Elk jaar kopen we lotjes van de buurvrouw,
haar dochter is 58 en verblijft in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking.
En of we nu iets winnen of niet, elk jaar krijgen we een kalender.
Zo ene met vakjes om in te schrijven. ’t Is voor de kalender dat ik al die lotjes koop natuurlijk!
Nee, ik koop ze voor de buurvrouw. Want het begint zwaar te worden voor haar,
zo ongeveer 60 jaar een groot klein kind in huis hebben, nu drie dagen in de week.

We hangen de kalender tegen de zijkant van het boekenrek naast de deur van
't bureau, zo zie ik van ver welke dag het is. 

LM kent dag en datum doorgaans al van de dag tevoren maar ik vergis me soms drie keer per dag van datum.
Vandaag ook weer, heel de namiddag gedacht dat het vrijdag was.
Daarom hangt die kalender op een strategische plaats. Om mijn aantal vergissingen leefbaar te houden.

Voor de neus van LM hangt nog een kleine kattenkalender. Die moet hij elk jaar hebben, want hij is een kattenman.
Toen we nog vaarden werd die in dubbel gekocht, want er moest een exemplaar mee naar boord.
Maar in die kleine kattenkalender kan men niet schrijven.

Dus had ik een eigen kalender nodig om notities te kunnen maken.
Vermits we zoiets aan boord niet bijhadden, maakte ik er zelf een.
Op een A4-ruitjespapier, met per dag een vierkantje van 4cm/4cm.
Zo had ik een soortement persoonlijk logboekje.
En zo heb ik een flink aantal bladzijdes bijeen gevaren. Samen met LM bedoel ik.
Voor ik hem kende was ik al 13 jaar bezig. Maar daarvan heb ik geen notities op kalenderbladen.

Zelf een kalenderblad maken doe ik nu nog altijd. Nu voor de keuken, want LM staat sinds 2005 op voedingsplan.
Om zeker te zijn dat er voldoende afwisseling is
en om daar een kijk op te hebben vul ik een week op voorhand in.

Met stabilostift markeer ik de proteïnesoort, want die moet voldoende gevarieerd zijn.
Aan de afwisseling van de vier kleurtjes kan ik onmiddellijk zien of er voldoende variatie in zit.
En een eierbereiding telt mee als proteïne, die staat gemarkeerd in geel.
Vis in blauw, varkensvlees in roze, gevogelte, konijn en schaap in groen,
rund en paard blijven zonder kleur.

Dat idee heb ik van een Chef-kok op de Coral Temse.
Die maakte zijn menu's ook zo, in overleg met de lagere bemanning.
Tot ze er boven lucht van kregen en kwamen helpen.
Toen werden die menu-vergaderingen bijna feestjes. Dat kon toen allemaal nog, in 1986. 

Enfin, mijn zelfgemaakte keukenkalender is ook een vast punt waarop ik kan aflezen welke dag we zijn,
maar 't is eigenaardig, in de keuken vergis ik me zelden van dag. Dat begrijp ik zelf niet.

m - EWZ- 02/2013, 12/2014, bijgewerkt