over een engel zonder vleugels

De papa zat in de tuin.
Hij zou er op de kinderen letten, want mama ging boodschappen doen.
'als ge ze niet hoort, dan is er iets' had de mama gezegd.
Hij zette de jongste op een dekentje en installeerde de oudste in de zandbak.

Hij had de grond afgespeurd op mieren en de lucht op wespen en bijen.
Toen nam hij zijn tablet en opende de sportpagina's.
De oudste murmelde kinderdingen en de jongste brabbelde wat
en alles was peis en vree in de tuin.

Na een paar minuten stond de oudste naast hem, want zelfs
in een mooie zandbak is alleen toch maar alleen. Hij kwam een praatje maken.

- Papa?
- Ja jongen, zei de papa afwezig.
- Hebben alle engelen vleugels?
- Ja jongen, antwoordde hij en hij vroeg zich af of het met die nieuwe trainer nu wat zou worden of niet.
- Allemaal?
- Ja jongen, allemaal.
- De engelbaarders ook?
- Ja, de engelbewaarders ook.

En hij keek op, want met dat taterwater naast zijn zetel kon hij zich niet concentreren op het artikel.
Naast het zandbakje zag hij een leeg dekentje. Waar was de jongste?

Het kruipertje was op kruiptocht gegaan.
Zijn keel snoerde dicht. Was de poort van de oprit dicht? Néé …
Hij nam de oudste van de grond, stoof met hem naar de zijkant van het huis
en wat hij zag was dit :

                      

Daar lag de hond van de buren, waakzaam.

- Sommige engelbewaarders hebben geen vleugels, kneep hij uit zijn keel.

Mirakelen bestaan nog : hij besloot zijn tablet voor de rest van de namiddag binnen in huis te leggen.
Maar hij heeft eerst bovenstaande foto gemaakt natuurlijk.

Op de kinderen letten noemt hij dat.
Sport zitten lezen noem ik het. 

m - voor De Ochtendfoto 2016, HiH-09/2016, bijgewerkt - https://www.boredpanda.com/kids-dogs-friendship/