de paaseieren van Opa-Chocola door CC 

Dit is iets dat ik van een correspondente ontvangen heb.
Hier is haar paasverhaal : 

“Paaseieren kijken en vergelijken. Zalig. Het doet me denken aan mijn kindertijd.
Grootvader was confiseur-chocolatier, hij had een bedrijfje.   

Chocolade-eieren voor de verkoop maakten ze niet meer,
maar parrain haalde eens per jaar zijn chocoladevormen boven
om zelf paaseieren te maken voor familie en vrienden en voor zijn kleintjes.   

In onze kinderogen waren dat zeer grote eieren: in het grootste ei zaten kleine eieren,
en in die kleine eieren, zaten nog kleinere eitjes, met een crème vulling.
Het geheel lag tussen de struiken op een nest van lange witte papierreepjes.   

Puur luxe-verwennerij, maar ... wij vonden het normaal.
Omdat wij niet beter wisten, met een Opa-Chocola.   

Die paaseieren hebben me ook voor het eerst onrechtvaardigheid doen voelen.

Rond Pasen kregen we een soort taartdoos mee naar huis, om te vullen met
een deel van onze paaseieren. De doos was bestemd voor Oostpriesterhulp.    
De meeste kindjes van de klas kregen die doos voor een vierde vol.
Een overbuurmeisje en ik brachten een bomvolle doos mee.
En toen, toen werden volgens de hoeveelheid chocolade die we meegebracht hadden
goede punten uitgedeeld.

Dat bracht me van slag, ik was helemaal ontredderd want
de vader van mijn overbuurmeisje was directeur in een chocoladefabriek,
mijn grootvader was confiseur-chocolatier.
Wij twee zwommen omzeggens in de lekkernijen, onze volle doos was gewoon toeval!
Ik zal toen ongeveer 10 jaar geweest zijn.
Mijn eerste ontgoocheling over de leraressen en het systeem.”  CC

Toen ik het las voelde ik bijna haar teleurstelling over die juf. En over de situatie. 
Ge doet als kind gewoon wat er gevraagd wordt en ineens wordt ge in het zonnetje gezet
voor iets waar ge zelf geen verdienste aan hebt. 
De kindjes die zich eitjes ontzegd hadden, dié hadden verdienste.

'k Vraag mij ook af hoeveel van de artisanale lekkernijen van de Opa-Chocola
uiteindelijk de eindbestemming bereikt hebben. De goederen moesten door nog zoveel handen … 
Die eieren waren luxeproducten en de vasten was voorbij en
niet iedereen in de verzamel- en transportketen had sympathie voor Oostpriesterhulp ookni.
Als ge begrijpt wat ik bedoel. 

m - HiH-04/2015, herzien -