uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
10-02-2009
niet voor herhaling vatbaar
Als ik geen hartaanval wil krijgen, zal het zich niet mogen herhalen. Er is zo goed als niets gebeurd maar de gevolgen hadden erg kunnen zijn voor ons. Het was toch even 'verschieten' hoor.
Omdat we, na het overlijden, zaterdagmorgen, van mama Louisa, en we niets meer konden doen vóór maandagochtend, zijn Let en ik eventjes gaan wandelen aan zee, in De Haan. De bedoeling was, een frisse neus op te halen. Na een half uur waren we terug bij de auto.
Mijn sleutels hoefde ik niet te zoeken want ik schrok me bijna een ongeluk. Daar zaten ze, versteven en koud...maar ze waren niet weg. De sleutels staken aan de buitenkant op de deur van de auto.
Letje suste mijn verschot met...'maar er is niets gebeurd'. Dat hielp en ik vermande mij door te beamen en zei luidop...ik mag er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren en reed rustig weg. We zijn naar avondrust gereden om een begin te maken aan de ontruiming van mama's kamer en Colette zou nog even een bezoekje brengen bij haar. Roos en Filip kwamen toe toen wij juist terug bij de auto kwamen om onze spullen te bergen. Filip en Colette zijn samen naar het mortuarium gegaan en Roos en ik wandelden tot aan de Lourdesgrot in het domein van de Witte Paters. Ik heb mama gezien toen ze nog mooi lag maar nu komt er verandering in en zeker niet ten goede. Roos heeft haar gezien toen ze in de kamer zeer mooi, als een slapende oma, opgebaard lag maar wil ook niet meer gaan.
Ik dacht niet meer aan het voorval van De Haan maar mijn verbeelding hield een nachtelijke animatie in petto. Het werd een slapeloze nacht van woelen en keren maar ik bleef er behoorlijk rustig bij want in feite had mijn verstrooidheid geen ander gevolg dan koude sleutels en eens degelijk schrikken. Ik laat het aan jou over jouw verbeelding ook eventjes te laten werken, wat de gevolgen hadden kunnen zijn
Onze auto stond geparkeerd in een straatje met heel weinig passage, vooral in de winter. Was het seizoen geweest dan mocht ik 9 op 10 fluiten naar onze nieuwe wagen en mijn huissleutels. zoiets is nooit eerder gebeurd en ik hoop... laat maar, je weet wel wat ik verder wil zeggen.
Nu ma (bomma voor de kinderen) gestorven is lijkt het wel of we allemaal geweldig lijden onder de kou. Plots heb ik behoefte om elke avond met een warm kersenpitjeskussentje mijn bed op de warmen. Sedert ik 13 kg vermagerde, juist vóór de winter klutter ik zo wie zo van de kou. Vroeger droeg ik in de winter 2 paar lichte kousen en ik heb het nu opgetrokken naar drie en er is nog geen overschot. Gisteren zwommen de vissen boven maar deze morgen zijn ze weer naar de diepte gezakt. De winter speelt met mijn voeten en met hun vinnen.
Na heel intens beleefde dagen van afscheid herneemt het gewone leven maar...het zal nooit meer zijn als voorheen. Nu staan zowel Colette als ikzelf aan de top van de pyramide...oma en opa. Wens ons veel sterkte en veel genieten. Als oma klopt, is de vlieg dood en heeft opa een blauw oog omdat hij zich moeit in haar bezigheid.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.