loontje-boontje of De Ironie van het Lot ~ vervolg op tekst 485, 
die een aflevering uit Eigen Kweek zou kunnen zijn. 

Mogelijk was het niet het Lot dat ingreep.
Mogelijk was het de engelbewaarder van de man van Catherine
die het geen tweede keer wou zien gebeuren dat zijn beschermeling
door haar aanhoudend gejammer en gezeur van de stress in het ziekenhuis belandde.

De engelbewaarder bedacht dat hij Catherine misschien een lesje zou kunnen leren.
Maar volgens de Beroepscode der Engelen mocht hij dat niet doen.
Daarom ging hij kloppen aan een achterpoortje van de Russisch-Orthodoxe hemel
en vroeg daar de hulp van een Russisch-Orthodoxe Heilige, want
voor dat soort klussen gaat men best naar de Russen. En heiligen genoeg daar.
Dit alles gebeurde natuurlijk in stilte en in het donker.

De engel had geluk, er was juist een heilige vrij die de klus wou klaren,
Catherine eens doen schrikken.
"Popugat, zastenchivyy" knikte de heilige en hij plukte aan zijn baard. Hij dacht na.
"Dada" replikeerde de engel en hij was weg voor ze hem thuis zouden missen.

En moet iets fout gegaan zijn met de vertaling van Dada want
de dag daarop viel Catherine van de trap. Definitief.
Iederéén was nu geschrokken.
En daarop volgde dan die diepe stilte die alom te horen was.

De engelbewaarder was er een tijdje niet goed van. Schuldgevoelens en zo.
Maar toen hij zag dat zijn beschermeling en de kersverse Russische schoondochter samen dansten,
verdampten die schuldgevoelens in een paar tellen.
Hij stond op, rechtte zijn rug en strekte zijn vleugels.
"Que será, será", dacht hij. Dat is Spaans, want die engelbewaarder van de Pa is een buitenlander,
hij is van Argentinië. Maar dat heeft Catherine nooit geweten natuurlijk.

m – HiH-05/2017, bijgewerkt -