uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
24-11-2008
de tiende morgen
De 2cm sneeuw, die ik verrast ontdekte na mijn middagdut, was even vlug verdwenen dan ze kwam. De betoverende pracht is opgelost en nam met zich mee, al de miserie die met haar verbonden is als een siamese tweeling. Die is er dus ook niet meer. We hebben opnieuw wat minder fraais maar ook minder ellende om onze ogen de kost te geven. Idyllisch kan voor mij maar gewoon is mooi genoeg en duurt over het algemeen veel langer.
Vrijdag mogen de draadjes uit de wonde anders gezegd...ik mag deelnemen aan een kriebelsessie. Het loopt weer beter, letterlijk en figuurlijk. Mijn been reageert niet meer kwaad op het dragen van een schoen en windt zich niet meer op. Ik heb een tiental minuten in de tuin gewerkt. Dat was meer dan genoeg maar het liep vlot. Vandaag mag het twintig worden of een half uurtje. Zo bouw ik weer op. Na de tuin voerde ik met de Clio, de lege flessen naar de glascontainer aan de kerk in de Kalsijdeweg. Het was mijn eerste rit na tien mindere dagen. In de namiddag ben ik 200m gaan wandelen tot in de dorpskern en terug. Ik reed met een stugge voet maar het lukte toch. Nadat ik eergisteren in de woonkamer de boekenkast op orde bracht en plots een volle schap van 70cm over had, ben ik gisteren begonnen met mijn atelier op orde te brengen en te roefelen in mijn zestien opbergbakken die een rek of ladenkast moeten vervangen. Alles volgepropt met papieren, boeken, tijdschriften, fotoalbums en rommel. De rommel gaat eruit. Ik ben benieuwd hoeveel bakken vrij zullen komen. Als ik met alle bakken zoveel moeite zal hebben als met de eerste dan vrees ik dat het na nieuwjaar wordt vooraleer de klus is geklaard. Om de avond af te sluiten ben ik rond vijf uur naar Aartijke gereden tegen 17u naar een sessie van de Weight Watchers. Ik had me in de namiddag gewogen op onze schaal maar die is zo betrouwbaar als een zotte geit. Ik kon mijn streefgewicht van 77,5 met kleren aan bereiken en zou dat doen volgens onze schaal. Voor één keer had ze nagel op de kop. Ik woog nog 77kg, wat een verlies betekent van 13kg100g want ik kom van 900kg100gr. Hier staat een nul te veel maar ik laat die maar staan omdat het over het gevoel gaat dat iemand heeft als hij werkelijk te veel begint te wegen. Ik zou kunnen uitdrukken met een gezegde. 'Ik voelde mij stilaan als een olifant worden'. Ik heb van pure blijdschap de vrouwelijke'coach' eens heel dicht genomen tot ze rood aankwam. Ik heb haar niet gevraagd of ze zo verlegen was of geen adem meer had of er gewoon niet mee was gediend. Ik dacht direct aan moeder met haar cijfer 13. Ga ik voortaan ook die toer op?
Dat al die drukte naar het einde van de maand niet veel deugd doet aan mijn been, moet ik er bovenop nemen. Er is een heel klein deeltje van de wonde die hardnekkig open blijft en dat niettegenstaande de dagelijkse goede verzorging van Let.
Voor wie het nog niet weet herhaal ik eventjes. Ik verzorg drie blogs en vul die zoveel mogelijk elke dag aan. De volgorden is: http://blog.seniorennet.be/tuinclubveltJabbeke Deze blog staat niet op mijn naam. Daar behandel ik, in de middenkolom, alles over de dagelijkse bezigheden en beslommeringen in de tuin. Ik behandel voornamelijk de moestuin en de serre waarin ik het best ben onderlegd. Toch komt ook de siertuin aan bod. Ik heb mij ingeschreven bij een initiatief van Velt Nationaal, namelijk; 'Siertuin tenhuize van' in zes lessen waarin je een ecologische siertuin kan leren aanleggen of delen van jouw bestaande siertuin kan aanpassen onder begeleiding. In de blog komen ook berichten van velt aan bod. Gedurende de winter behandel ik een thema. Deze winter is dat'recepten' met verschillende groenten geworden. Ik ben begonnen met 'Paksoi'.
De tweede blog die ik praktisch elke dag aanvul is een eigen blog http://blog.seniorennet.be/vaag Hier gaat het om een poëzieblog waar ik ook sfeerbeelden plaats. Dat zijn meestal eigenfoto's.
De derde blog, daar ben je nu op. http://blog.seniorennet.be/ad Dat is de blog die ik het eerst laat liggen zoals hij is, als ik het te druk heb.
Bericht van de dag van gisteren. Ook onze tweede auto is aan de man gebracht. Ik had niet gedacht dat het zo vlug zou zijn gegaan omdat hij bijna 200 000 km op de teller heeft.
Ik zit met sombere gedachten en ik kan de neiging om niets dan mislukte foto's te plaatsen, nog juist onderdrukken. Wat is de reden van die somberheid? Verlengd stil zitten. Nieuws van de dag: De hechtingen zijn verwijderd maar op twee plaatsen blijft de wonde open. Het ziet er slecht uit.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
