de beroepsmisvorming van een telefoonlarf ~ van P₂

08/2016 : Maandagavond is een vriendin overleden.
Haar man zit met al de paperassen en kan er niet wijs uit worden.
Hij heeft één zoon, maar die ziet hij alleen als er geld te rapen is.
Daarom ik bood aan om wat mee te ordenen in de dingen die direct moeten gedaan worden.
Zo ook het GSM-abonnement opzeggen van mijn vriendin.

Ik belde naar de betrokken dienst en na een aantal toetsen indrukken
kwam ik na tamelijk lange tijd toch op de juiste dienst terecht.
Ik kreeg een jongeman aan de lijn, enfin ik hoorde het aan zijn stem dat het een jeugdig iemand was,
en na veel vragen en antwoorden was het in orde.
Tot de jongeman als laatste zegt: en hebt U nog tijd voor een kleine enquête?
Pfppf, diplomatischer kon het niet zeker?
Ik heb heel beleefd geantwoord dat bij een overlijden wel meer dringender en belangrijker dingen te doen zijn
dan op ‘t gemakske een enquête te gaan zitten beantwoorden.
Ik zal maar aannemen dat het beroepsmisvorming was zeker? van P₂

'k Kreeg kippevel van verontwaardiging toen ik uw mail las.
'k Zou die telefoongast nogal zijn levieten gelezen hebben.
Eerst vriendelijk zijn naam vragen natuurlijk, achteraf pas de nekslag.
Nee, neenee. Wat ik nu vertel is prietpraat,
ik zou in de verontwaardiging van het moment dat larf afgeblaft hebben.
En iemand afblaffen in het bijzijn van de getroffen echtgenoot kán niet natuurlijk.
Gelukkig voor iedereen en vooral voor de telefoonsukkel aan de andere kant van de lijn, zijt gij een beleefd iemand.

Het is een rustige gedachte voor de echtgenoot dat hij op u kan rekenen voor paperasserij.
Een verlichting, een steun in een moeilijke periode.

m – HiH-08/2016, bijgewerkt -