Inhoud blog
  • Ziezo!
  • 730. nachtvlinder
  • 729. samenwerking
  • 728. stout & straffen
  • 727. hij zat te lezen
  • 726. de praatmaat
  • 725. none = geen
  • 724. de vaat & de bvba
  • 723. op 't hoekje
  • 722. beschouwelijk
  • 721. droge koude
  • 720. de aha-erlebnis
  • 719. quasi tegendraads
  • 718. vervolgontmoeting
  • 717. er weze licht
  • 716. buurman Jan
  • 715. twéé moeiallen ?
  • 714. boom die sprak
  • 713. een zielige smoes
  • 712. wachtkamer, 1957
  • 711. schrijfantennes
  • 710. littekens
  • 709. grapje op 't bord
  • 708. maan, muis, mug
  • 707. straatnieuws
  • 706. groepsdruk
  • 705. stuur' Knorrepot
  • 704. destructief - II
  • 703. drie suizen
  • 702. destructief - I
  • 701. ín de zon lopen
  • 700. mambo - Swayze
  • 699. steakmes
  • 698. ze meent het
  • 697. de reis van MML
  • 696. lippenstiften
  • 695. schaduw
  • 694. 00°- 000°
  • 693. matabiche
  • 692. efkes denken ...
  • 691. gouden momentje
  • 689. voor slapelozen
  • 690. liefdesverdriet
  • 688. een hond II / II
  • 687. vertrouwen
  • 686. met maten
  • 685. de non, 1971
  • 684. sfeervol ?
  • 683. een hond I / II
  • 682. een vleugje boom
  • 681. uit '96
  • 680. kerkbezoek
  • 679. soep & tekst
  • 678. voor niks
  • 677. de inbreker
  • 676. namen geven
  • 675. heldere koppekes
  • 674. eerste schooldag
  • 673. kindervriendschap
  • 672. van Rika & Leiden
  • 671. tuinpad
  • ------ majesteitelijk
  • 670. wie doet zoiets?
  • 669. alle baten helpen
  • ------ stel ...
  • 668. eerst afwerken ?
  • 667. onkunde >< onwil
  • ------ stokstijf-stil
  • 666. leren zwemmen
  • 665. ruitjespapier
  • ------ op de stoep
  • 664. de modelmoeder
  • 663. die giechel II / II
  • ------ aangehouden
  • 662. winkelding
  • 661. die giechel I / II
  • ------ 't geeft moed
  • 660. foto II / II
  • 659. foto I / II
  • ------ de buis van -
  • 658. flets
  • 657. de Drie Gratiën
  • ------ hoogstam, toen
  • 656. kolen in potten
  • 655. rode kool
  • ------ WTF
  • 654. trullo, trulli
  • 653. boer zoekt volk
  • ------ pech & chance
  • 652. een telefoonlarf
  • 651. match & mismatch
  • ------ wat een kwal !
  • 650. de D-T affaire
  • 649. compliment
  • ------ eendagsvlieg
  • 648. hij stopt ermee
  • 647. een voettocht
  • ------ kinderlogika
  • 646. handtekening
  • 645. horror vacui
  • ------ in Canada
  • 644. schrijven
  • 643. radio Oostende
  • ------ het 4de gebod
  • 642. neurofysiodinges
  • 641. afwezig - III/III
  • ------ de afwezigheid
  • 640. 't is weg
  • 639. afwezig - II / III
  • ------ actrices & tranen
  • 638. beiaard
  • 637. afwezig - I / III
  • ------ humor à la Ma
  • 636. verzonnen verhaal
  • 635. pannekoekendag
  • ------ wat wasser ?
  • 634. een duo-werking
  • 633. kruisbestuiving
  • ------ speciaal moment
  • 632. nog over goud 2v2
  • 631. nog over goud 1v2
  • ------ sterke hond
  • 630. keukenplezier
  • 629. over uitvindingen
  • ------ spiegelen
  • 628. gevonden II / II
  • 627. gevonden I / II
  • ------ schermbeveiliging
  • 626 mondeling
  • 625. zwijnerij
  • ------ fruit is
  • 624. kattemenoeltje
  • 623. Brugse kant
  • ------ boemerang
  • 622. dans der parasols
  • 621. weinig woorden
  • ------ over regen
  • 620. kat & personeel
  • 619. een kattenkijk
  • ------ een vergadering
  • 618. in trance
  • 617. een blij momentje
  • ------ een katte-bak
  • 616. te koop in Urk ?
  • 615. ongerustheid
  • ------ tafelmanieren
  • 614. Oeselgem II/II
  • 613. Oeselgem I/II
  • ------ succesje
  • 612. de lijst
  • 611. kartonnen dozen
  • ------ drie beren
  • 610. ontbijt
  • 609. de kat Viktor
  • ------ mensen
  • 608. een bromance?
  • 607. kretek aroma
  • ------ heilige grond ...
  • 606. kappertjes
  • 605. allebei gevlekt
  • ------ biljarten
  • 604. op late leeftijd
  • 603. dat boek ~ 1946
  • ------ interpretaties
  • 602. potje breekt, ...
  • 601. de Toer
  • ------ zeilcursus
  • 600. ik ben een GG
  • 599. warm & koud
  • ------- alsof
  • 598. hitte & roerloos
  • 597. de perelaar
  • ------ luid & duidelijk
  • 596. hondje op strand
  • 595. wakker worden
  • ------ zonder stem
  • 594. een nieuw boek
  • 593. commotie alom
  • ------ zonder poten
  • 592. camouflage
  • 591. zomerochtenden
  • ------ gespiegel
  • 590. Belgische Oscar
  • 589. luifel & gordijn
  • ------ puur chantage
  • 588. een nieuwe start
  • 587. kussen vergeten
  • ------ een bekommernis
  • 586. hondsdagen
  • 585. wapens aan tafel
  • ------ het wit scherm
  • 584. klasgenoten
  • 583. computerstoel
  • ------ een 'kiebel'
  • 582. zorgzaamheid
  • 581. lidgeld
  • ------ hondenluik
  • 580. niet vals spelen
  • 579. chouchou
    'een heel jaar maart?'
    schrijfvloer 02 ~ afgerond, klaar
    15-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ boemsielielaa

    op de wijze van de revue 

    Toon doet het publiek zingen. In een andere taal.
    Natúúrlijk krijgt hij de zaal mee, kolderdebolder.

    In het Frans, boem sie lie laa
    in het Amerikaans, soo rool en daaj
    en in het Italiaans, notte belle margarinetta
     

                    Afbeeldingsresultaat voor https://www.youtube.com/watch?v=ye8qW3_NHcI

    Het betekent niks, maar het klínkt juist want de uitspraak is er :
    https://www.youtube.com/watch?v=ye8qW3_NHcI 
    05min08

    m – HiH-04/2017 herzien - http://muzikum.eu/nl/123-187-114119/toon-hermans/kolderliedjes-1958-songtekst.html#ixzz456mbIZLz 

     

    15-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.394. oudere heren

    oudere heren in de wolken

    Onlangs las ik iets over een binnenlandse vlucht ergens in Canada,
    die zeer aangenaam verlopen was.

    De oudere heer kwam in het vliegtuig naast een juffrouw van uitzonderlijke lieflijkheid te zitten.
    Ze had een natuurlijke blos, volle wimpers en een glimlach zo mild
    dat elke ijsberg er vanzelf zou van smelten.
    Dat alles had hij al gemerkt terwijl hij zijn handbagage nog aan het wegbergen was.
    Hij was onder de indruk van zoveel natuurlijke charme
    en hij had geen zin meer om dat dossier door te nemen.
    Hij besloot een praatje te maken met de jongedame.

    De clichés over oudere heren kennende, vroeg hij haar of een praatje wel gelegen kwam.

    - Ja hoor, zei ze opgewekt en met een vriendelijke glimlach
    legde ze vol vertrouwen haar handje op zijn hand.
    Met het andere handje gaf ze 't kleurpotloodje weer aan haar mama.

    m – HiH-04/2017, bijgewerkt

    15-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.393. Dhr ML uit A

    Mijn nichtje Lien is een bruisend kind en maakt na school een entree wanneer ze thuiskomt.
    Mijn nichtje Uma is een bezonnen kind, ze zet eerst haar fiets weg en komt dan pas binnen.
    "Anders moet ik straks natuurlijk tóch weer naar buiten om hem binnen te halen" zegt ze.
    Ja. Natuurlijk.

    Boekentas wegzetten:
    Lien doet dit op haar eigen zwierige wijze. Letterlijk.
    Uma plaatst haar boekentas tegen de muur aan de trap.
    "Want hij moet straks natuurlijk tóch mee naar boven" zingt ze.
    Ja. Natuurlijk.


    Die dag kwam Lien de keuken binnengewaaid met de melding
    dat ze tien interviews moest afnemen voor die-van-Nederlands. Tien!
    "En tegen wanneer…?" vroeg Laura, wetend.
    "Tegen morgen – en het mag géén familie zijn" voegde ze er aan toe
    met een donkere blik op LM en mij, alsof wij de zitplaatsen innamen van
    een aantredend peloton geschikter kandidaten.

    "LM is geen familie, LM is aangetrouwd." stelde Laura vast.
    Dat veranderde de zaak. LM werd goedgekeurd & ingelijfd.
    Lien viste een vragenlijst uit haar boekentas,
    griste een potlood van naast de telefoon
    en dook met haar neus op het blad papier.
    "En de andere interviews doet ge per telefoon" voorzag mijn Zus.

    Toen Lien haar vracht venetiaans blond van het blad hief
    stond er te lezen: LM, beroep - oom.
    "Géén familie" zei Laura geduldig.
    "Ja zég!"
    "En verander de naam, schrijf ML. Uit Antwerpen."
    "Antwerpen? Zó ver?"
    "Schrijf dan Aken, dat is dichterbij."
    "Ze wéét dat ik geen Duits spreek."
    "Schrijf dan Aarlen" repliceerde Laura.
    "Maar daar spreken ze Frans!" riep mijn nichtje wanhopig.
    "Schrijf dan voorlopig gewoon A., we vinden er wel iets op."

    "Wat doe ik met het adres?"
    "Geen adres, dat is in strijd met de privacy,
    schrijf bij de straatnaam gewoon privé." besloot Laura kordaat.
    Geweldig hoe mijn Zus stand houdt in crisismomenten.

    "Of schrijf Sesamstraat," opperde Uma "daar verzinnen ze ook zoveel."
    Dat leverde haar een woeste blik op van de oudste.

    "Hoeveel vragen zijn er?" vroeg LM snel.
    "Tien" antwoordde Lien diep ongelukkig.
    "En waarover gaat het?"
    "Over geluk" piepte ze ellendig.
    "Kom, dan doen we dat eventjes" zei LM met een blik op de vragenlijst.
    "Vijf antwoorden zijn meerkeuze! 't Zal snel vooruit gaan".

    Dat gaf Lien blijkbaar wat moed, ze ging stevig zitten op haar stoel,
    haar ogen op het blad, klaar om er aan te beginnen.
    Even terloops nog tegen mij: "Straks moogt gij ook hoor, gij zijt dan een M uit A."
    'k Was zowaar gevleid, het was een hele promotie, van gewone tante naar een M-uit-A.

    "Geluk ligt precies goed in de markt, zei LM tegen mijn Zus,
    er zijn dit jaar twee boeken over verschenen."
    Laura knikte zwijgend. Zij heeft ze ook in huis.
    Veel andere mensen ook, deed ze met een polsbeweging.

    "Hebt gij die gelézen?" vroeg Lien hem met ongelovig ontzag.
    "Ja," zei LM "allebei."
    "Gij ook?" vroeg ze mij.
    "Ja hoor, 500 pagina's." rondde ik af.
    En 'k ben ze nu nog aan het herkauwen.

    Ze bekeek ons met een andere blik:
    twee kandidaten à 500 bladzijdes over geluk, van een meevaller gesproken.

    Lien & LM begonnen eraan. De vragen waren op maat van een veertienjarige,
    maar 'k kreeg de indruk dat de leerkracht ook die twee boeken achter de kiezen had.
    'k Hoorde onderwerpen vermelden als Gezondheid, Vast Inkomen, Toekomstperspectief ...
    en dan komt nu Zelfontplooiing.
    "Zelfontplooiing." hoorde ik.

    LM gaf netjes alle standaardantwoorden, bondig en overzichtelijk.
    En bij elk antwoord van hem keek Lien wat meer opgetogen.
    Die-van-Nederlands had deze keer niet zomaar wat in het wilde weg ideetjes bijeen gegrabbeld
    en op papier gegooid, neenee… Lien zag een verband tussen wat op haar blad stond en wat LM zei.

    LM ging geen enkel cliché uit de weg:
    geluk werd opgedeeld in tien hanteerbare modules,
    geluk werd geserveerd in tien hapklare brokken.
    Geluk was gewoon een taak voor Nederlands die goed zou komen.
    Voor Lien was dit zeer geruststellend.
    Voor mij iets minder. LM maaide me gewoon het gras van voor de voeten.

    Uma zat na te denken: "Misschien zal ik die antwoorden overschrijven want
    die interviews zal ik toch ook wel moeten doen." zei ze zorgelijk.
    "Meisje-lief dat is pas over twee jaar!" riep ik uit.
    "Ja, en dan moet ik jullie over-twee-jaar natuurlijk tóch opbellen."
    Ja. Natuurlijk.

    En Uma zette zich aan het schrijven.

    "Hebt ge nog zo'n vragenlijst?" vroeg Laura aan Lien.
    "Ja, nog eh … alle andere."
    "Geef mij eens eentje."
    "Ja maar! Gíj moogt dat niet invullen want … gíj zíjt … Míjn Móeder!"
    Ze was duidelijk niet van plan haar moeder weg te promoveren tot ene L-uit-S.

    "Geef hier, zotte mus, ik mail die lijst gewoon eventjes naar Het Werk."
    Half gerustgesteld gaf Lien haar een exemplaar.
    Ik volgde Laura naar het bureau.
    Ze scande het lijstje, zette het in bijlage, typte een berichtje,
    gaf het hele gedoe hoge prioriteit en verzond.
    Veertien minuten later liep het eerste antwoord binnen.

    "Wat gaat De Baas daarvan vinden?"
    "Dat leg ik hem wel uit wanneer hij thuiskomt." zei Laura.
    Toch makkelijk wanneer de baas Schat en Papa heet.

    Na dertig minuten had ze zeventien prints.
    Negen daarvan legde ze opzij. "Deze negen zijn voor
    over twee jaar. Uma belt u dan wel voor het tiende interview."
    De acht andere nam ze mee naar de keuken,
    bovenop legde ze zorgvuldig het blad van ene D-te-L.

    "Kijk," glimlachte ze "De Baas heeft er ook eentje ingevuld."
    "Lien heeft er tien nodig." herinnerde ik haar.
    "Zij gaat u nog interviewen hoor, de bedoeling is dat ze interviewt hé,
    niet dat ze mails overschrijft."    

    Hardvochtig, dat zusje van mij.

    m - EZW-2006, HiH-10/2014, 04/2016 - nagekeken

    15-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    14-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ een blaaskasteel

    Het is feest in de straat. Er wordt veel volk verwacht. Veel klein volk.

    "Ja! en ze komen met een blaaskasteel!" taterde ze blij.
    "Met een wat, lieveke?"
    "Met een blaaskasteel, om te springen."
    "En waarom heet dat een blaaskasteel?" 
    "Omdat ...  " ze aarzelde, ze zuchtte.
    Ze keek naar haar moeder, ze wou hulp voor de uitleg over
    die 'luchtpresser' die daar beneden staat te ronken en lucht in het kasteel aan het blazen is,
    maar haar moeder huldigt het principe van de zelfredzaamheid en zij knikte bemoedigend.

    Toen nam kleintje een binnenwegje -ouwe mevrouwe als m vinden toch alles schattig- :
    "… omdat als ge moe zijt van het springen, dan moet ge blazen."
    En met bolle wangetjes demonstreerde ze hoe men uitblaast.

    "Heet het ook springkasteel?"
    Ook, knikte ze geruststellend.
    Maar vooral blaaskasteel dus.

    m – HiH-04/2017, bijgewerkt -

    14-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.392. biechtgeheim

    een tekst van CC

    “Dat biechtgeheim is een doorn in het oog van ieder politiemens !
    Zelfs al zouden sommige priesters ertoe geneigd zijn TOCH het biechtgeheim te schenden
    in geval van daden gepleegd door collega-priesters, het zou niets helpen.
    Pedofiele priesters gaan te biecht bij anderen pedofiele priesters :
    zo krijgen ze absolutie en zijn hun zonden vergeven door hogerhand !
    Schandalig, maar mee door die manier van doen, kunnen ze ongestraft verder doen.

    De laatste keer dat ik biechtte, was het tijdens een retraite toen ik ongeveer 17 was.
    ‘k Zat toen serieus te worstelen met zelfmoordgedachten, en vroeg die pater hoe ik daar van af kon geraken.

    Antwoord: “Ik moet al die zever niet horen, het enige wat ik hier wil weten is
    of je zinnens bent in het klooster te treden of niet.”
    ‘k Heb zijn 'zegen' niet afgewacht, ‘k ben uit die biechtstoel gestapt
    en ik ben nooit meer naar de mis geweest (tenzij met mijn ouders)
    en ik ben nooit meer te biechten gegaan.

    Héél lang geleden had mijnheer de pastoor dankzij die biecht, een sociale controle over zijn schapen.
    Een goede priester kon daar soms nuttig gebruik van maken, om hulp te bieden, of misverstanden recht te zetten 
    Maar, zulke waren er maar héél weinig. 

    Eén van onze priesters zit volgens mij verdiend niet ver van zijn lievelingsheilige hierboven.
    Tijdens WO I werd onze stad voor 60 % vernield door de Engelsen, omdat het een garnizoensstad van de Duitsers was.
    Na de Grote Oorlog was er nog lang woningnood. Men had een grote wijk in sneltempo volgebouwd met houtje huisjes.
    Gelukkig maar, al waren die huisjes te klein om meerdere kinderen in te laten opgroeien : 2 kleine slaapkamerkes ...
    Dus werd er vaak beroep gedaan op engeltjesmaaksters. Wat strafbaar was.
    In geval er complicaties waren, riep men die pastoor erbij, en die ging dan vlug die ene dokter halen,
    die de vrouw in kwestie gratis verzorgde. Natuurlijk hebben wij dat pas veel later vernomen .
    Die pastoor ging ook bedelen bij de rijken voor zijn armen, een kleine Robin Hood !
    Zulke pastoors maken ze nu niet meer.”  CC

    m, bovenstaande tekst is geplaatst met de toestemming van CC, waarvoor dank³

    14-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.391. een kalieperke

    op bezoek bij een kaliberke

    Zo'n dertig jaar geleden, het kan ook langer geleden zijn,
    was ik tijdens de paasvakantie op bezoek bij iemand

    die met tien maanden tussentijd twee kinderen op deze planeet gezet had.
    Haar wereld was dus op zeer korte tijd zeer goed gevuld geraakt.

    De kinderen waren toen al kleuter.
    Het zoontje was de jongste, maar hij was even groot als zijn zus
    en ze leken ook sterk op mekaar, ze konden voor tweeling doorgaan. 
    'k Kwam daar toe in de namiddag, tijdens het middagdutje van de kinderen.

    Het jongetje werd eerst wakker. Hij kwam de woonkamer binnen.
    Een bloem van een kind, een zonnig gezichtje. Een paasbloem.
    Nog wat slaperig schuifelde hij op zijn sokjes naar zijn stoel want er was een vieruurtje.
    Eten is nu nog belangrijk in zijn leven. 

    Na zijn boterham moest hij me goeiedag komen zeggen van zijn mama
    en hij kwam dat vol vertrouwen doen,
    ik kreeg twee handjes op mijn knie en een kus met plattekaas op mijn wang. 

    Zijn zus kwam de woonkamer binnen. Ook nog slaperig, maar dan op een andere manier.
    Een beetje in een storm-humeur. Een bloem met pinnekes.
    Ze bekeek me donker. Ik zat op de sofa met haar broertje-plattekaas naast mij. 

    - Hier is het ander kaliberke, zei ik tegen de mama die efkes in de keuken was.
    - Ik bén geen kalieperke, ik ben een méisje, zei ze luid en duidelijk en nadrukkelijk.

    Zo is ze nu nog. Duidelijk en soms ook luid & nadrukkelijk.

    - Dag Meisje, corrigeerde ik mezelf, natúúrlijk zijt gij een meisje. En hij is dan … ?
    - Gewoon, haalde ze haar schouders op, een broertje. 

    Een kaliberke dus, die zus.

    m - HiH-04/2015, 03/2016, nagekeken

    14-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    13-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ golfjes

    zeilschepen in de haven van Triëste

    De rimpeling van de golfjes weergeven als lijnen in het water, alsof het contouren zouden zijn 
    dat doet me denken aan het werk van een striptekenaar,
    maar ik vind niet welke ik bedoel of waar ik die manier van tekenen gezien heb.
    De striptekenaar in kwestie zal dit werk wél goed kennen, denk ik.
    Het is van Egon Schiele (1890-1918)
    Over de speciale levensloop van Schiele, een paar alinea’s : http://nl.wikipedia.org/wiki/Egon_Schiele#Levensloop 

    hij was toen 17 jaar Gerelateerde afbeelding Segelschiffe im wellenbewegtem Wasser, 1907, Egon Schiele

    m - EZW-11/2014 via CC, https://nl.wikipedia.org/wiki/Hafen_von_Tri%C3%ABst , https://de.wikipedia.org/wiki/Datei:Egon_Schiele_072.jpg 

    13-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.390. station Wuppertal

    Een oud-IJslandse lofzang in het station van Wuppertal.

    Waarom in een stationshal?
    Waarschijnlijk omdat de akoestiek er formidastisch is. 
    Waarom Wuppertal?
    Misschien omdat de groep Arstidir ( °2008 http://www.arstidir.com/ )
    op tournee was, daar in Wuppertal een trein moest nemen en
    vanwege de mooie galm in de stationshal een optredentje weg gaf. Zomaar, voor eigen plezier.


            Kolbeinn Tumason (1179-1208) schreef "Heyr, himna smiður".
           De muziek werd gecomponeerd in de 1970s
           door Þorkell Sigurbjörnsson (1938-2013),
           een van de belangrijkste hedendaagse IJslandse toondichters.   

          Gerelateerde afbeelding

    klank aanzetten :

    https://www.youtube.com/watch?v=e4dT8FJ2GE0 
    03min39 

    De Nederlandse vertaling heb ik niet gevonden, wie het proberen wil, graag,
    in afwachting is hier de Engelse versie van de IJslandse tekst :   

           Listen, smith of the heavens,
           what the poet asks.
           May softly come unto me thy mercy.
           So I call on thee,
           for thou hast created me.
           I am thy slave,
           thou art my Lord.
           God, I call on thee
           to heal me.
           Remember me, mild one, (or mild king. This is a pun on the word mildingur)
           Most we need thee.
           Drive out, O king of suns,
           generous and great,
           every human sorrow
           from the city of the heart.
           Watch over me, mild one,
           Most we need thee,
           truly every moment
           in the world of men.
           send us, son of the virgin,
           good causes,
           all aid is from thee,
           in my heart.

    m – EZW-10/2013 , HiH-04/2016 – nagekeken, maar niet echt

    13-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.389. lady mondegreen

    jengelbel, Huldebiet & zebrahondje

    (… ) “Nou jengelen aan de orde gesteld is - ik aarzelde om dat onder tranen te rubriceren,
    want men kan uitstekend jengelen zonder dat er gedruppeld wordt -
    komt me een kleine ervaring in herinnering.
    Zoals ik al vaker aangegeven heb zat ik meestal met mijn neusje in de boeken,
    en toen moederlief mij zeer dringend opdroeg
    om mij naar een happening te begeven die voor de jeugd was georganiseerd had ik daar helemaal geen zin in.
    Gestaag mopperend begaf ik mij naar het daarvoor bestemde gebouw waar ik al bij aankomst
    ontvangen werd door een groepje leeftijdgenoten die "Jengelbel, jengelbel" zongen,

    althans zo verstond ik het. Ik betrok dat op mezelf en corrigeerde mijn gedrag ijlings.
    Uiteindelijk werd het nog een heel leuke avond waar men de film "Sneeuwwitje" in de versie van Hollywood naspeelde,
    en het liedje van Sneeuwwitje als ze het huishouden doet kan ik nog zo nazingen.
    Pas een dozijn jaren later, of misschien nog meer, maakte ik kennis met
    de traditionele kerstzang van het Engelstalig deel van de mensheid... waar Jingle Bells een belangrijk deel van uitmaakt.”

    Miguel Wiels, de huiscomponist van Studio 100, noemt dat verschijnsel ‘mis-luisteren’, 
    verkeerd gehoord, verkeerd verstaan, een mondegreen in het Engels.
    wiki : Een mondegreen is het verschijnsel dat
    een niet begrepen gedeelte of verkeerd verstaan gedeelte van een tekst
    door het brein automatisch ingevuld en aangepast wordt tot een kloppend geheel.
    De luisteraar begrijpt dus andere woorden dan er eigenlijk gezongen of gezegd zijn.
    Het verschijnsel kreeg de naam van een niet-bestaande dame.

               They have slain the Earl of Murray / and they laid him on the green” werd
             “They have slain the Earl of Murray / and the Lady Mondegreen”
     
    Tijdens een koorrepetitie, gezang 473 in het Liedboek voor de Kerken:
    'Neem mijn stem, opdat mijn lied / U, mijn Koning, hulde biedt'
    "Juf, vroeg een zangertje na afloop, wie is koning Huldebiet?"

    Op een Nederlandse radiozender heeft of had het verschijnsel
    een eigen rubriek, Mama Appelsap bij Timur Perlin en Rámon Verkoeijen.
    De naam van het programma komt uit een nummer van Michael Jackson.
    Hier een korte opeenvolging van een aantal auditieve mistverstanden,
    de misvatting in het Nederlands komt geschreven in beeld natuurlijk.
    klank voldoende luid zetten en efkes volhouden,
    https://www.youtube.com/watch?v=C2gHgDQhsa4
    01min17

    Hier nog eentje voor de dapperen onder ons.
    Op 03min33 komt de lambada met 'waar is toch dat zebrahondje voor'.
    Zebrahondje zou een titel kunnen zijn voor iets zoals Woestijnvis.
    Die naam is ook uit een abuus ontstaan.
    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=NEQcl2x898U 
    06min54

    2012, in Mechelen zou het kerstspel een groot succes geweest zijn,

            “Zowat overal werden kerstvieringen gehouden.
             Wij zijn gaan kijken in Mechelen, in de St-Romboutskathedraal.
             Daar heeft een dertigtal kinderen een kerstkinderviering voorgedragen.
             De kinderen speelden zelf een moderne versie van het kerstverhaal.
             De kerk liep mooi vol en de kinderen deden het feilloos.”  VTM 12/2012

    Priester Jan klopte zich zo wat op de borst en vertelde hoe hij de kinderen
    na weken goede voorbereiding en repetitie in hun rol zag groéien en voor een deel
    engel of herder wórden. (woordelijk) 
    Toch liep er iets mank met de feedback van die goede voorbereiding,
    want een meisje wist na weken nog niet echt waarover te tekst ging en zij
    bracht voor de camera wat ze als engel moest zingen, heel charmant:

            Gloria, In Excelsis Deo werd
            Gloria, T-Rex Elsis Deo 

    Een T-Rex mee de kerststal in, oecumenisch gezien moet dat kunnen.

                        Gerelateerde afbeelding  

    m – EZW-12/2012, HiH-03/2013, 03/2016, bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Mondegreen , Afbeeldingen van t rex

    13-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    12-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ Semianyki

    gek én goed, zes clowns aan het werk

            Ze komen uit Sint-Petersburg, traden op met Cirque du Soleil,
            houden een voorstelling lang hun mond, maar ondertussen
            ontgaat het publiek niets van de tragikomische gebeurtenissen op het toneel. 

            De zes Semianyki-clowns  (allen mannen?)  kennen hun Russische klassiekers:
            hun melancholie is gestileerd, aan hun koddigheid kleeft een tragisch randje. 
            Vader drinkt, moeder zwangert
            en om hen heen krioelen vier geschifte, fantasievolle pestkoppen,
            die hun ouders met hun onvolkomenheden om de oren slaan.”
     

    In het begin voelt hun optreden een beetje vreemd aan,
    maar eens men mee in die sfeer en in dat ritme duikt, volgt men vanzelf.
    Het is gewoon surrealisme. En daar zijn wij Belgen goed in hé.

           Afbeeldingsresultaat voor semianyki

    klank aanzetten,
    http://www.youtube.com/watch?v=O-EsvT4HFDE  
    12min58

    m – EZW-04/2014 – met dank aan JdB -
    http://www.lefigaro.fr/theatre/2013/11/12/03003-20131112ARTFIG00348-la-famille-semianyki-clowns-pas-tristes.php
    https://www.luxortheater.nl/94-825-Semianyki-The-Family , http://semianyki.com/en/about ~ voldoende scrollen

    12-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.388. paaseieren

    pasen met Oma

    Het was mooi weer met Pasen, mooi genoeg om  de paaseieren in de tuin te verbergen. Dus deed mijn Ma dat.
    Het lijstje over wat waar lag hield ze op zak.
    Op het einde van de zoektocht moest wat buiten gegaan was ook terug binnen in de schaal op het tafeltje liggen.
    Al dan niet ingeknabbeld door Tina en mij.
    Laura deed dat nog niet, knabbelen aan de trofeeën. Ze had het te druk om te knabbelen.
    Zij hobbelde opgetogen met elke vondst helemaal van uit de tuin
    naar het tafeltje in de woonkamer en dribbelde dan bedrijvig weer de tuin in.
    Dat ze in haar andere hand een klein mandje hield was bijzaak.
    Elk ei bracht ze rechtstreeks naar de schaal op het tafeltje.

    Dat weekeinde logeerde Oma bij ons en
    zij had zo het een en ander meegebracht voor haar drie kleindochters.
    Op het einde van de zoektocht lag er veel meer in de mandjes
    dan wat Ma in de tuin uitgelegd had. Ma interpelleerde haar Moeder. 

    Nu, de relatie tussen mijn Ma en haar Moeder kennende
    zal dat eerder een voorzichtig vragen geweest zijn dan een interpellatie. 
    En ja, Oma had ook chocolade dingen in de tuin verborgen, alleen had zij niet genoteerd hoeveel en waar.
    Was alles dan wel binnen?

    In de weken nadien kwamen we af en toe nog een gewezen paasei tegen tussen de struiken,
    verregend en vervormd en helemaal niet feestelijk meer.
    Weinig lollig. Eerder drollig.

    m – EZW-03/2013, HiH-04/2015 -

    12-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.387. de paaltjes

    lentekracht ~ groeikracht

    Achter het ouderlijk huis lag een verwilderde boomgaard.
    Die was ons speelterrein. Bereikbaar door een gat in de tuindraad.
    Dat gat werd elk jaar groter, naarmate wij groeiden.

    Dichtst bij de tuin stond de kleine oude pruimelaar.
    Die hing zo scheef dat we zelfs mijn jongste zus Laura er in gehesen kregen.

    Bij de pruimelaar naar rechts keek men op een zeer rustige, landelijke dwarsstraat.
    Daar stond een rij hoge populieren die als windscherm diende voor alle kleine fruitelaars beneden.
    Bij de pruimelaar naar links helde het terrein af en kon het al rennend plezierig snel gaan.
    Vooral wanneer het nieuw gras hoog stond.

    Beneden werd de gaard afgezoomd door een rij knotwilgen.
    Er achter lag weiland. De knotwilgen hielden de situatie daar beneden droog.
    De draad tussen de knotwilgen was roestig en bros. Hij verpulverde zodra men er naar keek. 
    Achter de knotwilgen stond blinkende prikkeldraad aan gans nieuwe paaltjes.
    Om de avontuurlijke kalveren van de ene boer weg te houden uit de wilde gaard van de andere boer.

    De oude prikkeldraad lag er nog, maar die wisten we te ontwijken,
    omdat we het terrein kenden. Door en door.
    Dat we niet zomaar meer het weiland op konden was een beperking van onze persoonlijke vrijheid.

    - Maa-maa! Wettewa! Ze hebben pinnekesdraad gezet voor De Wei.
    - Ja, dat kan, die wei is van Boer Greef hé. En de boomgaard is van Boer Bekkerzeel.
    - Maar die zijn er nooit! NOOIT hoor … (en wij elke dag)

    De paaltjes stonden daar vrank en met de bovenzijde zichtbaar blank. We konden de groeiringen tellen.
    De lente daarop was de bovenzijde meer verweerd van kleur. Grauw en grijs.
    De derde lente hadden sommige paaltjes botten staan. Zomaar.  
    Ergens in het hout van die paaltjes had nog leven gezeten.

    De paaltjes wisten dat eerst zelf ook niet, dacht ik. 
    Uiterlijk hebben ze twee jaar staan paaltje zijn.
    Innerlijk waren er enorme stille krachten aan het werk.
    Stil, maar wel enorm. En enorm stil natuurlijk.

    In die twee jaar tijd hadden ze wortel gevormd, voldoende wortel om de derde lente bot te tonen.

    Dat een paar paaltjes weer bomen konden worden, vond ik als kind gewoon, gewoon een feit.
    Nu vind ik het een wonder. Want mensen kunnen het ook, iets te boven komen.

    m – HiH-04/2016, herwerkt -

    12-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    11-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ huiselijk geluk

    afgedwongen voornemens 

    Dit meisje heeft moeten beloven wat vaker, nee, elke dag
    haar oefeningen te doen, ipv te zitten dromen. Piano. Omdat het moet van thuis.

    In haar hoofd drijven de meest wonderlijke verhalen voorbij, die zou ze willen opschrijven.
    De verhalen hebben klank en kleur en geur. Haar vingers willen schrijven. 
    Maar elke dag is er de piano. Dat staaltje huiselijk geluk. Omdat het moet van thuis.

                     Afbeeldingsresultaat voor girl sitting at piano pinterest

    Die piano is zo dwingend rood dat ze het niet meer kan aanzien.
    Ze heeft zelfs Czerny niet bovengehaald. Of was het vandaag Clementi … 
    Haar hoofd zit weer vol verhaaltjes. 


    m - HiH-04/2015? 04/2016 – kunstenaar? - Girl sitting at Piano/ a dollop of domestic icing 
    Czerny : http://nl.wikipedia.org/wiki/Carl_Czerny , oefeningen van Czerny, klank aanzetten : https://www.youtube.com/watch?v=E3lDcnlyhJo ~ 05min07 
    Clementi : http://nl.wikipedia.org/wiki/Muzio_Clementi , oefeningen van Clementi, klank aanzetten : https://www.youtube.com/watch?v=oR-15_4BmaQ ~ 07min12

    11-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.386. paasboomtraditie

    ‘ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt’ 

              "De paashaas en paaseieren illustreren hoe
             voorchristelijke elementen kunnen opduiken in de christelijke riten.
             Zo worden paaseieren opgehangen in de bomen,
             een overblijfsel van de heilige-boom cultus uit de Germaanse traditie."

                

    Er zijn mensen die een heel jaar bezig zijn met kerstdecoratie bedenken, ontwerpen, maken.
    Met paasdecoratie is het ook zo. Maar misschien is die bezigheid minder verbreid of wijd gekend.

            Afbeeldingsresultaat voor Volker Kraft


             "Het echtpaar Volkert en Christa Kraft versierde elk jaar
             de appelboom in hun tuin met eieren.
             Dit deden zij sinds 1965. Het begon met 18 eieren in plastic.
             In 2015 hadden ze 10.000, uitgeblazen en handgeschilderde eierschalen
             Het versieren van de boom nam ongeveer twee weken in beslag.

             In april 2014 hebben zij er een punt achter gezet.
             Een groot deel van de eieren werd geschonken aan een plaatselijke organisatie
             die ze elk jaar op verschillende plekken in gebruik neemt."

    Par curiosité scientifique heb ik eens opgezocht was de betekenissen van Kraft zijn.
    Buiten smeerkaas en kracht betekent het ook 'vermogen'.
    Ich will alles tun, was in meiner Kraft steht. – Ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt.
    Dat 'alles' klinkt als een belofte. En het werd dan een volledige boom.
    Misschien is de familie Kraft buiten Duits en traditioneel gericht ook gelovig, 10.000 eieren of meer.

    m – HiH-03/2016, bijgewerkt - Afbeeldingen van Volker Kraft , https://en.wikipedia.org/wiki/Easter_egg_tree#Saalfelder_Ostereierbaum  

    11-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.385. zeesleper

    een stukje mailverkeer, 2015


    “Ons tweede verblijf was nabij het Heldenplein in Heist,

    maar ondertussen is Heist erg veranderd. Wij zaten op het vijfde verdiep en
    wij hadden een geweldig zicht op de haven van Zeebrugge, op de boten die in- en uitvaarden.
    Ik ging destijds vaak wandelen in het dorp, kende er de vissers en hun huisgezinnen, luisterde naar hun verhalen.
    Maar toen Heist veranderde in Knokke Heist, is het erg gaan veranderen.
    In het dorp moesten de kleine huisjes van de vissers plaats maken voor appartementen.
    En Heist had zulk mooi familiestrand.

    In 2012 hebben wij het apartement verkocht omdat onze vrienden allemaal weg vielen.
    Wij waren een clubje van 4 huisgezinnen en één voor één stierven onze vrienden.
    Wij bleven alleen over en ook door het overlijden van onze shi-tzu voelde wij ons daar vereenzamen.
    Met onze shi-tzu was F al 's morgens rond half zeven weg, naar de duinen tussen Heist en Duinbergen.
    Meermaals per dag gingen wij wandelen met onze Nebo.
    En ineens onze Nebo weg, onze vrienden weg, en veel minder vakantiegangers elk jaar.
    Ieder jaar zagen wij de vakantiegangers verminderen, ieder jaar was er minder te doen in Heist.
    Maar de folkloremarkt iedere donderdag sloegen wij nooit over.
    En vaak gingen wij naar het vuurwerk zien in Duinbergen.
    Nostalgie, folklore, ons geliefde Heist,  het is voor ons voorbij.”   JPW, 2015

    Dan kondt ge van bij ulle uit het raam om de zoveel dagen de Methania zien aanleggen?
    Om de zeven dagen ongeveer in de winter. Met iets meer tussentijd in de zomer.
    Had ik toen geweten dat ge zo dichtbij waart, dan had ik gewuifd hoor. Of is het gewoven.

    'k Heb daar aan boord twee contracten na mekaar gedaan, 
    in '83 was dat als ik me goed herinner, toen nog naar Montoir de Bretagne in Frankrijk
    en zes jaar later nog eens een contract, toen was de terminal van Distrigaz in Zeebrugge eindelijk operationeel.

    Als ik in Zeebrugge 's avonds al eens efkes weg kon van boord ging ik in Heist iets eten
    op een pleintje tussen de Kursaalstraat en de Kardinaal Mercierstraat. De naam van het pleintje weet ik niet meer. 
    Niet omdat het eten aan boord niet te doen was (integendeel!)
    maar om eens een andere kleur van tafelgerei te zien en een hoop andere gezichten.
    Gewoon rondkijken was al een belevenis.
    Want tijdens het laden in Arzew mochten we niet aan de wal en in Zeebrugge was er niet elke keer gelegenheid.
    Het lossen duurde er maar 24hrs, in het beste geval 36hrs, als ik me goed herinner.

    Over de Methania bestaan zware verhalen, niet de traditionele zeemansverhalen,
    want het schip was eigenlijk een tram tussen Arzew (Algerije) en Zeebrugge.
    Het boeiendste dat onderweg te beleven viel was het weer in de Golf van Biskaje.
    En elke keer Gibraltar passage natuurlijk.
    Soms wanneer ik een bed stond op te maken en ik zag de Rots van Gibraltar aan stuurboord,
    dan dacht ik : Ah? Varen we al terug?
    'k Was daar aan boord compleet in de war door dat op-en-af gedoe.
    Zo’n korte vaste lijn had ik nog nooit meegemaakt.
    Eigenlijk was het kustvaart, de lijn Arzew-Zeebrugge.

    De zware verhalen situeerden zich tegen de kaai of op anker, zowel in Arzew als in Zeebrugge.
    Maar gij en ik hadden in '89 dus al eens kunnen wuiven?
    Wie had dat gedacht … we waren in mekaars buurt en we wisten het niet. m, HiH-03/2015

    “Inderdaad, wij hadden kunnen wuiven naar elkaar.
    Wij hebben in Heist vele dagen doorgebracht, vanaf 1985 tot 2013.

    Wij hebben vaak de Methania zien binnen en uitvaren. Een grote rode boot voor de levering van gas.
    Toen de drie terminals van Distrigaz in werking gingen was er serieus wat beroering in Heist en omgeving.
    Want de bewoners dachten bijna allemaal in dezelfde richting, namelijk
    op een keer gaan die terminals vol gas, hier voor onze neus  ontploffen.
    Serieus, er waren veel mensen ongerust en er werd zelfs betoogd.
    Maar het was allemaal heel veilig, F heeft de terminals
    eens bezocht op een open bedrijvendag en dat was zeer interessant.
    Het was gewoon indrukwekkend hoe al die pijpleidingen die gas verdeelde,
    gas dat kwam uit Rusland, Noordzeegas, Engeland, Noorwegen enz.
    En hoe die gas dan verdeeld werd naar Spanje, Italië en andere Europese landen.

    Wij hebben ook de Queen Elizabeth zien binnenvaren en buitenvaren en
    een aantal jaren geleden was er een rondvaart van zeilschepen over de wereld,
    en die zeilschepen hebben toen de haven van Zeebrugge aangedaan.
    Wij hebben ze zien uitvaren voor onze neus, van op ons balkon.
    Maar het was een trieste dag voor ons, want die morgen hadden wij ons hondje moeten laten inslapen bij de veearts.

    En wat ik zo mooi vond aan de haven, gezien van uit onze venster, dat was 's avonds,
    toen die pier met die terminals verlicht was,
    want er stonden ook windmolens op (staan er dus nog steeds op natuurlijk) en die wieken draaide
    en dan gingen die lichtjes precies aan en uit. Elke avond voor ik ging slapen stond ik nog zo'n vijf minuten
    te kijken naar die kleine lichtshow, want zo voelde dat voor mij.

    Maart, het pleintje waar je soms ging eten heet 'de bolle', maar je zou het nu niet meer herkennen,
    vele cafeetjes zijn weg en er staan veel hoogbouw-appartementen.

    F had op een moment eens kennis gemaakt met een kapitein van een zeesleper die de grote schepen ging ophalen in zee.
    En op een dag mocht hij eens meevaren met de sleper om foto's te maken van dichtbij.
    Een hele belevenis voor mijne F.   JPW, 03/2015

    Dat moet fantastisch geweest zijn,
    zo eens een manoeuvre mogen meemaken vanop een zeesleper. En interessant ook.
    Op een zeesleper ben ik nog nooit geweest. LM één keer maar, en geeneens een vol manoeuvre.
    Om een of andere reden was er geen service boat en de sleper heeft hem toen meegenomen naar het schip.
    LM noemde het indrukwekkend. Dat kan ik geloven.  
    Slepers hebben een enorme capaciteit, ze zijn gebouwd op kracht en wendbaarheid.
    Zij zijn de spierenbundels van een haven. 1800PK. 

           Ter vergelijking,
           een krachtige personenwagen is 200PK, een F1-racewagen is 800PK, een vrachtwagen tot 750PK?
           En een havensleper sleper dus 1800 PK, dat is meer dan 2 x meer.

    Zonder slepers gebeurt er niks in de haven.
    Zonder loodsen gebeurt er ook niet veel, maar
    zonder slepers helemaal niks.


           Om stuurmanskunst te zien moet men op een sleper zijn,
           of op een serviceboot of op een bevoorradingsschipke.

           Op grote vrachtvaarders valt dat niet zo duidelijk te beleven. Of toch niet dikwijls.

    Het geluid van de slepers is ook heel rustgevend.
    Zo'n ritmisch laag 'doekkedoekkedoekke'-geluid. Een beetje gelijk een Harley, maar dan grootser.
    Wanneer ik de slepers hoorde toekomen kreeg ik een stil content gevoel : alles komt in orde, de slepers zijn er …

    Want in haven liggen was qua job niet altijd een pretje. De wal met al zijn procedurekes
    kan nogal wat problemen en gedoe veroorzaken aan boord. 'Rap op zee!' was dan de verzuchting. 
    Als de helft van de bemanning gestrest rondloopt telt er maar één ding hoor : rap hier weg, rap op zee.
    Daarmee is het probleem niet opgelost, maar het is dan wel wég. Wíj zijn weg. Zo-weg-als-iet.
    En de slepers sleepten ons daar naartoe, naar de vrije wateren. TROSSEN LOS!

    m – HiH-04/2015, bijgewerkt - 

    11-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    10-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ behulpzaam

    de behulpzame voorbijganger

    In een winkelgalerij vraagt een man met hoedje en regenjas en paraplu
    eventjes de hulp van een voorbijganger.

    Aan de kledij van de andere mensen te zien,
    is deze man met lange mouwen wat warm gekleed voor het seizoen,
    maar er lopen wel meer excentriekelingen rond in dat land,
    dus men stelt men zich geen vragen want het is een vrij land. 

    En dan komt de veiligheidsman … 

           Gerelateerde afbeelding

    klank niet te luid zetten:
    http://www.youtube.com/watch?v=q1NKqNjMXUQ
    01min15 

    m – EZW-04/2013, met dank aan HL  

    10-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.384. 1ste kerkbezoek

    Een vrijzinnig gezin moest de week daarop naar een katholieke begrafenis.
    Ze vonden dat de dochter (±9) oud genoeg was om mee te gaan naar een afscheid.
    Ze wilden haar ook leren dat men een dienst kan bijwonen zonder er aan deel te nemen.

    Maar eerst gingen ze de kerk bezoeken want
    die (half)luide kinderbedenkingen en public wil men vermijden, niewaar.

    Voor de kerkrondleiding werd Opa LV als vrijwilliger aangesteld.
    Opa kende alles van kerken en zo. 
    De jongedame mocht alle vragen stellen die ze wil, maar volgende week niet meer,
    dan is het voor echt, dan wordt er gezwegen, dan moet iedereen stil zijn.
    Is dat afgesproken? Dat was afgesproken.

    Een kerk bezoeken zei haar wel wat, want in kerken trouwen prinsessen en zo.
    En nu ging ze alvast eens kijken naar god en zo.

    Opa en kleindochter gingen de kerk binnen langs de zijbeuk en
    liepen daar pal op een levensgrote christus aan het kruis.
    Het was er koud en men kan zich voorstellen dat de man
    in zijn kunstig geknoopte lendendoek daar hing te rillen.
    Het bloed drupte van onder de doornenkroon, gutste uit de wonde aan zijn zij, lekte uit handen en voeten. 

    De kleine bleef staan en keek. 
    "Nu gaan we 't hebben! dacht de opa, hoe dom van mij om langs de zijbeuk binnen te komen." 
    Ze keek. En ze zweeg. En ze zuchtte diep. Waarschijnlijk teveel bloed, dacht de grootvader. 
    En dan, luid fluisterend en dwingend : "Opa! Waarom heeft die meneer zo'n rokje ?"

    Toen begon Opa voorzichtig -ze gingen zitten want hij nam er de tijd voor- aan zijn eigen veelzinnig antwoord.

    m - met dank aan LV – EZW-10/2012 – HiH 10/2014, 04/2017

    10-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.383. eerste hulp

    Het was 1969, ik volgde die paasvakantie een cursus voor speelpleinwerking.
    Niet dat ik tussen twee zelfstandigen als ouders ooit een zomervakantie vrij zou krijgen
    om aan speelpleinwerking te doen, maar die week in de paasvakantie van ’69
    had ik ineens wel vrij, waarom weet ik niet meer, dus ik op cursus. 
    Puur escapisme, monitrice zou ik nooit mogen worden van thuis,
    maar dank zij de cursus was ik er wel een week weg.

    Vanaf dag drie was ongeveer iedereen verliefd op de kampleider, de instructrices incluis.

    In het lessenpakket was ook EHBO voorzien, die cursus werd gegeven door de kampleider hemzelve.
    Als ik me goed herinner hadden we twee uur per dag les over alle mogelijke miseries en malheuren.
    Want kinderen wachten op de zomer om zich massaal een ongeluk te spelen.
    Voorwaar een fijn vooruitzicht, speelpleinwerking.

    De voorlaatste dag kregen we uitleg over het verschil tussen een bloeding en een slagaderbloeding. 
    De slagaderbloeding beschreef de kampleider zo beeldend dat ik voelde dat ik het lokaal uit moest.
    Klam zweet. Wanneer men bleek wordt voelt men dat. Enfin, ik toch. 
    In plaats van onmiddellijk het lokaal te verlaten, vroeg ik eerst beleefd of dat mocht,
    en toen ik de toestemming had viel ik ter plekke flauw.

    'k Heb danig geluk gehad dat de medecursisten toen niet de kunstmatige ademhaling op mij geoefend hebben.
    Mogelijk was de kampleider te hard geschrokken om aan die praktijkoefening te denken.

    Ik kwam bij mijn positieven, strompelde naar de buitenlucht
    en werd daar ogenblikkelijk en in het zicht van iedereen
    misselijk tussen de paasbloemen. Tot zover die eerste EHBO-cursus.

    Veertien jaar later volgde ik bij de koopvaardij een EHBO-opleiding. Opnieuw in de paasperiode.
    Die cursus was uiteraard nog een streepke erger, en ging over ongevallen van een gans ander gehalte,
    maar toen had ik gelukkig al voldoende eelt op mijn ziel.

    m– EZW-07/2013, HiH-04/2015, 03/2016

     

    10-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    09-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ geen goeie dag

    niks forceren 

    - Zeg eens dag tegen de mevrouw.
    De kleuter schudde kordaat nee en draaide zich half weg van die mevrouw met hoedje en bril.
    De vader zat ermee verveeld. Ik veel minder.
    - Laat maar, deed ik teken, niks forceren.
    De kleine bleef half afgewend staan.

    - Vandaag niet, jongen? vroeg ik.
    Nee, schudde hij met drie ruime hoofdbewegingen.
    Zijn schoudertjes draaiden mee. Hij tuimelde er bijna van om. Het was dus nee.

    - Is vandaag geen goeie dag?
    Nee, schudde hij, dit keer minder choreografisch.

    - Andere keer, stelde ik voor.
    Hij knikte. Daar kon hij zich mee verzoenen. Dat was dus een ja.

    - Misschien morgen?
    - Ja, antwoordde hij kordaat, want het gesprek duurde hem wat lang.
    - Oké, tot een andere keer. Dag jongen.
    - Dag mevou, antwoordde het jongetje beleefd. Want het is een welopgevoed jongetje.

    Gezien? deed ik naar de vader, niks forceren.

    m – HiH-04/2017, bijgewerkt

    09-04-2019 om 03:28 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.382. in 1 keer opeten

    álle paaseieren kort na elkaar opeten

             “Het is beter voor je tanden om alle paaseieren kort achter elkaar op te eten,
             dan het over de ganse dag te verspreiden. De verklaring hiervoor is logisch:
             de zuurtegraad in je mond bereikt pas twee uur na het eten van zoetigheden
             weer de normale waarde.

             Eet je een ganse dag chocolade (of ander snoep),
             dan is dit een constante aanval op je tandglazuur
             en krijgt je mond amper de tijd om te herstellen.” (van Zita)

    'k Wist het!
    Dat wist ik reeds als kind van drie : alles in een keer opeten is-het-beste !


    foto van 't Net  Cracked Chocolate Eggs

    Maar ja, mijn moeder dacht er toen anders over ...
    En meer dan zestig jaar na datum geeft de medische wereld me gelijk.
    'k Ga dat artikeltje uit Zita printen en inlijsten. 

    m – HiH-04/2015, 03/2016, herzien - https://www.mirror.co.uk/money/leftover-easter-egg-recipes-7-10230269

    09-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)




    E-mail

    klik op knop om me te mailen


    Zoeken in blog


    Archief per maand
  • 03-2020
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!