uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
05-10-2009
foto's
Ik ben er nu meer mee bezig omdat ik die cursus in SNT volg. Zie je het verschil reeds bij broeger.
Het weer is eindelijk omgeslagen. Na twee dagen steekt het natuurlijk al tegen. Maar mijn regenbak en -put lopen al opnieuw overvloedig over. Met zoveel dakoppervlakte kan ik er gerust twee regputten van 10.000 liter vullen. Met die éné put zijn we toch gespaard gebleven van de totale uitdroging. Ik ben wel spaarzaam geweest. In nood hebben we nog altijd de steenput met de handpomp of dompelpomp.Ik tikte vlagen in bij afbeeldingen en kreeg o.a. dit schilderij te bewonderen. Hier zal het wel over andere vlagen gaan dan regenvlagen waarvoor ik me nu dankbaar voel maar we mogen er natuurlijk niet in verzuipen. Geen enkel beeld gaf een watervlaag weer. Onderstaande afbeelding met gedicht spreekt wel tot de verbeelding. En ik toon nog een derde voorbeeld...rijm daar maar een tekst op met vlagen als onderwerp. Zo zit het internet vol met ongerijmdheden en soms krijg ik vlagen van verbijstering.
Waar het programma 'fotoshop' bestemd is voor beroeps, is 'fotoshop elements' reeds meer dan ingewikkeld genoeg voor amateurs en vooral voor oude krakers als ik ben.
Ik leerde deze week iets zeer interessants bij over het wissen van foto's op de geheugenkaart. Als je wilt dat de geheugenkaart nooit blokkeert dan is het beter, telkens je alle foto's verwijderd van de kaart, niet gewoon te wissen maar telkens de geheugenkaart te formateren op jouw apparaat. Dat is niet moeilijker dan gewoon wissen. Het is misschien een paar handelingen meer maar het is alleen een kwestie van er aan te denken. Dan ben je in elk geval zeker dat je kaart nooit zal blokkeren.
Voor diegenen die er wat meer over weten gaat het over die vierkanten hokjes waaruit de pixelindeling bestaat. Hoe meer pixel een foto is hoe hoe meer van die vierkantjes in beslag worden genomen door die foto. Als je gewoon uitwist, blijft de foto gewoon staan maar wordt uit het geheugen van de interne regeling van het aparaat gehaald en kan die zogezegd vrije ruimte overschreven worden met één of meerdere foto's maar door de ongelijkheid van de grootte zullen die foto's, wat de plaats op het raster betreft, gefragmenteerd worden. Dat kan je niet controleren. Zo kan het op een ogenblik zo gecompliceerd worden voor het intern geheugen dat de geheugenkaart gewoon blokkeert. Als je telkens, dat je alles wist, gewoon formateert zullen opnieuw alle foto's mooi naast elkaar staan. Dat zou een reden kunnen zijn om nooit foto's te wissen op de kaart maar enkel op het programma. Dat is natuurlijk vooor diegenen die geen vertrouwen hebben in het systeem want dat blokkert nog zo vlug niet als het een beetje van kwaliteit is.
De foto's die ik hier afdruk hebben niets te maken met die saaie uitleg, alhoewel ze ook aan dat systeem onderworpen zijn. Die plaats ik, opdat iedereen toch wel iets, aan mijn bijdrage van vaandag, zou hebben.
Alhoewel ik reeds veetien dag sukkel met mijn maag, ben ik niet opgehouden om te genieten van mijn foto's en soms te luiteren naar mooie muziek maar op films op tv ben ik voorlopig scheel gekeken. Ik denk dat er eeen leesperiode zal aanbreken. De maagmiserie is begonnen met een nieuw medicament dat ik gisteren toen Let naar Leuven in een colère gesmeten heb dat het kwakte. Het gevolg was dat ik tien minuten op mijn knieën heb verzameld en 's avond verwittigde ik Let, dat indien ze ergens nog een pil vond, ze die maar in de vuilbak moest kiepen. Ik heb mijn huisart gebeld om te melden dat ik met die rommel van de specialist zou stoppen en hoe ik het moest doen. De dokter begreep en gaf me gelijk. Met dat soort pillen mocht je plots ophouden. Financieel is het een ramp...113 voor een doosje van 80. Merde de merde. Die specialist moet niet meer afkomen met zijn specialiteiten hoor. Proefkonijnen, dat zijn we in hun ogen.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
Ik tikte vlagen in bij afbeeldingen en kreeg o.a. dit schilderij te bewonderen. Hier zal het wel over andere vlagen gaan dan regenvlagen waarvoor ik me nu dankbaar voel maar we mogen er natuurlijk niet in verzuipen. Geen enkel beeld gaf een watervlaag weer. Onderstaande afbeelding met gedicht spreekt wel tot de verbeelding. .jpg)
maar een tekst op met vlagen als onderwerp. Zo zit het internet vol met ongerijmdheden en soms krijg ik vlagen van verbijstering.
