een kwestie van organisatie ?

Samengestelde gezinnen hebben soms weinig vrijheid in hun tijdsbesteding.
En met de feestdagen al zeker niet.

Beide partners hebben co-ouderschap en de exen leven nu zelf ook in een samengesteld gezin.
Er is nu een plus-mama aan de ene kant
en een plus-papa aan de andere kant, die misschien op hun beurt co-ouderschap … 

Dat brengt voorlopig het totaal aantal betrokken gezinnen in de planning op drie.
Die drie gezinnen hebben hun eigen agenda, en die agenda’s moeten kloppen
want er zijn ook nog de grootouders. De verwante grootouders én de plus-grootouders,
want deze laatsten willen de plus-kleinkinderen er ook al eens bij.
Dat brengt het totaal aantal grootouderparen op vier en dat brengt het aantal agenda’s op zeven.

Van zeven gezinnen zeven agenda’s die moeten kloppen qua feestgebeuren met Nieuwjaarsbrieven en envelopjes.
De maand januari heeft maar 31 dagen en in het beste geval 5 weekends.
Op meer moet men niet hopen.

De planning ivm de familiale eindejaarsverplichtingen begint men best rond Pasen
want ’t is maar een kwestie van organisatie.

donderdag meegemaakt bij mijn banketbakker van TP

De klantenruimte voor de lange toonbank was tsjokvol. Naast mij, zo’n nieuw gezinnetje.
Kon niet anders dan zo eentje zijn, hun lichaamshouding in een openbare ruimte sprak boekdelen.
Hij om en bij de 50, ruw geschat, zij wel wat jonger. Ze kleefden aan elkaar.
Ze straalden en gloeiden, misschien voor het eerst samen aan het shoppen voor deze jaarwisselingsdagen.
Hij met de arm rond haar frêle schouders, zij wreef met een hand voortdurend op zijn bierbuikje.
De triomf van hun openbaar samenzijn.

“Zoet, wat wilde gij crème fraîche of crème au beurre of hebde gij liever da daar,
met een beetje fruit of die met die sabayon in?
Hij haalde de schouders op: “ Sjoeke, da’t me niet kan schelen, pak maar wat gij graag hebt.”

Zij: “Ja maar, zoet, ik moet dat hier subiet gaan weten zunne.”

Hij beetje zuchtend: “Sjoeke, ik heb al gezegd dat ik geen patteekensman ben, doe uw gedacht.”

Zij: “Voor mij steekt dat ook niet zo nauw, maar ’t zijn de kinderen als die  komen. 
         Ons Evy en ons Sharonneke zijn crème fraîche madammen, 
         maar Kurt en zijn lief… wat denkt ge dat uwe zoon graag heeft?”

Hij: “Sla mij dood, da’k het niet weet.”

Zij: “Hoe ge weet dat niet? Hij is nog maar just gaan samenwonen. 
         Ge gaat me toch niet wijsmaken dat gij hem in geen 25 jaar taart hebt zien eten!”

Hij: “Ja zie, Sjoe, wie let daar nu op wat die gasten gaarne eten. Ikke niet.

Zij: “Maar allez, hebde gij dan nooit van zijn leven een patteeken of een taart voor hem gaan kopen?”

Hij liet haar schouder los, kruiste zijn armen boven zijn borstkas: 
     “Jamais de la vie, zij deed dat. Weet uwen ex wat zijn dochters graag eten?”

Zij: “Bah! Ik peins…”

Hij: “Awel, ge moet nie peinzen. Wie moet peinzen weet er geen ballen vanaf. 
         Brigitte, ’t begint hier op mijn systeem te werken en wij moeten nog naar de kiekenmarchand en de Carrefour. 
         Lap ’t is bekanst onze toer. Komt er nog iets van?”

Zij: “Gij hebt gemakkelijk spreken, gij….”

Hij: “Ja, madam, ’t is aan mij. Voor mij… voor ons  zo ’n ding daar een met crème fraîche,
          een met crème hoe noemt dat daar en een met fruit en van dat sabadingens  erin.
          Kunde gij die dozen in een grote plastieken zak steken? En zeg me dan ne keer hoeveel dat ik u moet.”

Zij stond er beetje wrevelig bij. Hun eerste nieuw-samengesteld-akkefietje?
Hoe dan ook ze klitten niet langer aan elkaar. Hij rekende af, hield de plastiek zak met dozen boven zijn hoofd
en wrong door de klantenzee  zich naar de winkeldeur, liep gezwind naar buiten en zij, zij volgde op afstand.
Nieuw samengesteld, boordevol goede wil om te slagen, maar die roestvaste habitudes van weleer…
Tja, het dametje zal er vele mouwen moeten aanbreien, twee steken recht en een averechts, altijd weer.

In de zoete hoop dat ik hier op geen zere tenen getrapt heb, salut iedereen en tot nog eens een keer. TP 

m – HiH-01/2016, bijgewerkt – bovenstaande tekst is geplaatst met toestemming van TiTiPoes