Huisarts, dhr.  S.H.A. Schmeetsxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Westeinde 547

7671 GB Vriezenveen.

Geachte heer Schmeets,

In alle vriendelijkheid, doch zeer nadrukkelijk, wil ik het volgende aan u laten weten. Op woensdag 15 juni jl. kreeg ik last van buikpijn, dat steeds heviger werd. Dit deed me herinneren aan de pijn van drie jaar gelden toen ik werd geopereerd aan een ileus.

Ik nam het bed en besloot in de loop van de middag de huisarts te bellen. Echter mijn huisarts, dhr. H. Schram, was met vakantie waardoor ik u als vervanger moest bellen. Uw antwoordapparaat gaf aan dat ik na half vier moest bellen. Zo gezegd zo gedaan! Ik kreeg uw assistente aan de lijn en deed mijn verhaal zoals hier reeds geschetst. Zij gaf direct aan hiervoor geen ruimte te kunnen maken, ook niet nadat ik het nodige herhaald had. Het enige wat zij voor mij kon betekenen, dat was,  een afspraak te maken voor morgen. Maar daar had ik op dat moment niets aan en gaf dat ook te kennen. Nogmaals gaf ze aan geen tijd voor mij vrij te kunnen maken, en zonder een afspraak te maken nam ik vriendelijk maar totaal teleurgesteld afscheid.

Ik weer naar bed. Maar de pijn werd steeds heviger. Mijn vrouw vroeg aan mij om nogmaals u te bellen. Neen zei ik,  want ik voelde me zwaar teleurgesteld, en ik wilde u niet eens meer aan mijn bed hebben, omdat uw secretaresse zeer duidelijk was geweest.  Want wat heb je nu aan zo’n dokter, maar zat er erg mee in mijn maag!

Tegen 18.30 uur werd de pijn zo erg dat mijn vrouw besloot de huisartsenpost in Almelo te bellen, en die kwamen direct. Ze schrokken van mijn toestand en konden het niet begrijpen dat u voor mij geen tijd had, want de zaak leek zeer ernstig. Er werd een ziekenauto gealarmeerd en even later lag ik al in het ziekenhuis. Daar heb ik veertien dagen het bed moeten houden, want na twee dagen bleek dat ik ook nog een dubbele longontsteking had. De eerste week in het ziekenhuis heb ik mij zwaar ziek gevoeld, u kunt dat navragen!

Ook in het ziekenhuis en aan mensen die op bezoek kwamen, konden het verhaal van u, als vervangend huisarts, niet geloven. Iemand plaatste nog de opmerking: “dat het helaas hard achteruit holt met de positie van de huisarts”.

Ik ben niet iemand die ruzie zoekt met wie dan ook, maar dit kan ik gewoon niet over mijn kant laten gaan. Al de dagen dat ik daar lag, hield ik mij voor, dat u dit moet weten!

Het is onbegrijpelijk dat een huisarts niet langer tijd kan vrijmaken voor een patiënt! Waar zijn we dan mee bezig? Je bent immers huisarts of je bent het niet.

In afwachting van uw reactie, verblijf ik, door u vriendelijk te groeten.

Krijg ik geen antwoord dan ga ik met dit bericht naar de pers.

Hoogachtend,

A.Meijers