in het kader van de poëzieweek waag ik mij aan een werk van eigen merk :

Melancholie
in kringen waar men houdt van dat soort dingen

            Ik ben een melanchool, soms ween ik voor de jool.
        Dat staat goed hoor, in die kringen waar men houdt van dat soort dingen. 
        Wat sentiment, een zakdoekje, soms ook nog een dagboekje. 
        Geen felheid of emotie, daarvan heeft men geen notie. 

        Men kijkt, men mijmt, men zucht, den blik al naar de lucht. 
        En daar men met distinctie schreit is ’t geen ordinair gebleit. 
        Geen ogen rood of snottebel om kommer of om kwel, 
        geen gesnuit ofte trompet, men houdt het er zeer net. 

        Men plengt diskreet een traan, en dat wordt gracieus gedaan. 
        Men houdt het er beschaafd en zo wordt de ziel gelaafd. 
        Er zijn geen neuzen die snuiten, geen tranen die tuiten. 
        De tranen strélen er ’t gelaat. Ja, u weet wel hoe dat gaat 
        in die kringen, waar men houdt van dit soort dingen.

m - 04/2017