Inhoud blog
  • Ziezo!
  • 730. nachtvlinder
  • 729. samenwerking
  • 728. stout & straffen
  • 727. hij zat te lezen
  • 726. de praatmaat
  • 725. none = geen
  • 724. de vaat & de bvba
  • 723. op 't hoekje
  • 722. beschouwelijk
  • 721. droge koude
  • 720. de aha-erlebnis
  • 719. quasi tegendraads
  • 718. vervolgontmoeting
  • 717. er weze licht
  • 716. buurman Jan
  • 715. twéé moeiallen ?
  • 714. boom die sprak
  • 713. een zielige smoes
  • 712. wachtkamer, 1957
  • 711. schrijfantennes
  • 710. littekens
  • 709. grapje op 't bord
  • 708. maan, muis, mug
  • 707. straatnieuws
  • 706. groepsdruk
  • 705. stuur' Knorrepot
  • 704. destructief - II
  • 703. drie suizen
  • 702. destructief - I
  • 701. ín de zon lopen
  • 700. mambo - Swayze
  • 699. steakmes
  • 698. ze meent het
  • 697. de reis van MML
  • 696. lippenstiften
  • 695. schaduw
  • 694. 00°- 000°
  • 693. matabiche
  • 692. efkes denken ...
  • 691. gouden momentje
  • 689. voor slapelozen
  • 690. liefdesverdriet
  • 688. een hond II / II
  • 687. vertrouwen
  • 686. met maten
  • 685. de non, 1971
  • 684. sfeervol ?
  • 683. een hond I / II
  • 682. een vleugje boom
  • 681. uit '96
  • 680. kerkbezoek
  • 679. soep & tekst
  • 678. voor niks
  • 677. de inbreker
  • 676. namen geven
  • 675. heldere koppekes
  • 674. eerste schooldag
  • 673. kindervriendschap
  • 672. van Rika & Leiden
  • 671. tuinpad
  • ------ majesteitelijk
  • 670. wie doet zoiets?
  • 669. alle baten helpen
  • ------ stel ...
  • 668. eerst afwerken ?
  • 667. onkunde >< onwil
  • ------ stokstijf-stil
  • 666. leren zwemmen
  • 665. ruitjespapier
  • ------ op de stoep
  • 664. de modelmoeder
  • 663. die giechel II / II
  • ------ aangehouden
  • 662. winkelding
  • 661. die giechel I / II
  • ------ 't geeft moed
  • 660. foto II / II
  • 659. foto I / II
  • ------ de buis van -
  • 658. flets
  • 657. de Drie Gratiën
  • ------ hoogstam, toen
  • 656. kolen in potten
  • 655. rode kool
  • ------ WTF
  • 654. trullo, trulli
  • 653. boer zoekt volk
  • ------ pech & chance
  • 652. een telefoonlarf
  • 651. match & mismatch
  • ------ wat een kwal !
  • 650. de D-T affaire
  • 649. compliment
  • ------ eendagsvlieg
  • 648. hij stopt ermee
  • 647. een voettocht
  • ------ kinderlogika
  • 646. handtekening
  • 645. horror vacui
  • ------ in Canada
  • 644. schrijven
  • 643. radio Oostende
  • ------ het 4de gebod
  • 642. neurofysiodinges
  • 641. afwezig - III/III
  • ------ de afwezigheid
  • 640. 't is weg
  • 639. afwezig - II / III
  • ------ actrices & tranen
  • 638. beiaard
  • 637. afwezig - I / III
  • ------ humor à la Ma
  • 636. verzonnen verhaal
  • 635. pannekoekendag
  • ------ wat wasser ?
  • 634. een duo-werking
  • 633. kruisbestuiving
  • ------ speciaal moment
  • 632. nog over goud 2v2
  • 631. nog over goud 1v2
  • ------ sterke hond
  • 630. keukenplezier
  • 629. over uitvindingen
  • ------ spiegelen
  • 628. gevonden II / II
  • 627. gevonden I / II
  • ------ schermbeveiliging
  • 626 mondeling
  • 625. zwijnerij
  • ------ fruit is
  • 624. kattemenoeltje
  • 623. Brugse kant
  • ------ boemerang
  • 622. dans der parasols
  • 621. weinig woorden
  • ------ over regen
  • 620. kat & personeel
  • 619. een kattenkijk
  • ------ een vergadering
  • 618. in trance
  • 617. een blij momentje
  • ------ een katte-bak
  • 616. te koop in Urk ?
  • 615. ongerustheid
  • ------ tafelmanieren
  • 614. Oeselgem II/II
  • 613. Oeselgem I/II
  • ------ succesje
  • 612. de lijst
  • 611. kartonnen dozen
  • ------ drie beren
  • 610. ontbijt
  • 609. de kat Viktor
  • ------ mensen
  • 608. een bromance?
  • 607. kretek aroma
  • ------ heilige grond ...
  • 606. kappertjes
  • 605. allebei gevlekt
  • ------ biljarten
  • 604. op late leeftijd
  • 603. dat boek ~ 1946
  • ------ interpretaties
  • 602. potje breekt, ...
  • 601. de Toer
  • ------ zeilcursus
  • 600. ik ben een GG
  • 599. warm & koud
  • ------- alsof
  • 598. hitte & roerloos
  • 597. de perelaar
  • ------ luid & duidelijk
  • 596. hondje op strand
  • 595. wakker worden
  • ------ zonder stem
  • 594. een nieuw boek
  • 593. commotie alom
  • ------ zonder poten
  • 592. camouflage
  • 591. zomerochtenden
  • ------ gespiegel
  • 590. Belgische Oscar
  • 589. luifel & gordijn
  • ------ puur chantage
  • 588. een nieuwe start
  • 587. kussen vergeten
  • ------ een bekommernis
  • 586. hondsdagen
  • 585. wapens aan tafel
  • ------ het wit scherm
  • 584. klasgenoten
  • 583. computerstoel
  • ------ een 'kiebel'
  • 582. zorgzaamheid
  • 581. lidgeld
  • ------ hondenluik
  • 580. niet vals spelen
  • 579. chouchou
    'een heel jaar maart?'
    schrijfvloer 02 ~ afgerond, klaar
    20-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ de misantroop
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

        In bepaalde kringen en door omstandigheden wordt men al eens verzocht
        een aantal verzen te plegen,
        en daar dan strofen van te maken
        en er een gedicht mee in mekaar te zetten.


        Of de bijgaande tekst een gedicht is weet ik niet, maar 
        'k heb wel veel genoegen beleefd aan de opbouw van het rijmsel, 
    klik onderaan op de bijlage.

    m – HiH-04/2016, 05/2017 – ongewijzigd -  

    Bijlagen:
    misantroop.jpg (94.1 KB)   

    20-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.404. stilte dirigeren

    stilte kan men dirigeren

    Steven ging bij het schoolkoor en zijn pa droomde al over Wiener Sängerknaben en zo
    want de koorleider had iets gezegd over uitzonderlijk toonvast en stemkwaliteiten.
    Mijn zusje Laura ging onmiddellijk van de mama- naar de moeder-modus :
    "dat kind gaat bij het koor om zich te amuseren, en meer niet".
    De Moeder had gesprokenen het leven ging verder.

    Behalve zingen leerde Steven nog andere dingen in het koor.
    Onder andere dat er over richtlijnen niet onderhandeld wordt.
    Een koor is geen democratisch geheel.
    Zeker niet wanneer men tien jaar is en al helemaal niet omdat men Steven heet.
    Dat men stilte kan organiseren. Dat men stilte zelfs kan afdwingen.
    Dat was nieuw voor Steven, gedirigeerd worden.
    En dan nog gedirigeerd worden met gebaren.

    In het koor werden ongeveer dezelfde principes gehanteerd als thuis,
    maar nu door andere mensen en ook in een andere context.

    Onder andere het gebaar voor stilte heeft toen danig indruk gemaakt op hem.
    Hij bracht het gebaar mee naar huis en
    dat werd uitvoerig getest op telkens andere aanwezigen, of hij stilte kon dirigeren.
    Dat viel tamelijk goed mee. Het gezelschap was telkens meegaand.
    Ten eerste, men blijft beleefd in het huis van een ander.
    Ten tweede, dit was Steven.

    Het gebaar ging zo: 
    beide wijsvingers geheven, één, twéé, -
    beide wijsvinger duiken naar beneden - stilte.
    Op 3 is er plots stilte.

    Daarbij keken wij elkaar met opeengeklemde lippen zeer opgetogen aan,
    om hem vooral duidelijk te maken dat wij richtlijnen konden volgen.
    Waarop hij tevreden iets anders ging organiseren in zijn wereldje
    en ons achterliet in twijfel of het stiltegebod ooit opgeheven zou worden.

    Laura heeft het gebaar opgenomen in haar opvoedkundige trukkendoos
    en dat heeft jaren gediend.
    De kinderen hebben geleerd dat men iemand laat uitpraten.
    Zelf blijft men dan efkes stil.

    Dat gebaar had ik tijdens de herdenking voor mijn ma op za-01/04 ook willen zien.
    Stil. Men houdt het wat ingetogen.
    Bij de buffettafel was Tina haar ontreddering aan het wegwerken met getater,
    met continu kiekjesmakerij en gelach en in die hoek van de zaal begon de dienst op een fuifje te lijken.

    Eén, twéé, - stil ?
    Het gebaar ontging haar, het gekwek ging door.
    Na twintig jaar werkt het gebaar niet meer.
    Of het heeft bij haar nooit gewerkt, dat kan ook.

    m – HiH-04/2017, bijgewerkt -

    20-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.403. het paasei-land

    - Waarom vliegen de klokken naar Rome?
    - En niet naar ergens anders, bedoelt ge?
    - Ja, waarom vliegen ze naar Róme?

    Dat leek me een interessante vraag.
    En omdat kinderen recht hebben op een antwoord
    keek ik naar LM, want aan hem was de vraag gesteld.

    - Ja, waarom niet naar Istanboel of Boekarest of Timboektoe? vroeg ik.
    - Och, wat zijt ge weer aan het helpen, zei hij.
    - Ushuaia? deed ik bereidwillig, of het Paaseiland?

    De kleine draaide een halve slag en vroeg met ingehouden adem :
    - Bestaat er een paasei-land?

    LM ontspande, leunde achteruit en wachtte af hoe ik me hieruit zou redden.
    Dit had ik geheel aan mezelf te danken, zag ik aan zijn glimlachje.

    Tja, als de Sint met al zijn helpers in Spanje woont,
    en de Kerstman met al zijn elfen in Lapland, dan heeft de Paashaas ook ergens een vaste stek zeker?

    Volgens mij wonen Sint & Co op Aruba, maar dat doet nu niet ter zake.

    het Paasei-Land

    - De klokken vliegen naar het paasei-land omdat de paashaas daar de paaseieren maakt, begon ik.
    - Die zijn tegen zondag niet terug thuis, bedacht LM.
    - De kleintjes wel. Die vliegen rapper, pareerde ik, door de straalstroom.

    De kleine klokken vliegen over en weer van het paasei-land naar Rome.
    Alsmaar over en weer, op de straalstroom, toonde ik met hoge armgebaren.
    In Rome geven ze hun eieren aan de grote klokken en tegen zondag zijn ze allemaal  terug in ons land.
    De grote en de kleine. Met alle eieren.

    ’k Was zelf bijna tevreden met mijn uitleg. De kleine leek ook tevreden.
    De straalstroom uitbeelden hé. Dat werkt altijd.
    Als LM nu maar niet vraagt waarom de grote klokken juist in Rome wachten op de kleine klokken. 

    En toen vroeg de kleine :
    - Waarom wachten de grote klokken in Rome?
    - Omdat in Venetië geen plaats is jongen,
      als ge groot zijt en ge komt in Venetië,
      dan gaat ge dat direct zien. Oké?

    ’t Was oké. In Venetië is niet veel plaats. Als hij groot is gaat hij ginder kijken en dan zal hij dat zelf kunnen zien.

    m – HiH-03/2016, bijgewerkt, in Venetië is geen plaats vanwege het overtoerisme. Zoals ook Brugge en Amsterdam daaronder lijden.

    20-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    19-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ een fiets mét

    zijn fiets heeft alles mee  

    vodka, wisky, gin
    een fles tonic
    bekertjes
    ijsblokjes in de koeltas, bewonder het vernuftig en plaatsbesparend ontwerp
                             Afbeeldingsresultaat voor bike bar vodka gin

    m – EZW-04/2013, en nog steeds in bewondering

    19-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.402. allemaal beestjes

    Allemaal Beestjes ~ door Rocor, 04/2010

    Het Mensdom en het Dierenrijk liggen niet meer zo ver uit elkaar,
    de beestjes eisen hun plaats op in de mensenmaatschappij.
    Als ge nadenkt over de grote verschillen tussen mens en dier vind ik
    dat die beesten aan een serieus inhaalmanoeuvre bezig zijn.

    Vroeger behandelde men de dieren met wreedheid, nu met liefde en zorg.
    Er zijn maar 3 soorten : wilde dieren, consumptie- en huisdieren.

    Als ge als hond bij de huisdieren hoort dan zit ge goed, een eigen plaats in huis, ge wordt gewassen en gekamd,
    men droogt u met de haardroger, ge krijgt de beste beetjes van de tafel.
    Sommigen honden brengen het zo ver dat ze mee in bed mogen! Een jasje in de winter en af en toe naar de dierenarts.
    Er is nu ook een parfum : “Chien Chic”
    Alle dagen uw wandeling, men kuist het achter u op.

    Ik droom dat ik een hond ben. Ik zie mij samen met een andere hond, die een stamboom heeft, aan de pispaal.
    Ze noemen hem Bas, ik noem hem hete hond.
    Hij wordt af en toe opgehaald en mag uit de bol gaan met een loopse teef om haar te bevruchten.
    We moeten er om lachen. Ja, zegt hij ge krijgt uw jongen achteraf niet te zien, maar ge kunt ook niet alles willen hé.
    Ge moet ze ook niet opvoeden. Een hondse stiel, blaft hij. 

    Het is veel verbeterd voor ons, zeg ik, van trekhond tot wat we nu hebben.
    Maar we hebben toch nog grieven, om u een voorbeeld te geven :
    sommige opvangtehuizen of dierenasielverblijven zijn gevangenissen, dat kan niet meer.
    We gaan staken of we luisteren gewoon niet meer en doen zeker die stomme kunstjes niet meer!

    Wat ons ook stoort is gaan wandelen met een halsband. We vinden dat zeer vernederend,
    ge komt dan onderweg een vriendinnetje tegen en ge kunt er niet aan ruiken, onbeestelijk vind ik dat!

    Onlangs zag ik een andere hond die het ver had gebracht. Hij was geleidehond.
    Hij begeleidde zijn baasje overal naartoe, stak de baan over als het groen was, kortom een superhond!
    Als drughond begint men ons echt te waarderen. Dat zou niets voor mij zijn.
    Snuffelen naar overlevenden bij aardbevingen dat zou me wel liggen.
    Ik heb een vriend en die wordt ingezet bij voetbalmatchen, maar hij is dan ook een soort rambeest.

    Er is nu veel vraag van oudere mensen om dieren te laten fungeren als gezelschapsdier, lijkt wel tof maar saai.
    Dan zou ik liever bij een gezin met kinderen zijn. Ik zou niet met me laten sollen,
    maar de vriendschap die je krijgt van kinderen is welgemeend. 

    Al bij al vind ik dat we het ver gebracht hebben zonder er een beestenboel van te maken.
    Ik mag zelfs meedoen aan een katten- en hondenshow! Ik kijk er naar uit.
    Ge ziet daar de schoonste teefjes van de wereld! Niet te geloven! 
    En het schijnt dat daar ook naakthonden zijn. Nog nooit van gehoord …  

    door Rocor, 04/2010 - http://blog.seniorennet.be/rocor/archief.php?startdatum=1270072800&stopdatum=1272664800 , Afbeeldingen van naakthond

    19-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.401. kip in wording

    perikelen op ’t neerhof, 1951 

    Dit filmpje heeft niet echt iets te maken met Pasen,
    want het verscheen in de maand januari (van 1951),
    maar het draait wel om eieren en kuikens. Vandaar.

    En de twee eekhoorns zijn klassiekers natuurlijk.     
    Chip heeft een kleine zwarte neus, twee rechte knaagtandjes en een glad kopje.
    Dale heeft een brede rode neus, zijn tanden staan anders, en zijn haar is een roefelkopke.
    Chip is degene die het probeert op te lossen wanneer
    Dale weer eens (vaak ongewild) voor belevenissen zorgt.   

    De titel zegt : "Kip in Wording", ik denk dat daar Dale mee bedoeld wordt, want hij is
    nogal onderzoekend van aard, zij het niet al te snugger, en hij heeft zich weer in nesten gewerkt. 

    In het Nederlands heten de eekhoorns Knabbel en Babbel.   

                                     Afbeeldingsresultaat voor chicken in the rough 1951
    klank aanzetten
    https://www.youtube.com/watch?v=x2Iy-sFrvWU 

    06min36 

    m - HiH-04/2015, bijgewerkt 

    19-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    18-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ levend / levendig

    levend maar niet levendig meer   

    Hoelang heeft het geduurd eer we merkten dat de
    sprankel en de spitsvondigheden uitbleven? 
    Als die er al geweest waren.
    Misschien was van onze kant het puur (kinderlijke) bewondering voor wat taalvaardigheid?

    Toen de koetjes-&-kalfjes onderwerpen overduidelijk werden
    wisten we niet meer waar we het hadden.
    Zo loos, zo jammerlijk leeg, louter nog gemeenplaatsen :
    - we staan ervoor en moeten er door
    - ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is
    - hoop doet leven

    Plus nog wat modieus woordgebruik dat compleet afbreuk deed
    aan de eerbiedwaardige bedachtzaamheid van de grijze wijze.

    'k Sprak erover met iemand van het vak.
    Die keek me recht in de ogen, klare taal:
    - Het zal er niet op verbeteren.
    - Die steriele conversaties ?
    - Ja.
    - Worden seniele conversaties ?
    - Ja.
    - Het zal nog verder verkleuteren … ?
    - Ja.

    m - EZW-06/2004, 05/2011, HiH-04/2016, bijgewerkt - 

    18-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.400. keukenprioriteit

    pasen viel vroeg dat jaar  

    ’k Keek gisteren op de keukenkalender.

    - Als Pasen vroeg valt dit jaar, dan was Aswoensdag ook vroeg?
    - Jaja, zei hij afwezig, want hij had al zijn aandacht nodig om te roeren in iets.
    - En Carnaval dan ook? Was ook vroeg?
    - Jaja … 

    Dat gedoe was aan mij voorbij gegaan. Een mens heeft zo haar eigen bezigheden.

    - Is er zo nog een datum die we moeten in het oog houden? 

    ’k Dacht aan brugweekeindes en de sluitingsdagen van nuttige & andere instanties
    ivm Pinksteren. En Hemelvaart. Kwestie van niet voor een gesloten poort te staan.

    Met al zijn aandacht bij de saus antwoordde hij :   
    - Nieuwjaar valt dan later. 
    Aldus sprak de heer des huizes.

    Nieuwjaar valt dan later ? Dat liet ik efkes zo,
    want hij was bezig met de binding van de saus. Er zijn prioriteiten.
    En met die katholieke feestdagen hebben wij niet echt een binding.

    m - HiH-03/2016, de saus was lekker³

    18-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.399. schip in Korea

    muziek op den vreemde

    In 1996 lagen we met een schip in Korea ruwe aardolie te lossen, crude oil in het Algemeen Scheeps.
    ’t Kan in Yoshu geweest zijn, we hebben zoveel Koreaanse havens gedaan dat ik niet meer weet wat of waar.
    LM & ik hadden wel eigen CD’s bij, maar die hield ik voor op zee,
    want daar hadden we in de cabine geen radio-ontvangst.
    In een haven probeerde ik het aanbod van de beschikbare zenders uit.
    Soms viel dat goed mee. Soms viel dat dik tegen. ’t Was elke keer afwachten. Boeiend dus. 
    In Korea had ik voor overdag een zender gevonden die ik min of meer doenbaar vond.
    Achteraf bekeken zou het een kruising kunnen zijn tussen Klara en Arte.
    Van de uitleg verstond ik geen knijt, maar hun muziek was interessant. Rustgevend ook.

    De vrouw van de chef mécanicien begreep niet dat ik dat soort muziek kon hebben.
    Zij liep zich te vervelen en was over heel het schip te vinden, over heel het schip zocht ze aanspraak,
    overal ging ze de werkende mensen van hun bezigheden houden.
    ’k Had nogal veel typwerk daar aan boord, dus was ik haar liever kwijt dan rijk
    en die Koreaanse zender zou maar kunnen helpen.

    Op een keer was ze weer de cabine binnen gestapt (ongevraagd)
    en plofte ze neer op de seat. Voor een keer was ik niet aan het typen,
    ’k was iets aan het zoeken in een van de grote fardes in het schab naast mij.
    Ondertussen deed ik mee met de muziek, pompompimpom pampampompompom. 

    - Ziet ge! Ge begint die Koreaanse rommel al mee te zingen ook! zei ze,
    en ze ging elders op het schip de mensen verblijden met haar aanwezigheid.
    Tiens, waarom kon ik Koreaanse muziek mee pimpommen?
    Awel kermille, het was een melodie ‘van bij ons’.

           voor wie ter vergelijking de westerse versie wil,
           https://www.youtube.com/watch?v=JvNQLJ1_HQ0 
           04min40

    ’k Heb het toen in de Koreaanse versie maar één keer gehoord
    en ik dacht dat het percussie-instrumenten waren. Zo van die zachte, in hout. 
    Het was geen percussie, het was een snaarinstrument, zegt You Tube.
    Het is meer dan 20 jaar geleden maar ik herkende de klank wel.
    Een gayageum, zo heet het instrument. Afbeeldingen van Gayageum 

           Gerelateerde afbeelding

    Hier het Canon van Pachelbel geserveerd op Koreaanse wijze, de melodie helemaal uitgepuurd,
    ontdaan van alles wat westers is. 'k Werd er weer helemaal rustig en pimpom van.
    En ik dénk, ik denk dat een versie op gayageum ook voor piepjonge kinderen geschikt is. Écht pimpom.

    klank aan,
    https://www.youtube.com/watch?v=uA8l3_aZr7Q 
    05min07

    m – HiH-04/2016, bijgewerkt

    18-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    17-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ nep op truck

    uitzonderlijk transport 

    Er circuleren op 't Internet foto’s van vrachtwagens met allerlei vracht.
    Stel, ge komt achter een transport voor Jurassic Park te hangen.

    De kleinkinderen beginnen te gillen en te joelen:
    - Hij gaat springen! Hij gaat springen!
    De achterbank verandert in een pretpark met gebrul en gestoei.
    De bestuurder houdt er wat stoten in de nierstreek aan over.

    En het duurt efkes eer de rust weergekeerd is, want deze voorligger raakt men niet zomaar voorbij.
    Dat duurt een tijdje. En wíl men daar wel voorbij? De kinderen zijn zo blij … 
     

    fake T-Rex on truck  Gerelateerde afbeelding 

    Ze hebben nu een echte T Rex gezien en dat is iets om thuis te vertellen natuurlijk.

    m - EZW-11/2014, herwerkt - Afbeeldingen van fake t rex on truck , https://www.dailypedia.net/2015/06/dinosaur-in-trailer-angers-netizens/

    17-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.398. paasfilmpje 1934

    Funny Little Bunnies (1934)
     
    -jammerlijk vertaald als Konijntjes met Geintjes- is nummer 43 uit een reeks van 75 korte animatiefilmpjes
    gemaakt door Disney tussen 1929 en 1939. De reeks heet Silly Symphonies.

    Europa heeft klokken en/of een paashaas. De USA heeft konijntjes, Easter Bunnies.
    In een lieflijk wonderland maken konijntjes & c° chocolade eieren en snoep,
    ze vlechten en vullen de paasmandjes.

    De beeldkwaliteit is niet al te best, niet scherp, maar het tekenen was toen handmatig werk.
    En filmpellicule vergaat. Niks computer toen, niks digitaal.
            
                                 Afbeeldingsresultaat voor funny little bunnies


    Naar ik ooit ergens gelezen heb kunnen die oude filmpjes gerestaureerd worden,
    misschien digitaal, dat weet ik niet meer. Dat is met dit filmpje minder gelukt, denk ik.

    Waarom ik dit plezant/interessant vind : het muziekje en de hele stijl van vroeger!
    Het doet denken aan de wijkcinema's. Eer de hoofdfilm begon kregen we een aantal voorafjes

    en de oude Disneyfilmkes waren toen mee het opvulmateriaal.

    klank aanzetten,
    https://www.youtube.com/watch?v=2ZjHD3cyb5o 
    07min09 voor wat leutige larie van vroeger

    m - HiH-04/2015, HiH-03/2016 - http://nl.wikipedia.org/wiki/Silly_Symphonies

    17-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.397. hunker

    Er was een periode dat ik uitkeek naar vakantie, dat ik smachtte naar vakantie,
    een tijd weg uit de monotonie. 

    Niet zomaar vrijaf of een dagje mee op verplicht familiebezoek,
    want bij die korte periodes bleef de grauwe wolk van de volgende dag immers hangen.
    Wat zeg ik, de wolk van de volgende dag? Van de komende weken. En van die daarna.
    De tristesse van de sleur kreeg ik niet weg met verplicht familiebezoek of met een slappe halve dag vrij. 
    Want, een kind kan geen sleur ervaren, was de idee.

    Weg, ver weg en lang. Ver-en-lang-weg. Dat moest het zijn.
    Anders geraakt men niet uit die grauwe wolk, uit de monotonie.
    Zo heb ik er na mijn prille jaren een lange tijd over gedacht.
    Tot en met 1970, de zomer van mijn 18.
    Daarna niet meer. Of toch niet meer aanhoudend.

    Het 'ver' was in die jaren het zuiden van Frankrijk en
    het 'lang' varieerde nogal. Mijn ouders beslisten over dat alles.

    Ooit heb ik toen voor het vakantiemateriaal een uitgebreide lijst gemaakt.
    'k Denk dat ik toen al 12 of 13 was.
    Die lijst was in groene bic geschreven op bladzijdes uit een kladschrift. 
    De lijst maken vond ik geweldig. Aan alles denken, maken dat het er is.
    In mijn hoofd waren we ginder al. Ginder. Ver en voor lang.
    Mijn ouders hebben toen die lijst gebruikt om in te pakken.
    Wat er niet op stond waren vijf vorken.

    Achter elk artikel kwam een OK te staan.
    Het ene jaar in het blauw, het volgende jaar in het rood, toen in potlood, enz.
    De lijst heeft jaren gediend.
    +5 vorken, stond er in de tafelrubriek bij gekribbeld.

    Het was een goede lijst, een volledige lijst en we vonden het niet nodig
    om de lijst over te schrijven op een A4, met keurige kolommetjes voor de OK’s.

    Men zette een okeetje waar er nog plaats was.
    Ook bij de vorken. En ook nog toen de lijst er smoezelig begon uit te zien. 

    Later werd vakantie-bagage voorbereiden een van mijn taken.
    Tina en ik waren ondertussen groot genoeg om het met twee te doen.
    Voor Tina was dat een corvee. Voor mij was het iets anders.
    De geur van het vakantiemateriaal was voor mij een troost.
    De tent had een heel eigen aroma.
    Een geur die men tijdens het jaar nergens tegenkwam, ook niet in de winkel met campingmaterialen.
    De tent rook naar gebruikt tentzeil. Zwaar, stevig en betrouwbaar.
    Uit de koffer met tentstokken kwam soms nog een lepeltje zand of
    een takje van een of ander kruid … 

    De tent was voor die dagen enorm, twee slaapkamers en een leefruimte. Het chalet-model.
    Toen nog met de kleine raampjes in gaas en de afsluitlap aan de buitenzijde van de tent.
    Eerder een bunker van betrouwbaarheid in weer en wind. Zwaar dus. Veel te zwaar.
    Niet het model met de grote bungalowramen in plastic die achteraf gekomen zijn
    en waarbij aan de binnenkant bloemengordijnen hangen.
    Onze tent had gaas in de plaats, dus verluchting.

    Onze tent leek een qua silhouet een beetje op deze afbeelding, maar dan dubbel zo diep,
    met veel kleinere ramen en zonder de franje. Blauw en oranje panden.
    Na één zomer in het zuiden was het feestelijk oranje verschenen tot geel, het klassieke tentengeel van toen. 

    foto van 't Net  Afbeeldingsresultaat voor camping tent vintage

    Zo tot zomer 1970. Dat was het laatste jaar dat ik met het gezin mee op vakantie ging.

    Vanaf zomer 1971 was er voor mij zelfbeschikking en waren er andere horizonten.
    Vakantie was veel minder nodig want de monotonie viel weg.
    Er kwamen andere kriebels. Reiskriebels, onder andere. 

    m– HiH-04/2016, bijgewerkt

    17-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    16-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ optimisme à la LM

    De winter is duid'lijk voorbij,
    maart wordt april en april wordt mei.
    En dan keert de zomer t'rug,
    hier binnen zit al een mug.

    m - naar een gegeven van LM – HiH-03/2017 

    16-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.396. de pianist

    Namen onthouden is niet mijn sterk punt, maar van Miguel Wiels onthou ik de naam wel,
    sinds het auto-ongeval waarbij hij betrokken was. Dat was 03/11/2008.
    Die datum heb ik niet uit mezelf hoor, 'k ben hem gaan opzoeken.
    En in mei 2008 was hun zoontje geboren, ook opgezocht.

    Enfin, die dag hoor ik op de radio dat er op de E17 een ongeval met een vrachtwagen …
    één dode … Miguel Wiels (huiscomponist van Studio 100, K3, man van Free Souffriau) 
    Dat mag niet, dacht ik, die hebben pas een boeleke.
    Ik stoof het Net op om te zoeken of ik de radio wel juist begrepen had.
    Oké, Miguel Wiels was lichtgewond, de overledene was de chauffeur van de vrachtwagen.
    Ik moest eens slikken van opluchting.

    Compleet dwaas van mij, want de chauffeur van de vrachtwagen
    had misschien ook een boeleke thuis, en al zeker geliefden, familie en vrienden. 

    LM vroeg wat er aan de hand was, en ik vertelde ratelend

    dat Miguel Wiels bij een ongeval betrokken was.

    "Dat kan hé, met zo’n naam, een auto-ongeval" onderbrak mijne snuggere.
    "Met zo’n naam?"
    "Wheels" zei LM en hij vond zichzelf grappig.
    Ik denk dat mijn mond toen bleef openhangen.

    Het is door die smakeloze woordspeling dat ik zijn naam nooit meer vergeet. 
    De kleur van zijn piano in de Notenclub, was het de zwarte of was het de witte,
    'k heb het nooit kunnen onthouden.
    Maar zijn naam staat sinds die onnozele grap van LM in mijn memorie gebrand.

    2016, Free Souffriau Miguel Wiels en Free Souffriau  Miguel Wiels

    m – EZW-11/2013, bijgewerkt - http://intervista.be/2016/04/11/miguel-wiels-kunnen-leven-zonder-muziek/ , http://www.freesouffriau.be/bio.php 

    16-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.395. Opa-Chocola

    de paaseieren van Opa-Chocola door CC 

    Dit is iets dat ik van een correspondente ontvangen heb.
    Hier is haar paasverhaal : 

    “Paaseieren kijken en vergelijken. Zalig. Het doet me denken aan mijn kindertijd.
    Grootvader was confiseur-chocolatier, hij had een bedrijfje.   

    Chocolade-eieren voor de verkoop maakten ze niet meer,
    maar parrain haalde eens per jaar zijn chocoladevormen boven
    om zelf paaseieren te maken voor familie en vrienden en voor zijn kleintjes.   

    In onze kinderogen waren dat zeer grote eieren: in het grootste ei zaten kleine eieren,
    en in die kleine eieren, zaten nog kleinere eitjes, met een crème vulling.
    Het geheel lag tussen de struiken op een nest van lange witte papierreepjes.   

    Puur luxe-verwennerij, maar ... wij vonden het normaal.
    Omdat wij niet beter wisten, met een Opa-Chocola.   

    Die paaseieren hebben me ook voor het eerst onrechtvaardigheid doen voelen.

    Rond Pasen kregen we een soort taartdoos mee naar huis, om te vullen met
    een deel van onze paaseieren. De doos was bestemd voor Oostpriesterhulp.    
    De meeste kindjes van de klas kregen die doos voor een vierde vol.
    Een overbuurmeisje en ik brachten een bomvolle doos mee.
    En toen, toen werden volgens de hoeveelheid chocolade die we meegebracht hadden
    goede punten uitgedeeld.

    Dat bracht me van slag, ik was helemaal ontredderd want
    de vader van mijn overbuurmeisje was directeur in een chocoladefabriek,
    mijn grootvader was confiseur-chocolatier.
    Wij twee zwommen omzeggens in de lekkernijen, onze volle doos was gewoon toeval!
    Ik zal toen ongeveer 10 jaar geweest zijn.
    Mijn eerste ontgoocheling over de leraressen en het systeem.”  CC

    Toen ik het las voelde ik bijna haar teleurstelling over die juf. En over de situatie. 
    Ge doet als kind gewoon wat er gevraagd wordt en ineens wordt ge in het zonnetje gezet
    voor iets waar ge zelf geen verdienste aan hebt. 
    De kindjes die zich eitjes ontzegd hadden, dié hadden verdienste.

    'k Vraag mij ook af hoeveel van de artisanale lekkernijen van de Opa-Chocola
    uiteindelijk de eindbestemming bereikt hebben. De goederen moesten door nog zoveel handen … 
    Die eieren waren luxeproducten en de vasten was voorbij en
    niet iedereen in de verzamel- en transportketen had sympathie voor Oostpriesterhulp ookni.
    Als ge begrijpt wat ik bedoel. 

    m - HiH-04/2015, herzien -

    16-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    15-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ boemsielielaa

    op de wijze van de revue 

    Toon doet het publiek zingen. In een andere taal.
    Natúúrlijk krijgt hij de zaal mee, kolderdebolder.

    In het Frans, boem sie lie laa
    in het Amerikaans, soo rool en daaj
    en in het Italiaans, notte belle margarinetta
     

                    Afbeeldingsresultaat voor https://www.youtube.com/watch?v=ye8qW3_NHcI

    Het betekent niks, maar het klínkt juist want de uitspraak is er :
    https://www.youtube.com/watch?v=ye8qW3_NHcI 
    05min08

    m – HiH-04/2017 herzien - http://muzikum.eu/nl/123-187-114119/toon-hermans/kolderliedjes-1958-songtekst.html#ixzz456mbIZLz 

     

    15-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.394. oudere heren

    oudere heren in de wolken

    Onlangs las ik iets over een binnenlandse vlucht ergens in Canada,
    die zeer aangenaam verlopen was.

    De oudere heer kwam in het vliegtuig naast een juffrouw van uitzonderlijke lieflijkheid te zitten.
    Ze had een natuurlijke blos, volle wimpers en een glimlach zo mild
    dat elke ijsberg er vanzelf zou van smelten.
    Dat alles had hij al gemerkt terwijl hij zijn handbagage nog aan het wegbergen was.
    Hij was onder de indruk van zoveel natuurlijke charme
    en hij had geen zin meer om dat dossier door te nemen.
    Hij besloot een praatje te maken met de jongedame.

    De clichés over oudere heren kennende, vroeg hij haar of een praatje wel gelegen kwam.

    - Ja hoor, zei ze opgewekt en met een vriendelijke glimlach
    legde ze vol vertrouwen haar handje op zijn hand.
    Met het andere handje gaf ze 't kleurpotloodje weer aan haar mama.

    m – HiH-04/2017, bijgewerkt

    15-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.393. Dhr ML uit A

    Mijn nichtje Lien is een bruisend kind en maakt na school een entree wanneer ze thuiskomt.
    Mijn nichtje Uma is een bezonnen kind, ze zet eerst haar fiets weg en komt dan pas binnen.
    "Anders moet ik straks natuurlijk tóch weer naar buiten om hem binnen te halen" zegt ze.
    Ja. Natuurlijk.

    Boekentas wegzetten:
    Lien doet dit op haar eigen zwierige wijze. Letterlijk.
    Uma plaatst haar boekentas tegen de muur aan de trap.
    "Want hij moet straks natuurlijk tóch mee naar boven" zingt ze.
    Ja. Natuurlijk.


    Die dag kwam Lien de keuken binnengewaaid met de melding
    dat ze tien interviews moest afnemen voor die-van-Nederlands. Tien!
    "En tegen wanneer…?" vroeg Laura, wetend.
    "Tegen morgen – en het mag géén familie zijn" voegde ze er aan toe
    met een donkere blik op LM en mij, alsof wij de zitplaatsen innamen van
    een aantredend peloton geschikter kandidaten.

    "LM is geen familie, LM is aangetrouwd." stelde Laura vast.
    Dat veranderde de zaak. LM werd goedgekeurd & ingelijfd.
    Lien viste een vragenlijst uit haar boekentas,
    griste een potlood van naast de telefoon
    en dook met haar neus op het blad papier.
    "En de andere interviews doet ge per telefoon" voorzag mijn Zus.

    Toen Lien haar vracht venetiaans blond van het blad hief
    stond er te lezen: LM, beroep - oom.
    "Géén familie" zei Laura geduldig.
    "Ja zég!"
    "En verander de naam, schrijf ML. Uit Antwerpen."
    "Antwerpen? Zó ver?"
    "Schrijf dan Aken, dat is dichterbij."
    "Ze wéét dat ik geen Duits spreek."
    "Schrijf dan Aarlen" repliceerde Laura.
    "Maar daar spreken ze Frans!" riep mijn nichtje wanhopig.
    "Schrijf dan voorlopig gewoon A., we vinden er wel iets op."

    "Wat doe ik met het adres?"
    "Geen adres, dat is in strijd met de privacy,
    schrijf bij de straatnaam gewoon privé." besloot Laura kordaat.
    Geweldig hoe mijn Zus stand houdt in crisismomenten.

    "Of schrijf Sesamstraat," opperde Uma "daar verzinnen ze ook zoveel."
    Dat leverde haar een woeste blik op van de oudste.

    "Hoeveel vragen zijn er?" vroeg LM snel.
    "Tien" antwoordde Lien diep ongelukkig.
    "En waarover gaat het?"
    "Over geluk" piepte ze ellendig.
    "Kom, dan doen we dat eventjes" zei LM met een blik op de vragenlijst.
    "Vijf antwoorden zijn meerkeuze! 't Zal snel vooruit gaan".

    Dat gaf Lien blijkbaar wat moed, ze ging stevig zitten op haar stoel,
    haar ogen op het blad, klaar om er aan te beginnen.
    Even terloops nog tegen mij: "Straks moogt gij ook hoor, gij zijt dan een M uit A."
    'k Was zowaar gevleid, het was een hele promotie, van gewone tante naar een M-uit-A.

    "Geluk ligt precies goed in de markt, zei LM tegen mijn Zus,
    er zijn dit jaar twee boeken over verschenen."
    Laura knikte zwijgend. Zij heeft ze ook in huis.
    Veel andere mensen ook, deed ze met een polsbeweging.

    "Hebt gij die gelézen?" vroeg Lien hem met ongelovig ontzag.
    "Ja," zei LM "allebei."
    "Gij ook?" vroeg ze mij.
    "Ja hoor, 500 pagina's." rondde ik af.
    En 'k ben ze nu nog aan het herkauwen.

    Ze bekeek ons met een andere blik:
    twee kandidaten à 500 bladzijdes over geluk, van een meevaller gesproken.

    Lien & LM begonnen eraan. De vragen waren op maat van een veertienjarige,
    maar 'k kreeg de indruk dat de leerkracht ook die twee boeken achter de kiezen had.
    'k Hoorde onderwerpen vermelden als Gezondheid, Vast Inkomen, Toekomstperspectief ...
    en dan komt nu Zelfontplooiing.
    "Zelfontplooiing." hoorde ik.

    LM gaf netjes alle standaardantwoorden, bondig en overzichtelijk.
    En bij elk antwoord van hem keek Lien wat meer opgetogen.
    Die-van-Nederlands had deze keer niet zomaar wat in het wilde weg ideetjes bijeen gegrabbeld
    en op papier gegooid, neenee… Lien zag een verband tussen wat op haar blad stond en wat LM zei.

    LM ging geen enkel cliché uit de weg:
    geluk werd opgedeeld in tien hanteerbare modules,
    geluk werd geserveerd in tien hapklare brokken.
    Geluk was gewoon een taak voor Nederlands die goed zou komen.
    Voor Lien was dit zeer geruststellend.
    Voor mij iets minder. LM maaide me gewoon het gras van voor de voeten.

    Uma zat na te denken: "Misschien zal ik die antwoorden overschrijven want
    die interviews zal ik toch ook wel moeten doen." zei ze zorgelijk.
    "Meisje-lief dat is pas over twee jaar!" riep ik uit.
    "Ja, en dan moet ik jullie over-twee-jaar natuurlijk tóch opbellen."
    Ja. Natuurlijk.

    En Uma zette zich aan het schrijven.

    "Hebt ge nog zo'n vragenlijst?" vroeg Laura aan Lien.
    "Ja, nog eh … alle andere."
    "Geef mij eens eentje."
    "Ja maar! Gíj moogt dat niet invullen want … gíj zíjt … Míjn Móeder!"
    Ze was duidelijk niet van plan haar moeder weg te promoveren tot ene L-uit-S.

    "Geef hier, zotte mus, ik mail die lijst gewoon eventjes naar Het Werk."
    Half gerustgesteld gaf Lien haar een exemplaar.
    Ik volgde Laura naar het bureau.
    Ze scande het lijstje, zette het in bijlage, typte een berichtje,
    gaf het hele gedoe hoge prioriteit en verzond.
    Veertien minuten later liep het eerste antwoord binnen.

    "Wat gaat De Baas daarvan vinden?"
    "Dat leg ik hem wel uit wanneer hij thuiskomt." zei Laura.
    Toch makkelijk wanneer de baas Schat en Papa heet.

    Na dertig minuten had ze zeventien prints.
    Negen daarvan legde ze opzij. "Deze negen zijn voor
    over twee jaar. Uma belt u dan wel voor het tiende interview."
    De acht andere nam ze mee naar de keuken,
    bovenop legde ze zorgvuldig het blad van ene D-te-L.

    "Kijk," glimlachte ze "De Baas heeft er ook eentje ingevuld."
    "Lien heeft er tien nodig." herinnerde ik haar.
    "Zij gaat u nog interviewen hoor, de bedoeling is dat ze interviewt hé,
    niet dat ze mails overschrijft."    

    Hardvochtig, dat zusje van mij.

    m - EZW-2006, HiH-10/2014, 04/2016 - nagekeken

    15-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (1)
    14-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.------ een blaaskasteel

    Het is feest in de straat. Er wordt veel volk verwacht. Veel klein volk.

    "Ja! en ze komen met een blaaskasteel!" taterde ze blij.
    "Met een wat, lieveke?"
    "Met een blaaskasteel, om te springen."
    "En waarom heet dat een blaaskasteel?" 
    "Omdat ...  " ze aarzelde, ze zuchtte.
    Ze keek naar haar moeder, ze wou hulp voor de uitleg over
    die 'luchtpresser' die daar beneden staat te ronken en lucht in het kasteel aan het blazen is,
    maar haar moeder huldigt het principe van de zelfredzaamheid en zij knikte bemoedigend.

    Toen nam kleintje een binnenwegje -ouwe mevrouwe als m vinden toch alles schattig- :
    "… omdat als ge moe zijt van het springen, dan moet ge blazen."
    En met bolle wangetjes demonstreerde ze hoe men uitblaast.

    "Heet het ook springkasteel?"
    Ook, knikte ze geruststellend.
    Maar vooral blaaskasteel dus.

    m – HiH-04/2017, bijgewerkt -

    14-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.392. biechtgeheim

    een tekst van CC

    “Dat biechtgeheim is een doorn in het oog van ieder politiemens !
    Zelfs al zouden sommige priesters ertoe geneigd zijn TOCH het biechtgeheim te schenden
    in geval van daden gepleegd door collega-priesters, het zou niets helpen.
    Pedofiele priesters gaan te biecht bij anderen pedofiele priesters :
    zo krijgen ze absolutie en zijn hun zonden vergeven door hogerhand !
    Schandalig, maar mee door die manier van doen, kunnen ze ongestraft verder doen.

    De laatste keer dat ik biechtte, was het tijdens een retraite toen ik ongeveer 17 was.
    ‘k Zat toen serieus te worstelen met zelfmoordgedachten, en vroeg die pater hoe ik daar van af kon geraken.

    Antwoord: “Ik moet al die zever niet horen, het enige wat ik hier wil weten is
    of je zinnens bent in het klooster te treden of niet.”
    ‘k Heb zijn 'zegen' niet afgewacht, ‘k ben uit die biechtstoel gestapt
    en ik ben nooit meer naar de mis geweest (tenzij met mijn ouders)
    en ik ben nooit meer te biechten gegaan.

    Héél lang geleden had mijnheer de pastoor dankzij die biecht, een sociale controle over zijn schapen.
    Een goede priester kon daar soms nuttig gebruik van maken, om hulp te bieden, of misverstanden recht te zetten 
    Maar, zulke waren er maar héél weinig. 

    Eén van onze priesters zit volgens mij verdiend niet ver van zijn lievelingsheilige hierboven.
    Tijdens WO I werd onze stad voor 60 % vernield door de Engelsen, omdat het een garnizoensstad van de Duitsers was.
    Na de Grote Oorlog was er nog lang woningnood. Men had een grote wijk in sneltempo volgebouwd met houtje huisjes.
    Gelukkig maar, al waren die huisjes te klein om meerdere kinderen in te laten opgroeien : 2 kleine slaapkamerkes ...
    Dus werd er vaak beroep gedaan op engeltjesmaaksters. Wat strafbaar was.
    In geval er complicaties waren, riep men die pastoor erbij, en die ging dan vlug die ene dokter halen,
    die de vrouw in kwestie gratis verzorgde. Natuurlijk hebben wij dat pas veel later vernomen .
    Die pastoor ging ook bedelen bij de rijken voor zijn armen, een kleine Robin Hood !
    Zulke pastoors maken ze nu niet meer.”  CC

    m, bovenstaande tekst is geplaatst met de toestemming van CC, waarvoor dank³

    14-04-2019 om 00:00 geschreven door maart


    >> Reageer (0)




    E-mail

    klik op knop om me te mailen


    Zoeken in blog


    Archief per maand
  • 03-2020
  • 10-2019
  • 09-2019
  • 08-2019
  • 07-2019
  • 06-2019
  • 05-2019
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 02-2019
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!