uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
26-01-2009
elke dag
Ja, elke dag naar het ziekenhuis en geen vordering meer kunnen verwachten, enkel achteruitgang of plots een telefoontje krijgen dat het voorbij is.
Ik beantwoord mails, schrijf artikels, maak foto's en sla die op om dan te gebruiken op de sites.
Elke morgen kwart voor zeven van hieruit vertrekken om Liesbet uit haar bed te bellen en naar hier te brengen voor haar luisterstage op school.
In de tuin werken gedurende maximum een uurtje en dan helpen voor het eten. Lezen en nog eens lezen, schilderen en computeren. Dit alles goed door mekaar geschud tot een gezonde mix. In de namiddag rust ik wat en dan zijn we naar het ziekenhuis. Hier in Stalhille moeten we rekening houden met een omleiding want er wordt gewerkt aan het eond punt van Vijfwege en in Brugge moet je langs de expresweg heen rijden om in St-Jan te geraken. s'Nachts droom ik van omleidingen en.... zweefauto's.Verbeelding troef. het is een kwestie van dag en nacht bezig te blijven. Dromen zijn geen bedrog...wat ze ons in het verleden ook hebben wijsgemaakt.
Men zegt altijd, derde keer goede keer. Ook in de soap van de aansluiting naar digitale televisie is dat hier gebeurd. Bij de derde omwisseling, dit maal door een technieker van telenet is het gelukt. Dit maakt dat ik nu digitaal kijk met de vierde digicorder op rij. Volgens de technieker van Telenet was het signaal te zwak en moet bij elke vervanging van een aparaat met een nieuw, de oude voeding ook vervangen worden. Eindelijk veel klaarder beeld en een uitbreiding van 10 posten. De informatie die door de winkel werd gegeven verschilde van technieker tot technieker en ik heb er vier of vijf aan het woord gehad, in de winkel, thuis, in de herstelruimte en aan de telefoon. Toch wilde het niet lukken. Gisteren heb ik dan kort na de middag maar zelf gebeld naar Telenet en om 16u stond hier reeds een technieker die in anderhalf uur alles onderzocht, kabels verving en heel rustig de zaak op punt zette. De man was uiterst bekwaam en voornaam. Pittig detail: de man is zwart, een Ganese Belg uit Oostende. Hij spreekt perfect Nederlands en zeer vloeiend Oostends.
Gezondheidsrapport van mama Louisa. Alle voeding en genezende medicatie gestopt. Paliatief regime opgestart waar zo pijnloos mogelijk naar het einde wordt toegeleefd. Wij hebben allemaal afscheid genomen. Er is een tijdelijke opflakkering omdat de maag niet meer belast wordt en nu , zoals bij onze moeder Elodie, is het stil en eerbiedig wachten tot het kaarsje plots is uitgebrand.
Ons moeder is vandaag juist 1 jaar geleden 0m 13u13 heen gegaan.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
Verbeelding troef. het is een kwestie van dag en nacht bezig te blijven. Dromen zijn geen bedrog...wat ze ons in het verleden ook hebben wijsgemaakt.
