naar een artikeltje uit een krant    

In een school bij Lyon werd de directrice geconfronteerd met een zeer specifiek probleem : een lippenstift-trend.
Waarschijnlijk mochten de meisjes van hun ouders geen lippenstift dragen
want de make up werd pas op school aangebracht. Elke ochtend.
Tot daaraantoe. 

Maar na het aanbrengen zetten de meisjes een afdruk van hun lippen op de spiegels boven de wastafels.
Daar stonden 's morgens, nog vóór het eerste lesuur, dozijnen zoenafdrukjes aan de randen. 

Elke avond poetste de conciërge de spiegels en elke morgen
zoenden de meisjes opnieuw de spiegels boven de wastafels. Vol.
Want het probleem werd met de dag groter natuurlijk, zo gaat dat met trends.
De spiegels raakten vol. De situatie vroeg daadkracht. 

De directrice liet de meisjes samen komen in en bij de toilettenruimte. Ze legde uit dat
de afdrukken van de lippenstiften elke avond tijdrovend extra-werk veroorzaakte voor de conciërge. 

Geroezemoes en lacherig gedoe.
En dat de conciërge daar toch voor betaald werd!
Dat laatste kwam uit de hoek van de nufjes onder de jufjes. 

Om aan te tonen hoe moeilijk lippenstift van glas te verwijderen is,
vroeg de directrice de conciërge om een demonstratie. 
Deze legde een spons op de rand van de wastafel,
deed de rubberhandschoenen aan,
nam de spons, en
stapte dan naar de dichtstbijzijnde WC-pot.
Daar doopte hij de spons in het water en
kwam terug om de eerste spiegel te wrijven. 

Stilte. Op slag was er stilte. 
's Anderendaags stond geen enkele zoenafdruk nog op de spiegels.
En dat is zo gebleven. 

m – EZW-04/2011, HiH-12/2014,12/2016, nagekeken