, Dréke, dat is eigenlijk het enige trauma dat ik aan mijn afkomst over gehouden heb. Mijn staartje werd kort na mijn geboorte al afgebonden en dan nog op een verkeerde manier! Er staat een bultje op het stompje (littekenweefsel), ik heb er vaak last van en dan zit ik er op te kauwen. Het is een spijtige zaak ...

Dréke: Waarom hebben ze dat gedaan?

Sparky: Blijkbaar hielden ze mij voor een poedel. Dat stond ook op mijn paspoort. Mijn baasjes zagen al vlug dat ik zeker geen poedeltje was. Na heel wat zoekwerk dachten ze aan een Spaanse waterhond maar dat bleek ook niet te kloppen. Toen zag mijn vrouwtje heel toevallig op tv een uitzending waar men het had over een Bichon Frisé. Ze ging zoeken op het internet en kwam op jouw blogje terecht. Mijn vrouwtje herkende mij meteen!

Dréke: Inderdaad, al ben je wel een beetje groter dan mij.

Sparky: Ja, mooi meegenomen, hé! ) Broodfokkers nemen het spijtig genoeg niet zou nauw met het kweken en kiezen van ouders. Er zal bij mij vast wel ergens een grotere poedel of Spaanse waterhond in de familie zitten ). Maar hierdoor worden er ook veel te veel zieke dieren geboren of dieren die later allerlei kwaaltjes ontwikkelen. Ook daar heb ik weer geluk gehad want ik ben sterk en gezond!

Dréke: Ook draag je jouw kapsel niet als een typische Bichon.

Sparky: Nee, gelukkig niet! Mijn baasje vindt dat maar niks, dat verwijfde gedoe! Hij wil me zoals ik ben: lekker stoer!

Dréke: Verwijfd?? Ik?? (slik) Pardon??

Sparky: Haha! Trek het je niet aan, Dréke! De vrouwtjes blijken jouw heel erg knap te vinden! Je hebt succes!

Sparky en Tamara

Dréke: Het is al goed! Zeg, met die lange poten van jou zal je wel heel hard kunnen rennen! Krijg je daar ook vaak de kans toe?

Sparky: Oh, ja! Mijn vrouwtje gaat vaak skeeleren, wel een half uur tot 3 kwartier aan een stuk! Ik mag dan mee rennen! Heerlijk vind ik dat!

Dréke: Nu wat anders! Straks moeten we weer naar huis. Zullen we nog wat genieten van het mooie strand? Wat wandelen en rennen langs de waterkant?

Sparky: Goed idee! Maar begin niet achter de vrouwen te lopen, hé, Dréke!

Dréke: Maar nee, gij! Dat zou ik mijn vriendinnetjes thuis zeker niet willen aan doen! Wat zouden Zoety en Beejee wel niet denken!

Sparky: Je bent een prima kerel, Dréke )