Vermits ik door de job al even veel tijd buiten België was als ín België,
heb ik een flink aantal keren niet gestemd.
Gaan stemmen op een consulaat of op de ambassade was geen optie,
in het midden van de oceaan staat nergens een consulaat of een ambassade. Of een stembus.
Vandaar : niet voldaan aan de stemplicht. Mogelijk gevolg : telkens een boete

Volgens de Pool der Zeelieden werd in dat verband het nodige gedaan door de rederij.
Wat er verstaan werd onder 'het nodige' heb ik nooit gevraagd, ben ik nooit nagegaan.
'k Was al lang blij dat de papperasserij ons uit handen genomen werd
en dat de boetes ons bespaard bleven, de collega's en mij.

Zo’n 15 jaar later of meer, toen ik mee voer met LM en enkel nog 'scheepsgezel' was,
niet meer bemanningslid, kreeg ik twee zo'n uitnodigingen in de bus.
Stembrieven. Oproepingsbevelen.
Om de een of andere reden was ik nog thuis en LM was al aan boord, gemonsterd en vertrokken en wel.
Ik zou pas in de volgende haven aan boord gaan.
Waarom dat toen zo was weet ik niet meer.

'k Belde naar de rederij en ik vroeg wat ik met de kiesbrief van LM moest doen,
want zij hielden zich toch bezig met dat soort toestanden?
De persoon aan de foon zou het eens gaan vragen.
Dat soort chance heb ik dikwijls : als ik bel voor iets waar ik niks van weet,
krijg ik te maken met iemand die er ook niks van weet.

De persoon wist te vertellen dat de rederij zich daar niet meer mee bezighield.
De zeevarende moest dat nu zelf in orde brengen.
Ja maar, de zeevarende bevindt zich op dit ogenblik op zee …
Geen affaire mee, zei de rederij. (Of iets dat daar op neerkwam).
Kortom : los het zelf op.

Bon, om dikke boetes te vermijden stapte ik naar het districtshuis van Ekeren,
vast besloten om LM uit die papier-penarie te houden.
De Jomme Dockx van dienst bekeek me alsof ik het over een uitheemse diersoort had :

- Uw man is zééman?
- Ja, hij is zeevarende en hij is nu aan boord en kan niet komen stemmen
  en vroeger hield de rederij zich bezig met dat soort zaken maar nu niet meer, 
  dus dat hij niet zal stemmen, kom ik nu efkes melden omdat we een boete willen vermijden.

En ik gaf het adres en het telefoonnummer van de rederij,
voor 't geval er iets zou moeten bevestigd worden.

- Zeeman, zei hij bedenkelijk.
- Ja meneer, zeeman. Da's toch niet zo eigenaardig hé, in een havenstad.
  Het 3de Havendok ligt hier vlakbij, ten einde de Ekerse steenweg.
- Zeeman, zei hij nog eens.

En hij ging vragen hoe het moest.
Want in Ekeren kennen ze wel dokwerkers, omdat er dokken zijn in de haven,
maar zeelieden, van die mensen die werken op zeeschepen, nee, dat was nieuw!
Hij kwam terug met de melding dat ik de afwezigheid van de zeeman
in het stemlokaal moest signaleren. Daar zouden ze dan het nodige doen.
En ik geloofde dat. Ja, echt waar, ik geloofde dat soort dingen toen nog.
De zondag van de stemming gaf ik mijn kiesbrief en identiteitskaart
en ik liet ook de kiesbrief van LM zien.

- Heeft u een volmacht?
- Nee, ik moet hier gewoon melden dat hij niet zal komen stemmen omdat hij op zee is.
- Hij kan stemmen tot 13h hoor, zei de man geruststellend.
- Meneer hij is niet AAN zee, hij is OP zee. Hij is niet op weg naar hier, hij is op weg naar Korea.
- Koré-aa?
- Om te gaan lossen, ze ik. Of misschien om te laden, dat weet ik niet juist.

Dat laatste had ik er niet moeten bij zeggen.

- Waar in Korea ? pierde hij, alsof dat er toe deed.
- Ulsan, Pusan of misschien Yoshi … ik weet het niet.

Dat begon verdacht te lijken he.
Ik wist niet precies waar mijn man was, of wat hij aan het doen was,
ik wist alleen dat hij niet zou komen stemmen.
De naam van het schip zou ik dan ook wel verzonnen hebben …

Dat de rederij de eerbiedwaardige tante CMB was hielp ook al niet,
want de afdeling zeevarend personeel had al enkele jaren een eigen naam
en er stond nergens nog CMB vermeld op dat kaartje.

Dat achter mij een moeial van een buurman stond te knikken
en om de haverklap zei : "dat kan ik getuigen!" had ook averechts effect.

Ik zag wat de voorzitter dacht, over dat mijn-man-is-op-zee:
"Hare vent zit in den bak. Daarom komt hij niet. Ze zou daar beter zo geen spel over maken."
- We zullen het nagaan, zei hij zuinigjes.

Daarmee was ik niet veel wijzer, en nog altijd ongerust over een mogelijke boete
en ik wenste dat ik bij LM aan boord was, ver-ver weg uit dit apelandje.

m – EZW-05/2014, HiH-11/2014, 06/2016 – bijgewerkt - https://nl.wikipedia.org/wiki/Compagnie_Maritime_Belge#Geschiedenis ,