Vandaag weer een mooie dag achter de rug. Deze morgen zijn
we wat gaan window shoppen in Silifke. Silifke ligt op 32 km van Larissa en
telt zon 55000 inwoners. We hadden niet verwacht dat er zoveel winkels zouden
gesloten zijn (zondag is in Turkije niet synoniem sluitdag). Na een uurtje
waren we rond en zijn dan terug de bergen ingetrokken.
We werden terug geconfronteerd met het feit dat hier heel
weinig wegwijzers staan en dat er ook geen gedetailleerde wegenkaarten
voorhanden zijn. We kwamen terecht op de weg naar Mut, gezien ook deze
bestemming nog op ons verlanglijstje stond zijn we dus die kant op gereden. Het
werd een prachtige rit; de eerste 30 km reden we door de kloof die de Göksu
rivier uitgesleten heeft. En, hij heeft zijn best gedaan, de canyon kan gerust
de vergelijking doorstaan met de canyon van de Verdon in Zuid-Frankrijk. Wanneer
we de kloof verlaten blijft de weg maar stijgen, we komen in de echte bergen
terecht met mooie vergezichten, veel
olijf- en fruitbomen en af en toe een gehucht of dorp.
We willen, iets verder dan Mut het Alahanklooster bezoeken.
Maar, ook daar vinden we geen wegwijzer die daarnaar toe wijst, wij denken dat
de borden nog niet teruggeplaatst zijn
na de vernieuwing van het wegdek??? Het landschap maakt echter ook dat gemis
goed en wanneer we op ongeveer 2000 m hoogte komen maken we rechtsomkeer.(we
zijn dan ook al 100 km van de kust)
In Mut nemen we een
late lunch. In het restaurant hebben ze geen kaart maar we mogen kiezen uit de
potten (ook omdat we niet kunnen zeggen wat we willen). Maar, het was terug lekker.
Op de terugweg, langs de kust zijn we nog even gestopt in
Narlikuyu . Hier komt een onderaardse rivier uit in een mooie baai die rondom
volgebouwd is met visrestaurantjes. De rivier is dezelfde die stroomt onderin
de grot van de Hemel (zie 14 februari). In Narlikuyu ligt ook een piepklein
museum- men heeft er maar één museumstuk- een mozaïek uit een Romeins badhuis. Al
van in de 4de eeuw ligt daar de afbeelding van de 3 Gratiën
(Godinnen van de vruchtbaarheid).
