de kat zou Viktor heten

Op een woensdagvoormiddag reed ik het erf op bij Laura. Ze was waarschijnlijk op het terrein bezig
daarom gaf ik een bescheiden toetertje, om te laten horen dat ik er was.
De hond, eerder een troetel dan een waakhond, kwam eens kijken wie de peis en vree verstoord had.

De hond was een grote fan van zijn bazin, een en al adoratie. Haar welzijn was hem heilig.
Tweedes kwam zijn etensbak en derdes was de zwemvijver.
Verder waren er ook een baas en kinderen en andere dieren die moesten gedoogd worden.
Maar bezoek kon hij missen.
Hij had me gezien, maakte rechtsomkeer en verdween achter de hoek.
Waarschijnlijk ging hij Laura vertellen dat er niks noemenswaardigs het erf opgereden was.

Laura kwam tevoorschijn van ergens en ik vond dat ze er bedrukt uit zag.
Ze hielp de auto leegladen.

- Ik ben een slechte moeder, zei ze ineens.

Ik antwoordde met 'niemand is perfect' of met een andere trivialiteit die compleet naast de kwestie was.

- Nee echt, zei ze …

Het verdriet in haar stem was alarmerend. Dit was serieus.
Een stuntelende moeder, oké. Er bestaat geen diploma voor moederschap, ongeveer iedereen begint als liefhebster.
Maar een sléchte moeder … ? Nee, daarvoor heeft mijn jongste zus teveel koesterende talenten in haar hart.

Haar verhaal
Pieter was toen 9j, het zal '94 of '95 geweest zijn.

De avond tevoren had hij gevraagd of hij een kat mocht hebben.
Ruimte genoeg op 3 hectaren, het verbaasde me eigenlijk dat er nog geen half dozijn katten rondliep.
Ja, had ze geantwoord, als uw schoolrapport goed is.
Daar leek hij vrede mee te nemen en hij vertelde opgewekt dat hij de kat Viktor zou noemen.
En als het een kattin is?
Ook Viktor.
Victoria?
Nee Viktor.
Dat is toch geen meisjesnaam.
Heel het gezin moeide zich met de keuze van de naam.
Viktor.
Pieter bleef bij de naam Viktor.

's Nachts werd er zachtjes op de deur van de ouderlijke kamer geklopt.
Ze werd wakker en ging kijken wat het geluidje aan de deur was.
Daar stond haar eersteling. Hoe lang hij daar al stond wist ze niet.

- Mama?
- Jongen, is er iets? Wat is er?
- Mama, als mijn rapport niet goed is … komt er dan geen kat? vroeg hij kleintjes.

Was hij daardoor nog wakker?
Op slag besefte ze wat ze aangericht had in dat hartje.
Zoiets emotioneels als een eigen huisdier … laten afhangen van schoolprestaties !

- Gij krijgt uw kat jongen, gij krijgt zoveel katten als ge maar wilt, fluisterde ze.
En ze kuste hem op zijn wangetjes, op zijn haartjes en ze neep hem bijna plat van spijt en liefde
en van vreugde dat ze mocht moeder zijn van zo'n lief jong.

- Daarom rij ik deze namiddag met hem naar iemand met een nest katten.
  Wilt gij zolang op de jongsten passen?
- Ja, zei ik.
- Want anders moet ik ze meenemen, maar ik wil dat Pieter helemaal alleen zijn kat kiest.
- Oké, zei ik, ik blijf wel.
- Want anders kwetteren de meisjes zijn oren dicht en ik wil dat hij …
- Jáá, ik blijf wel! zei ik luider dan nodig, want ik moest slikken. Omdat Laura zo'n intuïtieve moeder is.

m – HiH-08/2016, bijgewerkt -