“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
29-06-2012
Regering rolt vechtend over straat
Ruzie in regering: Di Rupo wil geen lessen van Europa
Premier Elio Di Rupo heeft op de Europese top laten voelen dat ons land geen lessen te leren heeft van Europa als het gaat over hervormingen of de aanpak van de crisis. In de regering is hierover al dagenlang ruzie.
Binnen de regering Di Rupo 1 wordt al dagenlang zwaar geruzied. Open VLD en CD&V staan lijnrecht tegenover de PS. De strijd speelt zich af op twee fronten: de index en de Europese hervormingsplannen.
Oorlogsverklaring
Er wordt niet geraakt aan de index. Dat zinnetje wordt al dagenlang als een mantra herhaald door de PS, ook nu na de hervormingsvoorstellen voor de index van Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank van België (NBB). Dit is een oorlogsverklaring, zei PS-voorzitter Thierry Giet. Er wordt niet geraakt aan de index. Dat staat in het regeerakkoord.
Ook PS-vicepremier Laurette Onkelinx maakte de voorstellen tot hervorming van de index van de Nationale Bank met de grond gelijk, tot groot ongenoegen van Open VLD en CD&V.
Voor de tweede dag op rij werd een bitsige openlijke strijd gevoerd tussen Open VLD en de PS over de Europese hervormingsplannen. De kritiek van PS-minister Magnette op het plan Van Rompuy stuit op ongeloof en onbegrip bij Open VLD.
Mond houden of ontslag nemen
Een minister houdt zijn mond of neemt ontslag, zei Open-VLD-fractieleider Patrick Dewael in de kamer. Het gaat niet op om de ene keer te spreken als minister en de andere keer als PSer. Europees Commissaris Karel De Gucht (Open VLD) noemde Magnette een Marxistisch politicoloog en een PS-jongeverkenner. Ook federaal minister Steven Vanackere was scherp in zijn kritiek. Het maakt me niet eens uit of hij spreekt als minister of als lid van de PS, wat hij zegt is fout, zei Vanackere in Terzake. Ik vraag me af of Magnette de tekst heeft gelezen. Wat hij zegt staat er helemaal niet in. Hij moet zelf maar uitmaken wanneer hij wil worden teruggefloten.
Minister Johan Vande Lanotte (SP.A) noemde de uitspraken van Magnette ongelukkig.
Het standpunt van de PS
Magnette zelf is allerminst van plan om gas terug te nemen in zijn kritiek op het Europees hervormingsplan van Van Rompuy. Ik zal zwijgen over Europa als Open VLD zwijgt over de index. PS-vicepremier Laurette Onkelinx liet weten dat Magnette niet meer of niet minder deed dan het vertolken van het standpunt van de PS.
Temidden van al dat geruzie over de index en de Europese hervormingsplannen vertrok premier Elio Di Rupo naar de Europese top. Ook daar deed zich een incident voor.
Volgens diplomaten viel Di Rupo compleet uit de toon met kritiek op het plan Van Rompuy. De Belgische premier zou er tijdens een vergadering met de Europese regeringsleiders het nut van het zogenaamde twopack in twijfel hebben getrokken de twee verordeningen die het Europees begrotingstoezicht verder zullen verstrengen. Hij zou daarbij alleen staan met zijn kritiek.
Ook volgens Radio 1 heeft Di Rupo op de top laten voelen dat ons land van Europa geen lessen te trekken heeft over hervormingsplannen.
Een woordvoerder van premier Di Rupo ontkent met klem dat de premier de verstrenging van het Europees begrotingstoezicht heeft aangevallen. Volgens de woordvoerder heeft Di Rupo enkel een vergadering bijgewoond over de timing van de inwerkingtreding van het twopack.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Di Rupo, regering, De Wever, Magnette, Dewael, De Gucht, Van Rompuy, Giet, Onckelinx,
27-06-2012
Rik Torfs op het scherp van de snee met CD&V
In Humo van deze week staat een veelzeggend
interview met CD&V-senator Rik Torfs. Daarin geeft Torfs rake klappen aan
zijn eigen partij. Op het randje van knock-out. Monsieur Béék, Président ofte Voorzitter van CD&V, moet zich bij het
lezen tijdens het ontbijt serieus hebben verslikt in zijn koffie.
De senator is heel openhartig over het
reilen en zeilen binnen zijn partij. Hij beschrijft toestanden waarvan het
waarheidsgehalte moeilijk kan overschat worden. Vandaag wordt hem door
partijgenoten verweten de discussie van de vernieuwing van de partij in de
media te gooien. Vraag is of hij dit niet doet nadat hij meerdere malen en
vruchteloos probeerde de discussie binnen de partij te voeren.
Uit het interview blijkt immers frustratie maar
ook naïviteit bij het nastreven van zijn doelstelling. Want geef toe, voor
CD&V is een ernstige visie en een duidelijke ideologie al lang geen issue
meer. CD&V is botweg verworden tot een machtspartij waarbij het algemeen belang - en
zeker dit van de Vlamingen - moet wijken voor het eigen belang. En ook dat is
helemaal niet zo Vlaams. Monsieur Béék is de broodheer van Di Rupo. In ruil bekomt
hij dat zijn medestanders aan de bak komen en dat de schade van het Dexia-Arco
debacle zo veel als mogelijk wordt beperkt. Dat is meteen de belangrijkste reden voor
het tot stand komen van de huidige regering. Meer moest dat niet zijn. Het opzij zetten van de principes is daarbij maar een kleine toegift die natuurlijk deel uitmaakt van het compromis.
Maar terug naar Rik Torfs. Zijn analyse
lijkt mij een treffende verklaring te bieden voor het succes van N-VA. Het is
dan ook interessant enkele van zijn uitspraken uit het Humo-interview op een
rijtje te zetten. Interessant, vooral dan in het licht van de komende
verkiezingen. Welaan, hier gaan we dan:
CD&V heeft een gebrek aan durf en visie.
Veel partijen, waaronder CD&V, hebben
bij de federale verkiezingen in 2010 een zware nederlaag geleden. De eerste
reflectie moet dan zijn: Wie zijn wij? Maar daar is bij ons nauwelijks over
nagedacht: er is snel-snel naar een kort antwoord gezocht, en daar is het bij
gebleven. Iedereen is alleen met zichzelf bezig.
Mensen moeten hun stem afgeven en komen
daarna totaal niet meer aan bod, omdat alle klassieke partijen noodgedwongen
samenklitten.
Als u mij vraagt of de vernieuwing bovenaan
de agenda van mijn partijleiding staat is het antwoord: Neen.
Je voelt dat veel politici nog altijd
denken dat we er wel zullen komen door hard te werken. Mensen als Kris Peeters
en Steven Vanackere zeggen dat heel vaak: dat ze kop in kas aan het
doorwerken zijn. Hard werken is noodzakelijk, maar het is niet voldoende.
Er zijn inderdaad veel politici die hard
werken om vooral niet te hoeven nadenken.
Het is natuurlijk typisch Vlaams dat je kan
zeggen: Sorry, ik heb er álles voor gedaan. En dan krijg je nog een
schouderklopje ook.
Over de Franstaligen: er schuilt in de
Franstalige retoriek een soort pathos dat wij Vlamingen al lang niet meer au
sérieux nemen. Ik vind dat de Vlaamse politici dat absoluut onderschatten.
Bij wat Franstaligen nuttige symboliek
vinden denken wij: Die politici willen gewoon niet tot actie overgaan.
Over het politieke bedrijf in het algemeen:
Als je straks alleen maar overblijft met zonen en dochters van, zoals bij
foorkramers en begrafenisondernemers, moet je je vragen stellen over dit vak.
Die senaat, zeker zoals ze hem in 2014
willen hervormen, wordt een compleet zinloze instelling.
Het verbaast mij hoe alle klassieke
partijen na de zoveelste verkiezingsnederlaag ook weer overgaan tot de orde van
de dag. Dat vind ik ontstellend. Vandaag zijn de drie traditionele partijen
samen even groot als de N-VA: dat stemt toch tot nadenken ?
Zo is het in de kerk gegaan en hetzelfde
gebeurt nu met de politieke partijen: de hervormingen worden altijd maar
uitgesteld en straks, als het te laat is, kan niemand nog iets wezenlijks
ondernemen. Ik vrees echt voor dat scenario.
Enkele maanden terug
kreeg ik onderstaand bericht in mijn mailbox. Hoewel alle details vandaag misschien niet meer allemaal up-to-date zijn, is de boodschap actueler dan ooit.
Hopelijk bieden hypocriete
toestanden als deze voor sommigen de nodige inspiratie bij hun keuze op 14 oktober
aanstaande.
Kalm blijven
Patrick Janssens is (was) lid van de Raad van bestuur van Dexia.
Hallo, iedereen! De bezoldiging voor een lid van de Raad van Bestuur is een
jaarlijks brutobedrag van 20.000 Euro, aangevuld met een presentiegeld
per vergadering van 2.000 Euro.
Mooi meegenomen toch?
O ja, voor dat ik het vergeet. Het Dexia-mandaat van Janssens is/was eigenlijk
zijn job niet... Janssens is Vlaams volksvertegenwoordiger en krijgt daarvoor
bruto 74.923 Euro per jaar (plus een forfaitaire onkostenvergoeding van
bruto 20.978 Euro).
Janssens combineert deze twee 'jobkes' met het burgemeesterschap van Antwerpen.
Als burgemeester krijgt hij bruto 50.899 Euro.
Dus in totaal verdient deze socialist (van en voor 'Het Volk') met zijn drie
jobkes bruto 184.800 Euro.
Omgerekend in oud Belgisch geld is dat: 7.452.984 BEF op jaarbasis of dus 621.082
BEF per maand.
En hij is niet de enige ! ! ! Die kerels, met hun tien verschillende jobs waar
ze blijkbaar toch niet moe van worden, vragen aan de gewone man om:
- in te leveren,
- solidair te zijn,
- flexibel te zijn op de werkvloer, en
- voor hen te stemmen ! ! !
Ge moet maar durven.. In andere partijen zitten ook van die artiesten
Groetjes aan de ARME GEPENSIONEERDEN met hun +-1000 euro per maand en per
gezin!!!
Herfinanciering van 500 miljoen niet voldoende voor Brussel !
Charles Picqué (PS), Minister-President van
het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, bedelt weer maar eens voor meer financiële
middelen. Hij is van oordeel dat de 500 miljoen euro die wordt voorzien in het
BHV-akkoord onvoldoende zullen zijn. Vooral de integratie van immigranten wordt
problematisch. 'Er is een immigratiepolitiek gevoerd waar nooit de nodige
middelen tegenover werden gesteld.' Tja, eigen schuld dikke bult. Bovendien is
een integratieparcours voor immigranten die al
Frans spreken volgens deze PS-er niet nodig, in tegenstelling tot de
MR die het verplicht wil maken, naar het voorbeeld van Vlaanderen. Misschien
kan Piqué eindelijk eens werk maken van een hervorming van het onefficiënte en
geldverslindende bestuur binnen het Gewest om besparingen door te voeren. Maar
aan de Brusselse baronieën mag blijkbaar niet worden geraakt.
In maart laatstleden stelde de oppositie nog dat een kentering in asiel-
en migratiebeleid bij begroting uit blijft: "In plaats van steeds te
zoeken naar meer middelen om het nefaste asiel- en migratiebeleid voort te
zetten, zou de regering beter op zoek gaan naar besparingen."
Artikel in DS van vandaag:
"De herfinanciering van het Brussels
Gewest zal niet volstaan om alle problemen van de hoofdstad op te lossen. Dat
heeft minister-president Charles Picqué op de RTBF-radio gezegd. Vooral de
integratie van immigranten is volgens hem problematisch.
'Het is duidelijk dat de herfinanciering
van Brussel omvangrijk is, maar we staan voor een berg problemen', zegt Picqué
(PS). Hij kaart aan dat Brussel 'een aankomstplek voor immigranten'is.
'Een derde van alle mensen die in België
komen wonen, wonen in Brussel. Wij zijn niet zo groot dat we de migrantenstroom
over een groter oppervlak kunnen spreiden, want de taalgrens is een grens die
moeilijk te overschrijden is. Er zijn problemen van vorming, van opleiding.'
Toch kan volgens Picqué het bestaande
aanbod verbeterd worden. 'Dat zal afhangen van de herfinanciering van Brussel:
10 miljoen euro het eerste jaar, 20 miljoen daarna.' Dat blijft te weinig,
zegt de minister-president. 'Er is een immigratiepolitiek gevoerd waar nooit de
nodige middelen tegenover werden gesteld.'
Hij vindt een discussie over een
integratieparcours voor nieuw aangekomen migranten 'nuttig', maar het zou niet
altijd verplicht mogen zijn. 'Dit parcours moet verplicht zijn voor het leren
lezen en schrijven, maar moet voorafgegaan worden door een klein onderzoekje.
(...) Soms gaat het om mensen die al Frans kennen. Voor hen heeft zo'n parcours
geen zin.'
Een kind van 10 jaar werd, na een dispuut tijdens de speeltijd, door de gemeenteschool van Quévy veroordeeld tot het schrijven van een
opstel. De Raad van State bevestigde inmiddels de straf.
Het kind moest met zijn ouders verschijnen voor de gemeenteschool en
zich verantwoorden voor de burgemeester van Quévy, de schepen van Onderwijs, de
gemeentesecretaris en de schooldirectrice. Na vijf dagen delibereren hadden
zij het kind als straf een opstel opgelegd met als thema je moet niet altijd
de slechte raad van je vrienden volgen. De ouders van het kind, beiden jurist,
vonden dat de opgelegde straf een administratieve daad was waartegen beroep
bij de Raad van State kon worden aangetekend.
Zij vroegen de kwijtschelding van de straf en hadden bedenkingen bij de
zin en de educatieve waarde van een opgelegde straf aan een kind van 10 jaar
zonder dat het de reden en de draagwijdte er van kende.
Maandag heeft de Raad van State echter meegedeeld dat de straf behouden
blijft want het opstel is een oefening met educatieve waarde omdat het de
leerling leert om zich correct schriftelijk uit te drukken en het leert nadenken
en zijn ideeën te organiseren vanuit een welbepaald onderwerp." De ouders werden
elk veroordeeld tot 262,5 euro procedurekosten.
De recente nikabrellen in Molenbeek en eerdere opstootjes in andere Brusselse probleemwijken confronteerden het Brusselse Hoofdstedelijke Gewest telkens met de harde realiteit.
Naar aanleiding van deze incidenten verscheen vandaag een uitstekende maar vlijmscherpe column van Knack-journalist Rik van Cauwelaert over Brussel en zijn baronnen onder de titel "Sharia4Belgium confronteert Brussel met realiteit". Hieronder enkele uittreksels.
Het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest kan duidelijk dit soort samenlevingsproblemen niet alleen aan. Brussel is, hoe groot ook de eigendunk, geen volwaardig gewest. Brussel, een breiwerk van 19 gemeenten, is ook geen stad. Brussel is een groot dienstencentrum dat s avonds zo goed als leeg loopt en waar een kwart van de mensen dat er achterblijft op en onder de armoedegrens leeft. Die problemen zijn al tientallen jaren bekend en voldoende in kaart gebracht.
Maar al die jaren hebben de Brusselse beleidsmakers die sociale kwestie straal genegeerd en zich toegelegd op de onderlinge verdeling en verkwisting van de bekende en verdoken geldstromen vanuit de federale koffers.
Na de door Sharia4Belgium gestuurde opstootjes in Molenbeek tuimelen Franstalige en Brusselse politici plots over elkaar om toch maar met de strafste verklaringen uit te pakken over het hoofddoekenverbod, de invoering van de inburgeringscontracten en het buiten de wet stellen van organisaties als Sharia4Belgium.
Het debat dat jaren geleden al in Vlaanderen losbarstte en toen werd in Franstalige België wat meewarig gekeken naar het verontrustende racisme benoorden de taalgrens heeft nu ook Brussel en Wallonië bereikt.
Brussel is geen volwaardig gewest en beschikt niet over de territoriale en financiële middelen om dat ooit te worden.
Of de Brusselaars dat nu fijn vinden of niet: Brussel staat nu al onder de voogdij van de federale staat, en bijgevolg van Vlaanderen en Wallonië. Van de Brusselse economische activiteit is omzeggens 80 procent met Vlaanderen gelinkt. Om de Brusselse constructie overeind te houden heeft de federale regering niet alleen voor bijkomende financiële middelen gezorgd, maar wordt via de nieuwe bijzondere financieringswet als die er ooit komt een bijkomende geldstroom van Vlaanderen naar Brussel opengedraaid.
Wie beweert dat bij De Standaard de journalisten louter toeschouwers zijn geworden heeft het mis. Momenteel voert deze kwaliteitskrant onderzoeksjournalistiek van het zuiverste soort: zij is op zoek naar een mol ! Niet het foutief doorsturen van een al met al banale mail (door Ingrid Lieten, nvdr.) is de kern van de nieuwe rel in de Vlaamse regering, wel een bijzonder kwaadwillig lek. luidt het. Een andere krant buigt zich dan weer over de aanslepende benoemingscarrousel door de federale regering en stelt zich daarbij een aantal kritische vragen. Deze zijn weliswaar niet van ethische of deontologische aard. Dat zou te hoog gegrepen zijn. Neen, de krant begrijpt gewoon niet dat Elio zich laat rollen door de liberalen.
Kortom, de regimepers vindt altijd wel een afleidingsmanoeuvre om ondertussen in alle talen te zwijgen over wat er op dit eigenste ogenblik in de Wetstraat te gebeuren staat. En waar Vlaanderen letterlijk en figuurlijk dik zal voor betalen, nl. de stemming van het BHV-akkoord. Een akkoord van een regering die gedomineerd wordt door de Franstaligen, met een minderheid aan Vlaamse kant.
Want wat zullen zoal de gevolgen zijn van de goedkeuring van het akkoord:
De zes faciliteitengemeenten worden losgekoppeld van Vlaanderen (m.a.w. wie de vastgelegde taalgrens betwist wordt beloond).
Brussel krijgt een blanco cheque van 461 miljoen extra. Dat bedrag wordt bovendien jaarlijks geïndexeerd. Het zogezegde akkoord dat de onderhandelaars in ruil sloten is een lege doos.
Brussel wordt bevorderd tot super-gewest.
In Halle-Vilvoorde wordt de Franstalige rechtspraak verankerd en uitgebreid.
Nog meer grendels voor de Franstaligen (dank zij bijzondere wetten).
Samengevat : Vlaanderen zal een woekerprijs betalen voor een schijnsplitsing. Bovendien worden de Vlaamse toegevingen gebetonneerd in bijzondere wetten. M.a.w., zonder het akkoord van de Franstaligen kunnen de Vlaamse politici in de toekomst naar een aanpassing fluiten.
Wie héél blij is met het akkoord is Servais Verherstraeten (CD&V - Staatssecretaris voor Staatshervorming): Wij zijn fier op deze staatshervorming , BHV wordt gesplitst, we hebben woord gehouden.
Toch nog een waarschuwing aan het adres van de Vlaamse partijen die deze Vlaamse uitverkoop organiseren: Wie het volk verloochent en de onderstroom negeert speelt een gevaarlijk spel.
Oja, na de stemming in het Parlement zal de regimepers over het akkoord ongetwijfeld zo objectief mogelijk berichten. In afwachting buigt zij zich over de mol en de benoemingscarrousel. De Vlaming mag zich terecht gelukkig prijzen met zon kritische pers.
Prachtige quote van Knack-redacteur en strategisch Directeur Rik Van Cauwelaert over enkele Belgische "staatsmannen" in een artikel waarin hij de verschillen zoekt tussen Johan Vande Lanotte en wijlen Paul Vanden Boeynants:
"Politici als Vande Lanotte, Verhofstadt en Dehaene maken zich vaak zorgen over het toenemende populisme. De oorzaak daarvan staart hen elke ochtend aan vanuit de spiegel."
Klik op de foto voor het artikel
Een andere veelzeggende quote op de website van hetzelfde weekblad komt van filosoof Etienne Vermeersch naar aanleiding van het boerka-incident eind vorige week in Molenbeek:
"Mensen zijn terecht bang. Iedereen die kritiek uitoefent op de islam wordt beschuldigd van islamofobie. Ik oefen al heel mijn leven kritiek uit op de katholieke kerk. Men heeft mij nog nooit van christianofobie beschuldigd."
Vanaf vandaag kan het VRT-radioprogramma « De Ochtend » ook op TV worden gevolgd. Een van de onderwerpen was de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV. Geïnterviewden zijn Ben Weyts (N-VA - Kamerlid) en Servais Verherstraeten (CD&V - Staatssecretaris voor staatshervorming)
Als Wouter Beke spreekt, klapperen de
engelen in de hemel met hun vleugels. Maar zo gevleugeld als zijn uitspraken
zijn, zo wankel is het feitenmateriaal waarop ze gebaseerd zijn. Neem nu een recent interview van Marnix Peeters met Beke, dat in De Morgen verscheen. Daarin heeft de CD&V-voorzitter een sluitende verklaring voor de
financiële crisis. Leest u even mee:
Kijk, mijnheer: in 2008 ging de telefoon
bij George Bush, toen Lehman Brothers moest worden gered. Bush heeft toen niet
opgenomen. Hij had de verkiezingen verloren, en hij zei: 'Laat de volgende het
maar oplossen.' Had hij wel geantwoord, dan zouden we allicht niet op zo'n
manier in zo'n crisis zijn terechtgekomen. In ons land zijn er die wél hebben
opgenomen. En die nu nog steeds worden nagewezen, maar van wie achteraf zal
blijken, zoals ook met Fortis, dat ze de enig juiste beslissingen hebben
genomen.
Wat kan het toch allemaal eenvoudig zijn:
de financiële crisis is de schuld van Bush, die immers weigerde om Lehman te
redden. Maar in België, dààr wonen de echte staatslieden, die banken gered
hebben door er staatsgeld en staatswaarborgen over uit te strooien. Bij
Fortis plaatst Beke het woordje "ook", omdat de vraag eigenlijk ging
over Dexia. Knoop het dus in uw oren en kap het in marmer zodat het over
duizend jaar nog geweten is: Dexia en Fortis zijn door onze staatslieden gered
met de énig juiste beslissingen.
Een klein probleem voor de stelling van
Beke is dat Lehman Brothers failliet ging op 15 september 2008, en dat de Republikeinen de
verkiezingen verloren op 4 november 2008. Tussen beide feiten liggen precies 50
dagen. Lehman ging dus voor de verkiezingen failliet. Dat Bush Lehman niet
redde komt dus niet doordat hij de verkiezingen had verloren. Volgens sommigen
verloor hij zelfs de verkiezingen omdat hij Lehman niet had gered.
Bovendien had niet Bush de verkiezingen
verloren (een derde ambtstermijn is onmogelijk),
maar zijn partijgenoot John McCain.
En tenslotte kan men zich afvragen of de
vergelijking tussen het faillissement van een zakenbank als Lehman, waar gewone
spaarders geen rekeningen hadden, wel te vergelijken valt (ook inzake de noodzaak
tot overheidsingrijpen) als een faillissement van consumentenbanken als Dexia
en Fortis.
Toch zegt Beke in hetzelfde interview iets
waar ik hem wel een pluim wil voor geven:
Wij hebben nooit, zoals de sp.a, een
mythisch vijandsbeeld opgehangen van het kapitaal als grote boosdoener, om
vervolgens te moeten vaststellen dat de helft van het partijbureau in een of
andere patrimoniumvennootschap zit of anderszins van de notionele
interestaftrek geniet, terwijl de eigen mensen in het parlement staan te roepen
dat die moet worden afgeschaft. Dát zorgt pas voor een
geloofwaardigheidsprobleem.
Take that, Luc Van den Bossche! Dat
CD&V'er Jean-Luc Dehaene miljoenen incasseert bij Dexia is dus geen
probleem, want de CD&V is immers niet tegen het kapitalisme. Aldus sprak
Wouter Beke, amper twee dagen na Rerum Novarum.
De Gravensteengroep heeft weer een sterk manifest gepubliceerd. Het tiende in de reeks en naar verluid ook het laatste. In dit manifest slaat de Gravensteengroep weer eens spijkers met koppen. Ditmaal wordt dieper ingegaan op het (on)democratisch gehalte van deze regering, t.t.z. hoe zij de grondstroom die in Vlaanderen aanwezig is niet belichaamt en hoe de Vlaamse regeringspartijen hun eigen electoraat met nog eens extra grendels hebben opgezadeld. En hoe de Vlamingen bekwamen wat ze nooit hebben gevraagd.
Hieronder enkele uittreksels
Over de taalwetgeving: De Vlaamse publieke opinie had een bevestiging en een versterking van de taalwetgeving en de taalgrens (en dus van het territorialiteitsprincipe) gevraagd. In plaats daarvan hebben we nieuwe bevestigingen van het personenrecht gekregen, zoals in de regeling van de faciliteitengemeenten en vooral van de juridische faciliteiten voor Franstalige inwoners van het Vlaamse Halle-Vilvoorde.
Over asiel- en immigratie : Al decennia wijzen Vlamingen, boven alle partijen heen, de door de Franstalige partijen gewilde, mensonterende Belgische asielpolitiek af. Ze willen een strenger, eenduidiger en humaner asielbeleid. Zelfs tegenover een algemeen Europese verstrenging van de immigratie- en asielwetten blijft de Belgische uitzondering in Europa bestaan.
Over Brussel: De Vlaamse Gemeenschap wordt stukje bij beetje uit Brussel verdrongen.
Over de transfers van Noord naar Zuid: Er zou eindelijk werk worden gemaakt van een ook voor de Franstaligen billijke afbouw van de transfers. / De bakens van de Franstalige partijen (balises) zullen de afbouw, de transparantie en de eindigheid van deze transfers nog een kwarteeuw onmogelijk maken. Dat over tien jaar Wallonië 'op zichzelf' zou staan zoals sommige Waalse politici beweren is een mythe.
Over de grendels: In plaats van afbouw van de grendels krijgt Vlaanderen via het misbruik van artikel 195 van de Grondwet er nog enkele grendels bovenop. Dit misbruik dient om nieuwe betonneringen mogelijk te maken, waarmee een vorig parlement (dat de lijst van de te herziene grondwetsartikels vastlegt) in de normale procedure zeker niet had ingestemd. Een antidemocratisch manuvre temeer.
En naar wat de Vlaamse kiezer ook niet heeft gevraagd:
We hebben nu een federale regering die geen Vlaamse meerderheid haalt in het federale parlement. Wat de Vlaamse kiezer niet had verwacht maar wel kreeg, is de overbodigheid van zijn stem. Vlaamse kiezers kunnen een federale regering die op een Vlaamse minderheid steunt niet eens wegstemmen.
De Vlaamse kiezer heeft niet voor een aparte justitie voor Franstaligen gekozen, zoals nu in Vlaams-Brabant op het getouw staat.
De Vlaamse kiezer heeft niet voor een aparte justitie voor Franstaligen gekozen, zoals nu in Vlaams-Brabant op het getouw staat.
Als Franstaligen bij een bevoegde rechtbank bot vangen, hebben ze in deze staat slechts andere rechters te kiezen, en kunnen ze de eerste, onwillige rechtbank haar bevoegdheid ontnemen.
Tot slot:
Het zijn niet alleen de Franstalige partijen die de Belgische democratie hebben uitgehold. Het zijn voornamelijk de huidige Vlaamse regeringspartijen zelf die dat hebben gedaan in hun zucht om het Belgische status-quo te verankeren.
Nu hoort u het ook eens van een ander.
Wouter Beke, Alexander De Croo, Bruno Tobback en Groen zien echter dat het goed is en verwachten dat de Vlaming luid applaudisseert. De "doeners" hebben het toch weer maar eens voor mekaar gekregen. Onbegrijpelijk.
