andermans vriendschap als goedkope smoes 

 '… moeten bannen. Twee verwittigingen gegeven en toch nog zijn pingpongballen aan vegen, …'

Dat bannen getuigt van daadkracht.
Voor zo'n kordaat en rechtlijnig beleid, mijn oprechte achting en waardering.
Want het andere bestaat ook. Hier het verhaal :

Door laks beleid ivm met stoorzenders die hun gang konden blijven gaan en bléven gaan,
heb ik een florissante groep compleet zien verworden.
Zoiets van nabij meemaken is niet mooi om zien en doet pijn. En zoiets blijft bij.
Zowel het verworden van die groep als het pertinent weigeren van de verantwoordelijke om in te grijpen.

In 't zeer kort :
Ivm de dwarsliggers was na drie jaar het geduld van de meeste mensen op.
De leden hadden regelmatig gemeld dat het genoeg geweest was met die stoorzenders
-het waren er twee, elk op een andere manier- en dat er moest ingegrepen worden.

Maar ongeacht hoeveel mensen aangaven dat er iets moest gebeuren, de verantwoordelijke deed niks.
In tegendeel, hij voerde redenen aan om niét in te grijpen. Redenen waren het eigenlijk niet,
het waren vooral zwakke smoezen die niet ter zake deden, onder andere
dat een sympathisante van een van die stoorzenders de moeder was van de beste vriendin van zijn dochter.

Hallo? Wa-blieft ?

Dit was geen beleid, dit was ouwemannepraat van de verantwoordelijke die
verondersteld werd de teugels in handen te houden!
Zich verschuilen achter een vriendschap tussen twee dochters om niet te moeten ingrijpen in een gemeenschap
waarvan die twee vriendinnen geeneens deel uitmaakten … ?
Een vriendschap ergens waar ze van geen tel is, gebruiken als smoes om gebrek aan daadkracht te maskeren?
Als redenering was dat verschrikkelijk. Deprimerend ook. En zo pover, zo zielig.

Dat laks beleid heeft definitieve en onomkeerbare schade aangericht en
de verwording van de groep, de teloorgang laten gebeuren.
Vriendschap al smoes … ik wist niet wat ik las toen ik die mail toen las.

m – HiH-09/2016, bijgewerkt -