“De verzelfstandiging van Vlaanderen stuit op allerhande grote belangen die in dit land aan de macht zijn en die macht niet vrijwillig zullen prijsgeven.”
De herwonnen arrogantie van de traditionele partijen
Karel De Gucht en slechte manieren
28-02-2013
LETTERLIJK: Deal ACW-Belfius: Duidelijkheid
Noot van Addertje:
Het zou vandaag in het Parlement wel eens heel warm kunnen worden voor Steven Vanackere, de CD&V en bij uitbreiding de hele regering. Of toch niet ? Vandaag moet Minister van Financiën Steven Vanackere (CD&V) duidelijkheid scheppen over de deal tussen het ACW en Belfius. Zoniet dreigt een meerderheid in dat Parlement met een onderzoekscommissie. Want ook de meerderheidspartijen MR en Open VLD hebben zich bij deze vraag aangesloten indien duidelijkheid uitblijft. Benieuwd of de liberalen voet bij stuk zullen houden dan wel vlug hun staart intrekken indien er geen duidelijkheid komt. In het eerste geval is een regeringscrisis niet uitgesloten. In het tweede is het duidelijk dat hun dreiging eigenlijk maar om te lachen was. Hieronder alvast een overzicht van de ganse zaak.
Duidelijkheid
Bart Haeck, redacteur bij De tijd
Winstbewijzen, eeuwigdurende leningen met een argwaanwekkend hoge rente, commerciële deals die verdwenen en dan terugkwamen, gecontesteerde overheidsgaranties voor Arco-coöperanten, fiscale manoeuvres om op de winstbewijzen zo weinig mogelijk belastingen te betalen en nu ook een vergoeding om klanten niet te laten wegjagen. Inzake financiële spitsvondigheden kan de ACW-Belfius-saga tellen.
Maar onder dat oppervlak van complexe deals schuilt een heel simpele vraag. Ziet het ACW nog altijd geldstromen van Belfius naar zich vloeien waarop het eigenlijk alleen maar recht zou hebben mocht het aandeelhouder van Belfius zijn? Dat laatste is het ACW voor alle duidelijkheid niet meer, omdat de bank waarvan het ACW decennialang mee de koers bepaalde, overkop ging en met belastinggeld gered werd.
Als alle geldstromen duidelijk zouden zijn, rijst een tweede heel simpele vraag: waarom is het ACW en iedereen die via het ACW in Dexia investeerde volgens de overheid belangrijker dan de gewone aandeelhouder van Dexia? Waarom die gunsten?
Die twee heel eenvoudige vragen worden vandaag in de Kamer wellicht gesteld aan federaal vicepremier Steven Vanackere (CD&V). Het is belangrijker dan ooit dat er helderheid komt. Iedere dag valt in dit dossier een nieuw lijk uit de kast. Het gaat zelden over heel grote bedragen, maar de onvrede heeft een andere en goede reden. Telkens gaat het om constructies die verborgen werden gehouden. Telkens gaat het om deals waarin sommige beslissingsnemers of de publieke opinie misleid of in het ongewisse werden gelaten. Telkens gaat het om geld van een bank die door de belastingbetalers met miljarden moet worden gestut, terwijl de medeverantwoordelijken voor dat fiasco nog altijd langs de kassa blijken te passeren.
De oplossing is nochtans eenvoudig. Er moet een duidelijke breuklijn komen tussen het oude Dexia en het nieuwe Belfius. Het kan niet dat oude aandeelhouders aanspraak blijven maken op oude privileges. Om die breuklijn te kunnen maken, moet er openheid komen over alle geldstromen.
Het dossier is nu al zolang aan het rotten dat stilaan een parfum de crise in de Brusselse regeringsgebouwen hangt. De regeringspartijen Open VLD en MR dreigen met een onderzoekscommissie als ze geen duidelijkheid krijgen. Met de steun van de oppositie hebben ze daar een meerderheid voor.
De PS van premier Elio Di Rupo weigert zon commissie. Vicepremier Laurette Onkelinx droeg daarvoor het argument aan dat niets illegaals is gebeurd. Dat is naast de kwestie. De reden waarom het parlement de macht heeft een onderzoekscommissie op te richten, is omdat het haar taak is de regering te controleren. Maar het standpunt van de PS toont aan hoe explosief zon commissie zou zijn. Het parlement zou dan onderzoeken wat de politieke partij die de vorige twee premiers leverde, heeft uitgespookt. Als dat gebeurt, is het vertrouwen in de regering totaal zoek. Daarom: tijd voor duidelijkheid.
De goede scores van N-VA en haar kopman Bart De Wever in de peilingen zijn een gevolg van de diabolisering in Wallonië. Dat zegt MR-parlementslid Alain Destexhe in een opiniestuk in De Morgen.
Volgens een peiling van de krant La Libre en de openbare omroep RTBF het voorbije weekend, zou de N-VA 39 procent van de stemmen halen in Vlaanderen mochten er nu verkiezingen gehouden worden. Dat is 3,6 procent meer dan bij een gelijkaardige peiling die in november vorig jaar gehouden werd.
Destexhe wijst met een beschuldigende vinger naar de PS. "Onze onkunde om het karikaturale beeld van N-VA te overstijgen en een debat aan te gaan over zijn politieke project, legt een linkse invloedssfeer bloot", klinkt het in De Morgen.
Volgens Destexhe zeggen steeds meer Franstaligen in Vlaanderen hem dat ze voor De Wever stemmen omdat ze de Waalse socialisten beu zijn. "Ik hoor Brusselaars zich tegen het Vlaams-nationalisme uitspreken maar wel voor het socio-economische programma van N-VA."
Destexhe betreurt dat het fenomeen De Wever aan de andere kant van de taalgrens vooral via schandalen en morele verwijten wordt benaderd, terwijl men de ogen sluit voor het cliëntelistisch PS-systeem dat Vlaanderen massaal afwijst.
De MR-politicus hekelt ook de kritiek op de vreemdelingenpolitiek van De Wever en de rel rond het regenboog-t-shirt. "Dat De Wever ook uit progressieve middens steunbetuigingen ontving: daarover lees je in de Franstalige pers niets."
Volgens Destexhe zien de Franstaligen De Wever als het absolute kwaad en kan hij nooit iets goed doen. "Als hij enkele weken nodig heeft om zijn coalitie te vormen in Antwerpen, dan is hij aan het falen. Als hij het aantal schepenen laat afnemen, wordt die daad van goed bestuur niet erkend. Stelt hij de financiële constructies van het ACW aan de kaak, dan wordt daar eerst en vooral de politieke strategie achter gezocht - in plaats van de aantijgingen te onderzoeken."
Een meerderheid in Vlaanderen vindt de Franstalige houding tegenover De Wever excessief, misplaatst, vals en beledigend. "Wat in het zuiden van het land wordt gezien als rechtvaardige morele verontwaardiging, wordt in het noorden aangevoeld als pure laster. " Daardoor wint het het radicale N-VA-discours nog aan aantrekkelijkheid, stelt Destexhe.
Hij pleit er voor om het karikaturale beeld van N-VA te overstijgen en een debat aan te gaan over het politieke project van de partij. "Laat ons alstublieft onderscheid maken tussen objectieve kritiek op de zwakke Waalse en Brusselse prestaties en excessief nationalisme. Het succes van N-VA is ook het resultaat van ons falen in de relance van de Franstalige entiteiten en een falen in het dichten van de economische kloof met Vlaanderen."
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:N-VA, Bart De Wever, Laurette Onkelinx, Paul Magnette, PS, Alain Destexhe, Addertje, MR, De Morgen, De Standaard, ACW
26-02-2013
Dringend gevraagd: ernstig journalist
DRINGEND GEVRAAGD: ERNSTIG JOURNALIST
Voor een journalist is het veel makkelijker en vrijblijvender het symptoom te bestrijden dan wel de ziekte
Het is al lang geen geheim meer dat de tradItionele partijen onder één hoedje spelen met de pers, enkele uitzonderingen niet te na gesproken. Ook wordt het hoe langer hoe meer duidelijk dat het beroep van kwaliteits-journalist een knelpuntberoep is geworden. Is er inderdaad iets mis met de journalisten-opleidingen ?
Walter Pauli, journalist (whats in a name ?) bij Knack, doet in elk geval geen moeite om het tegendeel te bewijzen. Dit heerschap had het voorbije weekend niet minder dan 1.769 woorden nodig om Bart De Wever (nog maar eens) op een kernachtige manier onderuit te halen. Blijkbaar hebben journalisten tegenwoordig als enige opdracht uitspraken van Bart De Wever en de N-VA proberen te ontkrachten en hen van leugens te betichten. Hoe veel lager dan de laagste trede kun je als journalist en als medium nog van de kwaliteitsladder vallen ?
Waar angst heerst, regeert de leugen
Vele journalisten maken misbruik van de mogelijkheid om zonder enige verantwoording de grootste stommiteiten te schrijven of beschuldigingen te uiten. Zo verwijt Pauli (en anderen met hem) dat Bart De Wever nu al de verkiezingscampagne op gang heeft getrokken. Wij durven dit ten zeerste te betwijfelen en beweren integendeel dat het de pers is die, in een combine met de traditionele partijen, al weken bezig is de N-VA onophoudelijk te bashen en te pesten. Het is de wereld op zijn kop: bij elk idee, maatregel, suggestie die vanuit N-VA-hoek komt begint al wat maar enigszins banden heeft met het establishment te bashen en De Wever in de verdediging te drukken. Van elke N-VA-uitspraak maken zij een rel. Om daarna te komen vertellen dat De Wever provoceert en al met de verkiezingscampagne is gestart. Beschadigingspolitiek noemt men dat.
Het symptoom en de ziekte
Je moet al van een andere planeet komen om niet te zien dat de pers en de traditios onophoudelijk De Wever en N-VA pesten en trachten op te hitsen. Net als voor Pauli is het voor de meeste linkse en/of belgicistische journalisten nu eenmaal makkelijker het symptoom te beschrijven en te bestrijden dan de ziekte. Wie durft er nog te spreken van een kwaliteitspers ? Noemt men dit ernstige journalistiek ? Waar blijven die kritische analyses over het sociaal-economische beleid ? Over het gedrocht genoemd BHV ? Over het non-beleid bij justitie ? Over de zware overheidsschuld ? Vinden de journalisten de straffeloosheid van magistraten die zware fouten begaan een evidente zaak ? Wie legde de malversaties bij het ACW bloot ? N-VA, en inderdaad, ook een journalist: Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur bij Trends. Ere wie ere toekomt.
De kleinst mogelijke Vlaamse minderheid N-VA zal na de verkiezingen in 2014 sowieso incontournable moéten zijn. ACW-klacht of niet, net als in 2010 zullen ook in 2014 de traditionele Vlaamse partijen er immers alles aan doen om opnieuw samen te regeren. Om het even hoe miniem de minderheid aan Vlaamse kant ook zal zijn. Als het mathematisch maar enigszins kan zal het zo zijn. De tradtionele partijen stellen zich binnenskamers immers heel wat existentiële vragen. Om te overleven en macht te behouden zijn alle middelen geoorloofd.
Halfgod of rechtlijnig politicus
Pauli verwijt in zijn artikel de N-VA-aanhangers dat zij in Bart De Wever een halfgod zien. Dat is echt wel van de pot gerukt. Het is wel zo - maar dat weigeren Pauli en zijn medeplichtigen natuurlijk te zien laat staan te schrijven - dat Bart De Wever de juiste pertinente vragen stelt bij wat rondom hem gebeurt. De Wever streeft naar wat meer en meer Vlamingen vragen nee zelfs eisen: meer autonomie voor Vlaanderen om een eigen politiek te kunnen voeren zonder de inmenging van de rode kameraden van de PS; transparantie omtrent de jaarlijkse transfers van Noord naar Zuid van 16 miljard euro; het opheffen van de talrijke Franstalige blockages die een ernstig beleid op het vlak van justitie, veiligheid, asiel- en migratie onmogelijk maken. Enz. Slappe janussen
Tja, als journalisten zelfs al problemen hebben met rechtlijnige politici. Gelukkig zijn de vlaamse kiezers hoe langer hoe minder slappe janussen zoals de journalisten.
Het worden drukke tijden voor de regimepers. Hopelijk vindt zij tussendoor toch wat tijd om ook over ernstige zaken te berichten.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (4 Stemmen) Tags:Walter Pauli, Knack, Addertje, Bart De Wever, N-VA, Johan Van Overtveldt, Trends
25-02-2013
LETTERLIJK: Bart De Wever over het ACW-debacle (VTM-Nieuws)
Bart De Wever over het ACW-debacle: (VTM-nieuws, 25 februari)
"Zijn ze nu op een legale manier fundamenteel oneerlijk geweest of op een illegale manier ?"
Fortis versus Dexia
Fortis:
"Als je kijkt naar Fortis:
Fortis gaat failliet tenzij de belastingbetaler daar met miljarden tussenkomt. Dat (laatste) is ook gebeurd. De aandeelhouders zijn alles kwijt. De gewone man is alles kwijt en de belastingbetaler moet bijspringen. Nu worden de verantwoordelijken van dat verhaal voor de rechtbank gedaagd.
Dexia:
Net hetzelfde verhaal: de bank komt in problemen met speculaties. De aandeelhouders zijn alles kwijt. De arco-spaarder dreigt ook alles te verliezen. Een van de belangrijkste verantwoordelijken in dat verhaal het ACW die worden niet voor de rechtbank gedaagd. Neen, die slagen er als enige in om uit dat faillissement nog 110 miljoen euro via die winstbewijzen te ontvangen. Ja, dat is de wereld op zijn kop.
Dat is fundamenteel oneerlijk: het probleem van de (Arco-)spaarder, dat moet de belastingbetaler maar oplossen. Alst opgelost wórdt, anders is die alles kwijt. Maar zelfs degenen die mee aan de knoppen zaten die gaan er nog 110 miljoen uithalen en betalen daar nauwelijks belastingen op."
ACW: "wij zijn het slachtoffer"
"Develtere (ACW-Voorzitter) zegt: wij zijn het slachtoffer. Maar zij zijn medeverantwoordelijk voor wat er met Dexia is gebeurd. Het debacle dat miljarden heeft gekost aan de belastingbetaler en nog altijd. Zij slagen er nog in om er geld uit te trekken. Ze betalen daar dan geen belastingen op en zeggen: de Arco-spaarder, daar hebben wij niets meer mee te maken."
Politiekeverantwoordelijken
"De echte vraag is: zijn ze (het ACW) nu op een legale manier fundamenteel oneerlijk geweest of op een illegale manier ? Maar dat ze fundamenteel oneerlijk zijn geweest dat staat als een paal boven water. Daarom vragen wij ook een politieke onderzoekscommissie. Want als het legaal is wat er gebeurd is, dan zijn er ook politieke verantwoordelijken. Dan zijn er politici die dat allemaal mee hebben mogelijk gemaakt. Ik zie dat de collegas van de CD&V mee in de verdediging springen en zeggen dat dat allemaal wel normaal is, dat er niets laakbaars is gebeurd. Ja, daar heb ik wel een andere mening over. Ik denk de 800.000 Arco-spaarders ook."
De Arco-spaarders
"Want die mensen moéten vergoed worden hé, wij komen daar voor op. Wij zeggen alleen: eerst zullen de verantwoordelijken het geld moeten op tafel leggen. Het is toch ondenkbaar dat de belastingbetaler al de Arco-spaarders moet vergoeden terwijl de medeverantwoordelijken nog 110 miljoen euro cashen en er dan ook nog geen belastingen willen op betalen."
Eind
januari bedroeg de federale staatsschuld 368,912 miljard euro. De nettoschuld
klokte vorige maand af op 356,815 miljard euro. Dat is 1,895 miljard euro meerdan eind december, zo meldt de FOD Financiën woensdag.
Het is ontroerend vast te stellen hoe alle zogezegde - progressieve geesten, die zich vandaag door de N-VA bedreigd voelen in hun privileges, machtsbastions of comfortzones (dixit Johan Vande Lannotte)...., vandaag pleiten voor een warmesamenleving, solidariteit en zorg voor elkaar.
De werkelijkheid is echter dat de bedenkelijke saus van de Solidariteit moet verbloemen dat vandaag op diverse niveaus een bikkelharde machtstrijd voor en achter de schermen wordt uitgevochten waarbij het veilig stellen van de eigen zuil en de daaraan verbonden machtsstructuren de belangrijkste drijfveer is.
Hieronder plaatsen wij een bericht van 20 maart 2012. Dit om enige duiding te geven bij het bericht 'ACW fiscaal in orde'. Tenminste volgens topfiscalist Axel Haelterman die op verzoek van het ACW de documenten analyseerde. De aandachtige lezer zal er enkele interessante linken kunnen ontwaren tussen welbepaalde instellingen en personen. Hoe de ACW-saga ook afloopt, de Belgische politisering en de ons-kent-ons-cultuur is alom aanwezig. En dit is maar één voorbeeld. En niet te vergeten: er staan meer dan ooit levensbedreigende belangen op het spel voor de traditionele partijen.
Elke regeringspartij wilde zijn mannetje(s) hebben in de HRF
Hoge Raad van Financiën opnieuw samengesteld
(De Tijd, 20 maart 2012)
Minister van Financiën Steven Vanackere heeft de Hoge Raad van Financiën, de begrotingswaakhond in ons land, opnieuw samengesteld. Elke meerderheidspartij is in meer of mindere mate vertegenwoordigd.
De Hoge Raad van Financiën (HRF) speelt een belangrijke rol bij de opmaak van het stabiliteitsprogramma, waarin ons land moet aangeven hoe het weer wil aanknopen met een begrotingsevenwicht. (...) Elke regeringspartij wilde zijn mannetje(s) hebben in de HRF. (...) Vanackere wordt voorzitter. Ondervoorzitsters zijn Françoise Masai en Christine Vanderveeren. Die laatste is een ex-kabinetschef van Jean-Luc Dehaene. Ze was ook voorzitster van de energiewaakhond CREG en is nu voorzitster van Infrabel en hoofd van de juridische dienst van Belfius Bank. Masai is een ex-kabinetschef van Elio Di Rupo en nu vicegouverneur van de Nationale Bank. Zij wordt voorzitster van de Studiecommissie voor de Vergrijzing, een van de drie afdelingen van de HRF. De belangrijkste taak is weggelegd voor Jan Smets, ex-CVP kabinetard en directeur bij de Nationale Bank. Hij wordt voorzitter van de afdeling financieringsbehoeften. Die afdeling waakt over de budgettaire situatie in ons land (...) en moet (...) de regering advies geven over de verdeling van de budgettaire inspanning tussen de federale overheid en de deelstaten. Het gewicht van de liberale partijen in de afdeling financieringsbehoeften is afgekalfd. Open VLD heeft nog één vertegenwoordiger met Johan Hanssens, de kabinetschef van voorzitter Alexander De Croo. Voor de MR neemt Pierre Wunsch, de directeur van de Nationale Bank, zitting.
In de oude HRF - waren de liberalen oververtegenwoordigd. Nu CD&V weer aan de macht is, heeft de partij haar macht heroverd. Andere bekende namen in de afdeling financieringsbehoeften zijn Norbert De Batselier, Jean Hilgers en Mathias Dewatripont (allen directeur bij de NBB), Wivina Demeester (ex-CVP-minister) en Guy Clémer (studiedienst N-VA). In de afdeling fiscaliteit zitten ook Axel Haelterman (hoogleraar fiscaliteit aan de KU Leuven en advocaat bij Freshfields) en Wim Coumans, ex-kabinetschef van Inge Vervotte (CD&V) en nu directeur bij de financieeltoezichthouder FSMA.
De indruk werd geschapen dat het in Hitlers Duitsland niet veel erger leven was dan in een stad met een N-VA-burgemeester
Mia Doornaert, journaliste, in De Standaard over de naziwagen in de carnavalsstoet van Aalst
"Het houdt intellectueel geen steek om ten aanzien van de politieke evoluties in Vlaanderen met fascisme' en vergelijkingen met de jaren dertig te gaan schermen, zoals ook de carnaval-wagen in Aalst deed. De grappenmakers' hielpen aldus de indruk te scheppen dat het in Hitlers Duitsland niet veel erger leven was dan in een stad met een N-VA-burgemeester. Dat komt neer op negationisme. En dat is democratisch gevaarlijk want dat verlaagt de afweerdrempel tegen echt totalitarisme. Ook daarom hoort elke banalisering van het nazisme, zelfs voor de grap', onaanvaardbaar te zijn voor elk van ons."
Carl Devos, politoloog aan de Gentse
universiteit op deredactie.be (uittreksel)
Geloofwaardigheid
De hebzucht van het ACW als speculant was
medeverantwoordelijk voor veel miserie, maar dat bracht de organisatie geen
grote bescheidenheid toe. Integendeel, van enig schuldgevoel of nederigheid
lijkt geen sprake. Sindsdien probeert ze haar verliezen te minimaliseren door
offensief zoveel mogelijk uit de kast te halen. Hoe meer het ACW daarbij uit de
brand kan slepen, hoe meer de hoofdaandeelhouder van overheidsbank Belfius (de
Belgische belastingbetaler) daarvoor moet betalen. Nu komt daar nog eens
fiscale optimalisatie bij, met de meest ingenieuze technieken die normaal
toegepast worden door wie het ACW zo vaak bekritiseert: grote bedrijven en multinationals
die er alles aan doen om hun rechtvaardige bijdrage tot de (sociaal
herverdelende) belastingen te beperken. Het lijkt alsof ACW enkel aan haar
eigenbelang denkt, niet aan dat van de belastingbetaler.
Moraliteit
Het valt te verwachten van een schitterende
organisatie als ACW, die normen en waarden hoog in het vaandel draagt, dat ze
na al wat gebeurde moreel hoogstaand is. Helaas. Daarmee overkomt het ACW wat
bv. ook Flor Koninckx overkwam. Toen de man de regels die hij zo vaak in Kijk
uit had bepleit zelf overtrad, was hij nooit meer de geloofwaardige
verkeersspecialist van SP.A. Rudy De Leeuw kan het nooit meer hebben over de
notionele intrestaftrek, zonder dat een hoop mensen denken aan de boekhouding
van Immo DL. Koninckx had (verkeers)regels overtreden. De Leeuw had geen enkele
wet overtreden. Behalve de wet die luidt dat wie een hoge moraliteit bepleit en
andere daarop terecht wijst, op dat terrein zelf onkreukbaar moet zijn.
Verontwaardiging
N-VA weet dat veel mensen boos, zelfs
ronduit woest zijn, op wat daar rond Dexia allemaal is gebeurd. Zonder echt de
finesses te begrijpen, die zijn zelfs niet cruciaal, voelen velen dat aan deze
hele afloop onrechtvaardig is en dat vooral jan met de pet het gelag moet
betalen. De aanval van N-VA is dus niet gratuit en veel meer dan louter wraak
voor kritiek vanuit het ACW. N-VA is de spreekbuis van veel van die
verontwaardiging. Want bij de andere partijen wil of kan (wegens te klein)
niemand anders dat doen.
Perceptie
N-VA is de partij die durft. De partij die
de zaak wil uitspitten en in het verweer gaat tegen deze oplichting van de
staatskas. N-VA vraagt een parlementaire onderzoekscommissie, al wist ze heel
goed dat de traditionele partijen die nooit zouden toestaan. Dat is niet erg,
het was de vraag die telt, niet het antwoord. De volgende stap: een klacht bij
justitie. Maar of die er komt, of wat de uitkomst van dat onderzoek ook is, de
belangrijkste boodschap is al gegeven. En die situeert zich op het niveau van
de perceptie, van de emotie, waar N-VA meesterlijk is. N-VA valt via het ACW
het hele Belgische systeem aan. ACW is een absolute pijler van dat systeem, ze
is via allerlei deals met vooral de traditionele partijen diep in het Belgisch
weefsel genesteld. N-VA valt via het ACW ook de federale regering aan. De klassieke
tripartite als behoeder van de bevriende zuilbelangen, op kosten van de
belastingsbetaler. Die regering lijkt deze klassieke zuilorganisatie te
beschermen, met overheidsmiddelen. Deze regering maakt deals met haar bevriende
achterban, klinkt in de N-VA-kritiek door. Het maakt zelfs Open VLD, die zich
daar het liefst van wil distantiëren, nerveus. Daarom stelt ook zij kritische
vragen over de relatie tussen ACW en Belfius, maar Vanackere wil wegens
corporate governance niet antwoorden.
En zie, het is alweer N-VA vs. Het
Systeem. N-VA is alvast in de beeldvorming bij velen de stem van de boze burger
die zijn geloof in dat systeem (case ACW) verloren is. De slimste reactie was
die van slimme John Crombez, bevoegd staatssecretaris: laten we dit tot op het
bot uitzoeken. Maar wat dat onderzoek ook oplevert, dat ACW wel bijzonder
weinig belastingen betaalde op haar winstbewijzen (en dat ze die nog heeft)
ondanks haar pleidooi voor rechtvaardige belastingen, raakt nooit meer
uitgewist. Evenmin dat het N-VA is die kat de bel aanbond en de luide
woordvoerder was van al dat stille protest tegen al die rare dingen rond
ACW-Belfius.
...Stefaan Michielsen, redacteur bij De Tijd over de ACW-perikelen
"De betrokkenheid van het ACW in het Dexia-dossier blijft de christelijke werknemersorganisatie zuur opbreken. De jongste aantijging luidt dat het ACW de verschuldigde belastingen niet heeft betaald op de dividendinkomsten die het haalde uit de betwiste winstbewijzen van Dexia Bank België - nu Belfius. De repliek van ACW-topman Patrick Develtere op deze nieuwste beschuldiging is verre van overtuigend."
"Het ACW en Dexia, dat is steeds meer een geschiedenis aan het worden van schimmige deals, vaak met medeplichtigheid van de overheid: duistere afspraken over de toekenning van staatswaarborgen voor de Arco-coöperanten, het systeem van de winstbewijzen dat op onverklaarbare manier overeind blijft na de nationalisering van Dexia Bank België, de mist rond de eeuwigdurende lening die in de plaats komt van de winstbewijzen, de vreemde transactie rond Elia-aandelen tussen het ACW en Belfius en nu de beschuldiging van belastingontwijking."
"Allemaal zaken die heel wat vragen oproepen en waar het ACW geen goede uitleg voor kan geven."
"De christelijke werknemersorganisatie hult zich liever in stilzwijgen en weigert open kaart te spelen. De reputatieschade voor het ACW wordt intussen alsmaar groter. De autoriteit van de organisatie als spreekbuis van een belangrijk deel van het middenveld in ons land ligt aan diggelen."
"Hoe kan het ACW nog met goed fatsoen de hebzuchtige bankiers kapittelen? Hoe kan het kritiek uiten op bedrijven die hun belastingplichten ontvluchten, als de organisatie zich daar zelf schuldig aan maakt? Het ACW heeft al zijn moreel gezag verspeeld."
"Er is een reële kans dat er de komende weken en maanden nog andere zaken uit het onfrisse Dexia-dossier aan het licht komen die penibel zijn voor het ACW. Dexia zal de christelijke werknemersorganisatie nog een hele tijd blijven achtervolgen. Het ACW zal nog meer klappen moeten incasseren."
"Het is onbegrijpelijk dat het ACW dat laat gebeuren. Het moet zich geen begoochelingen maken. De roep naar meer duidelijkheid zal blijven. Een parlementaire onderzoeks commissie, zoals de N-VA vraagt, komt er wellicht niet. Maar dat zal niet verhinderen dat het dossier voort uitgespit wordt."
LETTERLIJK: Minister Schauvliege steunt nazi-protest tegen Bart De Wever
Noot van Addertje:
Het nazi-schouwspel vorige zondag in Aalst had niets te maken met carnavalesk plezier of zelfs humor. De betrokken carnavalsgroep had een duidelijke politieke agenda. Carnaval misbruiken voor een niet mis te verstane partijpolitieke actie van haat en provocatie met als enig doel de N-VA te beschadigen. Volgens berichten zouden de leden van de bewuste carnavalsgroep allen leden zijn van de Gentse OpenVLD. Ongetwijfeld kreeg de actie dan ook de stilzwijgende instemming van de partijtop en gouwleider Guy Verhofstadt. Maar ook Schauvliege gaat hier grondig in de fout. Opvallend: er zijn weinig of geen reacties op dit incident vanwege de andere politieke partijen en het overgrote deel van de pers. Onderstaand artikel is hierop een uitzondering. Voor het overige is de omerta oorverdovend.
De paniek in de traditionele gelederen is groot. Om de Belgische democratie te redden zijn blijkbaar alle middelen toegestaan. De grens van het welvoeglijke is al ruim overschreden. Een zeer verontrustende evolutie in de aanloop naar 2014 als u het ons vraagt.
Minister Schauvliege steunt nazi-protest tegen Bart De Wever
Eddy Eerdekens, hoofdredacteur bij Knack.be
Minister van Cultuur Joke Schauvliege verdedigt de Aalsterse carnavalvierders die zich in nazis verkleden (compleet met een deportatiewagen voor joden en blikken zyklon B-gas) om te waarschuwen voor het gevaar dat Bart De Wever vormt voor onze samenleving. Veel gekker dan dat moet carnaval toch niet worden.
Unesco, de culturele afdeling van de Verenigde Naties, veroordeelde de nazi-verkleedpartij op het carnaval van Aalst (sinds 2010 erkend als Werelderfgoed) in niet mis te verstane bewoordingen. Ik ben diep geschokt door dit onaanvaardbaar schouwspel dat een belediging vormt voor de herinnering van de zes miljoen joden die werden vermoord tijdens de Holocaust, zei directeur-generaal Irina Bokova. Ook al staat carnaval voor vrijheid van meningsuiting en satire, het is geen excuus om naar antisemitische stereotypen te grijpen.
Na de veroordeling van de Unesco heeft Vlaams minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) een gouden opportuniteit om te zwijgen aan zich laten voorbijgaan. Carnaval is een moment waarop op een groteske manier gespot wordt, met stereoptype uitvergrotingen, zei Schauvliege die in een brief aan de culturele afdeling van de Verenigde Naties de verdediging van de carnavalisten op zich nam. Met andere woorden: lachen met de jodenvervolging is ok, zolang het maar op een groteske manier en met stereotype uitvergrotingen gebeurt. Carnaval als vrijgeleide voor het absoluut onaanvaardbare.
Wij betreuren dat er een perceptie van antisemitisme is gewekt, zegt Schauvliege nog. Niet erg vergezocht als je in een SS-uniform met een deportatiewagen en blikken zyklon B-gas door de straten trekt. Denkt de minister bij die symbolen soms aan iets anders dan antisemitisme?
De verkleedpartij was natuurlijk meer dan alleen maar wat onnozel doen in een SS-uniform. De eigenlijke bedoeling van de carnavalvierders was om de N-VA en Bart De Wever neer te zetten als nazis.Toen ik Bart De Wever op 14 oktober in een ware triomftocht naar het Antwerpse stadhuis zag lopen, begon ik aan dit idee te denken, zei initiatiefnemer Michel Keymeulen voor het carnavalsweekend aan Knack.be. Soms moeten we dan maar eens choqueren. Het land moet gered worden.
En daar begeeft minister Schauvliege zich een tweede keer op glad ijs. Met haar vurig betoog ter verdediging van zes carnavalnazis, geeft ze niet enkel het signaal dat er niks mis is met het ijdel verbeelden van de Holocaust maar ook dat de vergelijking tussen Bart De Wever en Hitler geen bedenking waard is. Dan luidt het plots dat de Vlaamse regering zich niet wil bemoeien met het carnaval.
Zijn er dan los van eender welke politieke overtuiging geen vragen te stellen bij een groepje mannen dat een volksfeest en alle daarmee gepaard gaande media-aandacht gebruikt om een politicus uit eigen land op dezelfde lijn te zetten als de grootste massa-moordenaar uit de moderne geschiedenis? Moet die politicus daar maar tegen kunnen? Moeten we iemand straffeloos echt alles zomaar kunnen verwijten vanaf het ogenblik dat hij een politiek mandaat bekleedt?
Er zijn in Aalst wel degelijk grenzen overschreden, zowel naar de nagedachtenis van de joden als naar Bart De Wever. Als de minister van Cultuur dit niet scherp wil veroordelen, zou je van haar toch op zijn minst mogen verwachten dat ze er enige afstand van neemt. Het is overigens niet omdat De Wever zelf niet reageert dat dit soort verwijten maar moet kunnen. Hoe kan je jezelf trouwens verdedigen tegen iemand die je een nazi noemt? Zeggen dat hij zich vergist?
En dan nog dit: men kan zich al langer de vraag stellen waarom een eerbiedwaardige organisatie als de Unesco het nodig vindt om het carnaval van Aalst te erkennen als Werelderfgoed. Hoe kan men een bijeenkomst van mensen die zich drie dagen lang overgeven aan allerlei activeiten die de andere 362 dagen van het jaar verboden zijn, op hetzelfde podium plaatsen als het Great Barrier Reef in Australië, de binnenstad van Dubrovnik in Kroatië, de Taj Mahal in India, het tropisch regenwoud in Sumatra of, dichter bij huis, de grote markt van Brussel of het historisch centrum van Brugge? Samen met Aalst carnaval zijn overigens ook het Krakelingenfeest van Geraardsbergen en Houtem Jaarmarkt toegevoegd aan het Immaterieel Cultureel Erfgoed van de Mensheid. Houtem Jaarmarkt is een bijeenkomst met als doel de verkoop van 1.500 runderen en 700 paarden. Als de Unesco diep geschokt is door wat er zich afspeelt in Aalst, is het dan ondenkbaar dat de organisatie het carnaval schrapt van de lijst? Of zou dat dan toch een te groot verlies zijn voor de Mensheid?
De stad Gent schrapt het woord "allochtoon" uit haar bestuursakkoord en in haar taalgebruik van alledag. Voortaan is er sprake van bijvoorbeeld een Turkse Gentenaar, Gentse Bulgaar of een Marokkaanse Turk.
Toen De Morgen vorig jaar besliste het woord allochtoon te schrappen schreef Bart de Wever (N-VA-voorzitter en vandaag Antwerps burgemeester) als reactie onderstaande column in De Standaard (25 september 2012).
Het A-woord
Boem, paukenslag, de redactie van De Morgen is bevallen van een grootse gedachte. Ruim baan, wereldnieuws op de voorpagina, want Vlaanderen moet er kennis van nemen dat het woord allochtoon' niet meer tot het correcte spraakgebruik behoort. De krant laat wel weten dat ze mensen die ze interviewt en die het vermaledijde woord nog in de mond zouden nemen weliswaar niet zal censureren. Er zullen nu eenmaal altijd van die domoren zijn die volharden in de boosheid, misschien zelfs totdat allochtoon' uiteindelijk op de index belandt van het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding.
Aan de federale regering zal dat alvast niet liggen. Joëlle Milquet stuurde prompt een brief aan alle redacties met de vraag om De Morgen te volgen op het pad van de verlichting. Elio Di Rupo prees de krant zowaar om haar moedig' initiatief, dus het moet zijn dat De Morgen toch een groot risico genomen heeft. Laurette Onkelinx wil meteen een rondzendbrief rondsturen die alle federale ambtenaren opdraagt voortaan het a-woord te mijden, want taal kan helpen om een betere maatschappij uit te bouwen'.
De achterliggende redenering is daarmee goed samengevat: taal maakt de werkelijkheid. Dat is een opmerkelijke redenering, want ze druist in tegen het acquis van enkele honderden jaren analytische taalfilosofie, waarin taal wordt beschouwd als een middel om de werkelijkheid te beschrijven. Waarover men niet spreken kan, daarover doet men er beter het zwijgen toe', zo vatte Ludwig Wittgenstein samen dat we gedoemd zijn om te falen in onze pogingen om met taal de totale werkelijkheid te beschrijven. Derhalve is taalgebruik niet neutraal, want het bepaalt hoe we de beschreven werkelijkheid interpreteren. Zo gaan krantenkoppen 200 Antwerpse jongeren opgepakt' en 200 allochtone jongeren opgepakt in Antwerpen' over exact dezelfde feiten, maar ze geven de lezer een verschillende indruk van de werkelijkheid mee.
In Manufacturing Consent: the Political Economy of Mass Media beschrijft Noam Chomsky hoe media via de manipulatie van het taalgebruik de publieke opinie proberen te sturen. Mediamanipulatie behoort volgens hem zelfs tot het wezen van de democratie. In een totalitaire staat maakt het niet uit wat de burger denkt omdat hij niet eens de vrijheid heeft om die mening te uiten. In een democratie kan iedereen uiting geven aan zijn interpretatie van de werkelijkheid. Dominante elites vrezen het ongecontroleerd botsen van al die opinies en streven naar consensus. De massamedia zijn de facilitator van die consensus. Ze geven weer wat de heersende maatschappelijke opvattingen zijn en marginaliseren de opinies die daarbuiten vallen.
Chomsky gelooft in het corrigerend vermogen van het gezond verstand. Je kan een individu eindeloos inlepelen hoe hij de werkelijkheid moet interpreteren, deze interpretatie zal geen stand houden als ze strijdig is met de persoonlijke, zintuiglijke en cognitieve ervaringen.
Zo kunnen we twintig jaar nadat Paula D'Hondt het woord allochtoon' lanceerde om de termen te counteren uit het toenmalige spraakgebruik van extreemrechts alleen maar vaststellen dat het a-woord voor een goed stuk drager is geworden van de interpretaties die het moest bestrijden. Of zoals Tom Lanoye het nogal extreem stelt: een beschaafd woord voor makak'.
Nu moeten we de hele oefening dus nog eens overdoen met een nieuwe term die ons een positieve indruk van de werkelijkheid moet geven. Mark Elchardus merkte trouwens op dat het woord allochtoon' al meer en meer spontaan wordt vervangen door moslim' en hij noemt dat terecht een twijfelachtige evolutie'.
Uiteindelijk is er geen ontsnappen aan. Mensen maken gemakkelijk onderscheid tussen wij en zij. Wie daaraan wil ontsnappen zal er met veranderend woordgebruik over de werkelijkheid niet komen, de werkelijkheid zelf zal moeten veranderen. Wie af wil van de feitelijke apartheid die gegroeid is tussen autochtonen en degenen die voorheen bekend waren als allochtoon, zal een voorpagina moeten wijden aan een doordacht migratiebeleid, een volgehouden inburgering en de opwaartse sociale mobiliteit van nieuwkomers. Wie een gemeenschap wil vormen moet haar leden aan elkaar smeden tot een gedeelde publieke cultuur in de werkelijkheid. Misschien moeten progressieve lieden er hun Karl Marx maar eens op nalezen: het komt er niet op aan de werkelijkheid te interpreteren, het komt er op aan ze te veranderen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen) Tags:Gent, allochtoon, N-VA, Bart De Wever, De Standaard, Addertje, De Morgen, Elio Di Rup, Joëlle Milquet, Laurette Onkelinx
12-02-2013
De Mening van Ph. Van den Abeele (Nieuw Pierke)
Dagenlang N-VA bashen
Ph. Van den Abeele, journalist en blogger op Nieuw Pierke, naar aanleiding van de hetze door de pers omtrent de Homo-T-shirts
Noot van Addertje:
De auteur geeft in zijn bijdrage een chronologisch overzicht van de diverse publicaties over het onderwerp in De Standaard en De Morgen en trekt daarna zijn besluit. Wij geven hieronder een samenvatting van de chronologie met daarna het besluit van de auteur.
Chronologisch Overzicht
Zaterdag 2 februari 13
Een uitspraak van Bart De Wever is voorpaginanieuws op De Standaard. Het artikel krijgt als titel mee: Geen homo-T-shirts achter loket
Maandag 4 februari 13
In De Standaard: Editioriaal door sp.a-propagandist Bart Brinckman (redacteur bij De Standaard) waarin hij stelt dat De Wever als gehaaid polemicus het liefst zelf de herrie aanzwengelt, en zijn uitspraken problemen insinueerden die er helemaal niet zijn.
In De Standaard: twee volle bladzijden besteed aan een Rondje bakkeleien over Antwerpse #loketjanet
In De Morgen: editioriaal van Yves Desmet (hoofdredacteur) met de titel De Wever maakt er een sport van fenomenen die er niet zijn te problematiseren.
In De Morgen: cursiefje van Hugo Camps op de voorpagina, onder de titel "Een toefje roze op de wangen: héél verdacht". Citaat: De Wever is geen homohater, hij wil alleen dat de wereld rondom hem draait.
Dinsdag 5 februari 13
In De Standaard: een klein artikeltje op bladzijde 11, onder de titel regenboogrel, waarin bericht wordt over een gesprek van De Wever in Terzake maandagavond. Daarin zegde hij honderden scheld- en haatmails te hebben ontvangen, en dat hij vreest voor een Pim-Fortuynscenario.
In De Standaard: Michiel Vanackere, woordvoerder van Wel Jong Niet Hetero krijgt een opiniestuk, dat eindigt met de tendentieuse en smerige opmerking Met vele regenbooggroeten (zolang die nog mogen).
In De Standaard: ook oud-hoofdredacteur van Knack Weekend Tessa Vermeiren krijgt het woord, in een opiniestuk met de titel Volksmenner en strateeg. Hetzelfde stuk kreeg ze ook die dag gepubliceerd in De Morgen.
In De Standaard: schrijver en essayist Marc Reugebrink krijgt diezelfde dag ook al een hele opiniebladzijde om De Wever en de N-VA te beschuldigen van van alles en nog wat. In de stijl van met hem wordt sluipend een dictatuur ingevoerd.
In De Morgen: Tessa Vermeiren, journaliste met rust, aan het woord onder de titel "Gemeenschapsdenker, volksmenner, strateeg: schrappen wat niet past voor Bart De Wever".
Woensdag 6 februari
In De standaard is het nog niet genoeg: Bart Brinckman krijgt alweer een volle pagina om De Wever aan te vallen, onder de titel Als de boemerang onverwacht in het gezicht terugkeert. Met de bij Brinckman gebruikelijke naamloze getuigen.
In De Standaard: Tom Naegels, die als ombudsman van De Standaard dan toch eindelijk in de krant een andere klank kan laten horen.
In De Morgen: Yves Desmet met iets wat hij nog graag had willen zeggen aan Bart De Wever, die geweigerd had maandagavond het debat aan te gaan met Desmet in Terzake.
Donderdag 7 februari 13
De Morgen publiceert nog een Brief van de dag met als titel:"Ik was zot van A" van een lezer die zich negatief uitlaat over koning De Wever.
Zaterdag 9 februari 13
In De Standaard: verdediging (over een volle bladzijde) door de twee hoofdredacteurs, Bart Sturtewagen en Karel Verhoeven, van de publicatie van een uitspraak van Bart De Wever op de voorpagina een week eerder over (titel) Geen homo-T-shirts achter loket.
Besluit van Ph. Van den Abeele:
"De journalisten veroorzaken minstens ambras"
De context waarin niet alleen Tom Naegels, maar blijkbaar de meesten deze voorpagina [in De Standaard op 2/2 ll., nvdr.] lazen was niet het debat over de neutraliteit van de overheidsdiensten'. Die was: weer een rel rond de N-VA.' Een conclusie kan hieruit worden gemaakt: niet De Wever maar journalisten en andere culturos slagen er sneller in voor ambras te zorgen en Vlaanderen te splitsen in een wij- en zij-groep dan De Wever erin zal slagen om België in twee te delen.
Voor alle duidelijkheid herhaal ik hier wat ik al eerder schreef, ondermeer in mijn artikel over 'Bart Brinckman: geen journalist maar propagandist', 28.10.10. Ik heb op geen enkele manier de bedoeling om de N-VA of De Wever te verdedigen of in bescherming te nemen. Wellicht had De Wever beter als voorbeeld een scoutsuniform genomen? Dat had De Standaard vermoedelijk niet op de voorpagina gezet met de boventitel Bart De Wever opent debat, en was ons de hele polemiek gespaard gebleven. Geen verdediging van de N-VA dus, wel is het mijn bedoeling om kritisch te zijn over zeer tendentieuse reportages in de media. Mediakritiek dus. En de obsessionele aanvallen van journalisten als Bart Brinckman, Paul Goossens, Yves Desmet, en anderen zijn vooringenomen, eenzijdig, intellectueel oneerlijk en ophitsend proza.
En wat voor een mateloze schijnheiligheid. De twee hoofdredacteurs beweren dat het er alleen om te doen was nieuws te brengen met die uitspraak van De Wever over een homo-T-shirt op de voorpagina te plaatsen. Maar ze vermelden in hun rechtvaardiging niet dat ze erna dagenlang bladzijden van hun krant vulden met haat-reacties. Ze deden dus zelf mee aan de ontsporing. In die week alleen wordt de N-VA in De Standaard minstens drie keer gekoppeld aan de jaren dertig, het nazisme, zelfs aan een dictatuur die de oppositie uitmoordt! (David Davidse, Michiel Vanackere, Marc Reugebrink). Weten ze nog goed wat ze publiceren? Wie zijn hier de polemici die de herrie aanzwengelen? Wie publiceert hier haat- en lasterproza? En toch doen Sturtewagen, Verhoeven en Brinckman alsof hun neus bloedt, spelen ze het onschuldig communiezieltje. Beseffen ze niet dat ze zo een sfeer creëren die inderdaad wel eens in de richting van een Pim-Fortuynscenario zou kunnen evolueren? Of beseffen ze het wel, en behoort De Wever Reugebrink parafraserend tot diegenen die volgens de culturos moet worden afgevoerd?
De aanvallen hebben wel blijkbaar nog steeds het omgekeerde van het beoogde effect: hoe meer er op hen ingehakt wordt in de pers, hoe meer stemmen de N-VA haalt in de peilingen.
Lees hier het volledige artikel van Ph. Van den Abeele
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:Ph. Van den Abeele, Nieuw Pierke, De Standaard, De Morgen, Bart Brinckman, Yves Desmet, Hugo Camps, Michiel Vanackere, Tessa Vermeiren, Marc Reugebrink, Addertje, Tom Naegels, Bart Sturtewagen, Karel Verhoeven
DE MENING van Mark Grammens
"CD&V kiest voor België"
Mark Grammens, journalist en publicist in Journaal
"Het Belgische scenario ligt dus vast. Ervan uitgaande dat 2014 hetzelfde resultaat geeft als 2010, krijgt CD&V de taak om een regering te vormen met dezelfde partijen als vandaag, maar onder leiding van de CD&V."
"Zowel uit de Belgische als uit de Vlaamse regering wordt de N-VA verbannen, en de coalitiegesprekken gaan over een sociaal-ekonomisch programma waar de vakbond kan mee instemmen. Peeters wordt, als hij van meetaf goed meedoet, beloond, hoewel Vanackere meer aangewezen lijkt voor het eersteministerschap. De Vlaamse regering komt onder, in Vlaams opzicht, zwakke leiding (bijvoorbeeld Crevits), die geen hindernis vormt om de Belgische plannen uit te voeren. Daaronder valt het uitvoeren van de nog hangende staatshervorming in een zin die de Franstaligen gunstig stemt om het premierschap aan de CD&V te schenken."
"Dat kan bijvoorbeeld door de plannen inzake de staatshervorming af te zwakken op punten die voordelig zijn voor Vlaanderen en toe te spitsen op punten die financieel voordelig zijn voor Brussel en voor de Franstalige Gemeenschap. Gedurende de volgende legislatuur worden geen toegevingen gedaan aan de Vlaams-radikale partijen en wordt zo mogelijk het tema van het confederalisme begraven. Daarvoor dient de Senaat in zijn nieuwe samenstelling."
'Omstreden vreemdelingentaks Antwerpen was idee van Patrick Janssens'
(Bron: Knack.be)
De vreemdelingentaks waarvoor het stadsbestuur van burgemeester Bart De Wever onder vuur ligt, was een idee van zijn voorganger Patrick Janssens. Andere steden wilden het voorbeeld van Janssens volgen, maar de toenmalige burgemeester van Antwerpen werd teruggefloten door zijn eigen partij.
Sinds Antwerpen een migrantentaks van 250 euro vraagt aan nieuwkomers die zich in de stad willen inschrijven, ligt de verantwoordelijke schepen Liesbeth Homans en met haar het hele stadsbestuur van burgemeester Bart De Wever onder vuur. Een inschrijving aan het vreemdelingenloket kostte tot nu toe 17 euro.
Minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet liet weten dat ze een onderzoek naar discriminatie gaat instellen en de Liga voor Mensenrechten beschuldigde het stadsbestuur ervan dat het een gracht rond Antwerpen aanlegt om mensen van andere afkomst te weren.
De vreemdelingentaks is bovendien in strijd met Europese regels, wanneer het gaat over de inschrijving van nieuwelingen met een nationaliteit uit een andere Europese lidstaat. Dat zegt Janek Nowak van het Instituut voor Europees Recht aan de KU Leuven in De Morgen. Voor het verblijfsrecht mogen geen kosten aangerekend worden. Dat staat zo in de EU-verdragen.
Andere steden vrezen intussen voor een toestroom van migranten, die de inschrijvingstaks in Antwerpen niet willen of kunnen betalen. Gent vraagt om samen met 13 centrumsteden overleg te plegen. Mechelen en Brugge hebben zich al vragende partij gesteld voor een dergelijk overleg.
SP.A-fractieleidster Yasmine Kherbache noemde de vreemdelingentaks een gevolg van holder-de-bolder-bestuur. Er was beter eerst overleg geweest met de andere steden.
Daar heb ik geen zin in, zegt verantwoordelijke schepen Liesbeth Homans (N-VA) in De Standaard. Hierover is in 2011 onder het vorige stadsbestuur al overleg geweest binnen de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten. Niemand hield Antwerpen toen tegen. Sterker nog, Gent zei toen: als jullie het doen, doen wij het ook.
Intussen blijkt dat de vreemdelingentaks van 250 euro een idee was van de voormalige burgemeester Patrick Janssens. Er is in oktober 2011 een ontwerpbesluit van het schepencollege opgesteld waarin een retributie van 250 euro wordt gevraagd, zegt Homans. Er waren zelfs minder uitzonderingen dan nu. Enkel studenten moesten minder betalen.
De motivatie van het stadsbestuur onder Patrick Janssens voor de invoering van deze vreemdelingentaks was naar verluidt dat deze mensen nog niks hebben bijgedragen aan de werking van de instellingen in België omdat ze geen andere belastingen betalen.
Voormalig schepen van Loketten Monica De Coninck (SP.A) bevestigt in De Standaard dat deze plannen toen bestonden. Maar de situatie was toen heel anders, zegt ze. Na de regularisatie was er een echte toestroom in Antwerpen. Nu lijkt de toestroom veel minder groot.
Onder druk van zijn eigen SP.A-fractie is de vreemdelingentaks er onder burgemeester Patrick Janssens niet gekomen.
Bron : Knack.be
Noot van Addertje:
Linkse kameraden, kan het nog hypocrieter ?
Gisteren was het kot te klein en stonden de rode columns vol met kritiek en vooral scheldproza tegen Bart De Wever en de N-VA wegens het invoeren van de 250-euro-maatregel aan het Antwerpse vreemdelingenloket. Vandaag wordt bevestigd dat de voormalige Antwerpse burgemeester Patrick Janssens, zelf een rode kameraad, deze maatregel in 2011 al wilde invoeren. Hoe hypocrieter kan je ter linkerzijde nog zijn ?
Een zaak is duidelijk: als het van de rode kameraden en de zelfverklaarde kwaliteitspers afhangt zal N-VA -ten minste tot 25 mei 2014 bij iedere maatregel, hoe goed ook bedoeld, tonnen modder over zich krijgen. En dit vanwege onze - zogezegde - meest tolerante medeburgers. Niets is wat het lijkt.
De kwaliteitspers houdt zich voortaan nog enkel bezig met belangrijke zaken
De kwaliteitspers houdt zich voortaan nog enkel bezig met belangrijke zaken
Wij hebben zo het vermoeden dat het Bart Sturtewagen, Rik Torfs, Hugo Camps, Yves Desmet en nog vele andere heel belangwekkende opiniemakers ontgaan is dat Bart De Wever het voorbije weekend het zowaar aandurfde een ijsberenduik te nemen.
Het zou nochtans zeer interessant zijn indien deze heren hun kritisch intellect en hun licht eens lieten schijnen over dit toch wel unieke evenement. De bijdrage van hun columns als instrument tot de volksverheffing kan immers niet worden onderschat. Misschien valt over de duik op zich niet zoveel te vertellen maar des te meer over de persoon van De Wever en de manier waarop hij zich in het water smeet en zich hiermee - weer maar eens - in de belangstelling wist te werken. Bovendien vergt het vestimenaire aspect op zich alleen al een grondige maar vooral kritische analyse.
Wij hopen dan ook - neen wij rekenen er zelfs op - dat bovengenoemden, die in de eerste plaats zoniet uitsluitend in hun eigen opinie geïnteresseerd zijn, in de komende dagen ook hierover de nodige columns zullen weten te vullen. Zij zullen ook nu weer door de lezers zeer gretig worden gelezen en met een hoge waarderingsscore beloond. Dus heren grijp die pen vast of dat toetsenbord en geef Bart De Wever nog maar eens goed zijn vet.
Vergeleken met wat voorafgaat is - om maar een voorbeeld te geven - het aftreden van Paus Benedictus XVI maar klein bier. En gelijk heeft ze: de Vlaamse kwaliteitspers houdt zich voortaan nog enkel met belangrijke zaken bezig.
Links leeft enkel nog van spot, belediging, kleinering, ridiculisering
Yves Desmet en Hugo Camps
Wegens uitputting van de voorraad rest voor links als hét ultieme argument: bespotten, beledigen, kleineren, ridiculiseren, relschoppen
Alle middelen zijn goed om Bart De Wever en de N-VA onderuit te halen
250 euro aan het vreemdelingenloket in Antwerpen: N-VA neemt een maatregel en bij links is het kot weer te klein. Ze staan weer maar eens op hun achterste poten. Links is geobsedeerd door Bart De Wever en de N-VA. Elke stap die deze laatste zet wordt opgeklopt tot een rel. Onwaarschijnlijk en zo doorzichtig.
Er wordt in het geval van het vreemdelingenloket - niet bijverteld dat een voorstel van Theo Francken (NVA) om een uniforme kostprijsregeling bij wet uit te werken, door de andere partijen nooit werden gesteund. Er wordt ook niet bijverteld dat er in het verleden wel degelijk overleg is geweest tussen de centrumsteden maar zonder dat een consensus werd bereikt.
Linkskijkt al lang niet meer naar wát de N-VA voorstelt of beslist (nb. het gaat hier om een beslissing van het ganse schepencollege, dus ook van CD&V en openVLD). Het volstaat dat het van Bart De Wever of de N-VA komt om het voorstel, de idee, de beslissing te torpederen. Het is nog altijd wennen voor de sossen. De voorbij 70 jaar hadden we in Antwerpen te maken met een burgemeester en schepenen van rode zaken. Het kan verkeren.
Hopelijk hebben ze voldoende munitie want er zullen nog beleidsdaden volgen die (eindelijk) een trendbreuk inluiden met het jarenlange linkse gepamper en gesmos met het geld van de belastingbetaler.
De dagelijks reacties - op het pathologische af - van rood tonen meer en meer aan hoe groot de overheersing van de linkse rakkers de voorbije decennia is geweest en de angst van een politicus en partij met visie die deze hegemonie dreigen te doorkruisen.
Tot slot hadden wij het nooit durven hopen maar Hugo Camps heeft dan toch enige zin voor humor. In zijn rubriekje in De Morgen stelt hij zich vandaag de vraag: Waarom niet, zoals in oude tijden, een ophaalbrug om de stad in te komen?. Alleszins een interessante suggestie om over na te denken.
Het denigrerende taaltje van de linkse kameraden verraadt hun afgunst, hun rancune tegenover ieder die hun positie bedreigt. Er wordt al lang niet meer op de bal gespeeld. Slechts enkele voorbeelden:
Hugo Camps over Geert Bourgoies (N-VA, Vlaams Minister van bestuurszaken): Bourgoies als skeletachtige
Yves Desmet over Karel van Eetvelt (baas van Unizo): Karel 'Hot Lips' Van Eetvelt. Over Bart De Wever: de fantoomprovocateur.
Allemaal zeer stichtend voor de jonge aankomende generatie.
De reacties van de linkserzijde zijn er nog uitsluitend een van spot, denigreren, ridiculiseren, beledigen, gebrek aan respect voor andersdenkenden. De reden is eenvoudig: uitputting van de voorraad aan ernstige argumenten en de bedreiging van hun "comfortzone".
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:Yves Desmet, Hugo Camps, De Morgen, Addertje, Antwerpen, Bart De Wever, N-VA, Theo Francken, Geert Bourgoies, Karel van Eetvelt, Unizo
10-02-2013
LETTERLIJK: De grap van Bruno Tobback (Sp.a)
Johan Van Overtveldt,
hoofdredacteur van Trends
De
grap van Bruno Tobback
Hoe geloofwaardig is de oproep van
sp.a-voorzitter Bruno Tobback om werk te maken van pensioenhervormingen ?
Op het einde van de jaren 1970 waarschuwde
Emiel Van Broekhoven, vandaag emeritus hoogleraar economie van de Universiteit
Antwerpen, voor een nijpend pensioenprobleem dat er zat aan te komen. De
politieke klasse hoonde hem collectief weg.
Gedurende de jaren 1980 won Louis Tobback
verkiezingen met de belofte dat er met hem niet zo geraakt worden aan de
sociale zekerheid en zeker niet aan de pensioenen. Het pensioenprobleem is
vandaag, helaas, een kwalijke realiteit. En nog geen klein beetje. Vooral de
pensioenrekening van de ambtenaren is hallucinant aan het oplopen.
Heel positief is dus de oproep door
sp.a-voorzitter Bruno Tobback in de franstalige media om nu snel tot echte
hervormingen van ons pensioenstelsel te komen. Positief, maar weinig
geloofwaardig.
Toen Vincent Van Quickenborne als minister
van Pensioenen bij de start van de regering Di Rupo I als een speer vertrok met
een trein pensioenhervormingen kwam er vooral vanuit socialistische hoek zware
tegenkanting en -werking. Vooral door die tegenkanting is er, zoals Tobback
indirect ook bevestigt, niet veel in huis gekomen. De PS-excellenties speelden
daarbij de eerste viool, maar op veel steun van zijn sp.a-collegas kon de
haantje de voorste van de Open VLD niet rekenen. Een Tobbak die vandaag geloofwaardig
wil zijn, had toen andere directieven moeten meegeven.
Bovendien was Bruno Tobback gedurende de
periode 2004-07 zelf al minister van Pensioenen. Zijn portefeuille hield ook de
materie Leefmilieu in en dat moet veel tijd en energie opgeslorpt hebben, want
van de ernstige hervormingen waar hij nu voor pleit kwam tijdens die vier jaar
nauwelijks iets in huis. Nochtans was in die dagen voor iedereen die het wou
zien de noodzaak aan hervormingen in ons pensioenstelsel al minstens even
nadrukkelijk aanwezig dan het vandaag het geval is.
Partijgenoot Frank Vandenbroucke poogde
tijdens zijn mandaat als minister van Sociale Zaken (1999-2003) wel een paar
pensioenbakens te verzetten. Vandenbroucke zag de onhoudbaarheid van het
huidige pensioenstelsel in ons land ondubbelzinnig onder ogen, maar zijn partij
volgde hem daarin niet.
Onder meer daarom stapte Vandenbroucke uit
de actieve politiek.
Maar misschien valt het allemaal nog wel
mee met die pensioenproblematiek. Hebben we immers niet nog altijd het Zilverfonds
achter de hand? Johan Vande Lanotte, vandaag sp.a-vice-premier in Di Rupo I,
zwaaide op persconferenties ooit met bankuitreksels waaruit moest blijken dat
er miljarden op de rekening van het Zilverfonds stonden. Naar aanleiding van de
oproep van Bruno Tobback is het misschien het moment om het ook daar nog eens
over te hebben.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen) Tags:Johan Van Overtveldt, Knack, Addertje, Bruno Tobback, Louis Tobback, Open VLD, Di Rupo, pensioenhervorming, sp.a, Vincent Van Quickenborne, Frank Vandenbroucke,Zilverfonds, Johan Vande Lanotte
De chronische hypocrisie van de linkse kerk
De chronische
hypocrisie van de linkse kerk
Het pensioendossier
was er een waarvan men het probleem perfect decennia op voorhand kon zien
aankomen aan de hand van de te verwachten demografische evolutie. De opvolgende
regeringen hadden er dus gepast op kunnen anticiperen. Maar er gebeurde in al
die jaren niets. Gisteren verklaarde deze regering nog dat ze belangrijke stappen
heeft gezet voor een hervorming. Vandaag komt Spa-voorzitter Bruno Tobback (voorzitter
van een regeringspartij nota bene!) verklaren dat dringend echte hervormingen van ons
pensioenstelsel noodzakelijk zijn.
Links lijdt met andere
woorden aan een chronische hypocrisie. En dit niet alleen in het
pensioendossier.
"Als de N-VA incontournable zal zijn voor Vlaanderen en die kans is reëel is ze dat ook voor België"
Walter Pauli, redacteur bij Knack, in een reactie op een uitspraak van Paul Magnette (PS -Voorzitter) aangaande de verkiezingen van 2014 (°)
De PS-voorzitter is duidelijk: ook na 2014 zal er níét met de N-VA geregeerd worden.( / )
En dat is natuurlijk de boodschap die Bart De Wever wil horen: de PS die nu al laat verstaan dat het zonder N-VA zal zijn, ongeacht de uitslag van de verkiezingen in 2014. En hoewel Magnette ook uit eigen ervaring spreekt het was bepaald niet met de grootste appetijt dat de N-VA tijdens de voorbije regeringsvorming mee aan tafel zat toch lijkt hij in de loop van het gesprek één aspect van 2014 over het hoofd te hebben gezien. Doordat regionale en federale verkiezingen samenvallen, is de kans bijzonder groot dat de verschillende partijhoofdkwartieren gaan streven naar homogene coalities: de partijen die in Vlaanderen de regering vormen, zullen de logische partners zijn voor de federale regeringsvorming. En voor Franstalig België geldt precies hetzelfde.
Dus als de N-VA incontournable zal zijn voor Vlaanderen en die kans is reëel , is ze dat ook voor België. Anders is er niet alleen geen Belgische maar ook geen Vlaamse regering. En indien de PS per definitie non zou zeggen tegen een federale onderhandeling met de N-VA, geeft ze die partij elk alibi om copernicaanse stappen te zetten, zelfs buiten of in de marge van het federale kader.
Maar dat alles hangt natuurlijk van de kiezer af. Die geeft zijn stem, die schudt de kaarten. Die bepaalt hoe belangrijk de N-VA en de PS zullen zijn, of net niet. Of bepaalde partijen samen zoveel mogelijk slagen zullen proberen te halen, of er ééntje alleen gaat voor miserie op tafel.
Noot van Addertje: Magnette lijkt hier zelf te bevestigen dat België wel degelijk een dictatuur van de minderheid is. Waarvan akte.
(°) In 2014 zullen er zowel regionale, federale als Europese verkiezingen plaats hebben.
Kritische journalistiek is een knelpuntberoep geworden
De voorbije dagen kreeg de lezer een mooi staaltje van waarvoor de VERNIEUWDE De Standaard moet doorgaan. Het voorbije weekend spande de kroon met het ideologische interview met Bart De Wever en de fantoomprovocatie over de loketjanet. Neen, Yves Desmet (De Morgen), niet vanwege Bart De Wever, wel vanwege de krant De Standaard. Ook alleen al vandaag: ten minste drie bijdragen die enkel en alleen rond de persoon van Bart De Wever of de N-VA draaien:
De journalisten van deze krant kun je niet echt betrappen op enige kritische tot-op-het-bot onderzoeksjournalistiek. Nochtans themas genoeg: het Arco/Belfius gemanipuleer, de puinhoop bij justitie, de veiligheidsproblematiek, het falende asielbeleid, de OCMWs die worden kaalgeplukt, enz.
Dát is het soort journalistiek dat van een kwaliteitskrant, die naam waardig, mag worden verwacht. Niet het ge-copy-paste van (vaak reeds gekleurde) Belga-berichten, losse flodder-journalistiek en de tegenwoordig bijna dagelijkse Argumentum ad hominem-journalistiek. Om nog te zwijgen over de intellectuele oneerlijkheid waarmee provocatieve artikels en opinies worden geproduceerd. De malaise bij de huidige journalisten is groot. Waar is de journalistieke deontologie ? Desinformatie en manipulatie zijn nooit veraf.
Bovendien is het wel héél gemakkelijk om als journalist, langs de zijlijn staande, kritiek te spuien op wie je niet aanstaat, constant op de man te spelen, politici van een welbepaalde strekking die je niet zint de grond in te boren zonder daarvoor ook maar enige verantwoording te moeten afleggen.De ontzettende verantwoordelijkheid van dit soort journalisten zou echter op een dag en in welbepaalde omstandigheden door vele lezers wel eens kunnen worden ingeroepen.
Er moeten vooral opnieuw echte journalisten met ontluisterende analyses en een kritische pen opstaan. Journalisten die de vinger op de juiste wonde durven te leggen.
Want eerlijke kritische journalistiek is in Vlaanderen een knelpuntberoep geworden.
Addertje
Onderstaande lezersreactie op het opiniestuk van Bart Sturtewagen vandaag in De Standaard (Onfortuynlijke wending)is veelzeggend:
Peter W. - 06 februari 2013 :
Ach, bent u nu al uw geweten aan het sussen, Bart (Sturtewagen)? Geschrokken van de intensiteit en diepe hatelijkheid van de reacties die deze krant heeft geoogst op de sociale media? Begint het u stilletjesaan te dagen wat meneer De Wever zoal in zijn mailbox moet aangetroffen hebben? Want in de columns komet het er allemaal nog propertjes uit; wie Twitter frequenteert, wie zijn oor eens te luisteren legt op café, die hoort iets heel anders. U doet hier niets anders dan sublimeren, want de hetze van de afgelopen dagen is niet normaal. Die hetze getuigt van een (stilzwijgend) gecoördineerde actie van mensen die zich als intellectuele piranha's gedragen. Past u het schoentje maar gerust als u dat aandurft tenminste. Want inderdaad, er is maar één gek nodig. En dan zal u het alvast niet willen geweten hebben. Dat leer ik uit uw stukje. Tijd voor de ombudsman om er eens zijn licht over te laten schijnen. Voor mij is het alvast duidelijk dat hier een aantal grenzen zijn overschreden.
"Torfs legt een direct verband tussen het cordon sanitaire en het succes van De Wever"
Frank Thevissen, publicist en communicatiewetenschapper in Doorbraak
« Rik Torfs (CD&V) zette het nieuwe jaar in met een bezinning over de negatieve bijwerkingen van het cordon sanitaire. Daarom plieitte hij openlijk voor de geleidelijke opheffing ervan. Volgens de bepalingen van het Charter voor Democratie uit 2000 stelde Torfs zich strikt genomen trouwens meteen buiten zijn partij. Interessant aan zijn, weliswaar laattijdig, inzicht was dat Torfs meteen ook een direct verband legde tussen het cordon en het succes van De Wever. Daarmee gaf hij ongewild aan dat zijn afwijzing van het cordon berustte op louter electorale berekening.
In het begin van de jaren 1990 vormde eenzelfde afweging het doorslaggevende argument voor de traditionele partijen om de invoering van het cordon te omhelzen. Vandaag is het meteen ook de reden waarom sommigen met vlotte verwijzingen naar de jaren 1930 het cordon liefst zouden uitbreiden naar de electroaal succesvolle N-VA.
Ruzie rond 'gecensureerde' Bart De Wever op Brusselse boekenbeurs
Ik ben het beu om mijn kostbare tijd te verliezen aan een Calimero die de procedures niet respecteert."
De voorstelling van een nieuw boek van N-VA-voorzitter Bart De Wever wordt gecensureerd door de organisator van de Foire du Livre de Bruxelles, de Brusselse boekenbeurs. Dat zegt althans uitgeverij Le Cri, de Franstalige uitgever van het boek van De Wever. De commissaris-generaal van de boekenbeurs weerlegt de kritiek en zegt dat de uitgeverij de inschrijvingsprocedure niet heeft gevolgd.
Enkele dagen geleden meldde Le Soir dat N-VA-voorzitter Bart De Wever te gast zou zijn op Brusselse boekenbeurs, die plaatsvindt van 7 tot 11 maart. De Wever zou er zijn boek Derrière le miroir voorstellen, een verzameling van vertaalde columns die eerder verschenen in De Morgen en De Standaard.
Maar die plannen zullen niet doorgaan omdat de uitgever van De Wever de inschrijvingsprocedure voor de boekenbeurs niet correct heeft gevolgd. Dat zegt Ana Garcia, de commissaris-generaal van de beurs. We hebben een timing die we moeten respecteren en uitgeverij Le Cri heeft ons haar dossier pas overgemaakt op 20 januari, een moment waarop alles al rond had moeten zijn, aldus Garcia.
Bij uitgeverij Le Cri zijn ze het niet eens met die versie. Ana Garcia wil gewoon vermijden dat Bart De Wever de ster is van de boekenbeurs. Dat is de reden waarom ze ons buitensluit, zegt Christian Lutz van Le Cri. Dit is gewoon censuur, een beperking van het recht op vrije meningsuiting, aldus nog Lutz.
Een verwijt dat bij Ana Garcia in het verkeerde keelgat is geschoten. Ik ben het beu om mijn kostbare tijd te verliezen aan een Calimero die de procedures niet respecteert terwijl anderen die wel volgen.
Links heeft een ernstig probleem met de democratie
Links heeft een ernstig probleem met de democratie
Het wordt hoe langer hoe grappiger om zien/lezen: Bart De Wever heeft het voorbije weekend weer eens gesproken en de columms en opiniebladzijden worden vandaag weer lustig volgepend door de linkse rakkers. En zo krijgen we gratis en voor niks tot mei 2014 een wekelijkse (of misschien wel dagelijkse) soap geserveerd. We twijfelen er niet aan dat dit weekend in elk rood café Bart De Wever en de roze t-shirtjes over de toog , sorry de tong rolden. Zonder dieper te willen ingaan op de opinie van De Wever over holibi's, neutralitiet en de Antwerpse loketten: natuurlijk heeft hij een punt. Punt.
Maar bewust uitspraken van De Wever verdraaien of uit hun context lichten, het ridiculiseren van uitspraken, het geven van denigrerende reacties... Het behoort allemaal tot de core-business van al wat zich vandaag socialist en/of links noemt. Wegens gebrek aan eigen verhaal en onderbouwde argumenten. Laat het duidelijk zijn: de media staat op zijn kop en het linkse intellect draait helemaal door. Zelfs correct lezen wat er staat is voor velen ter linkerzijde een hopeloze oefening geworden.
De linkse kerk zit echter nog met een ander levensgroot probleem: meer en meer Vlamingen denken net als De Wever. Ze lopen warm voor zijn duidelijk verhaal, zijn maatsschappijvisie.
Het is hoog tijd dat het gezond verstand in Vlaanderen weerkeert. Het Grote Gelijk van links wij bepalen wat jij moet denken mag eindelijk worden begraven. Wij verdenken er De Wever en de N-VA zowaar van toleranter te zijn dan de linkse kameraden.
Links reageert meer en meer fascistisch op andersdenkenden. Sinds Bart De Wever op het politieke toneel is verschenen heeft links een ernstig probleem met de democratie.
