snorkelen

We waren een paar weken per jaar op de camping  (St. Pons les Murs)
en snorkel en zwemvliezen waren samen met een verzameling sponzen broekjes
mijn belangrijkste vakantie bagage, toen.

Achteraf bekeken vond ik snorkelen waarschijnlijk minder vermoeiend dan zwemmen
en bij momenten vooral rustiger. Want de groten (de 13+) deden te vaak veel te  onozel:
de jongens die water spatten en de meisjes die gilden en zo ...
daar moest ik in mijn pre-hormonale fase niet veel van hebben.
'k Was misschien een beetje een ouwelijk kind, toen.
Maar dat is ondertussen goedgekomen, 't schijnt.

Snorkelen noemden we toen 'duiken' omdat er al eens naar beneden gegaan werd ook.
Om iets van dichtbij te kunnen bekijken. Of om iets van de zeebodem op te rapen.

Stukjes afgesleten glas bvb.
Op het droge zagen die stukjes er bedroevend mat uit, duidelijk vuilnis,
maar in het water waren ze mooi als edelstenen.
Het is nu niet meer denkbaar dat bootmensen leeggoed (en dan nog glas!)
overboord gooien, maar begin jaren '60 en vroeger kon dat dus nog.

foto van 't Net

'k Bracht die veroveringen mee boven. Die moesten na de vakantie mee naar huis,
om in een glas water te leggen. En veel later in het aquarium.
Als ik nu de commerciële glazen bodembedekkers zie : ik was eerst hoor met dat idee, toen.

En ik snorkelde alleen. Ma moest op de zusjes letten en Pa  lag te slapen, dus had ik uren aan mezelf.
Wat een vrijheid, wat een vakantie.
Het woord pedofilie bestond nog niet en ik mocht  niet met vreemde mannen meegaan,
maar er waren geen vreemde mannen want na een week kende ik iedereen weer, dus dat was opgelost.

En voor de rest hing ik vlak onder het wateroppervlak te zweven.
Met  het snorkelbrilleke, en als uitbouw op dat brilleke een tubeke met een pingpongballeke als non-return.
In '60 ik was nog wat jong om zonder pingpongballeke te snorkelen.
Zoveel verkleinwoorden omdat mijn Moeder de dingen zo benoemde, met veel verkleinwoorden.
Terwijl ik dit zit te typen ruik ik het rubber in dat brilleke weer.

En het ritueel !
Eerst de bril koelen in het zeewater, om 'damp' te vermijden.
dan ons snuiteke natmaken, ook koelen.
Dan ... spuwen in het raampje van de bril, het speeksel uitwrijven en opnieuw spoelen.
Waarvoor dat spuwen moest dienen weet ik niet meer.
Maar alles werd plichtsbewust en grondig gedaan.
In het begin van de namiddag zag men de snorkelmensen voorovergebogen staan in het water,
hun bril gebruiksklaar maken. En op het glas spuwen hoorde daar dus ook bij.
Vol overgave deden wij dat na. Wat zeg ik ?
Wij spuwden zelfs beter dan de grote mensen!

m - EZW-07/2011, HiH-06/2016, bijgewerkt -