|
eerlijke vinder
"Oei Maart, ik zou dat direct naar het politiebureel doen, of in een plaatselijke krant zetten.
Mijn vader heeft twee keer geld gevonden;
De eerste keer een portefeuille met geld, paspoort enz.
Ik heb direct naar die mensen gebeld en die waren dol gelukkig.
De tweede keer een envelop met loonbriefje en het loon er bij.
Het was een enveloppe van de Mivas hier in Lier, een onderneming waar gehandicapten werken.
Ik heb eerst met de naam in het telefoonboek gezocht en bij de tweede poging was ik aan het juiste adres.
Die moeder was ook zo blij dat ze mij 100 frs wilde geven. Ik heb gezegd, dat is heel vriendelijk mevrouw, maar
mijn vader heeft het gevonden en die gaat dat niet willen aannemen.
Maar steek het gerust in de spaarpot van uw zoon, zijn handicap is al zwaar genoeg voor jullie,
dus zijn loon terug geven doen mijn vader en ik echt met een heel blij gemoed en gevoel.
En ik zelf heb eens een portefeuille gevonden op de grote markt hier,
het geld was er uit, de papieren staken er nog allemaal in.
Ik kon dat gerust aan mijn ventje meegeven, die werkte bij de politie, dienst opsporingen,
maar daar ik het paspoort had heb ik die jongen gebeld.
Hij was achttien en niet eens blij, want zei hij, 'Ik had liever mijn geld terug gehad'.
Ik zei dat hij al blij mocht zijn dat hij al zijn papieren terug had, waarop hij zei, pfpf dat betaalden mijn ouders toch.
Wel heel ondankbaar vond ik maar ja, ik kon er ook niet aan doen dat het geld verdwenen was.
En deze winter heb ik een paar kinderhandschoentjes gevonden in onze hall hier beneden.
Ik dacht misschien van één van de kleinkinderen van mijn buurvrouw.
Ik heb de wantjes op de brievenbussen gelegd en die hebben daar twee weken gelegen.
Ze waren van niemand. Ik heb ze dan maar buiten op het vensterbank gelegd en de volgende dag waren ze weg.
En twee jaar terug was mijn ventje zijn huissleutels kwijt, die moesten uit zijn zak gevallen zijn met uit de auto te komen
en onze Nebo in zijn armen te nemen. Direct aangegeven bij de politie.
En ook direct ander slot laten steken want wij moesten de volgende dag voor een hele dag weg.
Twee dagen later belde de politie ons dat mijn sleutels daar waren afgegeven.
Met dank aan de eerlijke vinder, maar ik wist niet wie... " P2
De armband naar het politiekantoor brengen, daar heb ik toen heel efkes aan gedacht P2KE,
Heel efkes maar.
Behalve het geslagen goudmerk stonden er geen kentekens in de armband,
niks gegraveerd.
Qua schakel had hij ook geen speciale kenmerken.
Hem binnenbrengen naar de baas van het etablissement vond ik niet nodig,
het was een groot baancafé waar veel reisbussen stoppen.
De armband naar het politiekantoor ter plaatse brengen vond ik ook niet nodig,
de eigenaar/ster kwam misschien van de andere kant van het land.
'k Vond het wel eigenaardig dat tussen de grijze kiezel van de parking
nog niemand dat hoopje geel goud had zien liggen. Misschien was het een kwestie van lichtinval.
De zon was aan het zakken en ik zag van ver dat dit hoopje op een andere manier blonk
dan klein zwerfvuil zoals karamelpapierkes of biercapsullekes.
De armband lag in mijn hand, we stonden er met vier op te kijken
en ik heb hem in mijn jaszak laten glijden.
Om een of andere reden wou ik hem niet in mijn handtas.
's Avonds thuis heb ik hem dan aan mijn schoonzus gegeven.
Voor LM en mij had hij eigenlijk geen waarde.
Behalve dan dat het gebeuren achteraf informatieve waarde had over iemands waardesystemen.
m – HiH-08/2016, bijgewerkt -
|
