hij wou vlaggen

'k Was aan het snuffelen en surfen over het Huis van Oranje.
Vraag me niet waarom, ik weet het toch niet meer. En bij prinses Beatrix (°31/01/1938)
schoot me een verhaal te binnen van een correspondente uit Nederland die zich Beatrix noemde.
Het is wel al een aantal jaren geleden en het was op een mailgroep.
Ik vroeg haar waarom ze juist dié schuilnaam gebruikte.
Het was geen schuilnaam, liet ze weten, het was haar échte naam.

Ik bleef naar het scherm zitten staren en onder mijn hersenpan
ging het raderwerk in een hogere versnelling. Ze heet écht Beatrix.
Kermille, dacht ik, dat formeel taalgebruik, die meervoudsvorm zo vaak … zou het kunnen dat …
Ja, waarom niet. Ze wil incognito blijven, dus zoekt ze een Belgische mailgroep. Geen Nederlandse.
Maar dan nog had ze beter de naam Bea gebruikt, want de –trix deed velen van ons dezelfde kant uitdenken.
Er werden vragen gemaild en de Beatrix in kwestie
moest bekomen van zoveel belangstelling eer ze kon antwoorden.

Ze was geboren op 31/01/1939, exact een jaar later dan de troonopvolgster.
daarom hadden haar ouders besloten, vooral haar vader, dat ze Beatrix zou heten.
Niet omdat hij royalist was, integendeel, hij was een rooie rakker en republikein.
En dan tóch een dochter naar een prinses vernoemen, hoe valt zoiets te rijmen ?
Kan een rooie rakker zomaar zijn principes verloochenen ?
Wel, zijn hart liep over van liefde voor hun eigen klein prinsesje.
Dan verdwijnen principes naar de achtergrond.

'Als dan later de vlaggen wapperen voor de koningin, is het voor onze dochter ook een beetje feest'
Daarom heette ze Beatrix,
omdat hij vlaggen wou voor zijn dochter, en tot lang, heel lang nadat hij er niet meer zou zijn.

Als dát geen liefde is.

m – HiH-06/2016, bijgewerkt -