Of we aan boord dan papieren zakjes hadden, vroeg hij.
Papieren zakjes? 
Papieren zakjes zijn voor ferries en cruisers, passagiersschepen.
De vrachtvaart heeft geen papieren zakjes aan boord.

Anciens kunnen ertegen.
Enkel kadetten en aspiranten worden soms werkelijk zeeziek.
Dan bloedt mijn hart,
ik ben er ook door gemoeten.

Iemand die zo aan het lijden is gelooft niet dat zeeziekte ooit zal wegblijven.
Terwijl het echt wél betert. En daarna definitief wegblijft.
Gewoon zichzelf de tijd geven, het binnenoor de tijd geven zich aan te passen.

Mijn schrik is maar dat bekwame jonge mensen zouden afhaken
vanwege (een beetje) beginnersmisselijkheid.
Want dat is al gebeurd.
Jong volk dat we niet meer terug zien, mensen die opgegeven hebben, soms in Biskaje al.

Een schip vól jonge mensen, vol beginners (leger) zou ik niet willen meemaken.
Iedereen misselijk? Wie schiet er dan over om het op te kuisen?
Die vier anciens? Captain, Chief Engineer, Chief Mate en 2nd Engineer?
Dat zal nogal ! Mon oeil !

Wat wel gebeurt bij zeer zwaar weer is dat de anciens nausea krijgen, schele hoofdpijn.
Mensen met nausea gedragen zich ofwel zeer zwijgzaam, of wel kortaf, misschien kribbig.
Nuja, bij zwaar weer is niemand het zonnetje aan boord hoor.
Tenzij diegenen die vinden dat het de moment is om de cursus
Human Resources Management in de praktijk te brengen
en dat dan doen ook, met een krampachtig, verbeten, geforceerd, een onwaarachtig positivo-gedoe.
Die mensen werken dan enorm op de zenuwen van degenen die proberen IN STILTE te lijden.

Men slaapt slecht en veel te weinig.
Overdag raakt men vermoeid alleen al door zich te verplaatsten en zich vast te houden of te grijpen aan de relingen
in de alleyways (de gangen) en in de staircase (de gesloten trapruimte)
Vanaf 10° uitwijking wordt immers de lift buiten gebruik gesteld.

26° uitwijking hebben we ook al meegemaakt, maar daar zijn we dan uit weg gevaren, uit die stormzone.
Niet voor het goed van de bemanning hoor, voor het goed van de lading en de aandeelhouders.

Trappen op of af, zijn beklimmingen en afdalingen waarvan men 's avonds pijne dijen en pijne billen heeft.
Nog nooit zoveel spieren en spiertjes gevoeld als in de dagen met zwaar weer.
En toch werd er ook op die dagen werk gepresteerd.

Canada-Europa in de winter, in winterweer, met een containerschip, hoog op het water.
Rollen en stampen gedurende heel de overtocht. Mét de 6+hrs timeshift op 8 dagen tijd, dat betekent zes uren minder slapen.
Er werd in die acht dagen niet gejammerd over de pijntjes van timeshift
zoals walmensen doen over één zomeruurtje of winteruurtje om de zes maanden.
Ochot-ochére. Zich aanpassen aan tijdszones is in vrachtvaart gewone kost.

Uiteraard zijn zwaar weer en zware omstandigheden voor niks goed.
Tenzij om de mensen te leren kennen. 
Welke kalibers de collega's zijn ?
Het stormweer zal dat uitwijzen.

m  - EZW-03/2010 ~ HiH 11/2014, 07/2016, bijgewerkt