Ouder worden is loslaten. Veel dingen die je vroeger zo belangrijk vond blijken nu schimmen...
Ze zijn er nog wel, heel vaag, maar ze hebben weinig of geen betekenis meer in je dagelijks leven.

Mama is nu vier maanden dood. Vanop haar foto op de kast lacht ze me toe. Vaak ga ik voor haar staan, glimlachend en dan plots heel triest. Hoe komt het toch dat ik zo weinig warmte voel als ik aan haar terugdenk. Urenlang kan ik daarover piekeren. Is dat niet raar? Zij was toch mijn moeder! Wanneer is die afstand beginnen groeien? Toen ze dementie, Altzheimer, kreeg? Meer en meer begin ik te vermoeden dat de ziekte veel langer bezig was dan dat wij ooit hebben kunnen vermoeden.

Ik moet dringend terug vrede vinden in en met mezelf!





In de loop van je leven zul je ertoe verleid worden te proberen vast te houden aan "wat er is", terwijl "wat er is" niet meer is dan een tijdelijke fase
die bijna meteen weer overgaat in "wat er was".
Het is heel belangrijk dat je leert om mee te buigen
met elke nieuwe omstandigheid,
want starheid berooft je van de kans om de vrijheid
van nieuwe mogelijkheden te zien!

23-11-2005, 00:00 geschreven door