uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
16-12-2008
wandelen
Er is te weinig doorbloeding naar de onderste ledematen. Wandelen naar vermogen wordt aanbevolen, tuinwerk afgeraden Het weekend was zwaar. Zaterdag was er de hele dag familiebijeenkomst en zondagmorgen om 9u30 waren we reeds in Brugge voor de afsluiting van de viering van het dertigjarig bestaan van Sodibrug. De aanloop er naartoe was nogthans heerlijk. Vrijdagmiddag zijn we gaan eten met mijn oudste broer en zijn echtgenote. We hadden gekozen voor 'Het Zwaluwnest' in Dudzele. Iedereen koos voor het maandmenu. De mannen namen de volledige versie, de vrouwen, de verkorte. Twee voorgerechten voor de eerste versie en slechts één voor de andere. Voor de rest was alles gelijk tenzij voor het dessert waar we konden kiezen ijs en 3 likeurtjes. We waren gestart met een aperitief naar keuze met een fijn wachtbordje. Met koffie of thee werd de maaltijd van 12 tot 16u afgesloten.
Met niemand lig ik overhoop hoor. Stel je maar gerust. Ik heb het over mijn ritme. Het heeft tegenwoordig de eigenschap die meestal vooral aan vrouwen wordt toegewezen, ten rechte of ten onrechte, met name -grillig te zijn- . Ik hou er normaal wel een vast ritme op na. Nu lukt dat allesbehalve. Het enige wat ik behouden heb is het vroeg slapen gaan en dito opstaan. 9u onder en 4u van onder de lakens. De rest van de dag heeft geen vast stramien meer. Zo moest ik gisterenavond naar de maandelijkse vergadering van het Jabbeeks velt-bestuur. Dan ga ik nooit slapen vóór middernacht. Niet dat de vergadering zolang duurt. Ik moet naderhand tot rust komen en wordt meestal halfweg de nacht wakker in de zetel maar 's morgens ben ik dan paraat om 4u om het verslag te maken, uit te typen en door te sturen naar alle medeleden . De inhaalbeweging van de slaap gebeurt altijd in de namiddag. Zo neem ik ook mijn voorzorgen en slaap in de namiddag vóór de vergadering. Gisteren was ik zeer onverwacht belet door een plotse hevige verdappering van de stoelgang. Het werd als het ware een echte stoelloop. Ik heb voor de vergadering moeten afbellen. Deze morgen ben ik meer vermoeid dan gewoonlijk en toch had ik een goede slaap. Ik ril van de kou bij een temperatuur van 20°C. Vandaag staat er alvast één punt op mijn agenda dat ik moet naleven,t.t.z. veel water drinken. Mijdn ritme ligt overhoop en mijn maag lijkt wel een hoop schroot.
Jullie weten reeds lang dat ik met een rare titel niet verlegen zit. De muren zullen niet baren maar enkel schilderijen opgehangen krijgen. Het al voor morgen zijn. Hier in Stalhille zijn ze dat niet meer gewoon om bij ons kale muren te zien. Voor de eerste keer hang ik er drie terzelvertijde op. Het zijn drie van vorig jaar die er reeds één keer hingen. Eén ervan is herwerkt. Ik heb één figuur weggeschilderd omdat de soberheid werd gestoord. De andere twee zijn onveranderd gebleven. Alle drie kregen ze wel een nieuwe vernislaag.
Tussen de waterpijp en het bordjes 'zonder is gezonder' van Velt, mag je de drie koningen verwachten en de muur van de atelier is dat gewoon. die verschiet er niet meer in rare dingen te moeten torsen.
Ik kan het bijna niet bijhouden. Gisteren heb ik de smalle kant van de serre terug gevuld met mest, grond en zuivere compost nadat ik die eergisteren uitgevoerd had en laten vollopen met water. De overschot van de waterbak heb ik in de vijver gepompt. Nu kan de, zo goed als lege bak, wat mogelijke vorst verdragen. De schilderijen die vandaag aan de straatkant worden opgehangen staan klaar na een opknapbeurt. Ik krijg, volgens het weerbericht, nog een paar dagen om mijn composthoop af te werken. Dat houdt natuurlijk in dat ik mijn tuin wat moet opruimen want dat alles moet in de composthoop verwerkt worden.
Om in de kerststemming te komen heb ik het decor, dat ik een tijdje kaal en bloot liet staan, opnieuw opgefleurd en een beetje aangepast. De drie koningen zullen weer een tijdje op weg blijven met hun ster en geen voet vooruit geraken. Uiteindelijk komen ze weer op mijn zolder terecht tot volgend jaar. Het bordje van velt heb ik verhangen omdat die felle groene kleur stoorde in het geheel. Voor het eerst hangen er nu drie schilderijen ineens. Ik hoop dat ik tegen Valentijn een nieuw paneel kan klaar krijgen rond dat thema. Dan zijn de drie koningen reeds lang droog geborgen. Nu heb ik nog werk zat aan reparaties van de oudere exemplaren. De verzameling begint aardig aan te dikken. Een mooie ster hé!
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
& 
