De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
Klaus Van Isacker, ex-hoofdredacteur van 'VTM Nieuws' en van 'De Morgen' deed gisteren op tv zijn aangrijpende verhaal over een zorgeloze zomernacht aan zee die fataal eindigde toen hij overvallen werd door twee onverlaten, twee illegalen die na een eerdere misdaad vrijgelaten werden maar toch illegaal in ons land bleven ronddwalen om de crimineel uit te hangen. Hallo justitie?
Van Isacker herstelt nu nog altijd van zijn hersentrauma dat hij opliep bij de overval op de Oostendse zeedijk einde vorige zomer. Het was een brutale straatroof.
Van Isacker: "Het was een fantastische nazomeravond. Tot ik ineens met mijn hoofd in een plas bloed op de zeedijk lag"...
"Het zijn illegalen, wellicht Noord-Afrikanen. Die gasten hadden hier niet mogen zijn"...
"Als het helemaal donker is, heb ik het gevoel dat ik val. Tot voor kort draaide de wereld als ik ’s ochtends mijn ogen opende. Alsof ik dronken wakker werd: het plafond tolde rond."
Jammer dat Van Isacker de criminaliteit bij onze vreemde medemensen onderschat: "Van de mensen die naar het Westen komen, wil 90 procent alleen maar veiligheid en een toekomst voor zichzelf en hun kinderen. Die mensen willen op geen enkele manier last veroorzaken."
Met zo'n mentaliteit is het misschien toch veiliger om zat achter het stuur van je wagen te kruipen in plaats van te wandelen in de duistere nacht?
Coco Chanel was de bijnaam van directeur Griezelmans van Basisschool Lyceum Hasselt. Hij droeg steevast een herensacochke bij zich en beiden waren onafscheidelijk. Zijn hobby was het verstoren van de gemoedsrust van leerkrachten, hulpverleners en iedereen die in zijn weg liep. Hij speelde onder één hoedje met CLB-psychopaat Horbert. Beiden waren narcistische machtswelustelingen die ijverden om de meest vernietigende impact te hebben op hun naaste omgeving.
Het gebeurde in de jaren 90 toen Griezelmans het waardige lyceum van weleer een flinke deuk gaf bij de inschrijvingen van nieuwe leerlingen. Hij ging wirwarrig te werk zonder enige selectie. Hij nam eenderwelke Turk aan om die naast een Vlaamse leerling in de klas te deponeren. Tot zijn groot jolijt waren er enkele verse Turkse gezinnen zich komen vestigen in de Tuinwijk rondom de school.
En dan had de sukkelaar ook nog de bijnaam 'de pedofiel', omdat hij zo graag ronddrentelde in de kleedkamers waar leerlingen zich omkleedden voor het medisch onderzoek. Tot groot ongenoegen van schoolarts dokter Zhivago. Zijn assisterende verpleegsters Eugenie en Eufrasie, twee manwijven, konden hem tenslotte met geweld verwijderen uit het dokterskabinet.
En nu zit Griezelmans in de hel te vechten tegen alle duivels... voor eeuwig.
Die Hollanders toch... Wat zijn ze toch vindingrijk in het meesleuren en meeslepen van migrantenleerlingen doorheen hun stuntelige schoolloopbaan.
Het nieuwe Hollandse verzinsel is om de eindtoets in groep 8 te vervangen door een doorstroomtoets die begin februari al afgenomen wordt. Geen eindtoets meer. En als het resultaat op de doorstroomtoets beter is dan de opinie van de leerkracht, wordt het schooladvies aangepast en kunnen al die bruin mannen, geletterd of niet, wit of niet wit getint, rijp of rot voor voortgezette studies, 'doorstromen' naar eenderwelke middelbare school. Ook wanpresteerders, slecht lerenden, anderstaligen, zwakzinnigen, en alles wat hier niet thuis hoort dat met de hakken over de sloot hun toets aflegden, die kunnen nu allemaal doorstromen naar het middelbaar onderwijs waar ze het onderwijsniveau nog verder kunnen toetakelen.
De bedoeling van doorstromen is kansenongelijkheid tegengaan. Als in maart de resultaten op de doorstroomtoets bekend zijn, kunnen leerlingen zich al aanmelden in een middelbare school, ongeacht hun basisvaardigheden voor taal, rekenen, wetenschappen en algemene kennis. Want de doorstromingstoets kan voorbereid worden, er kan geoefend worden om goed te presteren op de toets. Er zal dus veel gefoefeld worden.
'Doorstromen' is een toverwoord geworden! Blijven zitten hoeft niet meer, bijlessen ook niet, en sancties nog veel minder. Zonder obstakels. zonder haperingen vlot doorstromen naar het echte leven... een leven zonder kwaliteit.
Donald Trump moet schrijfster E. Jean Carroll 83 miljoen dollar schadevergoeding betalen wegens 'smaad'.
Trump noemt het vonnis "absoluut belachelijk" en geeft aan in beroep te gaan. Trump: "Carroll is gestoord, het verkrachtingsverhaal is helemaal verzonnen, en de rechtszaak is een gemanipuleerde heksenjacht op poten gezet door Joe Biden" .
Nadat de inmiddels bejaarde schrijfster hem betichtte van aanranding, bleef hij ontkennen dat hij het mens ooit ontmoet had en dat ze de aanranding verzonnen had. Hij noemde haar een gestoorde leugenaar met een verhaal dat compleet uit de lucht gegrepen is. En zo kwam er een nieuwe zaak voor smaad.
Verwonderlijk wat vrouwen allemaal klaar krijgen... Schrijfsters, advocates, het hele feministische clubje inclusief vrouwelijke rechters, slaan de handen in elkaar om mannen klein te krijgen.
E. Jean Carroll getuigt in rechtbank over vermeende verkrachting door Trump
De Verkrachting in een Pashokje
Of: Hoe de heksenjacht op Trump begon, en hoe gerechtelijke dwalingen leiden tot gigantische schadevergoedingen.
In de glorietijd van het #Metoo-gekweel dook er in de VS een schrijfster op die Trump beschuldigde van verkrachting. Achtentwintig jaar geleden (!) zou Trump haar in een kleedkamer van een warenhuis seksueel aangerand hebben. E. Jean Carroll was haar naam. Zij wijdde in haar nieuwe boek een fragment aan haar relaas over de aanranding en verkrachting. Uit angst voor publieke vernedering zweeg ze tot nu. Twintig lange jaren heeft het mens nodig gehad om zich te bevrijden van haar angsten. Gefrustreerde vrouwen met diepgewortelde mannenhaat kennen geen angsten, zij kanaliseren hun ergernissen over vroegere erotische mislukkingen in verzonnen aanklachten jegens mannen met zgz seksuele grensovertredingen. In het geval van Carroll koos zij Trump als mascotte om met haar verleden in het reine te komen. En om haar nieuwe boek kracht bij te zetten, zoog ze een verkrachtingsverhaal uit haar duim. Trump verwerpt de beschuldiging. In een verklaring stelt hij dat hij Carroll nooit ontmoet heeft en "dat haar boek in de afdeling fictie moet verkocht worden".
Terzake, met Annelies Beck. Het ging over kinderen die sterven bij verkeersongevallen. Hoe kunnen we slachtoffers vermijden? En dan werd er hoofdzakelijk gesproken over verbetering van de infrastructuur van het wegennet, 30-zones en zo, met het accent op het rijgedrag van de automobilist. Studiogast Paul Vande Walle: "... We moetenniet de zwakke weggebruiker viseren, maar het verkeer en de automobilisten..." Alsof fietsende scholieren de wegcode niet hoeven te kennen.
Ik weet niet of er verkeersonderricht gegeven wordt op de scholen, maar het zou wel logisch en noodzakelijk zijn. Zeker in een tijdperk van elektrische fietsen. Het lesrooster zou minstens 1 uur per week aandacht moeten schenken aan de wegcode en aan het gedrag van de fietser in het verkeer.
Het aantal fietsongevallen zal in de toekomst blijven stijgen als roekeloze fietsers met een torenhoge eigendunk niet aangepakt worden. Uitgerekend deze kwetsbare groep wordt niet gecontroleerd, hoeft geen fietsrijexamen af te leggen en ook geen theoretisch examen over de verkeersregels. Zonder verkeersinzicht, zonder fietsrijvaardigheid, zonder fietservaring, en vooral zonder discipline, worden fietsers op het verkeer losgelaten. Alsof alleen de automobilist moet opletten en de verkeersregels moet naleven.
De bel rinkelt en de school is uit: dat is het sein voor chaos in alle straten rondom de schoolpoort. In deze jungle waar fietsers de sterke weggebruikers zijn, gelden geen verkeersregels. Zij mogen zich onherkenbaar in het verkeer begeven, zonder nummerplaat op hun fiets, en een rugnummer ontbreekt er ook. Fietsers zijn in staat om incognito het verkeer te terroriseren en automobilisten te plagen.
De meeste overtredingen die ik vaststel bij fietsers gaan over het negeren van voorrangsregels, het plotseling uitwijken zonder richting aan te geven met de arm, over zebrapaden razen, en ronde punten bestormen alsof er die voor hen alleen aangelegd zijn.
Scholen en ouders hebben de belangrijke taak om schoolgaande fietsers te wijzen op de wegcode die voor iederéén geldt, voor álle weggebruikers, dus ook voor fietsers... in het belang van een veilig fietsverkeer zonder fietsongevallen.
Er loopt een gerechtelijk onderzoek tegen voetbalcommentator Eddy Snelders (foto) wegens ernstige zedenfeiten. Exhibitionisme en Voyeurisme zijn de beschuldigingen. Eddy als exhibitionist en voyeur, gluren en masturberen, dat is zijn leven.
De onthullingen over deze pathologische neigingen en het seksueel-perverse leven van Eddy begonnen toen een buurvrouw hem in volle glorie zag masturberen aan het raam van zijn kantoor van immo- en bouwbedrijf in Brasschaat.
Niet veel later kwam aan het licht dat Snelders ook nog verdacht werd van Voyeurisme, omdat hij met verborgen camera's naakte vrouwen filmde, waaronder zijn eigen stiefdochter. De behoefte om naar naakte vrouwen te gluren wordt gevoed door de steeds terugkerende seksuele opwindingen. Beelden van vrouwen die zich uitkleden zijn seksueel prikkelende scènes die op het netvlies geprint worden en lange tijd seksueel opwindend blijven.
Eddy Snelders is een boeiende case voor zielenpeuteraars in hun zoektocht naar ontspoorde seksmaniakken. Seksschandalen zijn vette kluiven voor die mannen die graag roeren in de zielenroerselen van hun gestoorde patiënten, om hun intiemste gedachten en wensen te ontdekken. Het is ook spannend om alter ego's na te pluizen. Zoals Snelders ook een alter ego had dat niet gekend was in zijn omgeving.
Snelders is een psychisch wrak en dat komt nooit meer goed. Allerlei therapieën voelen zich geroepen om de psyche van Snelders uit de lappenmand te halen, maar mirakels bestaan niet. Seksueel geobsedeerde Eddy voelt zich goed in zijn vel met gluren en masturberen. Hoewel hij normale geslachtsgemeenschap zeker niet schuwt. Toch blijft hij zich aangetrokken voelen tot buitengewoon opwindende situaties, op zoek naar scènes die hem seksueel prikkelen.
Het jaar 2012. Toen Pascal Smet minister van Onderwijs was sprak hij de volgende onwijze woorden uit: "Vlaamse scholieren moeten meer verdraagzaam zijn. Onze kinderen moeten leren met andere culturen samen te leven, dat bevordert de integratie van nieuwkomers". Zo ongeveer klonken zijn verzuchtingen.
Smet volgde een doodlopende eenrichtingsweg op in zijn denken. In een verdraagzame opstelling tegenover migranten wordt al te vaak het initiatief van de Vlaming verwacht. Is er ooit eens onderzocht hoe binnensluipers zich inspannen om te integreren? Ik denk het niet, het zijn wij, arme drommels, die verantwoordelijk geacht worden voor een harmonieuze samenleving. Dat is ons vroeger al ingeprent toen een handjevol migranten begon aan te zwellen. WIJ moeten onze armen wijd open houden en migranten positief benaderen, in ons hart sluiten in een streven naar complete sympathie en tolerantie voor de moslimgemeenschap.
In het verlengde van de tik op de vingers van Vlaamse jongeren door Pascal Smet, werd er een grootschalig onderzoek bij Antwerpse en Gentse scholieren uitgevoerd, waaruit blijkt dat "één op drie Vlaamse jongeren negatief staat tegenover moslims". Wat bezielt die twee anderen eigenlijk? Is er iets bekend over hun standpunten?
Mijn kritische bedenkingen bij dit dubieuze scholierenonderzoek:
- Fout uitgangspunt was dat van Vlaamse jongeren verwácht werd dat ze zich tolerant opstelden jegens moslims. Het onderzoek was dus al gekleurd vanaf het begin. Niet-tolerant gedrag werd afgekeurd, en dat bleek duidelijk uit die ene zin waarmee het onderzoek eindigde: "Maar er is beterschap in zicht"... Beterschap?!... Moeten dan alle Vlaamse jongeren moslims tolereren?! Is dát 'beterschap'?! Zou het niet beter zijn om bij Vlaamse jongeren te werken aan een kritische houding van argwaan en terughoudendheid tegenover moslims en hun rare religie?
- Hoe ver reikt de kennis van Vlaamse scholieren over de islam en zijn aanhangers? Het is goed mogelijk dat de moslimsympathisanten niets wisten over het moslim-zijn alvorens ze deelnamen aan het onderzoek. Hoeveel wereldvreemde Vlaamse jongeren hebben ze vanonder de kerktoren opgetrommeld om hun opinie over moslims te peilen? Hun naïeviteit blijkt uit het verontrustend lage percentage dat denkt dat moslims criminelen zijn. Slechts 20%! Wat denken die andere 80%?...
Hoe het islamonderwijs zich kan handhaven in onze westerse middens is voor mij een raadsel. Toch raad ik islamleraars aan om maandag tijdens hun lessen het verhaal van Souad te behandelen. Om hun leerlingen een bredere kijk te geven op de islam en de koran, in een andere context, niet islamitisch-bekrompen.
Het nieuwe lesonderwerp krijgt de naam: "Het leven van een vrouw is minder waard dan papier". Meerdere islamlessen zullen nodig zijn om moslimleerlingen tot inkeer te brengen.
Laten we alle moslims die ‘geschokt’ zijn als er ergens een koran wordt verbrand eens vragen waarom ze nooit ‘geschokt’ zijn als een vrouw levend verbrand wordt. Op 17 januari jl. konden we zien hoe een meisje ergens in de islamitische wereld levend verbrand werd. Een uitzinnige menigte, aangevoerd door een imam die Arabische teksten schreeuwt, juicht en geniet vanwege het onmenselijke spektakel. De video is inmiddels verwijderd van YouTube, maar de foto niet. Mijn maag draaide zich om en ik was diep geraakt; woedend en verdrietig tegelijkertijd.
Inmiddels werken moskeeën aan een verbod op koranverbranding om de ‘religieuze vrede’ te beschermen. Het onderstaande verhaal van Souad, een Palestijnse vrouw die slachtoffer werd van eerwraak, toont overduidelijk aan dat noch de islam, noch de koran thuishoren in een democratische rechtsstaat.
In Nederland is een wet goedgekeurd die zegt dat er in élke gemeente een asielcentrum moet komen. Asielzoekers worden verplicht verspreid over het hele land. Weg met de eigenheden van autochtone gemeenschappen.
Geert Wilders zit verveeld met deze spreidingswet, de regeringsvorming kan er door verstoord worden.
Veel erger is het gevaar dat er in ons land ook zo'n strikte spreidingswet komt. Vluchtelingenwerk Vlaanderen zegt dat we die wet hier ook kunnen gebruiken. Als De Moor, Fedasil enoverbelaste gemeentes het op hun heupen krijgen, de wanhoop nabij en de handen in het haar bij het aanschouwen van de steeds aanzwellende instroom van vreemdelingen, inclusief gespuis en terroristen, losers en tuig allerhande, kunnen ze in een opwelling, op een moment van opperste radeloosheid, de beruchte spreidingswet in ons land installeren. O jee!...
Citaat Turkse tolk Gülnür: "Als Turkse leerlingen liegen, is dat om te overleven. Wij moeten hun leugentjes met een korreltje zout nemen en we mogen hen dat niet kwalijk nemen. Liegen is hun overlevingsstrategie... Blabla....".
Liegen om te overleven!? Die had ik nog nooit gehoord. Het gebeurde tijdens een vergadering op school over de migrantenproblematiek. Atheneum van directeur Blauwbaard, schooljaar 1992-1993. Aanwezigen waren de directeur, migrantenwerksters, schoolbegeleiders, leerkrachten en de Turkse tolk. Het was de Turkse tolk die het gezelschap rond de tafel schaamteloos imponeerde met nonsens die nergens op sloegen. En toch zag ik een aantal van de aanwezigen instemmend knikken, gehypnotiseerd door de prietpraat van een allochtoon die ons hier de les komt lezen. Het was de tijd dat men angstig was om voor 'racist' uitgescholden te worden, dat men beleefd en inschikkelijk luisterde naar exotisch gekwebbel en Turks gekweel. Het was ook de tijd dat niemand mocht weten dat je lid was van het Vlaams Blok. De 'verdraagzamen' konden het Vlaams Blok niet luchten.
De Turkse tolk domineerde de vergadering met een eenrichtingsweg naar de allochtoon toe. WIJ moeten begrip opbrengen voor hun afwijkend onaangepast gedrag. WIJ moeten verdraagzaam hun foutjes en misstapjes door de vingers zien. ONS begrip is goed voor HUN integratie... Op geen enkel moment werd er gesproken over Turkse leerlingen die ónze voorschriften, ónze eisen, ónze gebruiken, ónze taal, moeten respecteren en zich daaraan aanpassen.
De tendens om migrantenjongeren te verontschuldigen voor fout gedrag vond ik verontrustend, de gewetensvorming bij migrantjes komt erdoor in het gedrang. Voeg daarbij de vernietigende invloed van islamlessen, dan staat de deur op een kier voor ontsporing en wangedrag!
Bart De Wever heeft er niets op tegen om premier te worden. Geen wereldschokkend nieuws. Telkens verkiezingen in zicht komen zet Bart een grote kwaak op, met een ziekelijke allergie voor het Vlaams Belang. Tijdens de campagne kregen zijn ambities verscheidene nuances, het premierschap steeds verder voor zich uitschuivend. En zo gebeurde het dat wij eerst een Italiaanse homo als premier kregen, en later een kale Waal. En toen kwam er ook nog een Waalse feministe die gehecht was aan de eenheid van België. Zij zag taalkundige en culturele diversiteit als een bron van rijkdom voor België... Arme Vlamingen!
Premier Alexander De Croo en minister van Buitenlandse Zaken Hadja Lahbib waren in China voor een tweedaags bezoek. Ze ontmoetten er de Chinese president Xi Jinping.
Lahbib heeft Algerijnse roots en dat inspireerde een lezer om schitterend te reageren op: Habibberdebibdoor'tscheldt
Plaat schreef:
Xi Xi Ping komt de zaal binnen voor een gesprek met den Alex en Habib. Verontwaardigd kijkt hij zijn personeel toe en vraagt : Wij hadden toch een onderhoud met België, dacht ik. Welk moslimland stond er tegelijk op het programma? Maar meneer Xi, dat is Habib, de minister van buitenlandse zaken, zegt zijn chef. Echt, een moslim! Ja, meneer Xi. In België gaat dat zo. Echte Belgen worden achteruit geduwd voor het nieuwe volk. Ze zijn al zo ver opgeklommen tot de hoogste regionen. Waarop Xi een stap vooruit zet en den Alex vriendelijk lachend de hand schudt, en bij zichzelf denkt, wat een idioot. Oh, en regel maar wat varkensvlees want zij hebben tenslotte toch wat bussen van ons besteld. Voor wat hoort wat en het is goed genoeg voor de Oeigoren. En vergeet niet onze spionagediensten in te schakelen om te zien of deze ook omkoopbaar zijn. Welkom Alex en Hab . .. bi …bib, neem plaats.
Zijn man... zijn echtgenoot... man getrouwd met man... Moeilijk spontaan te vatten voor normale hetero's. En toch wordt er van hetero's verwacht dat ze begrip en tolerantie opbrengen voor het onnatuurlijke leven van twee gelijkgegenderden. En we mogen ook niet in lachen uitbarsten als ze met hun perverse kapsones op de proppen komen. Ze willen gelijke rechten, gelijke geslachten, alles gelijk, ook kinderen willen ze... biologisch onmogelijk, maar daarvoor maken ze gebruik van misdadige praktijken zoals draagmoederschap. Adoptie is te min voor die andersen.
De 'echtgenoot' van de Franse premier is nu minister van Buitenlandse Zaken. Doet me denken aan Zelensky die een transvrouw benoemde tot woordvoerder/ster van het Oekraïense leger. Sarah Ashton-Cirilli was oorspronkelijk een man, maar die liet zich opereren en werd omgebouwd tot een vrouw. Ai, dat deed pijn. Die transvrouw is nu woordvoerder van het leger. Een knipoog van Zelensky naar het 'decadente' westen?
Het is lang geleden dat ik nog iets schreef over Blauwbaard, directeur van een atheneum in Heusden-Zolder, die met zijn handen niet kon afblijven van zijn leraresjes.
Het atheneum van directeur Blauwbaard was gekleurd, en het tintenschema ging van lichtbruin naar donkerbruin. Alle tinten bruin van het kleurenspectrum waren aanwezig. Een atheneum als een pittoreske mozaïek!
Blauwbaard kennen we als een casanova en een vrouwenversierder, een verleider en een misleider, een manipulator die elk van zijn beweringen introduceerde met de slagzin "Met alle respect, máár...". En na deze voorsprong in de dialoog kreeg hij voluit de kans om zijn ideeën op te dringen aan zijn gesprekspartner.
Blauwbaards zoontje heette Gaetan, een welluidende naam met een Italiaans accent. Gaetan volgde basissonderwijs in de school van Mosselmans. Dus ver weg van de Turkenschool van zijn vader die volwaardig onderwijs wenste voor zijn zoon. Terecht... In die tijd zat Blauwbaard verwikkeld in een soort vechtscheiding met zijn ex. Een ex waarvan je je afvraagt waarom hij er ooit mee trouwde. Want aan iedereen die het horen wilde vertelde hij de wildste verhalen over alle onhebbelijkheden van zijn ex. De toehoorders kregen wel nooit de versie van háár te horen. Ik heb ondervonden dat je altijd alle klokken tegelijk moet horen luiden... Bim bam bom!
Op zekere dag vroeg Blauwbaard mijn tussenkomst bij een geschil tussen de ex van Blauwbaard en en Blauwbaards nieuwe vriendin... Oei! Ik begon aan een nattige tv-soap te denken en nam me voor om me niet in een wespennest te nestelen. Maar dat was nog niet alles. Er waren ook nog ándere figuranten die meespeelden in de soap. Zo waren er directeur Mosselmans, psychopaat Horbert en zijn vriendin Vivi, en natuurlijk ook de onderwijzer van Gaetan. Iedereen had het beste voor met Blauwbaards zoontje en vooral met zichzelf. Geheimzinnige gesprekken, insinuaties en zaagverhalen draaiden allemaal rond dat ene jongetje dat zich nergens van bewust was, maar als speelbal gebruikt werd bij een vechtscheiding. Uitzichtloze discussies en onduidelijkheden deden me besluiten om me terug te trekken uit de intriges waarmee Blauwbaard zijn tijd verdreef... Gaetan als speelbal bij een vechtscheiding!
De Afspraak gisteravond op Canvas... Caroline Gennez heeft er een walgelijk nummertje opgevoerd. Er hapert iets aan dat mens. Steekt monologen af waaraan geen einde komt en als gesprekspartners willen tussenkomen blijft ze verder prevelen en mompelen, alsof ze tegen zichzelf praat. Hoe heet dat syndroom ook alweer? Of is het een babbeltruc?... Het leidde tot een kakofonie van kwebbelende babbelaars, een onderonsje waar de kijkers niets aan hadden. Bart Schols keek meermaals vertwijfeld om zich heen. In gedachten vervloekte hij Gennez. Het Israëlisch-Palestijnse conflict loste Gennez in een handomdraai op door partij te kiezen voor Gaza en over genocide door Israël beginnen te zeuren.
In tien jaar tijd is het aantal rilatine-slikkende jongeren sterk gestegen, vooral bij meisjes, zo blijkt uit een studie van de Christelijke Mutualiteit, en dat zei het VTM-nieuws gisteren.
Mijn gedacht over ADHD en rilatine schreef ik hier meermaals sinds het begin van mijn blogbestaan, over mijn ervaringen met rilatinegebruikers op school en hun ouders, over mijn ex-collegaatjes die ADHD-diagnoses uit hun duim zogen en daarna de moedertjes wijsmaakten dat hun kind rilatine nodig had om aandachtiger te zijn in de klas en om thuis rustig hun huiswerk te kunnen maken. Rilatine werd voorgesteld als een wonderpil om wildebrassertjes in toom te houden. Pedagogisch onmacht van de ouders!
ADHD is een neurobiologische uitvinding om de rilatinepil te kunnen verkopen. ADHD bestaat niet en daarom zijn er geen officiële diagnosecriteria.
Ik ga niet alles opnieuw vertellen en laat de lezers snuffelen in mijn archief bij de onderwerpen: rilatine als legale drug - rilatine en psychische stoornissen - de diagmose ADHD is in strijd met het kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties - rilatine en leerprestaties - rilatinemisbruik door gezonde studenten - ADHD-diagnoses - ADHD bestaat niet - rilatinemisbruik - giftig en verdovend! - de stotterpil - stop met kinderen rilatine voorschrijven - ADHD is fictie - het nattevingerwerk van PMS'ers - rilatine en leerprestaties - de werking van psychotica - aan mijn ex-collegaatjes, de drugsdealers - rilatine is geen leerpil - geen medische diagnose voor ADHD - hyperactiviteit is geen diagnosecriterium voor ADHD - cannabis in plaats van rilatine...
Vervoersmaatschappij De Lijn ligt zwaar onder vuur door de afschaffing van veel te veel haltes. Daarover ging het gisteren op tv in De Zevende Dag waar Lydia Peeters van Mobiliteit alles probeerde uit te leggen. Het hielp niet. Natuurlijk niet.
Als er 1 bushalte weg moet dan is het wel die ene aan een rond punt in het dorp waar ik woon. Daar is een rotonde die elke woensdagmiddag compleet lamgelegd wordt door een bus van De Lijn die daar minutenlang blijft parkeren om een bende scholieren aan boord te laten. Niemand is gehaast. Nog trager dan schildpadden kruipen ze schoorvoetend in een overvolle bus, zoals een kudde schapen die schuifelen ook voetje voor voetje naar de graswei waar ze loom blijven grazen aan groene grassprietjes. Maar die schaapjes hinderen het wegverkeer niet zoals een bus aan een rotonde dat wel doet.
Die rotonde heeft vijf invalswegen. Een overladen rond punt oprijden lukt niet want er is file. Hier en daar durft een ongeduldige chauffeur al eens een bedeesd toeterje blazen, maar dat helpt niet want de buschauffeur heeft alle tijd en de busgangertjes zijn ook niet gehaast om thuis direct aan de soep en de patatjes te beginnen. Beladen met zware rugzakken en gewapend met hun smartphone in de hand sloefen ze in bendevorming richting busopening. Het verkeer komt pas goed op gang als de bus het overlastbushokje verlaat. Weg met alle overlastbushokjes!
Sven Pichal is een ex-radiopresentator die verzot is op kindjes. Niet onschuldig, maar crimineel en pervers. En dan zocht hij ook nog bondgenoten om zijn ziekelijke verzuchtingen mee te delen. De rotzakken.
In de gevangenis heeft hij kunnen mediteren over zijn seksueel gestoorde leven. In afzondering en afgesloten van alle verleidingen van de buitenwereld kon het lukken om tot inkeer te komen. Of toch te doen alsof.
En daarom mocht hij met een enkelband de gevangenis verlaten om op consultatie te gaan bij de psychiater, een advies van zijn geslepen advocaat. In de wandelgangen wordt er gefluisterd dat de therapeut zelf tureluurs geworden is. Het geval Pichal bezorgde hem grijze haren, maagzweren en andere narigheden.
Ziekelijke neigingen die verankerd zitten in het DNA van een hyperventilerende kindervriend zijn onbehandelbaar. Een patiënt met pathologische interesse voor kinderen is voorgoed verloren voor de maatschappij. Zijn perverse brein is klaar voor recidive.
Toch is Pichal vrijgelaten, onder voorwaarden. Geen enkelband meer, geen tralies meer om tussendoor naar buiten te gluren. In afwachting van het onderzoek naar kinderporno mag hij nu thuis rustig fantaseren en dromen over kinderen waaraan hij niet meer mag raken, ook niet naar kijken, niet mee spreken, en zeker geen kiekjes doorsturen naar andere kinderliefhebbers. Kortom, een wereld zonder kinderen is een opperste kwelling voor hem in zijn verdere leven.
De voorwaarden die hij moet naleven zijn zo goed als onhaalbaar om er een nieuw leven mee op te bouwen.Niet meer mogen omgaan met minderjarigen, geen pintjes meer mogen drinken, van drugs afblijven, niet meer mogen internetten, en voor de rest van je leven in je ziel laten peuteren waar psychiaters met een vergrootglas zedendelicten opsporen. Om infantiel van te worden...
