De selectieve verontwaardiging en de onverschilligheid van het Vlaamse journaille

geplaatst door Addertje  

De tweet te veel van… Gwendolyn Rutten (OpenVLD)

“Mens en economie hebben vertrouwen nodig. Geen fiscus die steeds op jacht is en iedereen als fraudeurs beschouwt @Koen_Geens1 #geengoedidee”

Een paar minuten later:
“Ik vind dat straf, een minister die bij spaargeld eerst aan ‘gefoefel’ denkt ipv aan hard werken, verdiend en dus afblijven. #foutsignaal”

Dat waren de tweets die voorzitter Gwendolyn Rutten van Open VLD op vrijdag 13 december verstuurde. Ze had toen net vernomen hoe minister van Financiën Koen Geens (CD&V) de belastingvrijstelling op interesten op het spaarboekje wilde uitbreiden naar inkomsten uit andere beleggingsinstrumenten, zoals kasbons, obligaties en aandelen.

Voor de gewone spaarder zou dat eigenlijk weinig of niets veranderen. Nu kan de spaarder enkel genieten van een vrijstelling tot 1.880 euro aan interesten op een spaarboekje. Op de interesten boven dat bedrag, moet u er 15% roerende voorheffing op betalen. Gehuwden of samenwonenden krijgen zelfs een dubbele vrijstelling, tot 3.760 euro aan interesten per koppel.

Om daaraan te geraken, moet je tegenwoordig al een serieuze spaarder zijn. Afhankelijk van de bank en de voorwaarden die de bank biedt, moet je tegenwoordig zo’n 200.000 euro bij elkaar gesprokkeld hebben. Ik wou dat ik erbij was.

Terug naar de les. Minister Geens wilde dus dat die belastingvrije som ook mag gelden voor inkomsten uit andere producten, zoals interesten uit kasbons, obligaties of jawel, aandelen. Niet voor al die producten apart, maar samen. Dat betekent dus dat iemand die zijn spaargeld spreidt over meerdere beleggingsproducten, er zijn voordeel mee kan doen.

Het betekent dus niet dat er geraakt wordt aan belastingvrijstelling van het spaarboekje. Klinkt goed, toch?

En toch stuurt Gwendolyn Rutten die tweets de wereld in. Was de voorzitter van de Open VLD nog niet goed wakker? Moeilijk te geloven, zo om 12.06 uur, het tijdstip dat de eerste tweet op het net ging. Als zelfs Test-Aankoop en de Beleggersfederatie er voor te vinden zijn, wat bezielde Rutten dan? Was ze moe van al de kritiek die ze van haar achterban te slikken krijgt over de verhoogde roerende voorheffing en liquidatieboni?

Zou wel kunnen. Een uitbreiding van de fiscale vrijstelling vereist immers ook meer controle. En dan is voor de Open VLD het zwarte beest van het vermogenskadaster niet ver weg. Het gekke is nog dat haar partijgenoot Rik Daems een goed jaar geleden zelf voor een zo’n uitbreiding pleitte... Enfin, u hoeft er niet van wakker te liggen. Er is niks veranderd. Jammer.

(BVL)

geplaatst door Addertje  

LETTERLIJK:

Open brief aan Fientje Moerman en de klassieke partijen

De aanklacht van Fientje Moerman in De Standaard (11/12/13) is verontrustend. De primitieve en barbaarse houding van sommige burgers tegenover politici die ze beschrijft is ronduit verwerpelijk en strafbaar. Ongetwijfeld zijn daarbij dikwijls ook nog omstaanders indirect medeschuldig omdat ze die agressie gedogen. Anderzijds zijn we al even verontrust door haar radicale negatie van de (collectieve) balk in het eigen oog van de politici, en meer in het bijzonder van de politici van de drie klassieke partijen.

De man in de straat is bang

Burgers die zich verlagen tot zo'n gedrag, doen dat dikwijls vanuit existentiële angst, of uit woede. Angst omdat ze hun werk kwijt raakten, voor de toekomst, of voor terrorisme, of omdat hun job hier dreigt weg geveegd te worden. Die laatste schrik zit er diep in, en terecht. De cijfers zijn angstwekkend. Doch de oorzaken van dat jobverlies zijn gekend. Het ligt complex, maar de combinatie van globalisatie, ondoordachte uitbreiding van de EU en het verpletterende wanbestuur van onze federale overheid op economisch, fiscaal, sociaal en diplomatiek vlak weegt daarbij zwaar door. Dat is dan ook een eerste verklaring voor de woede van veel burgers tegenover die politici – hoewel dat geen primitieve noch agressieve reacties verantwoordt.

Het lijkt ons duidelijk dat het regerende politieke establishment – in casu de drie klassieke partijen en hun syndicale en andere zusterorganisaties – hier inderdaad zichzelf veel te verwijten heeft. Denk aan de anekdote van gisteren: een rechter die een schuldige inbreker laat gaan omdat zijn geboorteakte geen uur van geboorte bevat, waardoor hij niet kon weten of die man meerderjarig was. Kan het noch stompzinniger? Zo'n misprijzen voor slachtoffers wekt woede op.

Maar bij Fientje Moerman ontbreekt blijkbaar zelfs maar de meest elementaire zelfkritiek over het beleid waar haar eigen partij decennialang hard aan mee timmerde, en mee van genoot. Beseft ze niet dat dat wanbeleid velen de spuigaten uit komt?

De gewone burger voelt zich bedrogen

Miljoenen burgers zijn ook om andere redenen kwaad, of woedend, op diezelfde politici. De verregaande politisering van benoemingen én de onverantwoordelijkheid van openbare bestuurders is één van de hoofdoorzaken van het wanbeleid. Dat geldt overigens net zo goed voor de politieke mandatarissen als voor de bestuurders in de (semi-)openbare bedrijven zoals Dexia, de NMBS en, spijtig genoeg, zovele andere.

Deze federale regering geneert er zich duidelijk niet voor om zelfs de meest onbekwame bestuurder of mandataris de hand boven het hoofd te houden. Zolang ze maar strikt loyaal zijn aan de partijtop en haar propaganda mee uit bazuinen. Maar steeds meer burgers haken daarbij af.

Idem voor de onwaarschijnlijk grote complexiteit van de instellingen en de wetten. De redenen waarom overduidelijke schuldigen niet gestraft worden – in de rechtspraak en in het bestuur – zijn oneindig gevarieerd. Maar de straffen zijn lachwekkend, én inefficiënt als er al gestraft wordt. Die complexiteit is ook volstrekt nodeloos. Andere meertalige, federale staten slagen erin het eenvoudiger te houden. Geen enkele kent zo hoge belastingen als hier. De burger voelt zich bij de neus genomen, en erger.

Idem voor de verregaande misleidende informatie over het beleid. Denk aan de bewering dat deze staatshervorming het beleid voor de arbeidsmarkt aan de gewesten overdraagt. In werkelijkheid blijft heel het arbeidsrecht federaal, net zoals de basisregels voor werkloosheidsuitkeringen, de controle op werkloosheid, de instelling daarvoor (RVA), de hoogte van de uitkeringen en 99% van het sociaal overleg.

Analoog voor de kreet dat deze staatshervorming het zwaartepunt van de openbare uitgaven van het federale naar het deelstatelijke niveau verschuift. In werkelijkheid zal het federale bestuur morgen nog altijd bijna twee maal zo zwaar blijven wegen op de uitgaven dan de deelstaten, en zo'n vier à vijf maal zo zwaar op de fiscaliteit. De burger beseft dat steeds meer. Ook daardoor voelt hij zich bedrogen en neemt zijn vertrouwen verder af.

Burgers komen het toch te weten dat België globaal zeer hoge openbare uitgaven kent, relatief tot vergelijkbare landen, maar dikwijls een slechts matige of ronduit ondermaatse openbare dienstverlening aflevert. Teveel vergelijkende onderzoeken tonen dat aan.

Op al deze vlakken lijkt het politieke establishment elk realiteitsbesef volledig kwijt te zijn. Ze denken de burger éénder wat te kunnen wijsmaken, en hen tegelijk zeer veel te laten bijdragen voor de steil opgelopen kosten voor het Belgische wanbestuur. Moet men dan verbaasd zijn als de afkeer toeneemt, de kwaadheid oploopt en er al eens woede overkookt?

Vergelijk ze eens, de gewone kleine man wiens job sneuvelde door die eerder vermelde combinatie, met de politici met hun wansmakelijke cumuls, hun nog steeds gigantisch genereus gefinancierde bestuur, hun nauwelijks verholen graaizucht en de eindeloze vriendendiensten!

Dit medium, De Bron werd net opgericht om een respectvol en maatschappelijk opbouwend antwoord te bieden – sorry voor het dure woord. De arrogante wereldvreemdheid van politici mag geen excuus zijn voor brutaliteit, noch voor agressie. Ze dwingt daarentegen wel tot enkele fundamentele vragen.

Daarom ook de suggestie aan mevrouw Moerman en haar collega's in die drie partijen: kijk eens in eigen boezem, en vergelijk de daden van uw bestuurders met jullie discours. Want respect, dat moeten ook jullie eerst verdienen; dat kan je niet opleggen, zoals men belastingen kan opleggen.

De redactie van de-bron.org

geplaatst door Addertje  

Het hellend vlak van Johan Vande Lanotte

Het Electrawinds-feuilleton, met in een hoofdrol vicepremier Johan Vande Lanotte, blijft een onfris verhaal. Hierna een uittreksel uit een bijdrage van Rik Van Cauwelaert in De Tijd dat een bredere blik werpt op het fenomeen Vande Lanotte.

De politieke opstoot rond Vande Lanotte en zijn optreden als bestuurder en naderhand als lobbyist van Electrawinds wordt veelal herleid tot nijdassig gestook van zijn lokale politieke tegenstander Jean-Marie Dedecker (LDD). Die stelt al langer het optreden van de sp.a’er aan de kaak, ook in andere zakelijke en financiële dossiers. Maar zo simpel is het nu ook weer niet. In zijn boek ‘Opgelicht’ stelt Tom De Meester, de energiespecialist van de PVDA, precies dezelfde vragen rond het zakelijke optreden van Vande Lanotte bij Electrawinds en de onverenigbaarheid met zijn politieke optreden, zoals eerder al de auteurs van ‘De Keizer van Oostende’.

Vorig jaar nog liet de liberale vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders het volgende optekenen in De Morgen: ‘In het parlement kreeg ik keer op keer, onder meer van sp.a-Kamerlid Dirk Van der Maelen, te horen dat mijn strijd tegen de fiscale fraude faalde, dat ik foefelaars steunde, dat ik het systeem zo ingewikkeld maakte om ontwijkingen mogelijk te maken. In tegenstelling tot heel wat socialisten ben ik echter geen specialist in de materie. Waarom worden er geen hoorzittingen georganiseerd in het parlement? (…) Vicepremier Johan Vande Lanotte en een van zijn voorgangers Luc Van den Bossche kunnen toelichten hoe je een managementsvennootschap moet gebruiken en wat het verschil is tussen een goede vennootschap en een slechte.’

Ontslag

Hier gaat het niet om een uitspraak van een op revanche beluste Dedecker, maar om een vicepremier, Didier Reynders, die een andere vicepremier, Johan Vande Lanotte, fiscale ontwijking aanwrijft. In elk van onze buurlanden zou na een dergelijke uitspraak een van de twee betrokkenen de enige politiek eerbare uitweg hebben gekozen en ontslag hebben genomen.

Met zijn uitval legde Reynders de vinger op een voor Vande Lanotte en diens partij pijnlijk punt. Sp.a-voorzitter Bruno Tobback vergeleek de inzet van de vicepremier voor de stad Oostende met die van Leopold II, een gewaagde vergelijking. Maar zijn vader Louis Tobback en andere sp.a-veteranen hadden al langer bedenkingen bij de rol van Vande Lanotte in de Oostendse haven, het geschuif met gemeentelijk patrimonium, bij zijn optreden bij Electrawinds en de samenwerking met bedrijven die dan weer ‘zijn’ basketbalclub sponsoren.

Ooit liet Louis Tobback zich ontvallen: ‘Ik heb de voorbije jaren verschillende keren tegen Johan gezegd: ‘Alstublieft, de wereld draait niet alleen rond uwen basket. We hebben allemaal onze afwijkingen en jij bent geobsedeerd door basket, maar dat is geen reden om dingen te doen waarover het volledige basketmilieu schande spreekt. Zelfs al doe je niks onwettigs, dan nog zijn het geen manieren. Je zal er alleen maar problemen mee krijgen.’’

Die problemen zijn er nu. Als een politicus zelf gaat geloven in het imago dat zijn politieke entourage en spindoctors hem aanmeten, belandt hij op een hellend vlak. Johan Vande Lanotte wordt door zijn politieke compagnons geprezen als een machtspoliticus die telkens drie stappen vooruit denkt.

Jammer genoeg heeft dat snelle denkwerk het land al een pak geld gekost. Zo was Vande Lanotte de drijvende kracht achter het hotelakkoord met Swissair dat het failliet van Sabena inluidde. De manier waarop hij destijds de uitbouw van de NMBS begeleidde, kan bezwaarlijk een voorbeeld van ministerieel beleid worden genoemd. Enkele van zijn Oostendse initiatieven eindigden in het rood. En vandaag dreigt de door hem afgedwongen regeringsbeslissing om de btw op elektriciteit (tijdelijk) te verlagen, in een organisatorisch kluwen te stranden.

Het energiebeleid waar Vande Lanotte de jongste jaren in verschillende federale regeringen op heeft gewogen, breekt het land nu zuur op. In haar jongste jaarverslag herinnerde de Nationale Bank eraan dat onder de paarse regeringen de energieprijs ongebreideld steeg en de leveranciers maandelijks hun prijzen mochten aanpassen. Op YouTube is nog altijd de onthutsende Panorama-uitzending Pax Electrabel(1) te zien, waarin uitgelegd wordt hoe de elektriciteitsmaatschappij onder paars de vrije hand kreeg, terwijl Vande Lanotte, vicepremier in die regeringen, welgemutst toekeek. Al die elementen hebben België opgezadeld met hogere energieprijzen dan in de drie buurlanden. Dat verschil weegt vandaag zwaarder door dan de loonhandicap.

Rik Van Cauwelaert in De Tijd

geplaatst door Addertje  

Vragen aan Veerle Baetens

Bart Vanhecke
(Gravensteengroep)

Bart Vanhecke schreef volgende reactie op Veerle Baetens op de facebook-groep ‘Gravensteengroep’ op 8 december 2013.

Veerle Baetens ontving zonet de Europese filmprijs voor de beste actrice. Een bekroning waar ik haar van harte voor feliciteer. Ze is een geweldige actrice. In haar dankwoord tijdens de prijsuitreiking brak zijn een lans voor het voortbestaan van België met de woorden: “Ik hoop dat Vlaanderen en Wallonië samenblijven. We hebben iets speciaals en dat zou niet mogen verbroken worden.” (bron: De Morgen online)

Het is me niet duidelijk wat Veerle Baetens voor ogen heeft wanneer ze het over “iets speciaals” heeft, iets speciaals dat er niet meer zou zijn wanneer Vlaanderen en Wallonië hun eigen weg zouden gaan. Wat verdwijnt er tussen Vlamingen en Walen wanneer de Belgische staat zou ophouden te bestaan? Alle warme menselijke contacten kunnen toch gewoon blijven zoals ze zijn tussen de personen die nog steeds op dezelfde plek samen zullen leven, maar toevallig een andere nationaliteit zullen hebben. Of is er werkelijk iets “speciaals” aan het contact tussen landgenoten dat onmogelijk is tussen mensen van verschillende nationaliteiten? Is er iets “speciaals” dat een Belg met zijn of haar Belgische buren kan “hebben”, maar waar bijvoorbeeld de Marokkaanse of Duitse buren nooit deel aan zullen kunnen hebben alleen maar omdat zij toevallig geen Belg zijn? Wat is dat “speciaals” dan wel?

Zou het jammer zijn wanneer Vlaanderen en Wallonië onafhankelijk hun eigen weg zouden gaan? Uiteraard, een scheiding is altijd het resultaat van een mislukking. Maar dat betekent niet dat de twee landsdelen tot elke prijs moeten samenblijven. Een land staat voor een staatssysteem. Het huidige Belgische staatssysteem kampt met ontzettende democratische tekorten. Het zou niet alleen jammer zijn, maar in mijn ogen ook een democratisch onrecht indien dit staatssysteem zou blijven voortbestaan, met zijn onverkozen staatshoofd, zijn gedesequilibreerd stemmengewicht, zijn blokkeringsminderheden en grendels, zijn vertegenwoordigers van wie de macht niet door alle kiesgerechtigden bepaald kan worden, zijn afwezigheid van stemrecht,… Het huidige Belgische staatssysteem is een democratische aanfluiting, en als het niet kan evolueren naar een meer democratisch systeem, dan lijkt het voortbestaan van België niet met democratische argumenten te verdedigen.

Kan Veerle Baetens met de hand op het hart (dat bij haar zeker op de juiste plaats zit) beweren dat het voortbestaan van iets volslagen mysterieus nationaliteitgebonden “speciaals” (gesteld dat zoiets al bestaat) voor haar belangrijker is dan de invoering van een volwaardig democratisch staatssysteem, zelfs als we moeten vaststellen dat zo’n staatssysteem er enkel kan komen als België ophoudt te bestaan?

(Doorbraak.be)

geplaatst door Addertje  

LETTERLIJK: Per ongeluk

Er is zelden iets geestigers dan de werkelijkheid. Het bericht dat de VRT per ongeluk een SP.A-festival (het Festival van de Gelijkheid) sponsorde is daar zonder twijfel bij. Want hoe doe je dat, per ongeluk? Ofwel zijn de betrokken VRT-bazen domoren die van niets weten of op zijn minst onzorgvuldig zijn, en dan is er een probleem. Ofwel wisten ze het wel, en dan is er natuurlijk ook een probleem.

Blijkt intussen dat ze maar al te goed wisten waar het over ging, inclusief dat op dat festival alleen socialistische politici zouden worden uitgenodigd. Derwijze zelfs dat de socialisten nagaan of ze iets kunnen ‘doen tegen de VRT, nadat de omroep afhaakte als partner voor het Festival van de Gelijkheid’ (citaat De Morgen).

Vlaams volksvertegenwoordiger en festivalvoorzitter Jan Roegiers is nogal expliciet: “Vanaf de eerste mails kenden ze ook de namen van de socialistische politici. Het is pas nadat enkele mensen binnen de omroep vorige week de vraag van N-VA-parlementslid Wilfried Vandaele zagen, dat de VRT zich heeft teruggetrokken als partner." Een stelling die overigens door de VRT wordt bevestigd. Anders gezegd: ze zijn betrapt.

Twee dingen vallen daarbij op.

Een. Roegiers begrijpt van geen kanten – en ik denk eerlijk gezegd zelfs dat hij dat meent – hoe de VRT het in zijn hoofd haalt om af te haken. Hij zegt: "We zijn een progressief-culturele fabriek. We zijn gegroeid uit en ingebed in de socialistische beweging, maar we zijn ongebonden en werken zelfstandig. Dat we dan socialistische politici uitnodigen is toch logisch? … We kunnen vanuit onze achtergrond toch geen NV-A'ers of Vlaams Belangers uitnodigen?” Anders gezegd: ongebonden en zelfstandig, en dus komen er alleen socialisten. Want gelijkheid is niet een ideaal van de Verlichting, maar een exclusief programmapunt van de SP.A.

Twee. Wat hierboven staat is natuurlijk onnozel, alleen... de VRT vindt dat ook. Want anderen hebben hen eerst moeten wijzen op, en pas dan zijn ‘een paar belletjes gaan rinkelen’… (citaat DM). De pensée unique is bij het Huis van Vertrouwen blijkbaar onwaarschijnlijk wijd verspreid.

En er is nog. De reactie van het Huis spreekt boekdelen. In eerste instantie trekt men zich terug als sponsor. Maar, zegt men, de rest kan blijven. De medewerking van onder meer Tomas De Soete en Friedl’ Lesage, dat is geen probleem. Hou u eventjes vast nu, want hier komt een portie ambtenarees. ‘Het beleid bij de VRT stelt echter dat VRT-journalisten geen debatten mogen modereren waar maar een enkele partij aan bod komt. "Tomas is een presentator en geen journalist", reageert de VRT op de kritiek. "Hij is er gevraagd omwille van zijn competenties als presentator en interviewer. Hij doet dat wel vaker en dat staat totaal los van politieke of geloofsovertuigingen."’ (citaat Gazet van Antwerpen) Dus Freek mag dat niet? Want dat is een serieuze (?) journalist, maar lapzwans (?) Tomas wel. En Friedl’, dat is dus ook maar een onnozele geit? En Ruth Joos, wat is dat? Mag die, of mag die niet? En hoe weten de kijkers/luisteraars dat? En moet ik Freek meer ernstig nemen dan Tomas? Mag die andere vragen stellen? Of is het net omgekeerd? En Lieven Van Gils, die is van de sport… ? Lieven Vandenhaute? Jan Hautekiet? En Kobe Ilsen? Dat is een freelancer meen ik mij te herinneren, wat mag die, en wanneer en waar? Waar slaat dat allemaal op?

Intussen blijkt overigens dat Tomas óók niet meer meedoet aan het Festival van de Gelijkheid. Is die van statuut veranderd misschien?

Een tip, helaas alleen voor televisiemensen; ik beken: ik heb voor de radio geen oplossing. Plak voortaan die mensen die ik meer moet geloven dan andere een bol op het voorhoofd. Een rooie. Uiteraard.

Siegfried Bracke (N-VA) op zijn blog

geplaatst door Addertje  

Gratie: M. Van den Wijngaert versus L. Onkelinx

Volgens Mark Van den Wijngaert, professor emeritus Hedendaagse Geschiedenis, werd het publiek gisteren door de pers gedesinformeerd omtrent de gratie die “door de koning” werd verleend (Reyers Laat gisteravond). Zware woorden. Maar ongetwijfeld terecht. Volgens Van den Wijngaert is "de Koning hard aangepakt". Voor de duidelijkheid: het is de Minister van Justitie (in dit geval Annemie Turtelboon, OpenVLD) die over gratie beslist. De koning zet enkel zijn handtekening.

Professor Mark Van den Wijngaert:

“Gratie is moeilijk vol te houden want sinds 2007 heeft men strafuitvoeringsrechtbanken. En die rechtbanken zijn speciaal gemaakt om te zien of er aan een strafuitvoering misschien toch veranderingen kunnen toegepast worden (bijv. elektronische enkelband i.p.v. gevangenis). Dus sinds dat die rechtbanken bestaan is er een goed alternatief.”

Gisteren verdedigt Laurette Onkelinx (PS, Vice-premier en Minister van Volksgezondheid) in Le Soir het gratiesysteem met volgend argument:

‘Er is altijd een systeem nodig dat toelaat om plaats te maken in de gevangenis voor nieuwe misdadigers.’ (“on aura toujours besoin d'un système qui permette de désengorger les prisons pour qu'il y ait des places libres pour les nouveaux délinquants".).

Weet Onkelinx dan niet dat er strafuitvoeringsrechtbanken bestaan, die volgens professor Van den Wijngaert een goed alternatief zijn voor gratie ? Of is dat voor haar als alternatief onvoldoende ? Of wil Onkelinx hiermee haar gehechtheid aan het koningshuis betuigen ? Oja, Onkelinx was minister van Justitie van 2003 tot 2007. Maar dit geheel terzijde…

Addertje

Zie ook “Gratie: lafbekken van formaat”

geplaatst door Addertje  

Gratie: "lafbekken van formaat"

"Het is helemaal niet koning Filip, laat staan "het koningshuis", die als een eigentijdse keizer Nero al dan niet genade verleent. Alle verzoeken tot genade worden behandeld door de ambtelijke Dienst Genade van de FOD Justitie. Die brengt haar advies over aan de minister van Justitie, in dit geval Annemie Turtelboom (Open VLD). En de koning ondertekent wat zij heeft beslist. Het is dus niet 'de koning' die genade verleent, als een laat relict van absolutistische monarchie, maar de minister, en dus de regering."

"Maar in tijden van collectieve opwinding, is de koelbloedigheid snel verdwenen. De laatste collectieve genade, schrijft Gazet Van Antwerpen, vond plaats toen 'Boudewijn' in 1993 alle gedetineerden zes maanden strafvermindering verleende naar aanleiding van het Europese voorzitterschap van België. 'Boudewijn': zo staat het er dus. Een beetje correcter zou zijn: Dehaene - leep als geen ander, en onder de paraplu van de 'koninklijke genade' kon hij én de overbevolking in de gevangenissen een beetje oplossen, en zo nog een onzichtbare besparing doorvoeren, zo essentieel in dat barre besparingsjaar met zijn Globaal Plan."

"Wie blijft volhouden dat het Filip was die genade heeft verleend (De Standaard: 'Koning Filip verleende al elf keer gratie', De Morgen: 'Geen gratie voor Filip. Koning geeft verkeersovertreders strafvermindering',...), bezondigt zich aan een fikse geut populisme. Tenzij men natuurlijk in het vervolg ook zal schrijven dat koning Albert de werkloosheidsuitkeringen degressief heeft gemaakt in de tijd, dat koning Filip het eenheidsstatuut tussen arbeiders en bedienden heeft opgelegd, dat diezelfde snode koning een schandalige GAS-wetgeving heeft uitgevaardigd en een 'pesttaks' op bedrijfswagens heeft ingevoerd, enzovoort. Alle wetten die de regering Di Rupo heeft uitgevaardigd, dragen namelijk de koninklijke handtekening van Filip of die van zijn vader Albert. Dat geldt ook voor alle Koninklijke Besluiten en dergelijke. En elke journalist en ieder parlementslid weet natuurlijk goed dat dit niet de wetgeving van koning Filip of van Albert is, laat staan van het koningshuis, maar van de regering Di Rupo I.Die dus gedragen wordt door de partijen die deel uitmaken van de parlementaire meerderheid."

A"ls bijvoorbeeld Open VLD naar aanleiding van deze elf gratiegevallen plots ook voor de afschaffing is van de 'koninklijke' genade, is dat eigenlijk een motie van wantrouwen aan het adres de eigen justitieminister Annemie Turtelboom. Zij is politiek verantwoordelijk voor een beslissing waarmee haar eigen partij blijkbaar niet geassocieerd wenst te worden. Normaal gezien blameert een regeringspartij in problemen op één of andere manier de oppositie, of haar voorganger. Voor het eerst in de geschiedenis viseren Belgische regeringspartijen de koning. Omdat Filip dus ondertekende wat de minister van justitie hem heeft voorgelegd (en zij volgde ook netjes het advies van de bevoegde administratie)."

"Koning Filip die zelf enige verantwoordelijkheid draagt voor de gratie die 'hij' heeft verleend: het is pure theorie, Wetstraat-fictie van hogere orde. In werkelijkheid zitten er in de federale meerderheid een paar lafbekken van formaat: zij weten goed hoe het werkt, maar in hun reactie suggereren ze iets anders."

Walter Pauli op Knack.be

geplaatst door Addertje  

Economen kraken btw-akkoord af

De regering doet het omgekeerde van wat nodig is en zegt niet wie haar verkiezingscadeau zal betalen. Dat zeggen economen over de ingrepen die de concurrentiekracht moeten opkrikken.

'De btw-verlaging op elektriciteit strookt totaal niet met de richting waar onze fiscaliteit naartoe moet', waarschuwt Bart Van Craeynest, de hoofdeconoom van het beurshuis Petercam. 'We moeten de lasten op arbeid verlagen en die op consumptie en energieverbruik verhogen. Het wordt moeilijk om later de btw-verlaging terug te schroeven.' De btw-verlaging wordt geëvalueerd in september 2015.

Ook Geert Noels, de hoofdeconoom van Econopolis, vindt de btw-verlaging het tegenovergestelde van wat moet gebeuren. Hij merkt op dat de belastingverlaging vroeg of laat moet worden gecompenseerd. 'We moeten nog altijd 2,75 procent van het bruto binnenlands product besparen om de begroting in evenwicht te krijgen. 'Hij noemt de beslissingen van de regering kortetermijnmaatregelen en een cadeau een maand voor de verkiezingen.

De ingrepen zullen volgens Noels de concurrentiekracht niet herstellen en dreigen contraproductief te zijn. 'De kosten van de maatregelen om de belastingverlaging te compenseren zullen misschien groter zijn dan de positieve invloed van de lastenverlaging.'

Edwin De Boeck, hoofdeconoom van KBC, onderstreept dat de maatregelen pas kunnen worden beoordeeld als duidelijkheid bestaat over de financiering. 'Vroeg of laat zullen de gezinnen de lastenverlaging voor de ondernemingen moeten betalen. Het is geen toeval dat de regering net voor de verkiezingen de btw wil verlagen.'

Voorts maakt hij zich zorgen over de manier waarop de regering de concurrentiekracht wil verbeteren. 'De complexiteit van de fiscaliteit en de sociale zekerheid wordt nog groter.'

Er zijn betere manieren om de concurrentiekracht te ondersteunen, beklemtoont Van Craeynest. Hij vermeldt een zuivere indexsprong en een rechtstreekse loonlastenverlaging, zoals een verlaging van de sociale bijdragen.

Van Craeynest is erg ontgoocheld over de maatregelen van de regering. 'Dit is op bijna alle vlakken een slecht idee. Als dat het beste is wat politiek haalbaar is, dan doen we beter niets tot een deftige maatregel mogelijk is. Dit is een stap terug.'

(De Tijd)

geplaatst door Addertje