hoe ver mag men gaan voor u echt kwaad wordt? ~ door Rocor

Maar dan écht kwaad, om alle misvattingen te vermijden.
Ik ben parachutist commando van opleiding – vrees, wat is dat?
Ook ben ik 2e dan zwarte gordel en geef les in verdediging en gevechtsport, ben ook bouwvakker.
Maar nooit ruzie gehad, heb niets dan vrienden. Dit is niet om op te scheppen maar het is zo.
Wanneer verliest men zijn kalmte en wilt ge het recht in eigen handen nemen?
Ik ben erin getraind en bij bedreiging ga ik weg, hoe moeilijk dat ook soms is.
Als ge reageert is het altijd in je nadeel.
Onze code zegt: wees verstandig, ga weg, want een vermeden gevecht is een gewonnen gevecht.

Het ergste heb ik meegemaakt bij het parkeren. Het manoeuvreren was moeilijk en duurde een tijdje.
Een man die stond te wachten draaide zijn raampje open en schold me uit.
Toen ik hem voorbij reed om me te verontschuldigen spuwde hij in mijn gezicht.
Geloof me dat vind ik het laagste wat er is, bij voetbal is dat een rode kaart, van het veld en vervolgens maanden geschorst.
Mijn vrouw smeekte mij niet uit te stappen, mijn been stond al buiten de auto.
Ze wist perfect wat de gevolgen zouden zijn, wat zou u gedaan hebben, heb eens geslikt en verder gereden (overwinning).

Nog zoiets, we zaten in een taverne met een zwembad eraan en we bezetten een tafeltje met 4 stoelen voor de kinderen,
onze jassen hingen op de stoelen en onze drank op een tafeltje.
Toen mijn vrouw zei dat ze eens naar de kinderen ging kijken die aan het zwemmen waren ging ik mee,
en toen we terug kwamen met de kinderen, had iemand onze jassen en drank weggenomen en
ze op de grond gelegd en onze plaatsen ingenomen. Toen ik hem vroeg wat de bedoeling ervan was
bedreigde hij mij en wou tot handtastelijkheden overgaan. Hij nodigde me uit om het buiten te regelen. 

Met mijn ervaring keek ik in zijn ogen en dacht en zag ook de stand van zijn handen.
Zijn dekking te laag, schijnbeweging ‘Mawashi geri’, of knie en kopstoot samen zou voldoende geweest zijn.
Al zijn gewicht steunde op zijn voorste been, ideaal om weg te vegen. Ik wist perfect wat te doen,
hij zou zwaar tegen de grond gaan met als gevolg dat hij de eerste maand niet meer de liefde zou kunnen bedrijven,
zou verschillende tanden missen, een bloedneus hebben en twee blauwe ogen.
In het ergste geval enkele ledematen gebroken. Zijn vrouw en kinderen schreeuwend naar mij.
Mijn vrouw smeekte om weg gaan, we konden een andere plaats zoeken, maar begrijpt u hoe ik me voelde,
zo vernederd in het bijzijn van mijn kinderen, ik, die in hun gedachten zo stoer en sterk was! (overwinning?) 

Wat had u dan gedaan? 

Hebt u al meegemaakt dat u staat te wachten om een parking in te nemen tot plots iemand heel snel
u de weg afsnijd en de parking inneemt, uitstapt, zijn middenvinger omhoog steekt en zegt:
“Eerst is eerst!” Maar wat zou het geworden zijn als ik die kerels in de kliniek had geslagen,
politie erbij, naar de rechtbank om te verhoren, dat ik 8 dagen voorwaardelijk kreeg, 30 dagen werkstraf.
Ik zou opnieuw moeten worden opgevoed, ook de rechtskosten betalen,
omdat iemand met mijn opleiding een voorbeeld moet zijn, en zich niet verlagen tot zoiets gemeen,
aldus de rechter zijn rechtvaardig oordeel. Ik wil wel eens weten hoe u, of eventueel uw man,
op die dingen zou gereageerd hebben. u mag het gerust weten,
ik had er veel zin in om op hun ‘bakkes te kloppen’, want ik ben het beu me overal te moeten verontschuldigen.
Tenslotte heb ik dat allemaal niet in gang gezet, is het lijntje dan zo dun tussen fatsoen en den bullebak uithangen?

Alles onder controle? Ik wel...

door Rocor, 07-03-2008 - van zijn blog geplukt - http://blog.seniorennet.be/rocor/archief.php?startdatum=1204326000&stopdatum=1207000800