Stralende zon, de warmte straalt al 's morgens door de ramen.
Rond 10u vertrekken we voor een wandeling naar een historische site Kanlidivane, gelegen op 4 km, tegen de helling van de achterliggende heuvelrug. Onderweg komen we langs een plaats waar vrouwen bezig zijn met het sorteren van citroenen. Het valt ons op dat de mensen hier zeer vriendelijk zijn, iedereen groet ons, steekt de hand op of claxonneert eens. We stellen echter ook vast dat de kilometers hier toch wat langer zijn dan bij ons maar, we zetten door en bereiken ons doel. Ondertussen is het zomer geworden (20°)
Op de terugweg stoppen we in een restaurantje (of wat ervoor moet doorgaan). De vrouw des huizes stelt ons voor om börek te eten met çay (thee), wij stemmen toe, ook omdat wij geen woord Turks kennen en zij enkel Turks. De börek blijkt een soort pannenkoek te zijn gevuld met geitenkaas en wordt geserveerd met een groente (waar wij niet durven van eten). Het is wel lekker.
Voor de rest van de dag: rust op het terras waar het nu 29° is in de schaduw.
Zoals iedere dag is ook vandaag de muezzin om 5u45 reeds klaar wakker en roept alle gelovigen op voor het gebed. Dit gebeurt van op de minaret van de moskee die hier zo'n 200 meter vandaan is. Er hangen nogal wat luidsprekers zodat we de oproepen niet kunnen missen, maar we voelen ons niet aangesproken en blijven liggen tot een meer christelijk uur. (De oproep tot het gebed of azaan is te horen in een bijlage)
We staan vandaag op met veel wind (buiten) en licht bewolkte lucht. Op het terras is het echter terug heerlijk en we brengen hier dan ook praktisch de hele dag door. Op radio2 horen we dat er een zware storm over West- en Oost-Vlaanderen geraasd is. Hopelijk niet in Gullegem?
Op het domein zijn er grote graafwerken aan de gang, men is bezig met het vervangen van de verlichting maar blijkbaar zitten ze met een serieus probleem.
Rond 14u besluiten we toch tot een wandeling, omdat we waarschijnlijk nog wat brood zullen tekort komen (een mens moet toch een doel hebben) De wind is wat geluwd en de thermometer klimt naar 21°.
Het is nu 16u30 en de zon is onder; het wordt snel frisser.
De wind giert rond het gebouw en hier en daar rammelt er wat; wanneer we de gordijnen opentrekken zien we grote schuimkoppen op de Middelandse Zee... het wordt een stormachtige dag. De lucht ziet er helemaal Belgisch uit: volledig bedekt met grijze wolken. Tegen de middag begint het ook te regenen maar het blijft zacht met 16°-17°.
We komen niet buiten, tenzij om brood te bestellen aan de onderhoudsmensen die ook schuilen voor regen en wind. Wat lezen, wat TV kijken en wat bezig zijn op de laptop, meer moet dat niet zijn.
Een stralende zon verwelkomt de morgen, de wind en de wolken zijn verdwenen. Wij besluiten eens tot Silifke te rijden. Silifke ligt op ongeveer 30 km en heeft 48.000 inwoners. Ik denk dat wij er de enige toeristen zijn en het valt ons terug op hoe vriendelijk de mensen zijn (zonder dat ze iets van je verlangen). Vooral de kinderen roepen van ver "hello" en dat is dan ook het enige niet-Turks woord dat ze kennen. Ze lopen een heel eind met ons mee en vertellen hele verhalen waarvan wij dan geen woord begrijpen. We verlaten ook eens het centrum en lopen wat rond in de zijstraatjes waar we het echte Turkse "leven van alledag" zien.
We rijden nog even verder naar de haven van Taçusu. Van hieruit vertrekken de ferry's naar Cyprus.
Op de terugweg willen we nog wat boodschappen doen maar de Carrefour en Migros langs de weg blijken gesloten. Het is hier duidelijk laagseizoen. Wij rijden dan maar door naar Erdemli (13 km verder) waar wij ook de vorige keer inkopen deden.
Terug wolken en wind. De hoofdactiviteit wordt: preisoep maken. Na de middag gaan we toch op wandel en ontdekken een visrestaurantje dat er gezellig en goed uitziet. We zullen dit zeker één van de volgende dagen eens proberen. Vandaag beperken we ons tot het nuttigen van de nationale drank: cay (thee).
Vandaag terug wakker geworden onder een bewolkte hemel. Maar... tegen 10u was ze er terug, de zon. We gaan onze eerste uitstapje doen met de dolmus. Dolmussen zijn kleine busjes die de dag door een bepaalt traject afleggen en die je, gewoon door je hand op te steken, kan doen stoppen. We willen naar Erdemli (15 km.) en betalen 3 TL(1.3 euro) per persoon.
We wandelen het stadje rond, grotendeels in ons hemd (19° in de schaduw); we zijn weer te zwaar gekleed. In een patisserie proeven we wat lokale specialiteiten en komen (per toeval) op de overdekte markt terecht. Hier kopen we terug wat groenten en appels. Op de terugweg valt ons nog eens op hoeveel grote serres (in plastiek) er overal op de hellingen staan. De ruimtes tussen de serres zijn opgevuld met sinaasappel-, citroen- en bananenplantages.
We starten de dag nevelig. Het wordt vrij snel warm (een beetje drukkend). Ons plan om vandaag eens met de dolmus naar Mersin te reizen mislukt omdat er waarschijnlijk weinig of geen dolmussen rijden op zondag. Dan maar een wandeling gemaakt en de rest van de dag doorgebracht op het terras.
Rond 10u 's avonds krijgen we een fantastische, gratis show; een reusachtig klank en lichtspel dat nog tot de volgende morgen blijft nazinderen.
Maar... tegen 10u was ze er terug, de zon. We gaan onze eerste uitstapje doen met de dolmus. Dolmussen zijn kleine busjes die de dag door een bepaalt traject afleggen en die je, gewoon door je hand op te steken, kan doen stoppen. We willen naar Erdemli (15 km.) en betalen 3 TL(1.3 euro) per persoon.
(19° in de schaduw); we zijn weer te zwaar gekleed. In een patisserie proeven we wat lokale specialiteiten en komen (per toeval) op de overdekte markt terecht. Hier kopen we terug wat groenten en appels. Op de terugweg valt ons nog eens op hoeveel grote serres (in plastiek) er overal op de hellingen staan. De ruimtes tussen de serres zijn opgevuld met sinaasappel-, citroen- en bananenplantages.
