Wat Sinterklaas heel lang gebracht heeft was een speculaas, wat chocolade en mandarijntjes.
Of misschien waren het clementinnekes, ik kan die twee niet uit elkaar houden. 

17j of 18j, op een dag had ik tijdens de les een hongertje en ik nam een zo'n oranje ding uit mijn boekentas.
Ik had nog geen partje gegeten of de leraar Nederlands stond al naast mijn stoel.
'k Had er niet aan gedacht dat het aroma van de schil zeer ver draagt,
dus hij had tot vooraan geroken dat iemand achterin efkes vitamines ging nuttigen.
Het mandarijntje moest op de hoek van de lessenaar blijven liggen tot het einde van het lesuur.

Ook toen we niet meer thuis woonden vond mijn moeder het nodig om ons in de eerste week van december
dit soort mondvoorraad te bezorgen, want wij kinderen leefden in de Wijde Wereld en het was Winter.
Daarom kregen we zo'n pakje speculoos in blinkend, knisperend cellofaan met een strikje rond
en een mandje oranje vitaminen. 

Ma was een mier die voor haar krekels zorgde.

m – HiH-12/2015, bijgewerkt -