uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
07-09-2009
keerpunt
De gegevens zijn verzameld, de beslissing is gevallen. Het wordt een 'Fuji fine pix S200EXR'. Zoek maar eens op en de prijs ken je dan ook. Alleen moet ik nog even wachten tot hij binnenkomt. De belofte is, begin september. Hij is gloednieuw op de markt en de opvolger van de 'S100fs'.
Samen met een vriend, beroepsfotograaf op rust, zijn we ervoor naar Antwerpen geweest. Het was de afscheidsdag van de zomer op 31 augustus.
We hebben er eentje op gedronken. Van waar ik zat had ik zicht op de ingang van de zoo. Vele mensen snelden voorbij om op tijd hun trein te halen. Wij zaten in alle rust, genoten van de pint en deden de kelner lachen die eerst heel sip keek maar we hebben hem ontdooit waarna hij zijn werk rustiger verder zette en knipoogde naar ons, of was het enkel naar mij, je weet maar nooit hé.
Nu nog geduldig wachten tot de camera er is.
Ik heb die camera dringend nodig want de lessen over beheer van digitale fotografie in SNT zijn donderdag 3 september begonnen. De eerste les is altijd een kennismaking en het iel mee. Volgdende les begint het ernstige werk want wat we dienen mee te brengen wijst in die richting: fototeostel -opgeladen batterijen - leeg geheugenkaartje van minstens 250 Mb - usb kabeltje om het toestel met de PC te verbinden - de handleiding van het toestel - fluostiften. We volgen 'fotoshop elements' wat 100 kost. Wens me maar veel klaarheid van geest. Tot de nieuwe camera er is mag ik mij behelpen met mijn pocketcamera, de travelr DC 7900, in afspraak met de leraar. Daarmee kan ik geen kwaliteitsfoto's nemen.
Wie hoor ik dit jaar klagen over het weer? In elk geval zal je de poes niet horen! Zelf heb ik geen enkele reden om te klagen. Begin september reeds volop rijpe paprika's kunnen oogsten is hier in onze streken hoogst uitzonderlijk. Op 8 september 26°C in de schaduw, is toch goed meegenomen. Na vier uur in de namiddag ben ik niet meer uit de zon te slaan. Deze morgen is het weer opnieuw tot de orde geroepen en mogen we het stellen met hoogstens 20°C. Ondertussen lig ik een heel deel van de dag met mijn rechterpoot op verhogende kussen. Let heeft hem keurig omzwachteld met ijscompressen. Maandagavond leek hij meer op een olifantenpoot dan op een mensenvoet. Het enige dat in zijn nopjes kan zijn, is mijn zomers kleurtje dat nog wat bijgetaand wordt.
Wat het fotoaparaat betreft ging ik eerst voor de laatste nieuwe S200EXR en dat na het lezen van de aankondiging van het aparaat. Nu het er eindelijk is met alle gegevens in détail, kan ik degelijk vergelijken met zijn voorganger de S100fs. De verbeteringen zijn minimaal en er is een heel klein puntje dat de doorslag geeft en dat is de kantelbare viewer voorzien op de 100 en weggelaten op de 200. De prijs van de 200 ligt 50 boven die van de 100.
Ik kies definitief voor het 'Fujifilm Fine Pix S100fs Energy Pack', waardoor ik terzelvertijd met het aparaat ook een sanDisk, een batterij en een opbergtas erbij krijg. Als je dit alles apart moet kopen dan betaal je meer en ik heb die toch nodig. Daarbij blijf ik ook nog juist binnen mijn voorziene budged.
De verbeteringen aan die fototoestellen zal verder gaan evenals het bij de PC het geval is. Koop je vandaag, dan is het morgen al voorbijgestreefd. Het is een zaak van de keuze weten te maken en weten waarom je die bepaalde keuze doet.
Met deze bundel heeft uw camera voldoende energie en krijgt hij ook nog eens de ruimte. De ruimte is terug te vinden in een geheugenkaart en een stevige cameratas. Daarnaast bevat deze combinatieaanbieding een extra accu. Altijd handig als noodvoeding indien de standaardbatterij leeg is.
Het aparaat op zich is volgens de grootte toch nog een lichtgewicht.
Deze uitklapbare viewer geeft voor mij de doorslag omdat je dan het aparaat lager kunt houden dan ooghoogte. Volgens mijn raadgever is dit bijzonder handig. Alle andere eigenschappen zijn ongeveer dezelfde als van de S200EXR
De mogelijkheden van dit aparaat, dat ik na lang beraad en degelijk advies aanschaf, voldoet ruimschoots aan wat ik ervan verwacht. Nu nog hopen aan dat tikkeltje geluk dat je bij techniek altijd moet meehebben. Deze namiddag ga ik naar de tweede les en ik ben er degelijk op voorbereid en er dus klaar voor. Het enige wat mij nog ontbreekt is de CDrom met de fotoshop elements, versie 7.0 We zullen zien. Het is een zeer moeilijke keuze geweest,dzoals men spottend durft te zeggen, een zware bevalling.
Over problemen gesproken; iedereen heeft problemen. Vele daarvan doen we ons zelf aan. Ik ben dikwijls in dat geval, ook nu wee.
Het in gebruik nemen van mijn fotoaparaat mocht geen enkel probleem zijn maar het werd een resem van te temen hindernis. De oorzaak... mijn opgewondenheid.
Eindelijk heb ik een digitale camera, die naam waardig. Ik had reeds twee Aldi-toestellen, goed voor beginners. Ik raakte er gefrustreerd bij. Nooit haalde ik de kwaliteit die ik gewoon was met mijn analoge Canon camera. Daar was een groothoeklens en een matige telelens bij. Nu heb ik met mijn eindejaarspremie van vorig jaar een degelijk toestel aangeschaft met één enkele vaste lens met een groot bereik van 28 - 400mm. Op Snt zijn we al de waarden van de camera aan het bestuderen met een heel klare uitleg van de heer Bart Keereman. Mijn eerste foto's heb ik reeds genomen.
Bij mijn vriend Jan, gewezen beroepsfotograaf, ga ik vandaag mijn licht gaan opsteken. De leerschool is begonnen en het is enerverend boeiend. SNT is goed maar bij Jan krijg ik voorbeelden van foto's en tips om de mijne nog te verbeteren.
Gisteren zou ik met wat hulp van Colette de taal instellen maar ik was zo opgewonden en zenuwachtig dat ik te vroeg op de OK-toets drukte en mijn aparaat was ingesteld in het Japans en ik zat blok. Ja, geraak daar maar eens aan uit. Er is al niet veel overschot als alles in het Nederlands staat.
Ik belde Jan maar die kon er niet aan uit zonder het toestel en de handleiding. De tweede telefoon was naar 'Coolbleu' de shop van 'digitalcom' in Antwerpen waar het toestel vandaan komt. Na meer dan een half uur belden ze terug en zouden mij stap voor stap tot een goed resultaat brengen. We begonnen er aan en plots was de baterij leeg en zaten we blok. Zo'n baterij is nooit helemaal opgeladen bij nieuwe aparaten
De geduldige stem aan de overkant legde de nadruk op symbooltjes. Een zeer schematische kop met een tekstballonnetje, daar moest ik naar op zoek. Hij gaf meteen ook de pagina's van de handleiding waar ik het kon vinden. De man voegsde er nog aan toe dat hij nog te bereiken was tot 9u en dat ik anders maandag of dinsdag maar tot in Antwerpen moest komen
Toen na een uur de tweede batterij opgeladen was had ik in de kortste keren het Nederlands te pakken en drukte ik, rustig geworden, kalm en triomfantelijk, op het juiste moment op OK Zo kon ik verder en nam al heel vlug mijn eerste foto's van hogere kwaliteit dan ik gewoon was met die andere digitale camera's. Moraal van het verhaal: goedkoop is duurkoop en frustratie.
Na de nodige miserie en telefoontjes om de problemen opgelost te krijgen kon ik de eerste foto's maken.
Eerst een groothoekfoto van een deel van onze woonkamer.
De tweede foto, het schilderijin in de woonkamer dat een grote betekenis heeft voor ons. Door dit schilderijn maakten Letje en ik nader kennis met mekaar, met het gekende resultaat.
Als derde en laatste, nam ik een foto van een schilderij in de veranda waarin kleuters meer ontdekken dan volwassenen.
Deze foto's zijn genomen met heel beperkt licht en zonder flits. Ik kon ze op de blog plaatsen met het programma 'fotoshop 3.0'. De instalatie van andere software-elementen laat ik aan meer gespecialiseerden over. De afspraken zijn gemaakt.
De F100sf is in dienst genomen. Ik ben even binnengewipt bij mijn vriend Jan om het aparaat te tonen en om enkele tips te ontvangen. Hij nam een paar foto's.
De eerste toen ik eventjes geeuwde. Het was 10u30 en ik had mijn soep van 10u gemist want ik was reeds een uur op de draai vooraleer ik bij Jan belande.
De tweede, toen ik naar een woord zocht en even tenraadde ging bij de sterren. En daar staat hij dan met zonnekap en al, klaar voor gebruik, tussen de rommel op mijn bureau. Ja, het is reeds een imposant toestel met een vaste, variabele lens, voor zowel groot-als kleinhoek. Om op te bergen in de compacte tas moet ik er telkens de zonnekap afdraaien. Ik kan ook doen zoals de groten...er mee rondlopen op mijn buik.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
