Herinneringen aan toen. Een blog met leuke herinneringen, foto's en enkele leuke anekdotes uit een jaartje legerdienst in 1964 bij de 1ste cie ATK. Ook een fotoreeks van onze ontmoeting in 2011 komt aan bod. Gemakkelijkshalve staan vanaf nu de recentste fotos bovenaan. nieuwe gegevens steeds welkom.
13-03-2008
modest
Een leuke anekdote.
Naast ons blok van de 1ste cie atk was er een parkje waar de mascotte van het 2de artillerie was ondergebracht, de witte geitenbok Modest. Door een of andere reden was modest gaan lopen en kwam bij ons het paradeplein opgestapt, juist toen we met een paar mannen naar de kantine trokken. Juist! Tijd voor een stunt. Modest, die ons waarschijnlijk wel kende, (kreeg elke dag lekkers toegestopt in zijn domein) die vond dat hij ons moest volgen, dus ging hij mee de trappen op naar de kantine tot groot jolijt van iedereen. Wij allemaal een pintje, ook modest, die vond dat hoogst lekker want dronk alles op. Hilariteit alom. En die bleef maar drinken. Voor 't eerst een zatte geit gezien Al bij al, toen we 's morgens om 6 uur appél aan bed hadden liep de Modest al mekkeren door de gang van het 4de verdiep. Ja, en een beetje sergant kan dat zeker zo niet laten. Kon er zeker niet mee lachen. Daar kwam een onderzoek bij te pas alsof de bende van Nijvel al was uitgevonden. Natuurlijk waren wij allemaal onschuldig. Wij zouden zoiets nooit doen.: Wel had de kuisploeg die morgen wel wat extras op te rapen in de gangen. Uren en dagen later zagen we Modest weemoedig naar ons kijken in zijn vernieuwd domein. Je zag zo dat hij ons miste. (klik geit)
De eerste compagnie ATK anti tank bestond in totaal uit 80 man waarvan 42 dienstplichtigen. Ons opperhoofd Majoor Bertrand was de hoogste in graad. Daarna kap.Claes en de lt. Jacomen en Tancré. Een paar adjudanten waaronder ene Dujardin en Thyrion (ex Korea ) Chefs en serganten. Chef Drillieux (den dril, gehaat en geliefd ) is me wel het meest bijgebleven, een keiharde lawaaimaker, een bulderende stem, een boom van een vent maar een goed militair. Bij de officieren, vooral goede herinneringen aan Lt. Jacomen (den Jap) , een echte militair, die later zijn carriere verder zette bij de NAVO in Evere, maar ja, met een klasgenoot en kameraad als Willy Claes..... In die tijd was HET antitank wapen de ENTAC raket, een telegeleid tuig van Franse makelij en woog ong. 30 kg. Ging in theorie dwars door 60cm staal en/of 150cm beton. Kon afgevuurd worden uit een helikopter, een jeep of zomaar van op de grond, en had een bereik tot 2 km. Daarbij waren de bazooka en de energa maar klein bier, alhoewel...
Na de natte ogen en kropindekeelshow, verzameling in het Noordstation van Brussel, waar we op de oriënt-express, de beroemde dvt, naar Duitsland werden gezet, een 7 uren durende rit met veel rook en stank richting Siegen. Op de trein kregen we dan bonnetjes voor broodjes en/of hardgekookte eieren voor onderweg. Siegen, here i come! ( Foto van DVT klik boven in kader.)
Na een spannende week en enkele bezoeken aan ' het magazijn' in een mooi uniform gestoken en een leeuwtje op een veel te grote muts mochten we ons eerste weekend naar huis, vrij trots en stoer, als namaak anciens deden we thuis ons licht overdreven verhaal over het soldatenleven, niet vergetende dat we de volgende maandagmorgen voor 6 weken naar Duitsland moesten. Maar het werden er 9. Gelukkig hadden we een goed salaris om te overleven. (10fr/dag)
Volgepropt met regelmenten en wetten, , weinig rechten en veel plichten, leerden we ook in een mum van tijd de graden kennen, van korporaal tot luitenant-generaal, en dat waren er nogal wat. Een heel belangerijk punt, men moest ALTIJD zijn oversten groeten, je weet wel, zo met je hand aan je voorhoofd, op 18,4mm van je muts en je hand onder een hoek van 45gr. 2cm van je voorhoofd...enz..enz... Wat hebben we toen geoefend die dag... Mijn stunt kwam er al vroeg, de 3de dag in het leger... stond ik daar in de toiletten te plassen... zag ik daar naast mij ook iemand staan met heel veel sterren, zeker wel drie en een veel mooiere pet dan de mijne. Ik onmiddelijk in de houding met een kordate en een bijna perfecte groet. "Soldaat milicien" hoorde ik plots een stem "in de toiletten hoef je niet te groeten." Ik onmiddelijk "Tot uw orders kapitein." Lap, te laag. "Soldaat milicien" hoorde ik opnieuw "ik ben wel de kolonel." Ik zag sterren, letterlijk en figuurlijk. Maar die hoge piet kon er wel om lachen, ik ook, veel later dan, want voor hetzelfde geld....... Eigenlijk had ik die sterren wel gezien maar twijfelde aan die barret, die stond namelijk onder die sterren. Een leuk begin dus.
Zoals vele duizenden jonge dienstplichtigen ben ik ook "BINNEN" gegaan in het huisje van Majoor Blairon te Turnhout. Als onwennige snotneuzen gingen we met een paar honderd jonge gasten in 'stoet' te voet van het station van Turnhout naar de kazerne, op onze tocht "gekeurd " door meestal de vrouwelijke bevolking van Turnhout. Voor de ene brak een leuke tijd aan, maar voor veel anderen zou het een 'slecht' jaar worden Gelukkig behoorde ik tot de eerste kategorie.
Voor vele tienduizenden Belgische jongeren begon hier een ander leven. Het opleidingscentrum van het Belgisch leger in Turnhout. Al na één week, of voor vele anderen enkele maanden opleiding werden de jongens 'geplaatst' in één of andere garnizoenstad in Belgie of Duitsland. Ook ik was een van die broekventjes die met grote vraagtekens de poort binnenstapte om er 'Carriére' te maken. Een verloren jaar tegemoet, of een lange vakantie? We zouden wel zien...
Modest, die ons waarschijnlijk wel kende, (kreeg elke dag lekkers toegestopt in zijn domein) die vond dat hij ons moest volgen, dus ging hij mee de trappen op naar de kantine tot groot jolijt van iedereen. Wij allemaal een pintje, ook modest, die vond dat hoogst lekker want dronk alles op. Hilariteit alom. En die bleef maar drinken. Voor 't eerst een zatte geit gezien 
verhaal over het soldatenleven, niet vergetende dat we de volgende maandagmorgen voor 6 weken naar Duitsland moesten. Maar het werden er 9. Gelukkig hadden we een goed salaris 
om te overleven. (10fr/dag)
leerden we ook in een mum van tijd de graden kennen, van korporaal tot luitenant-generaal, en dat waren er nogal wat. Een heel belangerijk punt, men moest ALTIJD zijn oversten groeten, je weet wel, zo met je hand aan je voorhoofd, op 18,4mm van je muts en je hand onder een hoek van 45gr. 2cm van je voorhoofd...enz..enz... 
zag ik daar naast mij ook iemand staan met heel veel sterren, zeker wel drie en een veel mooiere pet dan de mijne.
