uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
29-06-2009
wie is ontgoocheld in wie?
De eerste kunstcafé die ik zaterdag meemaakte bij de nieuwe kunstkring 'Rodrigo Flamenco' was een kennismakingsronde met de talrijke leden en sympathisanten. Het weerzien met enkele mij goed bekende kunstenaars had aangename en minder aangename verrassingen in petto.
Een oudere vrouw kwam op mij af...'ik wilde jou in feite nooit meer terugzien, zei ze, maar ja.... En ze ging zonder onderbreking verder en zoals naar gewoonte kan je bij haar, er geen woord tussen krijgen tot ze ophoud met ratelen. Ze was zo ontgoocheld in mij omdat ik na de dood van haar man niets meer van mij liet horen en wel tien keer wilde ze mij niet meer zien en het leek mij alsof ik er voor haar werkelijk niet was. Toen ik uiteindelijk kon zeggen dat ze mocht vragen aan mijn vrouw hoeveel ik haar had opgebeld en hoe dikwijls ik aan haar huis was geweest en uiteindelijk vernam dat ze naar haar vroeger huis was teruggekeerd door simpelweg van huis te wisselen met haar dochter en ik het adres niet kende. Toen pakte ze me wat slapjes vast en zei niets meer. En... ik had ook geen verdere behoefte er nog meer woorden aan te besteden. Ze werd door een nieuwkomer in beslag genomen en ik stond even alleen wat uit te blazen.
Er was een plaatsje vrij naast een man, wiens vrouw herhaaldelijk voor mij had tentoongesteld en daar beleefde ik de stoot van die middag. Ja dat is een heel ander verhaal voor een andere keer.
Ja, dat ik het heb over de opening van de kunsttentoonstelling in het Romaanse kerkje van Ettelgem spreekt natuurlijk voor zichzelf. Vrijdag 3 juli om19u30 is het dan zover.
Gisteren namiddag werd het deels gerestaureerde gebouw, vanaf 14u, een beetje opgepoetst. Daarna kwamen de werken bij horten en stoten binnen en begon een ijverig bestuurslid die op te hangen. Het was een kleine vergissing want pas om 16 u, als de drie verantwoordelijken voor de schikking aanwezig waren zou worden gestart. Toen de hoofdverantwoordelijke en echt bekwame persoon, voor die zaken althans, toekwam, ontstond er een babelonische spraakverwarring en moest de zaak grotendeels herschikt worden. Enkelen werden zeer boos, maar tenslotte, toen het resultaat begon in te slaan als een bom, moest iedereen toegeven dat het echt, maar dan echt verbeterd was. Er was een evenwichtig geheel ontstaan. Voordien was het een verzameling met een overdreven aantal werken. Sommigen mochten de helft van hun verzameling weer meenemen naar huis. Vooraf was heel klaar en duidelijk gezegd geweest dat het aantal beperkt zou blijven tot een viertal schilderijen of beelden. Ik bracht zorgvuldig uitgekozen 3 doeken en 1 beeld mee en die werden opgenomen in het geheel. Ik nam er een paar foto's van maar zal die nu niet plaatsen. Eerst moeten jullie de kans krijgen om ze te zien in het geheel van de tentoonstelling. Ik hoop jullie te kunnen ontvangen op de opening of toch minstens op een andere keer. Mijn permanentie is vastgelegd. Ik zal er zeker zijn, elke maandagnamiddag van 14 tot 18u en dan op afspraak, tenminste als jullie er mij willen bij hebben.
Na dertig jaar tentoongesteld te hebben tussen de landschapjes en bloemstukken, als vreemde eend in de bijt, voel ik me thuiskomen tussen gelijkgestemde zielen. Wie er zich niet thuisvoelt zal hier zeker niet bijblijven. Automatisch zal ik opnieuw veel meer gaan schilderen en boetseren. Natuurlijk zal de staat van mijn rug bepalend zijn.
Gisterenavond sliep ik, beneden in de zetel, mijn eerste diepe tuk uit tot middernacht. Daarna hield ik het nog vol tot 3u en ben ik onmiddelijk aan de slag gegaan, heel fit en vooral klaar wakker.
Och ja, iemand van de medekunstenaars vergeleek mij met de Duitse expressionist Emile Nolde en ik zocht die op. doe maar eens hetzelfde en oordeel dan zelf maar of het een beetje klopt. Persoonlijk vind ik van niet maar ja, wat wilde die man juistzeggen of heeft hij meer welken van Nolde gezien. Mij zal het een zorg zijn, afgekeken is het echt wel niet. Ik had tot gisteren nooit van die man gehoord. Zelf zou ik het liefst mijn strekking 'kleursymbolischtisch expressionisme' noemen.
Wie er was heeft genoten en werd bij momenten bijna geplet als een sardientje in een doosje. De hele avond is blijkbaar naar mij gezocht geweest, is het niet door de ene, dan wel door de andere. Ik was er nogthans van 19u15 tot 22u30. Ik hoop dat jullie ook kwamen om de tentoonstelling te bezoeken. Kom eens rustig terug op een maandagnamiddag, dan ben ik telkens van permanentie. Je kan ook een afspraak maken en dan zien we mekaar er wel. Het De deels gerestaureerde Romaanse kunstwerk is nu een kunsttempel geworden. Je moet wel door het kerkhof van Ettelgem om de ingang te bereiken. Het kerkhof omringt letterlijk het bouwwerk, alsof het bang ik dat het weg zal loppen. Als je er voor een gesloten deur staat kan je enkel de tekst lezen die erop afgebeeld staat. De openingsuren zijn elke namiddag van 14 tot 18u en het weekend ook van 10 tot 12 in de voormiddag.Binnenin loopt nu de zomertentoonstelling van de in januari 2009 opgerichte kunstkring 'Rodrigo Flamenco' Die is op vrijdag 3 juli officieel en plechtig geopend onder grote belangstelling. Na de voorzitter van de kring, die in vlotte bewoording, het ontstaan ervan schetste, kwam de schepen van cultuur van de stad Oudenburg aan het woord en die had het vooral over de geschiedenis van de deels gerestaureede kerk die nu kunsttempel is geworden en over de oorsprong en betekenis van de naamkeuze van de kunstkring. Daarna opende de burgemeester plechtig de tentoonstelling en konden de kurken knallen. Er was een waar festijn, zorgvuldig voorbereid door Jurgen onze secretaris duiveltje doet al. Voor mij is het een korte maar deugddoende nacht geworden.
Na een overbevolkte tentoonstelling begint het echte werk. Twee maanden lang zal ik elke maandagnamiddag van 2 tot 6 aanwezig zijn en mij vertrouwd maken met de werken en de deelnemers beter leren kennen. De groep zit goed in mekaar maar is nog 'en rodage'. Hieronder een keuze uit het aanbod. Ik heb mij
Ik heb eerst mij gefocust op de beelden en beeldjes maar ben niet helemaal rond geraakt. De rest zal volgen.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
Het De deels gerestaureerde Romaanse kunstwerk is nu een kunsttempel geworden. Je moet wel door het kerkhof van Ettelgem om de ingang te bereiken. Het kerkhof omringt letterlijk het bouwwerk, alsof het bang ik dat het weg zal loppen. 
Binnenin
