Het is nu een maand geleden. De meeste pijn is dan ook geleden! Het was een hele poos geleden dat ik nog eens onvrijwillig de grond had gekust.
Zo erg als het plaatje laat vermoeden, was het niet. Voorzichtig zijn, niet alleen met de fiets maar in alles wat ik aanpak, dringt zich sindsdien aan mij op. De minste verkeerde beweging en ik sta weer krampachtig vast alsof ik een roestig fiets ben die langs alle kanten kraakt en piept. Ik heb al geen zittend achterwerk maar nu lijk ik op weg met de ongedurigheid in persoon. Wordt ik zelf een puur stuk ongeduld dat in beweging moet of in platte rust. Mijn sterretjes hadden meer kleur. Ik hou van kleur maar niet van die ......sterretjes.
28-07-2008 om 06:12
geschreven door art
|