uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
13-05-2010
op het wederzien
We dronken dus ook op het wederzien in september, al dan niet met dezelfde leraar. Iedereen is ingeschreven, ook de persoon van de inzet, die op reis is vertrokken naar Indië. De man uiterst rest op de groepsfoto is de auteur van de collage. bovenaan zie je: PC + camera + cursus + leraar...en dat volstond om de hele groep op weg te helpen naar kennis.
Dit is de montage die aan de klasgenoten werd geschonken. Als je zelf een foto ervan neemt kan de belichting minder ideaal zijn.
Het was niet harten heer dat ik trok maar de boer en zo stond ik toch nog voor zot. Zo was voor mij harten opnieuw troef.
Mijn foto liet ik nemen door een klasgenoot omdat ik in dezelfde richting moest kijken als die van de figuur op de kaart.
Dan heb je hier de opgave die we naar de voorbeeldfoto moesten na maken.
Gisteren legden wij onze eindproef afvan fotoshop elements deel 1 en ik schreef me ook in voor deel 2 dat start op 7 september. Er waren eerst enkele theoretische vragen maar het voornaamste was een kaartje maken.
Het kwam erop neer om je eigen gezicht te plakken op een speelkaartfiguur. We waren van vooraf vaag ingelicht zodat we ons konden voorbereiden. Beelden van mijn proefwerk heb ik niet maar wel van de voorbereiding.
De eerste foto die we moesten nemen was een speelkaart emt figuur.
Dan moesten we een zelfportret nemen met zelfontspanner of door klasgenoot.
Het eindresultaat moest er ongeveer zo uitzien. Voor een buitenstaander zag het er op het examen uit alsof ik er zeer weinig van terugbracht. Ik had tegenslag. De PC weigerderde om de genomen foto's met mijn apparaat over te nemen. Meer dan een half uur heb ik alle mogelijkheden uitgeprobeerd maar het lukte aan geen kanten. Ik riep de leraar en die deed alle mogelijkheden over met evenmin resultaat. Dan heeft hij zijn fotolezer genomen, het geheugenkaartje van mijn apparaat er in geplaatst en dan lukte het wel. Een kwartier later was mijn kaartje af en was de PC ingesteld om het af te drukken. We mochten niet afdrukken zonder de toestemming van de leraar. Het was mij gelukt, zoals het voorbeeld hierboven.
De laatste vroeg rond 16u de toestemming om af te drukken. De beste van de klas, die ook de jongste is (amper 60) had in de vorige les een klas foto laten maken door de leraar en had thuis een montage gemaakt. Hij had ze bij een kennis laten afdrukken voor iedereen en voor Ilja, onze leraar had hij een groter exemplaar op een speciale achtergrond. Na de uitwisseling gingen we naar de halve maan, waar ze de 'Brugse Zot' brouwen en we hebben er eentje gedronken op ons aller gezondheid en op het wederzien in september. De leraar was er ook. Voorlopig hebben wij hem niet omdat er iemand anders is aangeduid, maar dat is maar voorlopig. Ik zou mijn bus zijn gemist maar die had een half uur vertraging, wegens verkeerswerken met verkeerslichten. Zo was ik maar een half uur later thuis in de plaats van anderhalf uur.
Dinsdag kregen we de leukste en interessantste les van de hele serie. Zo kondigde de leraar ook de les aan.Hij voegde er aan toe: We gaan vandaag fotos bewerken zoals je enkel met de computer kan.Geen enkele andere methode of werkwijze kan dat maar eerst moeten we het toevoegen van verschillende lagen nader bestuderen en het laten afdrukken van fotos via email.
De pauze kwam, in tegenstelling tot anders, heel vroeg.Zo hadden we nog bijna anderhalf uur om de overvloeimodus aan te leren.Het bestaat erin dat je boven de originele foto een kleurlaag legt en die dan op een twintigtal wijzen kan laten overvloeien in de kleuren van het origineel.
foto boven: Dit is de originele foto waar ik een rode kleur aan toevoegde.
Je kan om het even welke kleur uit het aangeboden kleurenpallet toevoegen en dan op één van de aangeboden mogelijkheden uit de lange lijst, laten overvloeien. Ik verzeker je dat je echt voor heel mooie verrassingen kan komen te staan. We hadden enkel het voorbeeld gevolgd via het grote scherm boven het bord. Ik had dus geen enkele nota en alles moest komen van mijn geheugen. Drie uur, verspreid over twee dagen, heb ik gezocht en alle mogelijke pistes gevolgd tot ik deze morgen plots toch de overvloeilijst open kreeg. Nu heb ik alles genoteerd want ik vraag de laatste tijd zoveel van mijn oude geheugen dat het wel eens alles door mekaar gaat mixen. Dan zijn die nota's van goudwaarde.
Normaal gezien moet je in een zak kruipen om onder de as te leven.Nu hebben we een schitterend zonnig probleem.We krijgen zon in overvloed en de as krijgen we er hoog boven ons gratis bij. We leven dus letterlijk onder de as maar in de zon zonder 'in zak en as' onze dagen te moeten slijten.Het is een geschenk van moeder natuur.Voor de één is het vergiftigd en voor de andere is het een extra gelegenheid voor woekerwinsten.Kijk maar naar de vele taxibedrijven rond de luchthavens. Dag vulkaan. Dag zon.
Wees gegroet moeder natuur.
Of moet je haar omhelzen
Awhhhhoeeee schijnheilige uitbuiters.Waar hebben we dat nog gehoord en gezien. Je vraagt je dan terecht af of er wel veel nieuws is onder de zon. Het lijkt alleen maar anders maar waarheen? Thuis blijven natuurlijk in zon en as .
Een mooie drukke week is voorbij.Niettegenstaande Kasper bij ons was als leuke bezoeker, heb ik veel kunnen werken in de tuin. Ondertussen was Kasper druk met zijn fietsje, met de kippen en de poes. Het enige kattenkwaad dat hij heeft uitgehaald is onze eenzame hyacint gepluimd voor meer dan de helft om die bloemblaadjes dan over het hekje in de visvijver te gooien. De vijvers zijn goed afgesloten en ook op het einde van de moestuin is de doorgang naar de achterkant van de berm voorzien van een hekje.
Drie op de vier dagen dat hij hier verbleef zijn we in de namiddag met hem op stap geweest naar de zee, de kinderboerderij en naar Tillegem bos. De overblijvende dag is Let er mee naar het mooie speelpleintje in Stalhille gaan ravotten. Vrijdag keerden we dan met de trein terug met hem naar Mechelen waar Leen en Maarten de hele dag waren met Jolien. Tussen Dendermonde en Mechelen was hij tegen zijn oma aan in slaap gevallen. Bij ons heeft hij zich geen enkele maal vuil gemaakt maar rond de bouw duurde het geen tien minuten of hij gleed van boven één van de hopen aarde naar beneden op zijn broek. Met zijn broekgat vol aarde snelde hij naar binnen. Leen heeft die dag drie keer de vloer aangeveegd om zo het gevaar van weggijden op dat zand weg te nemen.
Zaterdagvertrok ik reeds kwart na zes van thuis. Let had de nachtshift met slapende waak en zo zou ik toch een groot deel van de dag alleen thuis zijn geweest.Rond 8u kwam ik in Mechelen station aan waar ik aan de achterkant werd opgehaald door Leen. De camion met hun verhuis werd tussen 9 en 10u verwacht. Het was kwart voor 10 toen hij de straat kwam ingereden. Ondertussen was het zachtjes beginnen te regenen. Mijn fotoapparaat was mee maar ik nam geen enkele foto.Gedurende het lossen van de camion was er geen tijd en erna was ik katte lam. Het eigenlijke lossen duurde nog geen half uur.Omdat de camion zo vlug mogelijk los moest zijn, werd alles gewonnen naar binnen gebracht en beneden gestapeld.We waren met zeven personen maar er werd geen ketting gevormd omdat het gewicht van de pakken te verschillend was er drie stoere jonge mannen bij waren die dat deel voor hun rekening namen. Eens alles binnen werd er eventjes uitgeblazen bij een drankje en een hapje en werd er gestart met het naar boven brengen van vooral gevulde pamperdozen. Enkele bananendozen voor het lichtere spul behoorden ook tot de collectie
Dan vertrokken er vier van de zeven naar hun gewone bezigheden en bleven Maarten Leen en ik alleen over.Er werd uit het vuistje gegeten waarna ik de rest van de lichtere dozen naar boven bracht. Ondertussen was Maarten houten plinten gaan halen en begon hij die af te meten, te zagen in verstek en te plaatsen. Hoeveel ik op en neer naar boven ging die dag, weet ik niet meer.Wat ik wel weet is dat ik kort na de middagmij terug heb omgekleed naar deftig en dat ik wilde naar huis gaan.Toen Maarten zei dat ze de kasten wilden terugplaatsen waar de plinten er ondertussen stonden en dat ze met drie moesten zijn bij het monteren. De kasten kunnen horizontaal het vlugst in elkaar worden gezet maar het plafond was te laag zodat het monteren vertikaal moest gebeuren. Er moest dus iemand de wanden vasthouden terwijl de twee anderen het monteerwerk deden. Tegen vier uur dertig was alles klaar. De pa van Maarten was na zijn muziekles terug gekeerd en had de zwaardere dozen van beneden naar boven gebracht en tegen dan kon hij alles van de overloop naar de kamer brengen en stapelen in de reeds gemonteerde kasten. Alle dozen moesten in de slaapkamer opgeborgen worden. Dat is namelijk de enige plaats in huis waar geen werkplaatssleutel van is. Vooral beneden werd er nog werkvolk verwacht die uitzonderlijk maandagmorgen vroeg zouden beginnen.
Ja inderdaad, zou ik het doen, ja of nee.... deze blog enkel nog beperkt toegankelijk maken?
Zo zouden enkel nog de personen die ik toestemming geef op deze blog kunnen.
Dan zou ik familiefotos kunnen plaatsen en misschien ook iedereen van de familie de kans geven om op mijn blog, hun fotos te plaatsen. Graag zou ik daar reacties op krijgen!Elk zijn gedacht en ik doe dan het mijne.
Vandaag plaats ik wat fotos die ik gisteren nam in eigen tuin en huis. Deze fotos hebben allemaal gemeen dat ze van heel dicht genomen zijn bij het onderwerp, hoogstens enkele cm ervan af. De stand van het apparaat op super macro.
Hier is het onderste deel van het madeliefje wat wazig omdat het te dicht bij de lens was. Als je goed de foto bekijkt dan zie je dat ik in feite het gras op de ideale afstand had en is het gras hier in de kijker gekropen ten nadele van het bloemetje. Dat is de leerschool van het fotograferen.
Deze mini paasbloem heb ik eerst van opzij benaderd en dat geeft dit gewone resultaat. In de plaats van met super macro te werken kon ik evengoed inzoomen van op een meter afstand.
Ga je er frontaal tegenaan met een boeiender resultaat want dan zie je meer dan van op de gewone kijkafstand. Ik kijk nu in het hart van een bloem.
Denk nu maar niet dat ik dit droge blaadje daar heb gelegd om een interessante compositie te hebben. Daar heeft de natuur zelf voor gezorgd. Dat is een onderwerpen dat je zelf moet kiezen uit alles wat je rondom rond aangeboden wordt.
In oma's keuken verzorgt ze haar orchideeën.
Dat zijn nu eenmaal open bloemen die in feite niet zo moeilijk te houden zijn als ze maar op de juiste plaats staan. Het fotograferen van die schoonheden is dan ook helemaal geen probleem.
Je kan er van opzij naar kijken met een donkere achtergrond.
Als je ze echter tegenlicht frontaal bewondert dan krijg je prachtige effecten.
Dinsdag hebben we in SNT een hoofdstuk van Photoshop Elements afgesloten met een uitstap in het Minnewaterpark. De bedoeling was om fotos te maken waarvan de voorgrond scherp en de achtergrond totaal wazig was m.a.w. macro fotografie.Maar ook het omgekeerde wazig op de voorgrond en scherpte in de achtergrond. We leerden ook het apparaat regelen om onderbelicht,bij zeer zonnig en overbelicht,bij duister weer, fotos te nemen. Het effect van inzoomen werd bekeken. De fotoschikking t.t.z. de compositie kwam ook ter sprake. Vooral dit laatste onderwerp lukte bij mij opperbest.Zo kreeg ik van 6 medestudenten hun mailadres met de vraag om hun foto door te sturen.
De foto's onder en boven zijn macrofoto's waardoor de achtergrond zeer wazig wordt.
Dit is foto 1 van 3 en is genomen met breedhoekwaarde 28 waar je de afstand tussen de lantaarnpaal en het kasteeltje juist kan inschatten.
Hier heb je foto 2 van 3, een eindje achteruit gestapt en zo gefocust dat de lantaarnpaal ongeveer dezelfde hoogte heeft als op foto 1. De zoomwaarde is +/- 150. Het gevolg is dat het kasteeltje dichter lijkt te komen.
Tenslotte foto 3 van 3 genomen nog een twintigtal meter achteruit met zoomwaarde tussen 330 en 400. Het kasteeltje lijkt heel dicht bij de lantaarnpaal gekomen. De drie personen die op de foto gekomen zijn, betreffen drie medestudenten die hun tweede foto van de drie aan het nemen zijn.
Nu komen we aan een serie van 3 waarbij je de belichting regelt op het apparaat. Foto 1 is stand nul, normaal. Hier kan je de tekst die op de muur is gekrast goed lezen. Foto 2 op stand +2 overbelicht voor heel duister weer. De muur is enkel nog te vermoeden.
Foto 3 op stand -2 is duidelijk onderbelicht (voor felle zon) maar de structuur van de muur en de tekst zijn even duidelijk te onderscheiden dan op foto 1 hier is de kleur van de muur is niet herkenbaar. Daarna heb ik een serie foto's genomen van de medestudenten als oefening op de compositie. Drie van de negen zaten met platte batterij en hadden geen vervanging mee. Eén van de negen is het gewoon vergeten dat we het moesten doen. Met drie hadden we aan die oefening gedacht en de rest (vrouwen), stond onderling van gedachten te wisselen over de vorige oefeningen.
Vandaag in de heel vroege morgen, maakte ik twee oefeningen die we in klas nog niet maakten.
We vertrekken van 1 foto. Na het uitvoeren van alle opdrachten is dit hier het resultaat.
Hier vertrekken we van twee foto's. zie boven en onder.
Dit is het uiteindelijke resultaat. De routine komt er stilaan in. Ik moest maar één keer mijn theorie raadplegen en een tweetal keren moest ik op e menubalk eventjes proberen waar bepaalde opties te vinden waren. Het zal nu een kwestie zijn van regelmatig zulke oefeningen te maken tot de routine erin gebeiteld zit.
Het was interessant, leuk maar ook nogal moeilijk op SNT
En dan hebben we eindelijk kaartjes leren maken. Je krijgt een foto en een opdracht er rond.
Alles wat we de laatste tijde apart leerden zoals grootte aanpassen, bijsnijden, roteren, dupliceren en spiegelen en nog meer. Het is allemaal van toepassing op deze groep van drie oefeningen die we in klas moesten maken en die reeds werden verbeterd. Ik heb ze hier thuis ook gemaakt maar moest bij die bellen het lettertype aanpassen omdat het op de PC van SNT staat maar niet op de onze. Deze oefeningen konden wij niet maken omdat we nog geen tekst hadden leren toevoegen en bewerken. Zelfs deze morgen moest ik toch een paar keer mijn theorie boven halen en zoeken. Toch stel ik vast dat er reeds veel routine in gevlochten zit waar je het blindelings toepast.
Ik had zojuist de fotos die genomen werden de dag voordien nog eens bekeken en er zaten heel wat onscherpe bij.Ik geraak vermoeid.Het was een helse week. Mijn fototoestel lag nog op het bureau en ik wilde het bergen.De bergtas stond op de grond viel om bij het erin plaatsen van mijn toestel. Mijn apparaat robbelde over de grond.Bij een vluchtige controle leek het niet helemaal pluis. Het lichtte op maar een heleboel fotos leek verdwenen.Ik was te vermoeid om veel na te denken en ging maar naar bed en slapen dat ik deed.
Om half vier ben ik na een wat rusteloze slaap, puur uit miserie opgestaan.Ik liep overal tegenaan.Een goed stortbad bracht me wel enigszins op de been.
Na mijn stil half uur heb ik eerst de nieuwsberichten bekeken, die ik de avond voordien had gemist en dan ben ik op de PC gaan werken. Mijn fotoapparaat liet ik nog even in de tas zitten.Studeren voor de SNT cursus heb ik wijselijk achterwege gelaten en verzorgde ik de tuinblog.
Toen kwam het apparaat aan de beurt. Het werkte maar er stond een melding die iknooit eerder kreeg: Intern geheugen is vol. Rap afsluiten en de geheugenkaart controleren.Die was door de tuimeling gewoon losgekomen.Een klein duwtje en de opluchting was groot.Alles werkte weer normaal.Een verwittigd man is er in mijn geval meer dan twee waard. Ik spaar jullie de onscherpe foto's niet hoor.
Maar ik zal er geen commentaar bij geven. Het beste wat ik nu kan doen is terugkruipen onder de lakens en mijn vermoeidheid eruit slapen.
Op de PC bezig zijn vraagt volle .Voor mailadressen moet het kloppen tot in de kleinste detail of je kan fluiten naar de verbinding.
Om bewerkingen te verrichten op bv. Photoshop Elements mag je geen enkel onderdeel vergeten en dan nog in de juiste volgorde of je hier fluiten naar resultaat. En telt er nu juist?....Dit is dan ook de reden waarom ik nu 's morgens tussen 5 en 6u oefeningen maak en theorie herhaal voor mijn lessen op SNT en het resultaat is zeker niet uitgebleven. Al de rest wordt opgeschoven, de 'blogs' als eerste kandidaat.
In de les van dinsdag laatst op SNT heb ik het eindelijk doorgekregen hoe je een foto kan bewerken van je eigen gelaat zodat je een symmetrisch gelaat bekomt.Anders uitgedrukt luidt dat dan: foefelen met een portret van je eigen kop totdat je twee linkse of rechtse kanten hebt. .
Je kan ook zeggen tot je er uitziet alsof je een stierenkop hebt en een XLnek of een sterke vermageringskuur hebt ondergaan letterlijk dan, al naargelang welke kant je symmetrisch maakt.
Conclusie: links is er meer plaats voor verstand dan rechts. Amuseer je nu ook maar.
Toen ik gisteren voor mijn bijdrage over dat wandelen en passende figuur zocht om bij opgehoopt zeezand te plaatsen stootte ik plots op een virus en kreeg er een melding van. Op het eerste ogenblik is dat in zulke omstandigheden toch altijd even schrikken.Het geeft mij altijd het gevoel alsof ik op een mijn ben gelopen en het er levend van af breng en niet dat van bekropen worden van vieze beesten. Een ander gevoel is dat van ik heb je bij je pietje hé vriend.
Ik klikte op connectie verbrekenen avastdoet dan de rest. Vroeger bij Macfee stond er 'virus verwijderen' waarop je diende te klikken. Dat gaf een groter gevoel van zekerheid dan connectie verbreken.
Toen ik even later in 'Photoshop Elements' iets abnormaals voor had dacht ik van lappe, 'k het liggen, de virus speelt met mijn voeten . Op slag ben ik gestopt en pas in de namiddag heb ik terug de PC heropgestart en heb op het pijltje gedrukt waarmee je de teksten oproept van werktuig herstellen en alle werktuigen herstellen en ik klikte op het laatste en al mijn miseriegedachten waren plotsklaps opgeruimd. P.E. werkte weer zoals het hoort. Dat noemen ze dan de kleine miserie van de beginneling. Sorry avast',in het vervolg moet ik wat meer vertrouwen hebben dat jij het probleem wel van de baan helpt.
Gaan wandelen aan zee in het zonnetje. Tien minuutjes rijden, fijn lekker warm in de auto. Uitstappen op de parking en alles in orde, aangenaam in de zon. De meegenomen sjerp laat je maar liggen, niet nodig.
We komen op de dijk na een korte helling naar boven.
Twee stappen terugzetten.Een ijzige wind sneed alle woorden uit onze mond weg. Maar we beten door tot aan de eerste trap naar het strand en het laagwatergedeelte om vaste voet aan de grond te hebben. Zonder woorden was het gegaan maar met een schouderduwtje en een hoofdbeweging naar links. Vanaf dan was het wind mee.Toch moest in nog mijn kraag recht zetten.Let was ingeduffeld in haar kap.We keerden terug in volle zon maar drie trappen in de andere richting zijn we naar de dijk terug geploeterd in het opgehoopte zand.
Daar is een klederenwinkel die we vlug binnen stapten. In de zomer blijf ik altijd buiten op de mannenbaken die juist voor de ingang staan.Daar zitten zo goed als nooit vrouwen op want die zijn aan het snuisteren en het neuzen in de textiel.
Gisteren had ik mijn fotoapparaat mee maar onverrichte zake keerden we terug. Zonder handschoenen waren mijn vingers te versteven en met handschoenen fotograferen, begin er zelf maar eens aan. Met protocolhandschoentjes aan zou het misschien wel lukken maar wie draag die nu tegen de koude.
De thee heeft thuis dubbel gesmaakt en pas dan voelden we hoeveel deugd we hadden gehad van onze sterk ingekorte bewegingsuitstap. Heerlijk!!!???
Niettegenstaande opa Vanelsen was overleden zou de verjaardag van Kasper toch gevierd worden.Oma wilde het. We waren uitgenodigd. Er ging veel aandacht naar Oma en naar Kasper.Eerst hebben we ons medeleven betoond en ze vertelde het hele relaas en dat het leven verder gaat en dat dit leven nu haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen is.
We hadden om 13u met de trein richting Kapellen genomen. In Brussel wilden we overstappen naar de trein richting Amsterdam.We waren aan de vroege kant en konden een trein eerder nemen naar Antwerpen centraal om in Mechelen uit te stappen.
Maarten stond ons op te wachten en nog geen 5 minuten later waren we bij de bouw.Hij was er aan het werk. Nu ze pas ten vroegste tegen begin mei zullen kunnen verhuizen gaat hij veel zelf doen, o.a. de binnendeuren plaatsen en alle muren schilderen, waardoor ze veel geld kunnen uitsparen.De babyborrel zal waarschijnlijk in de loop van de maand juni plaatsvinden.
De vrije kant van de trap is beweiligd door een vannet.
De trapleuning staat tegen de muur. Op het bovenste komt er een stijlmuur.
Vanuit het venster, door de stellingen heen heb je een prachtig zich op de bijgelegen watertoren die een prachtig orientatiepunt is, zowel met de bus als te voet.
Op het eerste verdiep is de speelruimte voor de kinderen. De schommel hangt er reeds. En ik zal niet alles verklappen maar dat is toch iets heel appart hoor. Dat moet je met je eigen ogen zien om het te kunnen geloven. Ik voorzie toch wel tantes die ongelovig met hun hoofd zullen schudden.
Eens buiten wordt je aandacht vooral getrokken naar de heel nabije watertoren.
Het deel van de tuin dicht bij de bouw is een warboel .
Het verdere deel is dan een wildernis en eerst moet je een paar stevige, bij regenweer glibberige hindernissen overwinnen om daar toegang te krijgen. We zijn niet lang gebleven om dan te vertrekken naar Kapellen...toch wel een 25 minuten rijden bij vlot verkeer.
Daar zijn we ontvangen in het kinderdagverblijf van oma Lientje. Het verblijf heeft parodiale papieren. De sfeer was er rouwend en gelijktijdig vierend. Toch iets heel apart hoor. Ik kan het best vergelijken met feesttrompet in sourdine.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
Dan moesten we een zelfportret nemen met zelfontspanner of door klasgenoot. 
vulkaan. 
Wees gegroet moeder natuur. 
maar waarheen? 
.
Dit is dan ook de reden waarom ik nu 's morgens tussen 5 en 6u oefeningen maak en theorie herhaal voor mijn lessen op SNT en het resultaat is zeker niet uitgebleven. Al de rest wordt opgeschoven, de 'blogs' als eerste kandidaat. 
op een virus en kreeg er een melding van. Op het eerste ogenblik is dat in zulke omstandigheden toch altijd even schrikken.
ik heb je bij je pietje hé vriend.
die we vlug binnen stapten. In de zomer blijf ik altijd buiten op de mannenbaken die juist voor de ingang staan.
