Acht dagen later,donderdag nog alle nodige onderzoeken gehad, om 4 uur binnengebracht ,door Jaques man van mijn zus Erna.Vrijdag middag ,op de tafel en met plaatselijke verdoving;werd de Paese Maeker ingebracht, Met een verse baxster in bed.(het is helemaal geen lolletje om daarmee opgescheept te zijn)Ik mocht niet opstaan, maar kreeg wel een avondmaal.Die eerste nacht duurde eindeloos lang. Maar smorgens mocht ik opstaan,ik voelde mij goed,en heb me met mijn linkerpoot;met een gilette geskoren,en tot de verwondering van de verpleegsters zat ik zelfs gewassen gekamt en gekleed aan tafel. Hoe hinderlijk dat spellement van een baxter ook was.De dagen tot en met maandag,was een afwisseling ;van TV kijken een boek en dagblad lezen.De verzorging was goed,en een uitgebreide keuze van eten. Van hoog tot laag iedereen even vriendelijk.Ze kwamen soms een praatje slaan,ik geleek meschien een beetje op hun bonpa. Vier weken geen pétanque en niet met de wagen rijden zei de dokter. e verpleegster srak van enkele dagen geen auto ,en voor de rest zul je wel jezelf voelen.Nu moest ons Ma naar de dokter;en na wat heen enweer gemanuvreer in de kelder met de wagen ,heb ik ze op dinsdag morgen zelf gevoerd ;ze moest er zijn om 8u30;maar werden maar wakker ,om kwart voor acht.Ik ondervond helemaal geen hinder, Let wel op gen steun te zoeken met rechter arm gewicht te dragen of omhoog te reiken.Ondertussen is het één week later,zijn het alweer gewoon;en!!!alleen is maar alleen hé.Oost west thuis best,hoe goed de verzorging ook was.Tot later;Noel:-:-D
