geplaatst door Addertje  

'Door PS gedomineerde belastingregering is niet ons lot'

geplaatst door Addertje  

"Politiek draait om goedkope marketing"

• Politiek is voorspelbaar geworden. Het gaat nog nauwelijks over beleid of ideologie. Het gaat over communicatie. Meer nog, het draait om goedkope marketing. Zoals gebruikelijk heeft Servais Verherstraeten (CD&V) het over ‘de grootste hervorming ooit’. Zoals steeds herhaalt Gwendolyn Rutten (Open VLD) dat er partijen zijn die praten en partijen die doen. Zoals steeds heeft Wouter Beke (CD&V) woord gehouden. Er was wel die mooie lapsus van Elio Di Rupo die het ‘zwarte punt’ naar de deelstaten heeft verlegd. Wat de ouderenzorg betreft, klopt dit alvast. Op termijn zal dat voor Vlaanderen zelfs geen ‘zwart punt’, maar een ‘zwart gat’ zijn. En dan was er dat ene moment van welhaast ontroerende eerlijkheid van Gwendolyn Rutten: er zijn nog wat ‘losse eindjes’ aan het akkoord, maar we zien wel.

• ‘Van de wieg tot het rusthuis, worden de deelstaten bevoegd’, orakelt staatssecretaris Servais Verherstraeten, bevoegd voor de marketing van de staatshervorming. Het klinkt alvast indrukwekkend. Alleen, het klopt niet.

• Als je bedrijf herstructureert, begin je toch niet zelf over nieuwe herstructurering te praten’, zei Verherstraeten gisteren. Nog een mooie oneliner. Alleen, zal er één ondernemer zijn bedrijf herstructureren naar het voorbeeld van de 6de staatshervorming? Bedrijven kunnen zich geen ‘losse eindjes’ veroorloven.

Hendrik Vuye, professor staatsrecht op tijd.be

geplaatst door Addertje  

Niets is nog onmogelijk in België !

Véronique Lamquin, redactrice bij Le Soir

geplaatst door Addertje  

"We hebben woord gehouden; nous avons tenus parole"

E. Di Rupo, PS




Het Belgische schip is gered

Met links E. Di Rupo (PS) en rechts S. Verherstraeten (CD&V)

geplaatst door Addertje  

Elio Di Rupo, de man van piepschuim

Guido Lauwaert, opiniemaker

Elio Di Rupo piept er maar op los en zijn praatjes zijn nog luchtiger dan schuim. Dat de burger aan Bart De Wever bij de volgende verkiezingen de tsarenkroon aanbiedt, en hij de nieuwe koning tot zijn nar maakt, zal niet de schuld zijn van de burger.

Bij het uitoefenen van onze kritische vermogens laten we ons doorgaans te weinig gelegen liggen aan de rol van de leden van het kernkabinet. Het zijn lieden die een wezenlijke rol spelen in het belazeren van de hele bevolking.

Wat willen ze, die lieden die nooit de waarheid vertellen? Ze presenteren zich bloedserieus voor scherm en in debat met zorgelijke voorhoofden en met zorgeloze praatjes. Alles komt goed, we zijn op de goede weg, het herstel zet zich in, de begroting is volgens de wil van de Europese Bank, de economie herstelt zich langzaam, de werkloosheid neemt niet toe et cetera. Was hun gezicht niet zo saai, ze zouden kunnen doorgaan voor de achterkleinkinderen van Harry Houdini. De waarheid is dat de waarheid moet komen uit de mond van een nakomeling van de brave soldaat Šjevk, die zich, in tegenstelling tot wat de generaals van het kernkabinet denken, geen knollen voor citroenen in de handen laat stoppen.

Alles komt niet goed, we zijn niet op de goede weg, het herstel zet zich niet in, de werkloosheid neemt toe. Dat de gouwleider van Vlaanderen met de landsknechttrommelaar van Nederland, Mark Rutte, op handelsmissie naar Texas is vertrokken, onder het mom dat Nederland en Vlaanderen zich meer als een eenheid moeten gaan gedragen, toont aan dat niet alleen Šjevk, de zoveelste van die naam, niet meer gelooft in de praatjes van het kernkabinet, maar ook de gouwleider en zijn kamerheren.

Wat is nu echter de ondergrond van de smog die de leden van het Sanhedrin verkopen om de penibele economische toestand te verdoezelen? Kom op, geen mooie praatjes meer! Terechte vraag; goed dreigement. De ondergrond is dat de banken nog minder dan een jaar geleden geld gaan uitlenen aan bedrijven, wat wel de wens was van het kernkabinet. Voor wat hoort wat. Een hogere winst voor de banken, bijvoorbeeld. Wat de staat, onder druk van de Europese Centrale Bank, niet kan doen. Als verwende kinderen reageren de bankiers en gijzelen de bedrijfsleiders, vooral deze van de middenklasse. Zij worden gedwongen te saneren. Met als gevolg een stijging van de werkloosheid, wat zijn weerslag heeft op de koopkracht van de getroffen burgers en uitmondt in een hogere werkloosheid.

De burgers die nog niet getroffen zijn hebben nog geld om uit te geven, en daar wordt naar verwezen door de kernleden, die de uitgavendrift van wie nog werk heeft als een stijging van de omzet presenteert. Die stijging is helaas slechts schijn. Staat niet in verhouding tot de dalende geldvoorraad van de getroffen burger, die momenteel verzuipt in een lager sociaal moeras. De essentie van het Europees beleid, en in de boeggolf daarvan die van het Belgische, is dat er van boven naar onder wordt gewerkt, van de beurzen en de banken naar de kleine harde zelfstandige werkers en de gezinnen, terwijl dat juist het omgekeerde zou moeten zijn.

De financiële Manitoes zijn echter al zo lang vriendjes van de politieke dat ze elkaar niet kunnen lossen, laat staan iets kwaads over hen kunnen zeggen of zelfs maar denken. Ze zijn zo verblind door hun verslaving aan elkaar dat ze wel de dramatische toestand inzien, maar die niet durven toegeven, terwijl een toegeving geen schande hoeft te zijn, als ze maar deftig verpakt is. Het probleem helaas is dat ze door hun blindheid geen verpakking meer vinden, of er niet eens een kunnen verzinnen. Waardoor de bevolking het moet doen met belazerderij.

De opperstalmeester van de bedriegers is Elio Di Rupo. Hij denkt nog altijd dat de burger denkt dat de kleren de man maken. Maar die heeft al geruime tijd ingezien dat Di Rupo in werkelijkheid er even naakt bijloopt als de keizer uit het sprookje van Hans Christian Andersen. Dat is nu eenmaal het lot van iemand die in de Kamer staalhard beweert dat er niet geraakt wordt aan het spaargeld van de burger. De hoogmoed heeft zijn nuchterheid blijkbaar vermoordt, want als er iets voor iedereen duidelijk is, is dat door een deal van de banken en de regering de burger onder druk gezet wordt om zijn spaargeld aan ’s lands speeltafel in te zetten. Door de rente op het spaargeld tot nul te herleiden, meer zelfs, de spaarder te laten betalen om zijn spaarzaamheid.

Di Rupo piept er maar op los en zijn praatjes zijn nog luchtiger dan schuim. Een benaming voor zo iemand ligt voor de hand: de man van piepschuim. Dat de burger Bart De Wever bij de volgende verkiezingen de tsarenkroon aanbiedt, en hij de nieuwe koning tot zijn nar maakt, zal niet de schuld zijn van de burger. Dat wou de brave soldaat Šjevk, de zoveelste van die naam, even zeggen.

(Bron: Knack.be)

DS – 8/7/2013

Eenheidsstatuut: compromis à la belge

Zuhal Demir, N-VA 

Monica De Coninck (SP.A) viel vrijdag de eer te beurt nadat ze met veel gedruis bekendmaakte iets beslist te hebben over het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden (DS 6 juli). (…)

Wat leren de feiten? Op 8 juli zal er niets geregeld zijn, hoewel het Grondwettelijk Hof dat oplegt. (…) De ‘oplossing’ komt te laat. Arbeiders die na vandaag ontslagen worden, kunnen via de rechtbank de bestaande opzegregeling voor bedienden opeisen. Ten minste tot 1 januari 2014 bevinden we ons door het regeringsgetalm in een juridische gevarenzone. (…) Door te verklaren dat de rechters ‘niet moeilijk zullen doen’ schendt de minister zowaar het principe van de scheiding der machten. Ze vraagt aan rechters om geen uitvoering te geven aan het arrest van het Grondwettelijk Hof, omdat haar ‘oplossing’ alleen dan staande blijft. Dat is ongehoord maar tekenend voor de kwaliteit van het werkstuk. Wat verkocht wordt als een geweldige prestatie blijkt lapwerk zonder visie.

DS – 9/7/2013

Het drijfzand van de N-VA

Mathias De Clercq, Open VLD

The duty of the opposition is to oppose, luidt een bekend citaat. Het tegendeel zult u mij niet horen beweren. Maar de opiniebijdrage van kamerlid Zuhal Demir over het eenheidsstatuut (DS 8 juli) toont aan dat de N-VA niet meer weet van welk hout pijlen te maken. (…) Zonder argumenten aan te ­dragen, gebruikt ze woorden als ‘lapwerk’ en ‘een gemiste kans’. Ze slaat de bal helemaal mis. Het akkoord dat dit weekend werd bereikt, luidt een historische hervorming in. Na meer dan 25 jaar is eindelijk een oplossing bereikt over het eenheidsstatuut. (…)

De regering – en bij uitstek minister De Coninck (SP.A) – heeft in deze een waar huzarenstuk verricht. Niemand geloofde er nog in, de tegenstellingen waren onoverbrugbaar, de deadline zou verstrijken en bij gebrek aan oplossing zou het land in juridische chaos worden gestort. Niets van dat alles. De oplossing is er, ze getuigt van visie, en ze wordt gedragen door de sociale partners.

De ondertoon van de boodschap (van de N-VA) kennen we onderhand: ‘België werkt niet meer.’

Het voorbije weekend is opnieuw bewezen dat die boodschap onjuist is. Het verhaal en de ideologie van de N-VA zijn als drijfzand. Het ziet er op het eerste gezicht stabiel uit, maar zodra je er met beide voeten op staat, zak je er – gestaag – in weg.

DS – 9/7/2013

Advocaten: historisch compromis rammelt

Het historische compromis over de invoering van eengemaakte opzegtermijnen voor alle werknemers staat volgens vier topadvocaten, specialisten in arbeidsrecht, vol feitelijke fouten en tegenstrijdigheden. De regeringstekst laat bovendien te veel ruimte voor uiteenlopende interpretaties, luidt het. De experts – Stefan Nerinckx, Marc De Vos, Chris Engels en Herman Van Hoogenbemt – zijn vooral niet te spreken over het juridische vacuüm dat er heerst tot 1 januari 2014, de dag waarop de nieuwe opzegtermijnen van kracht worden.

‘De oude wetgeving is sinds vandaag ongrondwettig. De deadline van het Grondwettelijk Hof is voorbij en de nieuwe regels zijn nog niet geldig. Dus de discriminatie tussen arbeiders en bedienden bestaat nog altijd. Dat zorgt ongetwijfeld voor een hoop rechtszaken’, meent Chris Engels.

‘Er is heel veel werk aan de winkel om hiervan een juridisch sluitende wettekst te maken’, meent Marc De Vos (Itinera). ‘Je ziet dat het een lastminuteakkoord is. Voor de rechtbank houdt deze versie geen steek.’

Chris Engels heeft feitelijke fouten gevonden. ‘Na vijf keer herlezen en hertellen kom ik aan andere opzegtermijnen dan in de tabellen van de regering. Hoe komen ze aan 62 weken na twintig jaar anciënniteit als dat na vijf jaar vijftien weken is en er daarna per drie jaar drie weken bijkomen? 62 kan nooit kloppen.’

Doorbraak.be – 8/7/2013

Het ietsisme regeert

Peter De Roover, Chef politiek Doorbraak

“De indruk wordt gewekt dat Monica De Coninck, en daarmee deze regering, een topprestatie leverde, terwijl ze niet verder kwam dan gammel oplapwerk. Het verwachtingspatroon van de media ten opzichte van deze regering is blijkbaar heel erg laag als ‘iets’ verkocht wordt als ‘een mirakel’.”

“De pers nam, ook vandaag maandag 8 juli, niet eens aanstoot aan volgende verbijsterende uitspraak van de minister: ‘De rechters en de vakbonden leven niet in een vacuüm, dus ik denk niet dat die moeilijk zullen doen.’ U leest het goed, de minister gaat er van uit dat de rechters het arrest van het Grondwettelijk Hof zullen negeren, terwijl dat inhoudt dat alle arbeiders die nu ontslagen worden de regeling voor bedienden kunnen opeisen. Ze noemt rechters die wel rekening zouden houden met het arrest ‘moeilijk’. Heeft de minister ooit gehoord van de scheiding der machten? Ze zegt eigenlijk dat ze de medewerking van plichtsverzuimende rechters nodig heeft om de volgende maanden een juridische chaos te vermijden.(…)

Maar eigenlijk leert deze episode dat in dit land het ‘ietsisme’ tot staatsideologie is uitgegroeid. De basisboodschap, achter het trompetgeschal verstopt, luidt dat we blij mogen zijn dat er toch ‘iets’ gedaan wordt, dat het altijd nog erger kan.”

Larie en Apekool

• “Uit talrijke indiscreties is gebleken dat koning Albert zowel in 2007 als in 2010 heeft aangestuurd op het uitrangeren van de N-VA. In 2007 streefde hij naar een breuk in het kartel CD&V/N-VA. In 2010 heeft hij er actief toe bijgedragen dat de grootste partij van het land slechts heel kort aan zet is geweest. Tijdens zijn jongste kersttoespraak heeft de koning in nauwelijks mis te verstane bewoordingen diezelfde partij een slag onder de gordel toegediend. En eigenlijk kant hij zich in bijna al zijn toespraken impliciet of expliciet tegen de Vlaams-nationalisten, vandaag de belangrijkste politieke stroming in het land. Precies een jaar geleden betuigde hij zijn persoonlijke instemming met de omstreden BHV-wet, door die via een publieke ceremonie te ondertekenen.”

“Natuurlijk wordt de koning hierbij altijd gedekt door een politieke meerderheid. Het is echter duidelijk dat hij die meerderheid niet louter passief ‘ondergaat’, maar er zelf ook vorm aan heeft gegeven. In werkelijkheid is de koning zich de jongste jaren beginnen te gedragen als een president die steunt op een politieke meerderheid, en ook in de kaart speelt van die meerderheid. Op zich is daar eigenlijk niets mis mee, op één voorwaarde : dat die president ook democratisch wordt gelegitimeerd.”

• “Het heette lange tijd dat het nakende aantreden van koning Filip het ideale moment zou zijn om de monarchie te moderniseren. De opvolger zou dan een opgefriste en geactualiseerde koninklijke functie kunnen opnemen. Maar dit moest dan wel gebeuren vóór het aantreden van Filip… “We kunnen de Grondwet toch niet verkrachten”, aldus Wouter Beke vandaag in De Ochtend. Dat is natuurlijk larie en apekool. Als de Grondwet kan worden ‘verkracht’ om een controversiële staatshervorming door te duwen (via artikel 195) dan moet het ook kunnen om de monarchie te moderniseren. Dit is enkel een drogreden.”

• “Paradoxaal genoeg is dat eigenlijk uitstekend nieuws voor de republikeinen. Zij kunnen natuurlijk niet op tegen de opgeklopte emotionaliteit rond de monarchie. Zij kunnen enkel maar hopen dat de koning zoveel mogelijk fouten maakt, zodat zijn populariteit keldert. Maar de kans daarop wordt groter naarmate de koning meer bevoegdheden heeft. Anders gezegd: wie erop hoopt dat koning Filip ooit ten val komt, die laat de bananenschillen op zijn weg best liggen.”

(Uittreksel uit een opiniebijdrage van Bart Maddens, politicoloog op deredactie.be)

Hoe de linkse kerk ons sociaal systeem ten gronde richt

• "Als OCMW-Voorzitter merk ik dat jongeren met weinig middelen die willen gaan studeren, zonder blozen bij het OCMW aankloppen voor een leefloon. Zij staan aan het begin van hun professionele carrière, hebben de staat nog niks bijgebracht en willen wel al een financiële tegemoetkoming. Ik werkte fulltime tijdens mijn studie, maar dat moet niet: je kan ook parttime aan de slag, of je blokt je suf zodat je in de zomer drie maanden tijd hebt om bij te klussen. Ik krijg de indruk dat steeds meer mensen zich afvragen waarom ze moeten gaan werken als je ook kan rekenen op de cadeaus van het systeem. Dat systeem moet grondig aangepakt worden."

• "Natuurlijk willen wij de schrijnende gevallen van armoede blijven ondersteunen! Maar wij willen niet dat de profiteurs van het systeem het geld inpikken van mensen die er écht nood aan hebben. Een voorbeeld ? Er is een Fransman die al sinds ’97 in België woont. Hij heeft tal van procedures inzake regularisatie doorlopen, maar werd altijd afgekeurd en is hier dus al jaren illegaal. Het betreft een nierpatiënt die drie keer per week een nierdialyse moet ondergaan en zijn laatste poging om hier te kunnen blijven was een medische regularisatie. Ook die vraag werd onontvankelijk verklaard aangezien hij die nierdialyse ook in Frankrijk kan krijgen. Bon, die man heeft ondertussen voor 600.000 euro aan medische begeleiding gekregen. 600.000 euro! Dat zijn 24 miljoen oude Belgische franken! Daarnaast geniet hij al jaren van een sociale woning waarvoor hij niets betaalt, want hij ontvangt geen leefloon. En zijn gas-en elektriciteitsfacturen worden rechtstreeks naar de woonmaatschappijen doorgestuurd. Hoe leg je dat uit aan een Antwerpenaar die zijn hele leven heeft gewerkt, maar die al jaren wacht op een tandprothese die hij niet kan betalen ?"

• Over het gesjoemel met sociale woningen: "Twee weken geleden kreeg ik nog zo'n dossier onder ogen. Twee mensen wonen samen in een sociale woning, maar meneer wil een afzonderlijk appartement. Zijn motivatie is dat hij dan een hogere werkloosheidsuitkering krijgt. Ik wist op voorhand dat de Vlaamse inspectie zijn aanvraag zou goedkeuren, maar toch heb ik een negatief advies gegeven omdat ik het signaal wilde geven dat ik zulke wantoestanden niet langer duld. Ik wéét namelijk dat die man gewoon een hogere werkloosheidsuitkering wil en uiteindelijk zal blijven samenwonen met zijn partner, zodat hij dat nieuwe appartement kan onderverhuren. En dat terwijl er 14.000 mensen wachten op een sociale woning!"

• Wat wil de N-VA daar aan doen ? "Ons sociaal vangnet wordt alsmaar door minder mensen gesponsord, zijnde de werkende bevolking, en de groep die beroep doet op dat vangnet, wordt alsmaar groter. Dat vangnet gaat één dezer dus barsten. De werkloosheids- en medische uitkeringen worden alsmaar groter, maar steeds minder mensen werken. Nu vraagt de federale regering om nog meer inspanningen van de kleiner worden groep van werkende mensen, terwijl wij liever fraude aanpakken. Voor alle duidelijkheid: niet alleen de sociale, maar ook de fiscale."

Liesbeth Homans, N-VA, Voorzitter OCMW-Antwerpen in Dag Allemaal

geplaatst door Addertje  

• Oude glories als Herman Decroo (Open VLD), Willy Claes (Sp.a), Wilfried Martens (CD&V), Jean-Luc Dehaene (CD&V) en Mark Eyskens (CD&V) zullen nog eens hoogdagen beleven in de media. Het is hen gegund. Maar is het bilan van bijna 20 jaar Albert II wel zo positief ?

• Toespraken: “Wel waren er talrijke incidenten met koninklijke toespraken. Yves Leterme (CD&V) werd 'omfloest separatisme' verweten. Bart De Wever (N-VA) werd dan weer bedacht met 'poujadisme', 'populisme' en een verwijzing naar de jaren dertig. De vorst noemde de betrokken politici nooit bij naam. Laten we echter eerlijk zijn, we weten allemaal over wie hij het had bij het uitspreken van deze woorden. En, dergelijke woorden heeft hij nooit uitgesproken over Franstalige politici. In de ogen van Albert II bedreigen alleen de Vlamingen 'zijn' koninkrijk. Dat hij door dergelijke toespraken in Vlaanderen wordt ervaren als 'le roi des francophones' ontgaat hem volledig. Een vorst die zijn onderdanen in twee niet gelijkwaardige groepen verdeelt kan onmogelijk de koning van alle Belgen zijn.”

• Geld: “Naast deze incidenten met de toespraken, is er ook de nogal eenzijdige gerichtheid van de koninklijke familie op geld. (…) Echt fraai oogt dit financiële plaatje niet. En toch is het net die koning die op 21 juli 2009 verkondigde dat men vragen moet stellen bij 'het toenemende materialisme in onze samenlevingen'.”

• Geloof: “Men hangt van de monarchie graag het beeld op van een ideale familie van diepgelovige mensen. Evrard Raskin schreef daarover dat één van de mythes van de monarchie is dat de koninklijke familie een ideale familie is, dat iedereen er van iedereen houdt, dat de verstandhouding nooit te wensen overlaat en dat men elkaar behulpzaam is. Dit beeld werd echter aan flarden geschoten toen het bestaan van Delphine Boël bekend werd. (…) De voorbeeldfunctie die de koninklijke familie volgens Albert II ten allen tijde moet vervullen, heeft hij zelf niet vervuld. Een koning die Delphine behandelt zoals Albert II dit doet, kan onmogelijk het moreel baken zijn van een natie. In zijn toespraken verwijst Albert II graag naar de familiale waarden. Zijn eigen levenswandel heeft echter geen uitstaans met die familiale waarden. Luister naar mijn woorden, kijk niet naar mijn daden.”

• De moderne monarchie: “Wachten, wachten, wachten,... Albert II zal ook worden herinnerd als de vorst die de monarchie niet wist te moderniseren. Jean-Luc Dehaene getuigt in zijn memoires alvast dat de koning 'not amused' was toen hij in 2010 de modernisering van de monarchie te berde bracht. Het blijft wachten in België op een moderne monarchie. Dit staat in schril contrast tot Nederland alwaar de monarchie sedert 1970 grondig werd gemoderniseerd. Alleen is er in een moderne democratie geen plaats voor een koning die meent een politieke rol te moeten vervullen.”

• De moeizame regeringsformatie: “Bij de moeizame regeringsformatie 2010-2011 kwam de rol van de koning prominent op de voorgrond. De 'donderpreek' van 21 juli 2011 staat bij velen nog op het netvlies gebrand. De koning was meer dan ooit een politieke factor. Hij werd zelfs een politieke actor.”

• Een onevenwichtig formatieberaad (1): “Albert II is ook de koning van het onevenwichtig formatieberaad 2010-2011. Gedurende deze formatieperiode waren volgende politici aan zet: Bart De Wever (N-VA) gedurende 33 dagen (als informateur van 17 juni tot 8 juli 2010 en als verduidelijker van 8 tot 18 oktober 2010), Johan Vande Lanotte (Sp.a) gedurende 98 dagen (van 21 oktober 2010 tot 26 januari 2011), Didier Reynders (MR) gedurende 28 dagen (van 2 februari tot 1 maart 2011), Wouter Beke (CD&V) gedurende 76 dagen (van 2 maart tot 16 mei 2011 en Elio Di Rupo (PS) gedurende 263 dagen (als preformateur van 8 juli tot 3 september 2010 en als formateur van 16 mei tot 6 december 2011).”

• Een onevenwichtig formatieberaad (2): “Wanneer men de periode dat één van deze hoofdrolspelers aan zet was, vergelijkt met de score die op de Belgische federale verkiezingsschaal werd behaald door zijn politieke partij, dan blijkt een kennelijk onevenwicht. N-VA behaalde op de Belgische schaal 17,40%, maar Bart De Wever was maar gedurende 6,63% van de formatieperiode aan zet. PS behaalde 13%, maar Elio Di Rupo was gedurende 52,81% aan zet. Sp.a behaalde slechts 9,24%, terwijl Johan Vande Lanotte gedurende 19,68% van de tijd belast was met een opdracht. CD&V scoorde 10,85% bij de verkiezingen en Wouter Beke was 15,26% aan zet. Reynders was gedurende 5,62% van de tijd belast met een opdracht, terwijl zijn partij 9,28% van de stemmen behaalde.”

• Een onevenwichtig formatieberaad (3):Eén ding kan men alvast niet ontkennen: Vlaanderen heeft op 10 juni 2010 niet links gestemd, terwijl Wallonië dit wel deed. Gedurende de formatieperiode stelde de koning gedurende 72,49% van de tijd een socialistische opdrachthouder aan. Dit strookt met de verkiezingsuitslag in Franstalig België, maar staat haaks op de verkiezingsuitslag in Vlaanderen. De balans was volledig uit evenwicht.

• Vorst en politiek (1): “Het paleis deed aan politiek. Dat de wil van de Vlaamse kiezer hierdoor werd miskend, was blijkbaar geen zorg. In het mooie boek van de journalisten Steven Samyn en Martin Buxant, "Koning zonder land", lezen we zelfs dat De Wever bewust een minder prestigieuze titel krijgt -koninklijk opdrachthouder, door de pers vertaald als verduidelijker- dan andere politici. Van enig respect voor de Vlaamse kiezer getuigt dit alvast niet.”

• Vorst en politiek (2): Een koning kan slechts koning zijn indien hij boven het gewoel van de partijen en de taalgemeenschappen staat. Hij moet onpartijdig zijn en ook een beeld van onpartijdigheid opwerpen, zo niet zaagt de koning zelf de poten van onder zijn troon. Op termijn zou wel eens kunnen blijken dat Albert II niet zozeer de crisissen van 2007 en 2010 heeft opgelost, maar dat hij veeleer de crisis van 2014 heeft voorbereid.

• België, het land van melk en koning: “We beseffen het nog niet, maar nu wordt België een echt sprookjesland: het land van melk en koning. Voortaan kent ons landje twee koningen en zelfs drie koninginnen. Dit moet echt wel uniek zijn. Alleen in Disneyland zijn er meer koningen, prinsen en prinsessen dan in België.”

(Professor Hendrik Vuye op Doorbraak.be)

Mark Eyskens: voor 90% belgicist en nog slechts 10% economist

Alles kaat koet en de klagers weten niet hoe het moet. Dat is zowat het credo in het opiniestuk van minister van Staat en professor emeritus in de Economie en notoir belgicist Mark Eyskens op deredactie.be.

Volgens Eyskens zouden de Vlaamse partijen in de federale regering, SP.A, CD&V en Open VLD, in 2014 in een alliantie naar de kiezer moeten trekken.

De loftrompet die Eyskens over de regering Di Rupo steekt neemt bijna orgasmische vormen aan: ”De verwezenlijkingen van het kabinet-Di Rupo ogen steeds indrukwekkender”, “de regering maakte (sic!) ondertussen werk van het opheffen van het onderscheid tussen het arbeiders- en het bediendestatuut”, “het samenwerkingsfederalisme werkt”,…

Economist

Of hoe Eyskens, de economist, blind kan zijn voor een overheidsschuld die zopas opnieuw boven de 100% is uitgestegen. Miljarden zogezegde besparingen en toch nog een oplopende schuld. Hoe kan Eyskens, de economist, doof zijn voor de alarmkreten van de Vlaamse ondernemers. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen dat deze “professor economie” niet merkt dat deze federale regering volop de zuurstof uit de Vlaamse economie aan het wegzuigen is. Dat zij de belastingdruk tot ongekende hoogte brengt en de ondernemingen met een loonkostenhandicap opzadelt die de ondernemingen op de internationale markten versmacht. Met een record aan faillissementen. Dat België is weggezakt tot de 21ste plaats op de internationale innovatie-index. In 2010 stond het nog op de 17de plaats. Als economist zou Eyskens toch moeten weten dat het de ondernemingen zijn die werkgelegenheid creëren en bijgevolg welvaart.

Maar nog liever dan deze destructieve politiek een halt toe te roepen blijft ook Eyskens het belgicistisch model tot in den treure verdedigen.

Hoe durft deze oude man met zijn ervaring dan in gods naam nog stellen dat “zowel CD&V, SPA als Open VLD aan partijcongressen toe zijn waarin een vernieuwd en toekomst gericht partijprogramma wordt voorgesteld, dat vooral de klemtoon legt op het behoud van onze welvaartsstaat en het aan te zwengelen dynamisme van onze economie.” On-ge-loof-lijk.


Destructieve oppositie

Eyskens stelt ook “voor het eerst sinds mensenheugenis een zeer opvallende gelijklopendheid vast tussen deze drie programma’s”. Klopt. Er zijn inderdaad weinig verschillen tussen CD&V, Open VLD en Sp.a. Ze hebben in elk geval het gemeenschappelijk kenmerk dat ze allen waterdragers zijn van de verspilzuchtige PS.

Een alliantie zal enkel nog meer van hetzelfde brengen en de noodzakelijke veranderingen steeds weer verdringen. Dat is ook de reden waarom diezelfde "meerderheids"partijen Bart De Wever en de N-VA continu demoniseren met hun destructieve oppositie, hierin tenvolle gesteund door de media.

Eyskens schrijft: “de donkere onweerswolk die de vergrijzingskost heet, moet worden afgewend.” Hij zegt er wel niet bij hoe dat dan wel moet gebeuren, maar het is hem ongetwijfeld bekend dat de politici van de traditionele partijen, die hij zo ophemelt voor hun verantwoordelijkheidzin, reeds gedurende decennia schuldig verzuim plegen om deze vergrijzings-tsunami op te vangen.

Belgicist

Over de transfers: “De transfers van de federale overheid naar de gewesten worden ook veel objectiever en zullen na een overgangsperiode van 10 jaar geleidelijk worden afgebouwd. Zonder echter solidariteit tussen de gewesten uit te sluiten.” De meeste Vlamingen eisen echter een onmiddellijke afbouw van de transfers, zonder solidariteit tussen de gewesten uit te sluiten, en ondubbelzinnige transparantie in deze transfers. Maar natuurlijk, hoe meer flou artistique, hoe minder kritiek.

Tot slot nog dit: het oplossen van de economische problemen zijn onlosmakelijk verbonden met een grotere autonomie voor de regio’s. Wie dit vandaag nog ontkent is een politieke analfabeet. Ik ben er echter van overtuigd dat Eyskens dit zeer goed weet. Dit toegeven lijkt hem echter iets moeilijker te liggen want is totaal in tegenspraak met zijn traditionele belgicistische dogma’s van de 19e en de 20e eeuw.

Beste heer Eyskens, enkel wie aan de toekomstige generaties denkt neemt verantwoordelijkheid op. Uw keuze van de huidige alliantie tussen de traditionele partijen en de Franstalige PS is daarentegen een keuze voor het verdere status-quo en het verder bedienen van de eigen zuilen. Niettemin bent u duidelijk voorstander om na 2014 deze alliantie verder te zetten. Weet dan ook dat u tegelijk kiest voor een verdere economische en sociale afbraak van dit land, dat u zo lief lijkt te zijn. Volkomen begrijpelijk voor u, belgicist zijnde. Totaal onbegrijpelijk voor u, economist zijnde.

De Vlaamse kiezer die een andere mening is toegedaan, weet wat hem te doen staat in mei volgend jaar.

Addertje

Lees hier het artikel

“Tussen verantwoordelijke politici bestaat de overtuiging en de bereidwilligheid om de welvaartstaat te verdedigen, maar dan moet worden verhinderd dat omwille van de verkiezingen van 2014 de goede wil wordt verbrijzeld door een demagogische, onrealistische en tafelspringende campagne, die leidt tot een postelectorale impasse."   -  Mark Eyskens -

geplaatst door Addertje  

De miserietaks van Open VLD

Hendrik Vuye
Professor aan de universiteit van Namen

Wanneer nieuwe belastingen moeten worden verantwoord, dient het buitenland voor de regering di Rupo wel als voorbeeld.

Toen de Vlaamse regering de verdeeltaks - dit is een belasting verschuldigd wanneer meerdere mede-eigenaars van een onroerend goed uit onverdeeldheid treden - verhoogde naar 2,5 % sprak fractieleider Sas van Rouveroij (Open VLD) van de ‘miserietaks’. Samen met gewezen VLD-minister Dirk Van Mechelen schreef hij dat het ging om een ‘grote roof bij mensen in verdriet’. Zij verwijzen hiermee naar de hypothese van scheidende koppels die hun woning moeten verdelen. Beide politici schoten met scherp: ‘De Vlaamse middenklasse is weer de melkkoe. Met deze hold-up vallen de maskers voor CDV en N-VA als verdedigers van die middenklasse’.

En toch. Blijkbaar is Open VLD jaloers op CD&V en N-VA. De liberalen willen hun eigen miserietaks. Deze is er gekomen. Voortaan zullen cliënten van advocaten BTW moeten betalen. Het te betalen bedrag verhoogt hierdoor met 21%. Voor huurgeschillen, voor echtscheidingen, voor een geschil met uw werkgever, ... : + 21%. Wie een rechtsbijstandsverzekering heeft moet niet juichen. De te betalen premies zullen ongetwijfeld verhoogd worden, gelet op deze bijkomende 21%.

Is dit dan geen grote roof bij mensen in verdriet? Of denkt Open VLD dat burgers zomaar even voor de fun naar de rechter stappen?

En wie betaalt deze BTW? Minister van financiën Koen Geens (CD&V) liet zowaar uitschijnen dat de advocaten dit gaan doen. Goed geprobeerd. Dit is natuurlijk onzin. Het zijn de cliënten van de advocaten die deze 21% zullen moeten opbrengen. Belastingplichtige ondernemers kunnen deze BTW terugkrijgen van de fiscus. Gewone belastingplichtigen kunnen dit niet. Wie buiten het pro deo-stelsel valt, betaalt de volle 21%. Om de woorden van Sas van Rouveroij en Dirk Van Mechelen te parafraseren: ook hier is de middenklasse de melkkoe. Misschien moeten we ook schrijven dat met deze hold-up de maskers vallen van Open VLD als verdediger van de middenklasse?

Alexander Decroo (Open VLD) verdedigt deze nieuwe belasting door te stellen dat België het enige land van Europa is waar advocaten niet BTW-plichtig zijn. Koen Geens gebruikt hetzelfde argument. Rechtsvergelijkend belastingrecht, heet zoiets. Wat zou het toch mooi zijn mocht België inderdaad op fiscaal gebied een voorbeeld nemen aan de andere landen van Europa. Helaas gebeurt dit alleen wanneer het gaat om het invoeren van nieuwe belastingen of om het verhogen van bestaande belastingen.

doorbraak.be

geplaatst door Addertje  

Moeder, waarom werken wij ?

Jan Pieter De Nul (°)

Eigenlijk had ik als titel willen nemen: ‘Wat doe ik hier?’ Uitreiking van de HR manager van het jaar?

Buiten het feit dat wij 6000 personeelsleden in dienst hebben, ben ik toch geen HR manager. Elke business is natuurlijk een people business. Ik zal met een korte omweg tot een probleem komen dat we allemaal gemeenschappelijk hebben.

Als we de website van de Nationale Bank consulteren dan zien we dat er van de 11 miljoen Belgen 6,1 miljoen de leeftijd hebben waarop ze zouden moeten werken. Er werken er 3,1 miljoen.

We hebben 2,3 miljoen gepensioneerden waarvan 460.000 overheidspensioenen. Zoals Trends op 11 april becijferde hebben we 1.490.667 werklozen. We hebben 400.000 invaliden. Ik beweer niet dat onze 1,3 miljoen ambtenaren totaal onproductief zijn. We hebben er wel 100.000 meer dan 10 jaar geleden.

Volgens de OESO steeg de kost van de overheid van 2001-2011 in België bij constante munt met 17,5%. Per capita kostte ons overheidsapparaat 20% meer dan het Duitse met een vergelijkbare handicap van federaal en Länder. Ondertussen stegen de overheidsuitgaven nog met 5% dat wil zeggen: alle belastingsverhogingen gingen verloren in hogere uitgaven.

Ik weet wel dat in die 1,3 miljoen een stuk onderwijs en gezondheidszorg zit. Toch blijven we meer dan 20% duurder dan de Duitse overheid en dat is geen licht apparaat. Dit is dus de eerste plaats waar je moet besparen. De strijd tegen fiscale fraude en het wegbelasten van de ondernemers mag je gerust voeren, ze zijn er in Frankrijk al ver mee geraakt. De inquisitie door de BBI is in België een regionaal fenomeen. Het beperkt zich tot het Vlaamse landgedeelte.

Een jaar geleden stelde 1 van onze rode coryfeeën dat zij die graag werken, dat mogen doen, maar ze moeten solidair zijn met hen die het recht op luiheid koesteren. Dit lijkt mij de rode draad door alle acties van de regering. Zij die werken en sparen, moeten betalen.

Wat je moet doen is een activeringsbeleid voeren: als je bij die 3,1 miljoen werkenden, een half miljoen kan toevoegen, dan tikt dat dubbel aan. Niet alleen 500.000 meer die bijdragen, maar vooral 500.000 minder uitkeringen.

Denk je dat er geen werk is voor die groep? Hoeveel buitenlanders werken er legaal of illegaal in de bouw en andere sectoren? Hoeveel delocalisaties had je kunnen vermijden? Wij zoeken elke dag mensen, net zoals in de VS kunnen een hoop nieuwe jobs gecreëerd worden.

Er is gewoon geen goesting om te werken. Omdat het zonder werken ook kan.

We hebben echter zoveel systemen opgebouwd om betaald te worden zonder te werken, en die bovendien nog grotendeels worden gelijkgesteld om pensioenrechten op te bouwen. Ik vrees dat dit een moeilijke strijd wordt, één ding mag je niet vergeten. 3,1 miljoen mensen moeten 8 miljoen mensen onderhouden. Politiekers mogen doen wat ze willen, die 3 miljoen mensen zullen nooit tevreden zijn.

Je kan er dus zeker van zijn dat de stemmen geworven zullen worden bij de 8 miljoen andere en dat betekent dus dat je steeds meer nieuwe cadeautjes moet uitdelen.

Iedereen doet vaag over de kost van de vergrijzing, maar geloof me die is enorm. Voorgaande regeringen hebben met gemak hun budgettaire doelstellingen behaald door een paar gekapitaliseerde pensioenfondsen (dienst overzeese sociale zekerheid, Belgacom, … ) om te zetten in een zilverfonds. Een grootdeel van onze gebouwen zijn verkocht en ook dat geld, net als het zilverfonds, is weg.

Activa werden opgeofferd om de begrotingen op te smukken, de passiva van deze ingrepen werden uitgesmeerd over de komende jaren.

Onze staatsschuld overschrijdt nu reeds 400 miljard euro rekening houdend met een paar provisies en gedebudgetteerde kosten. Vergeet niet dat we de besparingen begonnen zijn, toen we de bangelijke drempel van 10.000 miljard Belgische Frank overschreden. Al onze besparingen hebben geleid tot een 60% hogere schuld. Stel dat de interesten naar een vrij normale 5% zouden gaan, dan kan onze regering op zoek naar een extra 12 miljard euro per jaar. De inspanning die volgend jaar na de verkiezingen moet genomen worden, zal een veelvoud bedragen van het cijfer dat geprojecteerd wordt. Lees het fiscal sustainability report van de Europese commissie er op na.

Stop in godsnaam met dit uit te drukken als procent van het bruto nationaal product.

Het bruto nationaal product is de waarde van alle geproduceerde goederen en diensten. De bijdrage van de overheid aan het BNP bedraagt 53%, daar zie je pas echt de productiviteit van onze ambtenaren.

1,3 miljoen ambtenaren generen 53%.

3,1 miljoen burgers generen 47% van het BNP.

De ambtenaar is dus 2,7 maal productiever.

De HR-manager die dit ontdekte en toepaste moet hier vanavond winnen.

Het bruto nationaal product is een fictief cijfer, een verkeerd begrip; wat werkelijk telt is het inkomen van de overheid en dat bedraagt zo een 180 miljard euro per jaar. Ten opzichte van het zakencijfer van de nv België zijn deficit en schuld dus meer dan 2 keer de citeerde cijfers. Een bedrijf waarvan de schuld 2,5 keer het zakencijfer bedraagt en met een recurrent verlies van een 6 à 7%. Hoe krijg je dit ooit gekeerd?

We voeren reeds tientallen jaren een migratiepolitiek die een ware catastrofe is. In Amerika, Australië en Canada kom je er maar in wanneer je bepaalde vaardigheden hebt die het land nodig heeft.

Ik heb een Vlaamse burgerlijk ingenieur in Australië die na 8 jaar zijn papieren gekregen heeft. De minste aanvaring met het gerecht, hij of zijn familie, had hem zijn werkvergunning gekost. Weet u hoeveel er van onze Noord-Afrikaanse migranten werken?

Het is niet hun schuld, het is de schuld van het bestel die dit mogelijk gemaakt heeft. Toen het ijzeren gordijn viel rond ’92 heb ik gepleit om goed opgeleide orthodoxe Kaukasiërs naar hier te brengen. Zot was ik, allemaal Russische maffia.

21 jaar geleden heb ik vooraanstaande politiekers gewaarschuwd voor de opruiende taal die door wahabitische Imams van de grote moskee van Brussel gepredikt werd. Ik heb getuigen van dit gesprek. Ik werd verrot gescholden voor racist en Vlaams Blokker. Ik heb als jonge ingenieur 2 jaar in Noord-Afrika gewoond, Libië met name. Ik ben tijdens de Iraanse revolutie gedurende 3 maand in Iran geblokkeerd geweest nadat ik in dat land meer dan 30 keren verbleven had.

Maar ja, onze politiekers zijn allemaal ervaringsdeskundigen, gelijk waarover je praat.

Nu kom ik terug bij ons gemeenschappelijk probleem. Wie gaat dat allemaal betalen? Terug die 3,1 miljoen mensen die werken. Als je dit uitrekent, dan moet je echter nog 20 – 30% meer van het inkomen van die werkenden naar de staat trekken. Hoe gaan jullie HR managers die mensen nog motiveren? Hoe gaan HR managers de toekomstige generatie(s) blijven motiveren om te blijven werken en steeds meer te blijven bijdragen voor de steeds groter wordende groep niet-actieven?

Het is duidelijk dat de groepsverzekering het volgende doelwit is.

Op een bepaald omslagpunt zal die minderheid afhaken. Wie zal hen dat verwijten?

Met welke HR-tools zullen jullie dat dreigende generatieconflict oplossen?

Er wordt door onze verschillende regeringen geen enkele structurele maatregel genomen die een perspectief biedt aan de komende generatie. Ten andere welke structurele maatregel ga je nemen die bij de 8 miljoen niet-productieven geen stemmen kosten? Er is maar 1 oplossing, er zijn 6,1 miljoen mensen in België die de leeftijd hebben waarop ze zouden moeten werken. Doe ze werken! Bouw de overheid af. Ten andere: overheidspensioenen zijn zogezegd uitgesteld loon, ik kan u verzekeren dat vele overheidsbarema’s zware concurrentie betekenen voor de privésector.

Dat de overheid als aantrekkelijke werkgever wordt ervaren in de Randstad Award is veelzeggend. Uit de laatste studie van dit jaar blijkt dat de publieke sector beter wordt gewaardeerd op het vlak van bij uitstek werkzekerheid, balans werk/privé, maar ook op het vlak van loonpakket en werksfeer.

Enkel op het vlak van de kwaliteit van het management scoort de privésector beter dan de publieke sector. ( bron: Randstad Award 2013)

In 1898 voerde Otto von Bismarck het eerste wettelijke staatspensioen in. Vanaf 70 jaar terwijl de gemiddelde levensverwachting 45 jaar bedroeg. De hoge kindersterfte beïnvloedde dit cijfer echter negatief. Een 5-jarige genoot een hogere levensverwachting dan een zuigeling.

Stop eindelijk met alle pre-pensioenen. We gingen dit een paar jaar geleden al doen en nu komen er na Opel Antwerpen nog 1800 bij vanaf 51 jaar bij Ford Genk, evenveel bij Arcelor Mittal, enz. Ze blijven beschikbaar voor de arbeidsmarkt? Doe me niet lachen, vertel me eens hoeveel er terug aan de slag gegaan zijn? Toen de pensioenleeftijd in 1925 bij wet op 65 jaar bepaald werd was de levensverwachting voor mannen 58 jaar. Vandaag is deze verwachting 78 jaar, maar is de gemiddelde pensioenleeftijd tot rond de 58 jaar geslonken. Wie gaat dit blijven betalen? Jullie!

(°) Jan De Nul was dinsdagavond uitgenodigd om te speechen op de uitreiking van de prijs voor HR-Manager van het Jaar van het weekblad Trends

 (eigen aantekeningen)

geplaatst door Addertje  

'Wij (CD&V) zijn geen partij die “de macht wil nemen” om haar eigen gelijk eenzijdig op te dringen'

Eric Van Rompuy
Vlaams volksvertegenwoordiger

• ‘Kris Peeters is in goede vorm de laatste maanden. Hij overvleugelt duidelijk BDW in de peilingen. Wie denkt dat N-VA gewonnen spel heeft in 2014 en volgend jaar automatisch scores zal halen boven de 30% zou zich kunnen vergissen. Ik verwacht dat Kris Peeters CD&V zal optrekken duidelijk boven de 20% in Vlaanderen en hij door de bevolking zal worden gepercipieerd als een politicus die op een nuchtere en zakelijke manier oplossingen brengt voor de zware sociaal-economische uitdagingen. De populariteit van Kris Peeters wordt samen met deze van Vincent Kompany en de Rode Duivels de nachtmerrie van BDW in de lente van 2014.’

• ‘N-VA zoekt op elk thema naar het maatschappelijk conflict en ze wakkeren de tegenstellingen tussen de bevolking aan: is dat het nieuwe Vlaanderen van morgen? Een Vlaanderen van onverdraagzamen?’

• ‘BDW is groot geworden door de conflicten binnen België, nu zoekt hij systematisch naar polarisatie binnen Vlaanderen. Elk probleem is in zijn ogen een politieke tegenstelling.’

• ‘Ik blijf geloven dat dit onze Vlaamse volksaard is en CD&V die het meest belichaamt en kan waarmaken. ‘

• ‘Wij zijn geen partij die “de macht wil nemen” om haar eigen gelijk eenzijdig op te dringen. Dat wordt de inzet van 2014.’

(Eric van Rompuy op zijn blog)

geplaatst door Addertje  

geplaatst door Addertje  

Met de V van Verhangen aan de macht

Pjotr

Communicatie wordt steeds belangrijker en de mantra dat media-aandacht, ook negatieve, een bonus oplevert, lijkt zo stilaan het enige te zijn dat telt voor politieke partijen. Een lezeres die ooit Bart Somers voor een causerie in besloten kring aanhoorde, vertelde mij achteraf dat hij iemand is die om het even wat kan verdedigen. Desnoods het tegengestelde tijdens eenzelfde uiteenzetting. Maar in het Terzake programma was Somers (in debat met Ben Weyts, N-VA) niet zijn eigen zelve. Hij had duidelijk moeite om de uitspraken van voorzitter Rutten en zijn eigen aanvullingen recht te praten. Vooral omdat hij wist dat de Franstaligen, MR op kop, de communautaire voorstellen van zijn partijvoorzitster hadden afgeschoten. Zoals een volleerd debater schakelde hij daarom over op de aanval: N-VA is een separatistische partij en dus is het confederalisme onaanvaardbaar, want een stap in de richting van de splitsing van België. Zijn mantra is inderdaad het tegenovergestelde: terug naar een federaal België zonder grendels. Een tussenstap naar het unitaire België? Een droom net zoals Vlaamse onafhankelijkheid?

geplaatst door Addertje  

  
Bron: Gva

geplaatst door Addertje  

Omfloerst (én inconsequent) belgicisme

Peter De Roover
chef-politiek bij Doorbraak

Peter De Roover over de Open Vld die zich verslikt in de eigen logica naar aanleiding van uitspraken en opinies van Gwendolyn Rutten (Voorzitter) en Bart Somers het voorbije weekend:

“Tussen de regels zien we onmiskenbaar een duidelijke verschuiving (van Open VLD) naar het Belgische niveau, zoals ook blijkt uit Ruttens pleidooi voor een unitaire kieskring. Kortom, we kunnen spreken van omfloerst belgicisme bij Open Vld (of toch Bld?).

Rechtlijnig denken?

De breuklijn tussen de V-partijen en de B-partijen was voor waarnemers - en veel kiezers - al veel langer duidelijk. SP.a en Groen zitten formeel in de B-ploeg, Open Vld treedt nu opnieuw officieel toe. Gwendolyn Rutten zorgt voor duidelijkheid voor alle kiezers.

Maar de nieuwe keuze van Open Vld kan niet vrijblijvend zijn. De kans is zeer klein-om-niet-te-zeggen-onbestaande dat die nieuwe federatie, zonder grendels, er komt omdat de Franstaligen niet mee willen. De reacties vandaag aan Franstalige zijde waren vernietigend afwijzend. MR-voorzitter Charles Michel noemt de grendels ‘het fundament van onze staatsstructuur’, daarmee twee oude lessen herhalend: de verwantschap tussen Open Vld en MR blijkt grenzen te kennen en Franstaligen zijn niet in alle gevallen tegen confederale technieken.

Wat zal Open Vld doen als de grendels niet kunnen worden weggewerkt en deze reanimatiepoging voor België een dood spoor blijkt? Blijft de partij dan toch kleven aan dat Belgische systeem dat Somers beschrijft? (‘Want de werking nu wordt door talloze mechanismen geblokkeerd. De twee taalgroepen in het parlement kunnen elkaar in bedwang houden, zonder ooit een millimeter te bewegen. Dat is alles behalve democratisch.’) Kunnen we ons zo’n bestuurlijke structuurfout blijven veroorloven? Als Somers gelijk heeft, dan moet daar tussen 2014 en 2019 toch paal en perk aan gesteld worden.

Kortom, dé twee vragen die de nieuwe Open Vld-koers oproept, luiden: ‘gaat Open Vld iets doen aan die totaal geblokkeerde toestand’ en ‘wat als het niet lukt’? Het antwoord op vraag één is al gegeven en luidt ‘neen’. Het ontmantelen van dat ‘alles behalve democratische systeem’ is iets ‘voor de langere termijn’, vertelde Gwendolyn Rutten vanochtend na het partijbureau. Ze kent dus het probleem maar weigert het op de agenda te plaatsen.

Daarmee valt vraag twee weg. Zo verslikt Open Vld zich in de kortste tijd lelijk in de logica van de eigen voorstellen. Hoe snel kan een partij zich intellectueel in de vernietiging rijden? Razendsnel dus.”

Lees het volledige artikel op de website van het magazine Doorbraak