Het is toch niet te geloven ~ door Rocor, 04/2009 

Sinds een tijdje heb ik vliegangst, ze krijgen mij niet meer in zo een vliegende doodskist.
Ik hoor u al komen: ‘ja maar er sterven meer mensen op de baan!’
Wel, ik rij daar ook op, vandaar dat mijn overlevingskans om 85 jaar te worden heel klein wordt.

Ik zit niet meer op mijn gemak in een vliegtuig.
Naar Spanje is maar een paar uur vliegen, dan wordt er zelfs niet meer in de handen geklapt bij aankomst.
Ik ga dan rechtstaan en klap heel hard in mijn handen.
Waarom zult u zich afvragen, omdat ik blij ben dat ik het overleeft heb.

Ik heb al horen zeggen dat die piloten al eens een airhostess laten vliegen.
Als ze samen met dat mooi kind eens willen vliegen, ze dat dan op de grond doen of in een bed,
maar niet terwijl ik zwetend en angstig naar Spanje wil.
Nog zoiets, dat drama in Nederland, piloten met zoveel ervaring zien die niet als hun hoogtemeter kapot is?
Ik wil jullie niet bang maken hé. Wist u dat een duif waarvan er tientallen in mijn hof zitten,
als die in die straalmotoren terecht komen het ding met een paar honderd mensen aan boord tegen de grond smakt?

Het schoonste van al: iedereen lacht mij uit. ‘De Roger vliegangst hoe kan dat,
hij heeft 30 parachute sprongen achter de rug en is van niets bang, oud paracommando.’
Maar echt waar, ik ben er niet meer gerust in, laat ik het zo zeggen: ik bid terwijl ik vlieg.
Onze lieven heer zal zeggen tegen zijn moeder: “Hij gaat weer eens op vakantie met de vlieger, hij is er weer.
Mevrouw, doe mij een plezier en laat zijn vliegtuig in een paar luchtzakken terecht komen, de komediant.”

Onlangs waren wij in Leeds, mijn vrouw heeft last van luchtziekte en had een flesje water bij en een doosje met pilletjes.
Die moest ze, in het bijzijn van een inchecker innemen met een slokje water.
Ze moest het water achterlaten samen met heel haar doos pilletjes.
Als die controleurs al zo bang zijn, wat denkt u dan wat ik ben, in hun zogezegde veilige kist. 

Vrienden van ons maakten eens een vlucht mee terwijl er onweer was, nooit vliegen ze nog.
Iedereen bad luid op, dat alles maakt mij nu nerveus, maar men zegt dat ik mij zorgen maak om wat inbeelding.
Ik zal het maar geloven, en dat parachute springen is wel 50 jaar geleden hé,
als ik nog eens vlieg naar Spanje vraag ik een valscherm.

Steunt u mij als we elkaar zien binnenkort op Zaventem? Dank u.

door Rocor, 04/2009 - http://blog.seniorennet.be/rocor/archief.php?startdatum=1238536800&stopdatum=1241128800