1926 en daarna

Ze werd verliefd, hij speelde klarinet.
Thuis waren ze niet opgezet
met een man die ouder was.
31 en 18, dat gaf geen pas.

Toen namen ze een grote stap,
ze zorgden voor een zwangerschap.
Zij hield zijn leven schoon en net
hij speelde voor haar klarinet.

Het talent van haar muzikant
werd rustig voortgeplant.
Ze kregen kinderen. Drie.
Hij bleef bij de Harmonie.

Die koters waren jong geweld.
Zo werd de piano haast geveld
om wiens beurt het was te spelen.
Want een piano moet men delen.

't Werd tijd voor een eigen instrument
Zo bleef Moeder ook content
besloot de Vader struis
en zo bleef de vrede in het huis.

Hij zag de koters alle drie
als een bijna-dynastie
in een wolk van zacht en mild
zoals gehoopt, zoals gewild.

De oudste koos trompet, helaas.
Zo kon zij iedereen de baas.
Zij wou bij de fanfare,
dat was voor haar het ware.

De tweede wou een saxofoon
Dat is niet zo ongewoon
maar hij koos voor jazz.
Alsof dat het summum was.

Toen de jongste dan mocht kiezen,
ging zij voor 't exquise :
de klank van de schalmei.
Wéér lawaai erbij!

Geen piano, harp, viool ...
Zij beleefden veel meer jool
aan iets dat luid was, grote pret.
Niet voor iets als klarinet.

Geen enk'le van de drie
koos voor Vaders Harmonie.

m – HiH-09/2016, ongewijzigd - https://nl.wikipedia.org/wiki/Schalmei