Juni '76. Ik denk dat het '76 was, het jaar van die hittegolf.

Examen geschiedenis. En niet bij gelijk wie. Bij die kleine bazige prof. En ze was dan nog decaan ook. 
Examen om 19h. Is dat nu een uur om examen af te leggen? Maar het was een noodgeval want
een paar dagen tevoren was onze eigen prof neergestuikt en overleden tijdens een mondeling examen
en zij, de decaan nam over.

Er bestond nog geen GSM maar de tamtam werkte toch want ineens wist iedereen die het weten moest
dat het Romeinse Rijk niet gevallen was door krachten van buitenaf
maar wel van binnenuit uitgehold was door decadentie. 't Is maar ne weet.
En dat we drie dagen tijd hadden om die driehonderd bladzijdes te herinterpreteren.

We waren onze eigen prof kwijt.
We moesten examen  afleggen bij de decaan herself en dan nog op een ontiegelijk uur.
Toen het eindelijk mijn beurt was, was het al lang voorbij 19h en waren de gangen leeg,
in dat hol nep-gotisch spookgebouw. (opzij van de Paul Hégerlaan). 
Ik was dus tamelijk bokkig toen ik binnenstapte. Niet bepaald de juiste attitude om een examen af te leggen.

- Goede avond, Professor.
- U is?
'k Gaf mijn naam.
- Neem plaats.
'k Ging zitten.

En ineens rook ik dat deze dame hetzelfde parfum droeg als ik. Diorella.
Er was tussen ons 40 jaar verschil maar we droegen hetzelfde parfum.               

           het flacon van toen     is nu ‘vintage’

Mijn eigen parfum ruik ik natuurlijk niet meer na het aanbrengen.
Maar ik ruik dat van anderen wel. Zo rook zij waarschijnlijk het mijne. 
Heeft dat iets met het examen te maken of met de punten?
Nee. Maar het schiep wel een band.  
Want na een paar vragen betrok de lucht en kwam er een zomerstortbui.
Met veel bliksem. En gedonder.
'k Zag haar handen efkes klauwen. Ze is bang, ging het door mijn hoofd.

Ineens was er geen examen meer.
- Zal ik het raam sluiten, Professor?
- Ja, dank u, zei ze waardig.

We hebben samen die zomerstorm uitgezeten. In een wolk van Diorella.
Met het raam dicht was haar kantoor erg warm. En de Diorella werd een cocon.

Ze stelde geen examenvragen meer, maar ze zei ook niet dat ik mocht gaan.
Ze had gezelschap nodig.
Ik vertelde over muziek, over het leven als jobstudent en ik waagde me aan een aantal vragen.
Rustige praat om de tijd van het onweer vol te babbelen.

Diorella heeft sinds dan een toon van lucht-tijdens-onweer.
Die toon zit niet in het parfum zelf hoor, het is een aroma ik er bij denk. 
En ik heb het nooit doorverteld, maar de decaan die ons met één blik de grond in kon bliksemen
was bang van onweer.

m - EZW-03/2011~ HiH- 09/2014, 09/2016, foto= http://andrewjpatrick.com/,  foto https://nl.pinterest.com/pin/312859505357892311/?lp=true