Het soort kapsel dat ik als klein kind ook wou was in elk geval lang, L.A.N.G
want meisjes met lang haar kregen strikken en bloemen in hun haar als er ergens getrouwd werd en zo.
En ik had een kort kopke waarop geen enkele bloem of strik greep kreeg.
En het was praktisch ook nog, bvb bij het zwemmen.
Het was snel weer droog, snel gekamd, en het moest niet geborsteld worden.
Mijn ouders hadden in hun jonge jaren een film met Jean Seberg gezien, vandaar mijn kapsel als kind.


Jean Seberg     Jean Seberg, 1956 

Wat was er zo nog … badmode in breigoed, ik mag er niet aan denken.
Het was een ramp als het nat werd. Vooral als men er achteraf mee in het zand ging zitten.
Ik deed die zware natte dingen ter plekke uit, vertelde mijn ma. Later kwamen er katoenen broekjes.

Onze Oma is een paar keer mee geweest op vakantie in het zuiden en ik herinner mij
dat zij een gebreid badpak had. Bordeaux-kleurig. Het zal toen ’60 of ’61 geweest zijn.
Dat badpak werd loodzwaar in het water. Zoiets is eigenlijk gevaarlijk.

Oma kon niet zwemmen en mijn ma zou het haar leren. Dat is niet gelukt. Mogelijk door dat zware badpak.
Oma stapte dan door het water en met haar armen maakte ze zwembewegingen.
Verder hadden de zwemlessen geen resultaat.
Ik dook gedienstig naar onder en kwam boven met de bereidwillige melding :
haar voeten staan nog op de grond Mama!
Het is al goed, zei Oma, en bleef met haar armen bewegen, zo denken de mensen toch dat ik zwem.

                                        

Want wat-de-mensen-denken was fundamenteel van belang.
Zo was haar leven en dat is helaas zo gebleven. Een lichter badpak wou ze niet.
Dat mijn ma een katoenen bikini droeg vond ze niet zo erg, want
'de mensen kennen ons hier toch niet'. Eh? Heel de camping kende ons én Oma!

Wij waren les petites blondes Belges en zij was La Mamie des petites blondes.
Maar dat ontging Oma totaal, ze sprak en verstond geen woord Frans.
Ze dacht waarschijnlijk dat de Fransen gewoon vriendelijke mensen waren.
Dat was toen nog zo. Behalve de Parijzenaars misschien.
Zij waren toen al de New Yorkers van Frankrijk. Of toch van de camping.

Maar daar had Oma allemaal geen notie van, van het leven rondom haar.
Zij circuleerde daar met een onverstoorbaar egocentrisme.
Ze had twee wereldoorlogen doorstaan. Dan is de rest immers peperkoek.
Waarschijnlijk had ze zich in het Negresco evengoed staande gehouden.
Vandaag vraag ik me af of ze wel genoot van die vakanties,
van al wat de omgeving en de omstandigheden toen nog te bieden hadden.

m – HiH-07/2016, bijgewerkt -https://nl.wikipedia.org/wiki/Jean_Seberg , https://ronnydeschepper.com/2014/08/30/jean-seberg-dertig-jaar-geleden-overleden/ ,
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hotel_Negresco , Afbeeldingen van Negresco Hotel Nice , http://www.thevintageknittinglady.co.uk/swimwear.html