Mijn balletje zit nooit rustig op zijn stoel en moet altijd van alles tegelijk doen. Daardoor valt hij nog al 's op zijne smoel en verbruikt hij veel energie. 's-Avonds om een uur of zeven is't eindelijk gedaan met alle drukte, want dan moet hij rusten gaan en kruipt hij in zijn hol (onder de dekens).
Als mannie een babbeltje wil maken, moet álles wijken! zelfs de pootjes van de plantentafel....
zíjn kant van het bed
Mijn partner (67 jr) heeft A.D.H.D.
soort A.D.H.D.-dagboek van een partner Wat van mijn belevenisen met een man die ADHD heeft.
Een soort dagboek van evenementen en momenten. Ik nodig u uit bij mij thuis! Van harte welkom.
01-07-2017
Wat is A.D.H.D.?
Wat is ADHD?
ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, oftewel Aandachts Tekort Stoornis met Hyperactiviteit.
Alle Dagen Heel Druk is een leuke vertaling, maar deze benaming klopt niet helemaal, omdat niet iedereen met ADHD hyperactief of druk is! Mijn partner is het wel! Behoorlijk zelfs, beide!
In het Engels heeft men het vaak over ADD, dus zonder de letter H als men àlle ADHD bedoelt, dus mét en zonder hyperactiviteit.
Ik wil jullie meenemen op avontuur van meer dan 45 jaar getrouwd zijn met een ADHD'er, dat staat gelijk aan spanning, sensatie en meer van dát....
De laatste paar maanden is er zo op het oog niet veel van/in het gedrag van Manny veranderd.
Hij moppert iets meer, kan verschrikkelijk uitweiden over zaken van de buurtgenoten of wat passeerde op TV(journaal), is wat vermoeider (gaat nu al direct na het avondmaal naar bed), douchet nog steeds niet, gaat eens in de week in bad of plots 3 dagen achter elkaar, loopt nog steeds het vuur uit de sloffen achter het kleinkind en de kat.
Kennelijk voelt hij zichzelf tóch weer iets minder goed, want hij heeft zich terug aangemeld bij de GGZ via de huisartsenpraktijkondersteuning.
Daar en ik blij mee, niet dat ik daar nu al veel van merk, maar wél dat hij hulp in roept. Met mij kan en wil hij niet praten. Ik ga te diep.
Nu kan je een man van inmiddels 67 jaar niet meer veranderen, dat zal hij zelf ook niet kunnen. Tijdens de intake-gesprekken gaf de intaker aan, dat hij de diepte in moet.... Daar heeft hij uiteraard geen oren naar. Het is de bedoeling dat de psychiater waar hij nu eventjes bij op de wachtlijst staat, kan misschien wel zijn medicatie aanpassen. Hij gebruikt methylfenidaat ... en dat is nog van jaren geleden toen hij daar op ingesteld werd.
Nadat wij per 1 november de caravan voor de winter hebben gestald, is Mannie aan het hyperen in huis. Kon hij voorheen op de camping zijn ei kwijt met het animeren van de gasten, het onderhoud van de camping, de groenvoorziening en het 'wagenpark' (fietsjes, skelters enz.), die energie steekt hij nu in het 'renoveren' van ons 3 kamer appartement en het speelgoed van de kleinkinderen.
Hij ziet plotseling in, dat hij eigenlijk al jaren hier in huis niet veel heeft onderhouden.... vorige wintertijd heeft hij veel geslapen en geknutseld. Uiteraard, als ik eens iets vroeg om op te hangen of te repareren, moest ik niet zeuren.
In zijn hypermanie, gaat hij vaak op en neer met de lift en loopt hij veel op straat. Soms is hij zomaar een uur kwijt..... afwezig en komt hij terug met wilde verhalen van en over de buurtbewoners. We zitten hier met ongeveer 120 veelal oudere mensen op een kluitje en kennelijk vervelen ál die ouwe mannetjes zich rot. Op straat praatjes met elkaar maken is dé grote hobby! althans, zo lijkt het.
Na het 3 maanden lang klussen in de slaapkamer en de keuken, bleef er heel veel rommel, fijn stof en overtollige huisraad over. Ik heb vaak opgeruimd, gestofzuigd, en weinig gepoetst.
Spulletjes die wij (ik) niet meer gebruikten bracht ik weg naar de kringloopwinkel in de buurt. De keukenkastjes en laden zien er zoveel opgeruimder en overzichtelijker uit nu de losse kopjes, bordjes, glazen en bekertjes niet langer in de weg staan. Ook keukenmessen en -gereedschappen zijn een tweede leven begonnen in de kringloop. Enkele pannen mochten blijven en welke niet op de nieuwe inductie werken zijn weggegeven. Ziezo, dat ruimt op wat een lekker gevoel!
Nou, vergeet het maar. Dat lekker gevoel wordt teniet gedaan door alle verzamelde overtolligheden welke Mannie gemakshalve in onze kleine logeerkamer parkeert.
2 TV's met digitale kastjes, diverse oude decoders
1 oude VHS-videorecorder met dozen banden
1 verrijdbaar TV-meubeltje
1 oude spoelbandrecorder met een doos banden gekregen van een buurman... wát moet je ermee?
1 oude TV
4 aanrechtbladen welke niet passen
schilderijlijsten
zakken vol snoeren en kabeltjes (voor misschien nog eens nodig)
allerlei electronische apparatuur wat hij koopt en waar hij niet mee uit de voeten kan: dashcamcorder, uni-afstandsbedieningen, klokradio's, oude GSM's en nog 't een en ander
bakken vol met Lego en de dozen er van.
Ik hoorde je bijna denken: LEGO? Ja, in februari en maart heeft Mannie zich bijna dagelijks bezig gehouden met de Legosteentjes van onze kleinkinderen. Zij krijgen Lego voor verjaardagen of zomaar en opa mag dat in elkaar zetten. Hij heeft dat als het ware al 3 jaar opgespaard en daar heeft hij zich afgelopen 2 maanden mee bezig gehouden in de woonkamer, alle steentjes verspreid over de vloer.... tot hij het beu was en alles naar de logeerkamer bracht. Nog steeds niet alles steekt in elkaar of valt weer uit elkaar als er tegen aan gestoten wordt.
Nu eindelijk deze morgen hoorde ik om half 8 een boel lawaai. Ja, als Mannie iets doet, dan moet je dat horen, het woord ZACHTJES staat niet in zijn woordenboek of gebruiksaanwijzing. Ik heb mij nog maar eens omgedraaid en een dutje gedaan tot half 9.
Uit bed gekomen zie ik de gang vól staan met bovengenoemde spulletjes, de voordeur wagenwijd open en Mannie die verhit heen en weer loopt naar de lift.
Ik: "Oh, je bent lekker bezig zie ik, dat gaat goed zo. Waar is het TV-tafeltje?"
M: "Dat sloeg ik in elkaar, dat weegt als lood"
Ik: "O".
Aan z'n stem te horen moet ik niet te veel zeggen, want dan zal ik de wind van voren krijgen.
Ik zie in de doorschijnende opruimbakken met Lego hier en daar nog wat van de handige Tupperware vershoudbakjes die ik al een tijdlang mis. Hij gebruikte ze voor het sorteren van de blokjes..... maar ik zie ze nu naar beneden, het schuurtje in verdwijnen samen met de Lego.
Ik: "Kan ik de Tupperware bakjes terug krijgen? ik mis ze heel erg!"
M: "Nee, die heb ik nog nodig!" nu nijdig en er pissig achteraan: "JE MOET MAAR BLIJ ZIJN DAT IK HET DOE"
Opruimen, niet Mannie's sterkste kant en wat wordt hij recalcitrant als hij eenmaal wat opruimt.... zijn rommel! Nu staat er inmiddels veel beneden, in het schuurtje en kan hij daar zijn kont niet meer keren, maar daar heb ik geen meedelijden mee. Het is zijn rommel!
Enfin, ik kan de logeerkamer weer terug op orde brengen.
Als je van de huisarts extra (wat tijdelijke) medicatie krijgt omdat je last van een kuchje hebt, zet je dat op het zicht in de keuken ... ohnee, niet op 't zicht, maar met de melkkannetjes van je vrouw ervoor, die je weghaalde vanaf het boardje daarboven
pfff ik dacht, wat staat mijn melkkannetjesverzameling vreemd in het open keukenkastje
Voor mij, om mijn gedachten te kunnen weergeven en voor de overige partners, om te kunnen lezen en te zien, of er overeenkomsten zijn met hun partners...............
worden jullie moe van jullie partner?
of
zijn jullie je partner moe (lees beu)....
wat kan je daar aan doen?
Geef mij eens een antwoordje please, of doe ik dit alles voor de kat zijn ká?!!! ik ben zo moe.... (van alles)
wat eten we vanavond, waarom eten we ****, wanneer gaan we eten?.............. hij lust alleen aardappels, stukje vlees, wat "hollandse" groenten goed (lees tot in de prut) doorgekookt!
Maakt mij verder niets uit hoor, maar hij valt over het geringste stukje gesneden (heel fijn) ui in zijn sla of het idee, dat er een pepertje op 'zijn' vlees zit.
Misschien wist je het al langer, maar nu is het officieel: mannen zien zichzelf liever dan vrouwen. Wetenschappers bundelden 31 jaar onderzoek naar narcisme waaraan meer dan 475.000 mensen deelnamen en bestudeerden drie aspecten van narcisme: leiderschap, exhibitionisme en privilege.
Lees het hele artikel door bovenaan op de link te klikken a.u.b.
Het syndroom van Asperger, ook wel aspergersyndroom, is een pervasieve ontwikkelingsstoornis vernoemd naar de Weense kinderarts dr. Hans Asperger. Het syndroom kenmerkt zich door beperkingen in de sociale interacties en een beperkt repertoire aan interesses en activiteiten. Anders dan bij de klassieke autistische stoornis is er geen sprake van vertraging in de ontwikkeling van de taalvaardigheid op jonge leeftijd. Er is een normale of soms hoge intelligentie en een gemiddelde neiging tot het maken van contact, maar er zijn tekortkomingen in de sociale interacties.
Autisme Het syndroom van Asperger wordt tot het autismespectrum gerekend. Dat houdt in dat het een autistische stoornis is. Net als bij de andere stoornissen uit dit spectrum is er sprake van een onhandige motoriek, moeite met het lezen van sociale situaties, gebrek aan inlevingsvermogen, moeite met veranderingen, een neiging tot vaste gewoonten, een voorkeur voor bezigheden en interesses met sterk herhalende of systematische elementen, neiging tot obsessief gedrag en makkelijk opgaan in een fantasiewereld.
Belangrijke verschillen met klassiek autisme zijn de praktisch normale taalontwikkeling, de normale of zelfs hoge intelligentie en de normale neiging contacten met anderen te leggen. Het syndroom van Asperger wordt om deze redenen vaak tot het mildere eind van het autismespectrum gerekend. Vaak worden mensen met het syndroom van Asperger als iemand die excentriek, wereldvreemd of een einzelgänger is beschouwd.
Cijfers Voordat de diagnose van het aspergersyndroom werd erkend, en alleen naar ‘klassiek autisme’ werd gekeken, heette 1 op de 2200 mensen "autistisch". Sinds de term ‘autismespectrumstoornis’ steeds meer aanvaard raakt wordt aangenomen (onder meer door het Vlaamse Autisme Centraal) dat 1 op de 1000 mensen klassiek autisme heeft en 1 op de 200 mensen een stoornis in het autistische spectrum heeft. Het Nederlandse Landelijke Netwerk Autisme neemt aan dat ongeveer 1 op de 400 mensen autistisch is, waarvan 25% vrouwelijk is.
Ben ik nou gek of... wát? Graag je reactie op onderstaande:
Bij uitjes in het land, heeft Mannie de neiging na een aardig gesprek met een vrouw, haar de hand te zoenen bij afscheid.
Ik vind dat wat 'achterlijk' staan (ja echt! = niet meer van deze tijd) maar nóg achterlijker vind ik het, als hij een voor hem wildvreemde vrouw een zoen op de wang geeft.
Het irriteert mij mateloos en ik schaam me kapot tegenover die vrouw, sta er echt bij met schaamrood op de kaken!
Vandaag heb 'k het bed even gelucht, daarna dichtgeklapt en de sprei er netjes overheen, de wasmachine gevuld, na de was de was gedroogd in de droger, gevouwen en waar nodig gestreken en opgeruimd.
Heb de vaatwasser leeggeruimd, vuile vaat er terug in en aangezet.
Heb de vloer van de living schoongekuisd met de natte dweilstok.
Heerlijk daarna met mijn ereader even in bad gegaan, aangekleed.
2 paar schoenen van Mannie opgeruimd in de schoenenkast, al zijn zakkenvulsel (petten, jassen, vesten, gereedschap, kwasten, brillen, mapjes, GSM, sleutels, zakdoeken) die hij overal neerlegd bij elkaar op het vaste plekje op de aanrecht gelegd (zakdoeken in de wasmachine voor de volgende slinger).
Mannie heeft aardappelen geschild en er frietjes van gesneden.
Ik heb er 2 lekkere volle borden frietjes van gebakken, met rauwe witloof, gekookt eitje en voor ieder een deel van de XXL-schnitsel van de bekende goedkope zaak gebakken. Met wat pepersaus uit de andere bekende goedkope zaak smaakte alles verrukkelijk!
Mijn partner kan sneller rommel maken dan ik het krijg opgeruimd.
Vandaag heb ik een van de keukenlades onder handen genomen.
Alle bestek er uit en netjes aan de kant op de aanrecht gelegd, de lade ingespoten met water en sop om even goed te weken.
Kom ik 5 minuutjes later bij de aanrecht: allemaal vers gezette koffie over het schone bestek!
Ongeloofelijk, 't lijkt er veel op, dat hij het er om doet!
Enfin, lade schoongemaakt, bestek opnieuw gereinigd en in de lade gelegd. Nu afwachten hoe snel er weer brinta en broodkruimels, koffie en kaas in de lade ligt.
Zo tegen de lente beste bezoeker, haal ik alle winterjassen, mutsen, dassen, handschoenen uit de kast om te wassen en in een droogbox of de winterkast op te ruimen voor als de nieuwe herfst/winter weer aanbreekt en onze twee best dure winterjacks heb ik laatst samen in 1 slinger gewassen, omdat deze met speciaal schoonmaakmiddel waar een anti-regenscherm in zit gewassen moeten worden. Zeer duur spul trouwens, 1 zo'n flesje is na 3 wasbeurten al op, kosten 17 euro per flesje. Maar goed, die jassen zijn het waard.
Nu hingen de jassen eigenlijk nog wat uit te wasemen dus nog niet terug in de kast opgeborgen. Ziet hij die jas van hem hangen en denkt niet na maar handelt impulsief als hij is, pakt die jas en gaat er mee naar het aanrecht waar hij hem in de gootsteen kiepert met afwasmiddel en gaat aan de mouwen staan schuren omdat hij dacht dat die niet schoon waren. Daar heeft hij wel wat gelijk in, die krijgen we niet meer schoon wegens dat het materiaal aan de manchetten wat beschadigd is, wat verkleuring tot gevolg heeft, maar extra wassen helpt dus niet, zeker niet met afwasmiddel.
Kom ik even later vanuit de slaapkamer ... waarvan de vloer nat was ... (huh?? denk ik) in de badkamer, hangt daar aan ons fragile wasrekje een zware winterjas te druipen. Wél alle ... !!! Ik ga op zoek naar Mannie maar die is nergens te bekennen en zie ik dat de hele aanrecht kletsnat is, de keukenvloer nat, de mat nat.
Ga er maar aanstaan. Opdrogen die boel en de jas maar even gecentrifugeerd. Zucht ... ik word er zo moe van.
Psychiater Nannet Buitelaar van de Waag Utrecht onderzoekt sinds 2012 de relatie tussen ADHD en partnergeweld in het kader van haar promotie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. 'Mijn onderzoek heet ITAP, dat staat voor Influence of Treatment of ADHD on Partner violence,’ vertelt Buitelaar. ‘Ik kijk naar cliënten waar zowel sprake is van ADHD als van huiselijk geweld. Ik wil weten wat de invloed van de behandeling van ADHD is op het partnergeweld.' Lees meer
Aangepast, onaangepast.... wat is nu eigenlijk het verschil? Wat is er fijn voor wie? Ervaar je stress als je aangepast gedrag vertoont, trouwens, wat is vertonen? Wat ik je kan zeggen is, dat als JIJ onaangepast verdrag vertoont, je op MIJN zenuwen werkt, en niet alleen op die van mij.!!!!!!!!!!!
Veel nieuws heb ik niet.... de situatie is gestabiliseerd sinds Mannie zijn tabletje Methylfenidaat elke morgen trouw inneemt. Deze (Concerta) geeft regelmatig een beetje medicatie af gedurende de hele dag. Dat werkt voor hem beter dan op onregelmatige tijdstippen af en toe een tabletje Ritalin.
Wat kan die man toch zeuren! Hij zeurt nu al weer 3 dagen over een meisje wat we bij kennissen ontmoet hebben. 10 jaar, 160 lang en veel te dik. Lui!! ongelofelijk. Onverzorgd, lang slordig haar, ongezond uiterlijk (van het binnen zitten).
Zij kreeg van haar mamma een lief klein zwart hondje om dagelijks mee te spelen maar ook om mee te gaan wandelen; lichaamsbeweging is goed voor dat kind. Helaas, ze is zo verschrikkelijk lui, niet vooruit te branden.
Zij is bepaald ook geen hulpje voor mamma in het huishouden! Blijft liever op haar gatje voor de TV hangen. Vriendjes noch vriendinnetjes heeft ze.
En Mannie die dat hoorde en zag, vind dat maar niets en zegt "ze moet een schop onder d'r kont, dat zal haar leren. Geef haar maar eens aan mij voor een week, je zal het zien!"
Ik betwijfel het sterk. Zo lui als dat meisje is, zo hyper is Mannie.
Ruim 6 jaar wonen wij nu hier, hoog in een appartementencomplex gebouwd in de 70tiger jaren. Zeer slechte isolatie wat koude en geluid betreft, dus regelmatig klachten.
Vandaag is het na een redelijk warme periode bij aanvang van de herfst behoorlijk frisjes. We vallen zomaar 16 graden lager uit en de wind is om te snijden. Met regelmaat van de (kalender)klok, 'zeur' ik er al over om de kieren tussen muren en kozijnen te dichten met kit, want ik vind het, zeker aan de koude kant (noord/oost) behoorlijk frisjes in huis. De verwarming is omdat wij precies aan het eind van de blokverwarming zitten, ook niet optimaal. Je kunt met gemak je hand op de elementen houden. Maar goed, daarom hebben wij een bepaald vaststaand percentage korting bij de eindafrekening. Appartementen ''tussenin'' welke dus niet op de hoek of hoogste zijn, zijn warmer doordat zij de warmte van de omringende buren genieten.
Vandaag heeft Mannie een klaagbui; het is hier zo koud en goh wat tocht het toch. Ik hoef niet te vertellen, dat ik dat nu al voor het 7e seizoen roep, daar gaat hij toch niet in mee. Gelukkig ontstaat er nu bij hem een idee (of 2) om te gaan isoleren en de kieren te dichten. Nu maar wachten hoe dit afloopt of beter gezegd, wanneer (eindelijk!).
Schreef ik al eens, dat Mannie niet van douchen houdt? Hij kan het gemakkelijk 14 dagen met zichzelf uithouden; ongewassen bedoel ik dan. Hij zegt als het warm is; "ik heb me rot gezweten vandaag". Denk ik "Jippy", hij gaat in bad!!" Vergeet het maar, want "morgen zweet ik weer, dus het heeft geen zin" zegt hij daarop.... zucht.
Als ik hem zeg dat hij nu toch wel wat gaat rieken (zeg ik het zo netjes genoeg?) dan wil hij nog wel eens zijn goede kant laten zien en binnen 48 uur in bad gaan. Maar ohwé als ik het niet netjes genoeg ''vraag''..... dan moet ik niet zo zeiken!! Klaar.
Ons kleinkind zat laatst bij ons op het gemak in bad, te spelen met de eendjes en de bootjes. "Ik moet plassen opá!" "Doe maar in bad" zegt ie doodleuk. Vanmiddag zat de kleine weer bij ons in bad, gaat staan en daar gaat zó 'de kraan open'.... "Wat doe je nu?" vraag ik verbaasd. "Dat mag van opa"!!!!!! sjaa, pfffffffff. "Nou nee schatje, ik vind dat niet goed! D'r uít, straks ruik je helemaal naar plas in plaats van lekker schoon, bah"!!
Mensen met NLD begrijpen niet-verbale informatie -als ze die al oppakken- vaak verkeerd. Op andere momenten begrijpen zij die goed, maar weten zij niet juist te reageren, waardoor contacten leggen en onderhouden bemoeilijkt wordt. Oogcontact maken is voor sommige mensen met NLD erg moeilijk. Ze voelen zich niet op hun gemak, of ze vergeten het gewoon. Ook aangeraakt worden kan voor sommigen problemen geven. Emoties van anderen herkennen en die van zichzelf uiten levert vaak vele problemen op. Doordat ze hun eigen emoties niet goed kunnen uiten kan het zijn dat er fikse verwarring voorkomt.
Verbale communicatie
Mensen met NLD hebben vaak de neiging om in "cocktail-speech" te vervallen, dat wil zeggen, heel veel en heel snel praten. Dit doen zij vooral wanneer ze geen overzicht meer hebben, ze proberen dan grip te krijgen door te praten. Ook praten zij vaak monotoon en merken ze ook bij anderen nuances niet op in het taalgebruik. Mensen met NLD zijn sterk in verbale communicatie, zij moeten het dan ook vooral hebben van verbale informatie. Als er te veel prikkels binnenkomen (zoals visuele) kan dat leiden tot verwarring. De boodschap komt dan niet goed door, en hierdoor ontstaan er vaak misverstanden. Sommige mensen met NLD nemen nauwelijks visuele informatie waar.
Geld verspillen? Doe ik niet aan............ neen, GSM.......... hij belt noooooooooooooooit Electraverbruik? Gebruik ik niet............... neen, alle lichten aanlaten, kachel op 21 en vertrekken.................
We zijn uit eten gevraagd bij mijn broer; hij heeft op het menu degelijke Hollandse winterkost: eigen gemaakte bruine bonensoep, andijviestamppot met een gegratineerd kaaskorstje en een gehaktbal en als toe een griesmeelpudding met een toefje slagroom en aardbeiensaus. We smullen en kletsen gezellig en danken de familie voor het eten wat zo lekker smaakt.
Thuisgekomen begint het klagen, "ik zit zo vol, wat een zware kost, ik vond die pudding niet om te vreten zo veel en stijf. Jouw balletje gehakt vind ik veel lekkerder, lekker los, dit leek wel een tennisbal en zo gróót!"
Vanmorgen opnieuw klaagklaagklaag; ik zit er nog vol van....
Herkennen jullie iets in mijn verhalen? Lekker lang en rustig lezen!! (haha)
Je mag altijd reageren, ik vind 't fijn, iets van je te vernemen!! Gegarandeerd dat je -volstrekt prive- een antwoord van mij ontvangt.
Mannie is een kei in dingen veronderstellen.... of moet ik het insinueren noemen? Veronderstellen = ver·on·der·stel·len -onderstelde, h -ondersteld als waar aannemen Insinueren = in·si·nu·e·ren -eerde, h geïnsinueerd bedekte toespelingen maken
De toespelingen zijn hier niet van de lucht, hij gelooft écht wat hij zegt en hij springt daarbij van de hak op de tak, dan wiebelend op zijn linker- en dan op zijn rechterbeen. Dat is soms erg moeilijk om te volgen. Ik zeg maar niets meer, want als het puntje bij paaltje komt, heb ik het allemaal gedaan of gezegd!
Een voorbeeldje: Hij veronderstelt dat zijn jongere broer Et boos op hem is, want broerlief heeft al eventjes geen belletje met Mannie gepleegd. Mannie zegt er dan ook altijd even bij, dat hij het laatst contact met Et gezocht heeft; alsof het om de beurt moet gaan. "Hij zal wel moeilijk zijn omdat ik laatst gebeld heb om te zeggen dat mevrouw Sterretje is overleden zodat hij een kaartje kon sturen, de eikel".
Mopperdemopper.
Even later komt Mannie zeggen, dat zijn broer Et belde, goh, dat is toevallig! "Et vertelde dat hij helemaal blij was omdat ik hem vorige week gebeld had om over mevrouw Sterretje te vertellen, want haar dochter heeft hem geen rouwkaart gestuurd. Et snapte er niets van want de laatste keer heeft hij toch netjes zijn excuus gemaakt voor het dronken belletje aan die dochter? Dus zei hij: Mannie, goed dat jij me hebt geïnformeerd, want anders had ik het niet geweten. Tja, die mensen (fam. Sterretje bedoelt hij) kunnen zich zo moeilijk verplaatsen in een ander. Nee, Et heeft geen kaartje meer gestuurd, want dat was hij vergeten. Ja wat wil je, die maf verwacht dat wij naar hem toekomen met Kerst, hij bekijkt het maar, met al zijn geld nog geen kaartje sturen!"
Houd jij er rekening mee, dat jouw adhd-partner afgerekend kan worden op zijn wispelturig gedrag? Op zijn boosheid, op zijn vele praten? Of op zijn niet onder woorden kunnen brengen van spijt, berouw? Wist je dat jouw partner daar op afgerekend kan worden, met de rug wordt bekeken, niet betrokken wordt bij normale dingen zoals een gesprek of een uitje? Hoe zal dat voelen voor je partner?
's-Nachts, beste bezoeker, wanneer ik in mijn bed lig en rustig de tijd neem om de dag te overdenken, schieten mij mooie volzinnen te binnen van ervaringen met ADHD/Mannie om met jullie te delen, maar als dan eenmaal de volgende morgen weer aangebroken is, ben ik die volzinnen allemaal al weer kwijt.
Ik zou jullie mee willen nemen naar Mannie als hij positief is, positief denkt en een aardig persoon is, want JA, dat is hij ook met grote regelmaat. Ik zou dan willen vertellen over de fijne kanten van zijn persoon.
Maar eenmaal weer in volle running van de dag, verdwijnen die gladde kantjes en ontstaan er weer meer scherpe randjes, de negativiteit, de botsingen, het dwarszijn. Het doordrammen, het dominante, het kortzichtige. Het alcoholgebruik, het niet fris-zijn. Het leugenachtige, het kwade. Dát staat mij vaak het meest voor ogen als ik ga schrijven. Hierdoor lijkt mijn blog om jullie mee te nemen in ons gezin er alleen uit klaagzang te bestaan.
Van iemand met ADHD die reageerde op mijn blog kreeg ik een mail, dat hij vond dat ik te weinig de gedachten en ideeën vanuit een persoon met ADHD beschreef, zijn gevecht, zijn frustraties. Ik heb geantwoord dat ik dat niet kan, immers, ik heb geen diagnose ADHD en weet niet hoe de hersenen van iemand met ADHD werken, denken, welke paden zij volgen, in welke krassen van de plaat zij blijven hangen. Ik kan slechts weergeven hoe ik het ervaar om met iemand te leven en nu wij elkaar reeds 45 jaar kennen inmiddels. Omdat mannie zijn gevoelens en gedachten, zijn frustraties en onzekerheden slecht onder woorden kan brengen - het zogenaamde ruwe-bolster/blanke-pit gebeuren- kom ik daar niet achter ook!
Prettige jaarwisseling alvast! Wij blijven thuis!! Lieve groeten Minima
Elke dag opnieuw vele aanvaringen. Vele momenten van groot onbegrip. Grote monden, stoere taal, 'n klein hartje. Voor anderen altijd even braaf, gezellig, liefdevol. Ik krijg wat rest... lijkt het.
Ik wens u allen fijne rustige feestdagen voor zover dat met iemand kan die ADHD heeft in je naaste omgeving. Voor 2011 wens ik je alle goeds en eindeloos geduld toe.
Eten koken is iets wat Mannie amper (smaakvol) kan. Hij kan aardappels schillen, een ei koken, zijn ontbijt (brinta) maken, maar dat hoeft niet gekookt te worden, óók de melk niet, en verder... een blik opentrekken en het voedsel opwarmen. Een ei bakken lukt ook nog wel redelijk, al zou ik het niet lusten en vlees braden moet je mij de bek niet over openbreken.
Een keukenprinces zal hij nooit worden! Oja en een krop sla snijden (gewoon de HELE krop ook al is die voor 2 of 3 of zelf 4 personen toepasbaar) kan hij goed, evenals omspoelen met honderden liters water (kost niets?), en een tomaatje erdoor lukt ook goed! Ik moet oppassen niet te negatief over zijn kookkunsten te denken c.q. te spreken!!!
Om een uur of 5 vraag ik wat hij eten wil, als hij om 10 uur 's-morgens al niet gevraagd heeft wat HIJ vanavond gaat eten.
Vanavond zitten we nadat ik van mijn werk thuiskwam eerst over zijn frustraties van de dag te praten (aanvaring met de buurvrouw, 2 klussen welke niet gelukt zijn c.q. compleet in de vernieling gingen). Daarna redelijk gesprek over de (lees zijn) dag verder en al zijn gedachten en ideëen. Daarna ... volgt slechts zíjn honger! Mijn honger stilde ik reeds met een meegebracht stokbroodje bij ons aperitiefje. Daarna zeg ik: "schil jij de patatten, dan braad ik het vlees en zet ik de groentjes op". Hij zegt: "Jaja, ik ben al bezig, ik kook voor mezelf!!" Eventjes later koken zijn aardappels over en draai ik snel de pit lager. Krijg ik me daar toch een grote bek dat ik me er weer mee bemoei. Ja, wat moet ik anders? Het stinkt nl. nogal in huis met alles toe als er iets aanbrandt.
Helaas, maar daar is géén begrip voor op te brengen door Mannie.
Soms he, beste vrienden en vriendinnekes, kan ik mij zooooooooooo verdrietig, eenzaam, verlaten en godvergeten weetikveel voelen na weer 's zo'n aanvaring met lieve Mannie. Bléh!
Staat al met zijn *u* uit z'n broek in de kamer, klaar om naar toilet te gaan om te gaan plassen..... hoor ik hem zeggen: "....jah, uhm, d'r staat wat in beeld, over een timing....? Wil je dat?"
"Mijn god," zeg ik vanuit de open keuken, "wáár heb je het over"? "Ja, dr stond net wat in 't beeld van de TV?"
Ik: "Oh, dan heb je vast en zeker net de timer aangezet, voor het kleine huisje op TV (andere zender). Níet dus dat kleine huisje waar JIJ nú naar toe gaat, opschieten!! rap!" ;-( zucht
Soms heb ik van die dagen dat mijn gevoel aan mij zit te knagen Werkelijk nergens heb ik lol in zin in, bah! Een depressief gevoel, neerslachtig, bijna jankerig, zo voel ik mij dan. Janken doe ik nooit, want het helpt (mij) niet echt, zelfmedelij staat me niet. Bovendien krijg ik er een rode neus en rode ogen van, toch?!
Dus pak ik mezelf eens in m'n lurven, geef mezelf een schop onder m'n achterste, vóóruit met de geit meid!
Het tijdstip na de avondmaaltijd is voor mij eventjes een ''uitblaas''-momentje. De buikjes vol(daan), de vaat staat in de machine, keuken aan kant, dus lekker eventjes met de beentjes gestrekt wat TV kijken naar bijv. Lingo en Toen was geluk nog gewoon om het gehaaste gevoel van de voorbije dag van mij af te laten glijden.
Mannie wil zich daar ook wel even aan wagen, maar zodra de kookprogramma's verschijnen, ik kijk daar graag naar, nokt hij af naar de slaapkamer om op zijn bed verder te zappen.
Als omstreeks half 9 er verder niets interessants op de TV is, trek ik naar de pc-kamer en ga ik van alles zitten hannessen. Dat kan zijn plaatjes bewerken, mailtjes sturen, foto;s bekijken of wat aan de administratie werken. Há, administratie is een groot woord; ik hou sinds jaren elke dag bij wat er in- en uit de portemonnee gaat. We hebben het qua inkomsten goed, maar elke maand aan het eind moet er even flink beknibbeld worden. Van sparen komt niets terecht en nu na de zomervakantie staat de lopende rekening alweer vuurrood. Dát baart mij grote zorgen, want in de komende maanden moet ik dat weer inlopen.... maar Mannie begrijpt dat niet, die zorgen van mij vind hij maar onzin.
"Hummm, ist kantoor weer geopend?!" is zijn vaakgehoorde kreet als hij eventjes binnenwipt na een slokje of stukje kaas gehaald te hebben. "Ja hoor" zeg ik dan, rollend met mijn ogen.
Wat heb ik in al die jaren samen wonen met een persoon die ADHD heeft geleerd? Mijn mond te houden! Harmonie in huis door te zwijgen, want anders hadden we alle dagen ruzie!
Op sommige tijden wil ik mijn eigen gedachten(lijn) (kunnen) volgen, maar door al dat er door heen geklep van Mannie, kom ik aan mijn eigen gedachten niet toe. Herkenbaar?
Deze blog heb ik zowel voor mijzelf als voor partners van ADHD-personen opgericht, als een soort dagboek maar ook met veel info, om vanalles van mij af te schrijven om het dagelijks leven met een stuiterbal vol te kunnen houden.
Ik hoop dat u met 'enig genoegen' de belevenissen van mij met mijn man zult lezen en ook, dat er hier en daar voldoende informatie tussen de regels door staat, om verder mee te kunnen - leren - omgaan met mensen met A.D.H.D. Schrijf me gerust!!
De artsen hebben pas op veel latere leeftijd de diagnose ADHD bij Mannie gesteld. Dat is het meest schrijnende; artsen hebben best wel kennis, maar willen zich somtijds niet verder in de patiënt verdiepen... ofwel door tijdgebrek, ofwel door desinteresse... ofwel door... ja, U mag het zeggen! Mijn Mannie kreeg o.a. de diagnoses Borderline, Manisch/Depressief, bipolariteit, Narcisme totdat zijn toenmalig psychiater een symposium van Dr. Sandra Kooij (http://www.psyq.nl/Programma/kenniscentrum-adhd-bij-volwassenen/Informatie-ADHD/Nederlandstalige-artikelen) bijwoonde, plotseling had hij onze Mannie op zijn netvlies als ADHD'er.
Met uw vragen en of opmerkingen ben ik erg blij. Mij bereiken ook berichtjes van patiënten zelf, of van (groot)ouders van jongeren. Er is kennelijk voldoende animo om te reageren. U kunt uw reaktie gewoon toevoegen aan het betreffende stukje tekst.
Bedankt daarvoor!!
Liefs Minima, partner sinds meer dan 45 jaar (2014)
Mannie heeft elke dag zoveel te vertellen; ik zou er boeken vol over kunnen schrijven of alles door kunnen vertellen. Gelukkig (??) vergeet ik de laatste tijd steeds meer..... ouderdom of ''sufgekletst'', of speelt er iets van hersenverweking mee. Wie zal 't zeggen? Jammer is het wel, want ik kan jullie soms zo weinig meedelen.
Mannie heeft maar enkele vaste klusjes in/om huis op zijn takenlijstje staan.... we spraken er wel wat méér af, maar die voert hij toch nooit of niet met regelmaat uit (zoals de kattenbak, zie verder op dit blog). Dat niet uitvoeren van taken is géén onwil... hij vergeet het gewoon.
Zijn taken bestaan uit 1) het vuil naar de stortbak brengen 2) de wagen schoonhouden 3) de ruiten aan de balkonzijde buiten reinigen 4) de garage en het schuurtje aan kant houden 5) eens in de zoveel tijd (minimaal 2 x per jaar) de frituurpan eens grondig reinigen.
De overige taken zoals het huishouden, de administratie/belastingpapieren/verzekeringen, verjaardagen bijhouden, alle afspraken regelen, de was, de strijk, kasten opruimen/reinigen, vaatwasser vullen/legen/reinigen, de boodschappen, het fust, oud papier, etcetera valt naast mijn 3 dagen werk voor mijn rekening.
Het vuil gaat goed; ik zet de vuilzak voor de voordeur en hij pikt hem mee wanneer hij buiten gaat. De wagen schoonhouden vindt hij leuk; als een kind met een grote spons en een emmertje sop, lekker kliederen met water evenzo met de ruiten op het balkon. De garage aan kant houden lukt niet altijd, maar op een gegeven moment moét hij wel, want anders kan de wagen er niet meer in.... en het schuurtje kom ik zelden tot nooit, dus daar kun je naar raden!
De frituurpan bleek vorige week na het frituren nodig aan een beurt toe; want als onze dochter beweert dat het vet vuil is, dan is het weer zo laat.
Hij vorige week: "Ik heb zoutzuur gekocht voor de frituurpan." Ik: ".......stilte"...., "Zóutzúúr????".... Hij: "Jáha, voor de frietpan!" Ik: "Hmpfff, oké... daar deed je het nog nooit mee?!" Hij: "Oh jawelhoor, altijd al, en dat deden we bij de dienst ook altijd, het hele fornuis en de pannen en de theeketel...." Ik: "Oh, 't zal dan wel, maar kijk goed uit, want dat is nogal stevig spul...."
'n Paar dagen later: Hij: "Heb jíj nu wéér geen caustricsoda gekocht?"... Ik, me van de domme houdend: "Waarvoor heb je dat nodig?" Hij: "Voor de frietpan natúúrlijk!!" Ik: "Je zou dat toch met 't zoutzuur gaan doen?" Hij: "HÚH?, Zoutzúúr???? Helemaal niet, veels te gevaarlijk".... "maar waarom heb je geen caustricsoda meer gekocht? Jetje krijgt de scheit van onze friet, dus de pan moet gereinigd worden en het vet vernieuwd!!"
Ik: "Nou je weet toch, dat kun je nergens meer vrij kopen, weet je nog dat ik het jaren terug al zelfs moest gaan bestellen bij de drogist en dat dat zo'n gedoe was, sindsdien doen we het altijd met ontstopperkorrels"... Hij: "Wáár zijn die dan, ik kan ze niet vinden"... Ik: "Ik kocht geen nieuwe, denk dat er nog wel in het reinigingsmandje staan"... Hij: "Zeg dat dan!!!"... Ik: "Nou ik zeg het nu toch, nu je er om vraagt?!"
Enfin, hij aan de slag op ons aanrecht. Daar staan een handpomp met zeep, 'n aangesproken fles wijn, de koffiezetmachine, de theewaterkoker, de senseo en 'n klein oventje. JIJ mag raden wat hij weg zette en ik vertel je, dat de overige zaken volledig onder de vet- sop- en ontstoppersspetters zaten.
... dat ik van de mallotenklub ben? Ik ga me daar een beetje oud papier, glas, plastik en nog meer troep bewaren en naar weet ik veel waar brengen, je sjouwt je eige rot met die troep, ik donder het gewoon in de stortbak buiten hoor!!!!!! Zé verzinnen maar, we betalen al genoeg belasting!..."aldus Mannie
Toen de kinderen pas geboren waren en wat later, toen zij nog klein waren, hadden we een druk maar redelijk gestructureerd leven. De eerste 3 jaren vanaf de kinderen hun geboorten, werkte Mannie in "de bouw" en was bij thuiskomst te moe om zich met de kinderen te bemoeien, laat staan ze te bemoederen. Hij ging liever ontspannen door te gaan sporten tot een uur of 10.
Ik heb tot 2 maal toe ontslag genomen van mijn werk en heb de opvoedings- en verzorgingstaken op mij genomen. Zó ging dat nog in die tijd eind jaren 60, begin 70. Daarna weer snel een nieuwe job gezocht en gelukkig gevonden, want alleen maar kinderen en muren zien was niet aan mij besteed.
Nu zijn wij sinds kort gezegend met een kleinkind, onze zoon schonk ons een dochtertje. Je hebt nog nooit zo'n aardige lieve opa gezien, die volledig opgaat in het verzorgen van de kleine. Hij baadt haar, voedt haar, wiegt haar in slaap, troost haar.
Helaas wil zij niet in ons logeerkamertje slapen, zij slaapt liever bij opa; in bed!!
Mannie zegt: "Ik ga mijn kast helemaal leegrammen en opnieuw alle kleren netjes er in leggen. Dat kan ik best wel, en dán laat ik het netjes!..." Ja hoor, niet dus.
Mannie zegt: "Wat liggen al die zilveren dingetjes nou nog in de kluis te doen, oja, ik zou daar een mooi frame voor maken. Dát ga ik doen, ik stik nog van het eikenhout"... Ja hoor, niet dus.
Mannie zegt: "Ik heb het nu nog te druk, maar ik ga volgende week foto's maken van de dingen die op Marktplaats te koop kunnen".... Ja hoor, niet dus.
Mannie zegt: "Wáár heb jij die doosjes met schroeven gelaten die ik dáár neerzette?!!!..." "Die heb ik uit de weg gezet, want *** kwam op bezoek en dan moet het toch wel een béétje aan kant zijn"... (vorige maand, of was het 6 weken terug?...).
Mannie: "GVD ^&*3&..$#, JIJ moet altijd alles wegzetten!!!, zó kan ik toch géén moer meer vinden!!!" Ja hoor, lekker dan!
Mannie zegt: "Oh, dát moet ik eens een keer veranderen, jah, dát ga ik doen!! Er klopt niets van, ik heb dat toen maar eventjes snel in elkaar gegooid", vaak gehoorde woorden. Mannie neemt zich dingen voor, is er écht waar helemaal mee bezig, maar er komt helaas niets van.....
Mannie: "Ik ga vanmiddag eventjes naar W. mijn oude kameraad, dat vind je toch niet erg hé?!"
Wat denk je: 1) nee hoor, ga maar gezellig 2) ja, ik zal je missen 3) nou, ik wilde eigenlijk zelf de wagen 4) nee, doe gerust, ik heb wat anders te doen! 5) ja, we wilden vanmiddag toch samen .....
Mannie: "Wij gaan toch zeker nérgens naar toe he, met kerst?" Ik: "Hoezo, wat wil je?"
Mannie: "Ik wil niks, het kost allemaal klauwen vol met geld! Daar kun je een nieuwe laptop voor kopen!!" Ik: "Het lijkt me wel leuk om ergens ''normaal'' te gaan eten, niet chique, niet overdreven, gewoon gezellig"
Mannie: "'t Zijn overal van die liflafjes, en ik vind het niet te vreten!" tussendoortje: * dat is dus eigenlijk een compliment aan mij, dat ik elke avond een lekker maaltje op tafel zet! * maar dát moet je verstaan!!
Mannie: "Trouwens, A. en B. komen misschien wel naar ons om te eten". Ik: "Ik zal A. en B. wel even vragen of ze dat willen, en wanneer.... 1e of 2e kerst, dan kunnen ze samen komen, dat is voor mij ook wel gemakkelijker met boodschappen doen, koken enz. en dan kunnen wij de andere kerstdag lekker uit eten"....
Mannie: "JáH!, dát is nog al gezellig....., A. vreet niks want die lust niks, zijn vriendin vreet kleine muizehapjes en B. vreet alleen vis, en dat lust ik nie.........!"
zucht.... We gingen 2e kerst uit eten, en ... hij heeft verdorie nog gelijk gekregen ook, het was niet te vreten, ongezellig, koud, geen zachte kerstmuziek, geen lichtjes, en duur dat het was. Bij thuiskomst heeft hij een kliekje uit de diepvries ontdooit en opgegeten;(
Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je boos bent op jezelf, omdat je zo stom was ''er weer in te trappen?''... Waarin, nou daarin, in de valkuil!!
Gisteren, hele dag gewerkt. Moe ben ik, bek af. Ook na het werk nog snel even wat boodschappen in huis gehaald, het sneeuwt weet je.
En dan begint er een domme diskussie, over de buurman hiernaast, die op sterven ligt. Zijn vrouw heeft bij de naaste buren in de straat een briefje in de brievenbus gestoken met het verzoek op je tenen voorbij hun huis te lopen, op kousevoeten door je eigen huis te gaan, om contactgeluiden te voorkomen, dus niet timmeren of kloppen. Ik heb daar wel begrip voor! Mannie niet, vindt het áchterlijk gedrag en noemt het dwingelandij. Grrr, Mannie weet nog niet, hoe 'n dwingeland hij zelf is kennelijk, want omdat ik het in dit geval niet met hem eens ben blijft hij er uren en dagen over doorzagen. Hij heeft weer 's een dikke kras in zijn plaat!
Zoonlief botst regelmatig met zijn papa, niet verwonderlijk, zij hebben dezelfde genen. Pa is wat handiger, zoon is wat mondiger. Zoon is wat korter af, pa is oeverloos in nietszeggende woorden, maar ohjee, wat zijn er veel overeenkomsten.
Nu vroeg zoonlief mij laatst serieus: "Ma, ben ik ook zo eigenwijs als Pa? Ik word soms zó ziek van hem, hij maakt mij zó kwaad, dan wil ik na een kwartier alweer opkrassen en ben ik blij als ik weer buiten sta".
Pffff, wat kun je dan als moeder zeggen tegen je kind? Ik heb heel voorzichtig gezegd dat Pa en hij wel wat overeenkomsten hebben, 'n tegenstrijdige visie kennen op dingen, maar een andere manier van uiting geven daaraan.
Zaterdag zou er een pakje geleverd worden door TPG; helaas waren wij weg toen het gebracht werd. Er lag netjes een briefje in de bus, dat het pakje maandag opnieuw aangeboden zou worden.
"Och got, wat ben ik moe!! Ik heb een héle dag op dat k*tpakje moeten wachten, het werd pas om half 5 bezorgd"....
Mannie is opvallend drukker als ik de dag wegens werk afwezig was, dan wanneer wij samen thuis zijn of er samen op uit gaan de natuur in. 's-Avonds vraagt hij mij al: "Wat gaan we morgen doen?", zoals hij 's-morgens vraagt: "Wat eten we vanavond?".
Bijna alle invloeden welke hij op een dag meemaakt, zet hij om tot iets negatiefs, om steeds maar weer opnieuw over te praten. Dat komt mede doordat hij geen rust in zich heeft; hij staat pas op, als ik ook op sta. Blijf ik liggen, blijft hij ook in bed.
Zodra hij merkt dat ik me gereed maak om naar mijn werk te gaan, bespeur ik de onrust in hem.... hij gaat de krant halen (leest hem amper), loopt om mij heen te dralen, vertelt wat hij de dag wil gaan doen, en nog eens, en nog eens (herhalen van zichzelf).
Als ik weg ga, zie ik hem vaak al staan praten met andere mensen in onze straat. Hij voert het hoogste woord, met volop bewegingen, gekkigheid (quasi slaan-, schoppen- en trapbewegingen). De anderen lachen - meestal.... Of zijn verbijsterd en kijken mij meelijwekkend aan.
Ik merk dat negatieve ook op, wanneer wij samen mensen tegenkomen en hij daarmee aan de praat gaat (iets wat hij gemakkelijk ook met vreemden doet).
Hij praat graag over negatieve dingen welke in de maatschappij of direkte woonomgeving plaatsvinden. Denk aan politieke beslissingen, straffen welke opgelegd worden aan criminelen en die in zijn ogen altijd te laag zijn, uitkeringen die te laag zijn, hij veroordeelt mensen met een uitkering die roken, een GSM bezitten en auto rijden of hangjongeren. Zijn negatieve gedachten/opmerkingen omzetten naar positief valt niet mee, zeg maar gerust: het lukt MIJ niet....
Herken je dat? Ik noem hem nu toch al wel erg verbitterd te zijn. Er is hem al zoveel afgepakt (zijn woorden); zijn werk (WAO), zijn DNA (door aanraking met jusitie). Wat nog?
Ik heb de titel "soms voelt het zo dubbel..." meegegeven aan dit stukje, maar dat klopt niet helemaal, deze vlag dekt de lading niet, maar er is geen ander woord voor.
Soms voelt het zó dubbel om getrouwd te zijn met een persoon met ADHD, want het ene moment voel ik mij zijn vrouw en partner (een gevoel wat steeds zeldzamer aanwezig is), soms voel ik mij zijn Juf, zijn politieagent, verpleegster, schoonmaakster enz.enz.
Hij is al jaren niet meer, of misschien zelfs nooit écht geweest, een volwaardig partner, waar je op kunt bouwen, vertrouwen. Op kunt leunen, mee kunt lachen, fietsen. Waar je dingen op normale wijze mee kunt bespreken, zaken mee kunt afspreken. Waarmee je afspraken na komt, waarmee je samen naar een verjaardag gaat en samen terug keert, zonder problemen.
Zó jammer vind ik dat. Maar het is niet bespreekbaar, dat vind ik uiteraard nog spijtiger. Gevoelens van affectie naar hem, om hem aan te halen, te knuffelen die ken ik niet meer, slechts het zorgen voor.........
Liefs van Mini voor ieder in het zelfde schuitje met een psychiatrisch patiënt. Ik denk aan jou!
... dan moet ik ineens weer Engels gaan lullen ...
Beste lezer, kent u dat, drieste uitspraken van een persoon met A.D.H.D.? Af en toe zal ik er 's eentje (of 2 of 3 haha) van Mannie plaatsen.
Uitspraak 30 juni 2009: "Ik heb nét een maand Duits moeten lullen dan zou ik nu weer Engels moeten gaan lullen...."
Morgen (1 juli) komt zijn neef Jan met zijn Engelse echtgenote.... op Mannies eigen uitnodiging! We waren 13 dagen met vakantie in Duitsland (tot 1 juni!!) nota bene....
Kennelijk heeft hij moeite met veranderingen, met omschakelen???
Uiteraard valt het mij op, dat veel van Mannie's direkte familieleden hetzelfde type karakter als hem hebben. Zo'n groepje bij elkaar drijft elkaar nog eens extra op. Wanneer je daar tussen mag zitten, wens je oordoppen.
Ze zijn druk (uiteraard!! haha), bewegelijk (hoe kan 't anders), wat leugenachtig of noemt men dit ''niet tekstvast''?, bij vlagen heel erg positief wat snel omslaat in zeer negatief of andersom, vertonen onaangepast gedrag (denk aan het laten van boeren en winden, vloeken en tieren), praten luid en druk, zijn verkwistend... geven álles weg of zijn juist gierig, ze willen álles wat een ander heeft ook hebben, kunnen niet altijd het "van mijn of dijn" onderscheiden, houden erg van verandering of dan weer juist niet, geen nee kunnen/durven/willen zeggen (dus overal ja op zeggen!), ze zijn roddelaars tot kwaadspreken aan toe, dan wit dan weer zwart, waaien met alle winden mee, enz.enz.
En weet je wat? Ze zeggen allemaal, puntjepuntje is wel erg druk hé? Ik weet dat IK druk kan zijn, maar puntjepuntje is vééél erger druk dan mij!!! )
dit gesprekje gaat over .......... ik ga dáár niet meer naar toe en wat nemen we mee naar dáár ... of komen ze híér.......?
Zijn neef met vrouw en kinderen komt voor een twee weken vakantie naar Nederland om te logeren bij hun ouders, de oom en tante van Mannie. Tante nodigt ons uit om gezellig een dagje bij hen op bezoek te komen, zodat er bijgekletst kan worden en herinneringen opgehaald. Tante zegt nadrukkelijk: "Op verzoek van Jan zal geen van de broers of zussen gevraagd worden, alléén jullie tweetjes, want jullie zijn tenminste normaal". ) .... "Oké", zegt Mannie, "ik hoor wel van Jan wanneer"... en tegen mij: "daar heb ik dus ff géén enkele zin in!, ik hoef ze niet te zien hoor!!"
Enkele dagen later mailt Jan vanuit Amerika zijn agenda door: Aankomst donderdag Vrijdag broer 1 Zaterdag zus 1 Zondag met schoonouders erbij naar ... Maandag ritje naar neef 1 enz.enz. "En wanneer komen jullie?", vraagt hij...., "samen met broer 2, zijn vrouw en kids én kleinkids lijkt mij het leukst, dat is volgende zaterdag!"
Dit verhaal van neef Jan staat dus haaks op wat tante vertelde (zij zei immers: "alleen jullie wil hij ontmoeten"), maar dat is niet erg.... alleen hebben wij geen zin om met die hele bups op zaterdag in een bedompt huisje te moeten zitten als het prachtig mooi weer is. Tot daar ben ik het helemaal met Mannie eens.
"Mail maar terug" zegt Mannie, "dat we het te druk hebben, dat ik longproblemen heb, dat mijn hartritme niet goed is, dat we geen auto hebben en..... nog meer van dat". Ik mail terug, dat we redelijk wat drukke tijden tegemoet gaan (dat is waar) en dat ik volgende week weer eens contact zal zoeken als ze in Nederland zijn.
Enkele dagen later, op mijn werk, word ik per GSM door Oom gebeld of Mannie een ander GSM nummer heeft, want er wordt alsmaar niet opgenomen.... - zucht - Mannie neemt dus gewoon niet op! Dat is de makkelijkste manier om mee om te gaan, gewoon doen alsof je er niet bent (weglopen dus). Ik: "Nee hoor, het nummer is oké"! Oom legt neer en bij thuiskomst hoor ik dat neef Jan gebeld heeft met een tijdelijke GSM, omdat Mannie niet wist wie er belde heeft hij opgenomen.... hihi. Gemeen van mij hé, om daar mee te lachen!!!
Puntje bij paaltje: woensdag komen ze een dagje naar hier... "maar ga jij maar werken hoor, ik neem ze wel mee naar het dorp".
Compleet getikt word ik soms van die lui, maar ja, Mannie bedoelt het goed, hij weet het alleen niet te brengen!
Mannie kan als hij zich rustig voelt, mooie bouwmodellen maken, van hout maakt hij boeren wagens en speelgoedjes. Van zijn zakgeld - maar vaak moet ik daar een extra aanvulling op doen - koopt hij gereedschappen, zaagjes, spijkers, schroeven, lijm, verf, vernis enz. Per model komen de materialen (inclusief patronen/werktekeningen) al gauw op 70 á 80,-. Alez, hij heeft er zijn lol van en ik wat rust.
Gelukkig ziet Mannie nu, na ruim 3 jaar binnenwerken in, dat hij beter werkt in de schuur, daar waar hij alles bij de hand heeft en rommel kan maken zoveel hij wil. Het huis ziet er nu wat langer dan 1 dag een stuk properder uit.
Heb jullie - vele trouwe bezoeker[s] - soms wat verzaakt
Jullie kennen het misschien wel.... soms zie je de dingen precies in perspektief en word je daar niet blij van. Hoe meer je er over nadenkt, hoe meer je er over praat, leest of schrijft.... je word alleen maar akeliger, je voelt je afglijden naar depressie. Vanzodra ik dit voel, stop ik met denken over ADHD. Uit zelfbescherming. Ik kan alleen nog maar denken... rot op, hou je bek, slik je kop in. Héél negatief allemaal.... De rust die ik voel als hij de deur achter zich dicht getrokken heeft, zalig. Gewoon doen waar ik zin in heb, niet 'bang' te hoeven zijn weer 's lastig gevallen te worden met WOORDEN, kankeren, zaniken en zagen. Huh.... zucht.
Het spijt me voor jullie die mijn blog bezoeken, waarvan ik weet, enkelen zeer trouw, dat ik de laatste 3 maanden niets heb toegevoegd aan dit blog. Het voelt een beetje, alsof ik jullie aan je lot heb overgelaten, terwijl in ook weet, dat jullie zullen begrijpen waarom ik niets schreef. Dat geeft mij weer een beetje steun.
Beste lieverds, binnenkort kunnen jullie mijn gedachten hier terug vinden. Schroom intussen niet mij te schrijven als je wil!
Lieve groetjes, Minima ps ik plaats van sommige inzendingen de verschillende data (2005 en 2006) vooruit naar 2007, zodat alle stukjes op mijn blog te zien blijven. Daaaag.
Een persoon met A.D.H.D. die moeilijk te diagnosticeren is. Die komen voor!! M'n Mannie is er zo eentje. De diverse psychs hebben er jarenlang over gebakkeleid wat er nu precies voor stickertje opgeplakt moest worden. Begrijp me niet verkeerd, een stickertje is niet negatief bedoeld, maar voornamelijk om er achter te komen, waar de patiënt en zijn omgeving op kan letten. Er zijn immers boeken vol geschreven over ADHD, of over Narcisme, of over Borderline, Autisme, La Tourette enz. maar slechts de medische boeken (DSM) beschrijven alle kenmerken. Daarom vind ik het reuze fijn, maar ook Mannie!!, dat er een stickertje op hem geplakt is. Wij beiden weten nu, in welk boek wat staat!! En met de jaren kom ik (met name) er achter, dat Mannie verschrikkelijk veel trekken van andere neurologische ziekten heeft. Door te zoeken op internet, door te corresponderen met anderen, door te spreken met anderen, waaronder behandelaars.
Hier een stukje wat heel goed OOK bij hem past: Het komt van de site moeilijkemensen.nl, een aanrader die site!!
Heeft het zin om als 60-jarige, met een narcistische PS, in therapie te gaan?
Waarom niet? Er zijn veel voorbeelden van (veel) oudere mensen die baat blijken te hebben bij psychotherapie. En het feit dat je veel last hebt van je problemen vormt een goede reden om mogelijkheden voor psychotherapeutische hulp te onderzoeken. Toch is het zo iets te simpel gesteld: niet elke therapie heeft effect, en het is goed gebruik om via een intake of een diagnostisch gesprek na te gaan of er een indicatie is voor therapie. Een psychotherapeut of een psychiater brengt je problemen in kaart, onderzoekt je hulpvraag en komt met een advies voor hulp. En als het goed is krijg jij een beeld van wat die hulp inhoudt op grond waarvan je kunt kiezen of je inderdaad aan een dergelijke onderneming wilt beginnen. Het is goed mogelijk dat zo'n intake, of een oriënterend gesprek jezelf meer duidelijkheid geeft over de aard en ernst van je problemen en je mogelijkheden tot verandering. FK 10/2001
Hoe kun je het beste omgaan met iemand met een narcistische persoonlijkheid? Moet ik therapie adviseren?
Geen eenvoudige vraag! Mensen met NPS kunnen sterk verschillen. Toch zijn wel een paar algemene opmerkingen te maken. Mensen met een NPS 'verleiden' soms anderen om heel anders te reageren dan zij normaal zijn te doen. Bijvoorbeeld heel voorzichtig, of heel bot. Pas daarvoor op, blijf vooral op je eigen manier reageren, dat werkt beter. Veel voorkomende reacties op mensen met een NPS zijn: je gaan ergeren of je juist ongemakkelijk of onzeker gaan voelen. Misschien helpt het wanneer je bedenkt dat de ander zich zelf vaak ongemakkelijk voelt of ontevreden over zichzelf is. Wanneer iemand met een NPS overweegt om hulp te zoeken, kun je hem/haar daar in ondersteunen. Je kunt wijzen op de mogelijkheid van een (persoonlijkheids)diagnostisch onderzoek, zoals dat bij de meeste RIAGG's en poliklinieken gedaan kan worden. Maar ook kan een oriënterend gesprek met een psychotherapeut of psychiater duidelijkheid geven. Je kunt heel goed zo'n gesprek plannen, zonder dat je meteen beslist ook werkelijk in therapie te gaan. FK 11/2001
Is er een relatie tussen een stoornis in het autistisch spectrum en een narcistische persoonlijkheidsstoornis?
Volgens professor J.J.L. Derksen bestaat er geen relatie tussen stoornissen in het autistische spectrum en de narcistische persoonlijkheidsstoornis. Wel kan volgens hem sprake zijn van gelijktijdig voorkomen van beide stoornissen maar hem is niet bekend dat dergelijke gevallen beschreven zijn.
Tijdens mijn (FK) werkzaamheden in een gespecialiseerde instelling voor persoonlijkheidsstoornissen heb ik eens te maken gehad met iemand die een pervasieve ontwikkelingsstoornis had en daarnaast reacties vertoonde die sterk deden denken aan narcistische pathologie (krenkbaarheid, sterk concurreren, woedeuitbarstingen). Mij is niet bekend of deze combinatie van verschijnselen vaker voorkomt. FK 3/2002
Kunnen de fantasieën bij een narcistische persoonlijkheid zulke extreme vormen aannemen dat hij er geen controle meer over heeft en heeft het dan zin om dit medicamenteus te behandelen?
Fantasieën over bijzondere eigenschappen en succes vinden we ook bij mensen met een normale persoonlijkheidsontwikkeling. Bij mensen met narcistische persoonlijkheidsproblematiek zijn deze veel meer uitgesproken en zijn zij onontbeerlijk om het gevoel van eigenwaarde te voeden en op peil te houden. Deze grootheidsfantasieën kunnen relatief onschuldig zijn maar ook ernstige vormen aannemen waarvan andere mensen de dupe dreigen te worden. Bij het "maligne" (kwaadaardige) narcisme zien we dat de narcistische thema's (grootheidsideeën, egocentriciteit, buitensporige eigenliefde) vergezeld gaan met antisociaal gedrag, sadisme en/of paranoïdie (ziekelijke achterdocht). Hierbij dient de relatie met de ander uitsluitend voor de eigen behoeftebevrediging en wordt de ander de leverancier van die bevrediging. Dit gaat gepaard met kilheid en een gebrek aan empathie. Door het hanteren van zelfzuchtige normen worden de eigen verlangens, behoeften en fantasieën nauwelijks gecompenseerd door een gezond normbesef omtrent de grenzen en behoeften van anderen. De narcist heeft dan onvoldoende controle over zijn fantasieën. Toch beseft hij (of zij !) dat zijn fantasieën niet volledig sporen met de realiteit op momenten dat hij daarmee door anderen wordt geconfronteerd. Zijn realiteitstoetsing is derhalve wellicht fragiel, maar wel intact. Er zijn derhalve geen waandenkbeelden zoals bij een psychotische stoornis. Er valt dan ook weinig te verwachten van antipsychotica of andere psychofarmaca. Ook bij mensen met psychotische problematiek (schizofrenie, manische episode bij een bipolaire stoornis e.d.) zien we nogal eens grootheidsideeën, zelfzuchtigheid, almachtsfantasieën en superioriteitsgevoelens. Deze ideeën en fantasieën kunnen zich uitkristalliseren in wanen. Bij psychotische mensen is medicatie juist wel van belang, meestal in de vorm van antipsychotica. Bij de bipolaire stoornis (m.n. de manie) kan een stemmingsstabilisator van groot therapeutisch belang zijn zoals Lithium, Carbamazepine of Valproaat.
Literatuur: Abraham, RE (1997), Het Ontwikkelingsprofiel. Van Gorcum Kernberg, OF (1984). Severe pesonality Disorders. Yale University Press. Kernberg, OF (1989). The narcissistic personality disorder and the differential diagnosis of antisocial behaviour. The Psychiatric clinics of North America 12: 553-570. TI 12/2001
Wat kan het effect zijn van het leven met iemand met een NPS, met name op kinderen? Is hier onderzoek naar gedaan?
Mij zijn helaas geen onderzoeksresultaten bekend op dit gebied.In het algemeen kan ik wel het volgende antwoorden op je vraag. Het kenmerk van een narcistische persoonlijkheidsstoornis is een stoornis in het zelfgevoel. Een gezond zelfgevoel wordt gedurende de ontwikkeling van kind naar volwassene ontwikkeld in het voldoende bevestigende èn begrenzende contact tussen ouder en kind. Wanneer dit ontbreekt, ontstaat een beschadigd zelfgevoel dat zoekt naar compensatie òf een overwaardig zelfgevoel. Hier is feitelijk sprake van twee verschillende vormen van narcistische problematiek, die een heel eigen gezicht hebben. In het eerste geval is er sprake geweest aan een gebrek aan bevestiging en dient het zich belangrijk voordoen ter overdekking van minderwaardigheidsgevoelens. In het tweede geval is er sprake van een gebrek aan begrenzing en voelt de persoon zich daadwerkelijk belangrijker dan anderen. Wanneer er wordt gesproken van een narcistische persoonlijkheidsstoornis, wordt de laatste vorm bedoeld. De persoon met een narcistische persoonlijkheidsstoornis weet zich onvoldoende in te leven in de behoeften en noden van anderen. Het contact met de ander dient vaak de versterking van het eigen zelfgevoel, zonder dat een diepere uitwisseling van gevoelens ontstaat. In het contact met iemand met een narcistische persoonlijkheidsstoornis kan het gevoel ontstaan dat je gebruikt wordt voor de bevestiging van de ander. In de praktijk kan het contact prettig zijn zolang je meegaat in de wensen en behoeften van de ander, maar ontstaat een probleem wanneer je je eigen weg wilt bewandelen. Conflicten kunnen makkelijk leiden tot verbreking van het contact. In de relatie met een kind kan dit zeker een probleem vormen. Immers een kind moet leren zich enerzijds aan te passen en anderzijds zijn/haar eigen weg te leren kennen. Een kind doet derhalve een beroep op het inlevingsvermogen van de ouder. Wanneer de ouder hiertoe niet in staat is, kan het kind gebruikt worden voor de behoeften van de ouder ten koste van de eigen behoeften en de ontwikkeling van een eigen identiteit. Dit is zeker niet wenselijk, het kan zelfs beschadigend zijn voor een kind.
Tot zover de tekst van moeilijkemensen.nl Hoop dat je er wat aan hebt! Ik wel in elk geval.
Elke avond vermaakt hij zich met de TV en tussendoor dutjes doen. Om even 18.00 uur kijk ik door de weeks graag naar ''de verbouwing''. Zegt hij vanavond: "MOET je nu alwéér naar die vetnekkenserie kijken?"... blurp................
In een donkergrijs verleden, het was 1995 haha, heb ik mij als bloeddonor bij de Bloedbank Zuid Nederland aangemeld. De eerste keer wist ik niet hoe en wat en of ik er ''heelhuids'', zonder duizelingen, uit zou komen. Ik vroeg Mannie mee om te rijden, dat wilde hij wel.
Na de medische keuring, ging voor de eerste maal de behoorlijk dikke (!) naald mijn arm in en binnen een kwartier was mijn zakje vol, had ik twee dikke pleisters in mijn armholten en een zere vinger van de vingerprik. ;-))
Mannie hoorde ik op de gang het hoogste woord voeren en zoals gebruikelijk, had hij de lachers op zijn hand. Na nog wat formaliteiten namen wij afscheid, maar voor het zover was, had 1 van de dames (gek zeg, nog nooit 1 mannelijke ''dracula'' gezien daar) Mannie gestrikt om ook bloed te doneren.
De volgende maal, hadden we ieder een oproep op zak, en trots als een pauw riep Mannie tegen ieder die het al dan niet wilde horen ... 'IK ga bloed afstaan bij de BLOEDBANK!' En nou, dát heeft hij geweten.
Zijn bloedwaarde was goed, bloeddruk oke, dus nu ging het echt beginnen!!
Bij het horen over, en zien van, de dikke naald werd hij al wat bleekjes rond de neus. Toch zette hij door en binnen no-time was zijn zak vol. Mannie van alle spanning ontdaan, ging tegen de vlakte.... bleekjes, bibberend en zeurderig moest hij plat op het bed blijven liggen.
De dames liepen af en aan met warme en koude washandjes, glaasjes met slokjes water, hij kreeg klopjes, aaitjes, kneepjes (nog nét geen zoentjes) en tot slot, een lekkere zoete koek met een glas thee.
N.O.O.I.T. MEER!!!!!!!!!! hihi
Vanmiddag moet hij zijn griepprik halen, maar hij weet niet meer waar hij de uitnodiging gelaten heeft en om hoe laat hij er moet zijn. Hmmm, waarom zijn mijn gedachten zo sterk bij de papierversnipperaar ;-)) ??
Ouders van kinderen met MCDD (=aanverwante stoornis met Autisme) moeten altijd proberen hun eigen emoties niet te tonen, vooruit te denken over gebeurtenissen en bedacht te zijn op ongeremde reacties. Zij moeten zichzelf een manier van opvoeden aanleren waarin verduidelijking en begrenzing een tweede natuur wordt. Het regulatiemechanisme dat zorgt voor evenwicht in emoties en gedachten moet bij kinderen met MCDD als het ware van buitenaf worden aangedragen. Medicatie kan soms nodig zijn om de angsten binnen de perken te houden.
......helaas ben ik geen ouder, maar partner..... haha. Ken dit wel van Mannie.... daarom was het uiteraard TOEN (1998) zo moeilijk hem te diagnosticeren; maar dat wil absoluut niet zeggen dat hij het heeft hoor. Ik herken wel duidelijke raakvlakken, zoals het obsessieve, de angsten, gebrek aan struktuur e.a.
Hallo daar, zijn jullie er ook nog? Ik ben er ook nog steeds, alhoewel, soms zou ik er zó de brui aan willen geven, eindelijk eens mijn eigen leven willen gaan leven. Genieten van al het moois het leven te bieden heeft, och, allemaal heel onschuldige zaken hoor, niets 'spannends' of extravagant.
Zo zou ik eens willen talmen met naar huis gaan, 's blijven hangen waar ik op dat moment uithang, met wie ik wil, zonder doorgesneden te worden over het waarom, met wie, wanneer. Gewoon eens los en gemakkelijk doen, in plaats van verkrampt, zorgen dat ik thuis ben.
Mannen zeggen dikwijls dat zij een zagende vrouw hebben.... ze bedoelen dan, dat die vrouw blijft vragen, klagen, blijft zeuren, zaniken. Mijn Mannie is 1 grote Zaag; hoe-dat-zo? Dat wil ik je trachten uit te leggen.
Hij herhaalt zichzelf telkens. Heel vaak. Soms komen er plotseling dingetjes naar boven van al een hele tijd geleden, die kan hij dan vertellen alsof het daarnet is gebeurd.
Maar soms (lees vaak) ook dingetjes die vandaag gebeurd zijn, of juist niet gebeurd zijn, waar hij over praten moet. Ja, het lijkt een moeten, dat praten over wat er in zijn hoofd afspeelt. Ik vergelijk het wel eens met een vinyl plaatje wat op een speler ligt.... telkens hoor ik hetzelfde, door de kras die er in zit.
Voorbeeldje: 1 maal in de 2 maanden belt onze zwager op om te informeren hoe het gaat met hem, om te vernemen hoe het met ons gaat enz. 1 maal in de 2 maanden belt Manny met hem, idem om informatie uit te wisselen. We wonen nl. zo'n 350 km. bij elkaar vandaan, en dan is bellen -omdat mannie niet kan mailen noch schrijven- een leuke oplossing. Als zwager nu eens 'wat over tijd is', gaat mannie zeuren en klagen en tot slot mopperen en schelden. Waarom belt hij niet, wat hebben we verkeerd gedaan? en dat niet 1x, maar wel 10x of 25xachter elkaar. Ik heb daar geen antwoord op; zeg dan dat hij nog even geduld moet hebben. Ja maar, IK bel wel altijd op tijd, IK moet altijd eerst bellen, IK heb altijd gebeld, waarom dit, waarom dat.... Na een tijdje wordt het: IK bel nooit meer, de L*L, wat een Kl**tzak, IK zal nog 's bellen maar niet heus, 't moet altijd van 1 kant komen, enz.enz.
'k Wordt er zoooo moedeloos van. ;-))
Totdat zwager dan plots weer even een belletje doet, dan is ALLES weer goed, vergeten en vergeven... tot een volgende maal.
Vandaag heb ik mij er eindelijk weer eens toe kunnen zetten eventjes mijn blogje ADHD te openen.... wist ik toch mijn pasword niet meer (bloos).
Heb het druk met van alles en nog wat, wie niet tegenwoordig.... die mag het zeggen.
Las de vele reacties in mijn gastenboek, waarvoor dank. Ieder zal ik trachten even persoonlijk te benaderen, (schiet niet op me wanneer dat niet lukt). Het sterkt mij zo, dat mensen de moeite nemen, in al hun (eigen) sores, mij een hart onder de riem te steken. Heerlijk! Dank jullie wel!
Mannie ligt al vanaf kwart voor zeven in bed, te zappen en te stinken. Hij heeft zich voor het laatst gewassen (in bad) vorige woensdag(!!!). Naast het bad is er nog een afgesloten douchecabine; heerlijk warm om even snel jezelf van top tot teen lekker fris te maken.
Door zijn geagiteerdheid, angsten en alcoholgebruik, zweet hij snel en veel . Jachiebah!
Heb me nu een kleine flacon stevige parfum naast mijn bed gezet, achter de wekker verstopt. Zodra hij slaapt, spuit ik 1x met de flacon en is tenminste de zure, ranzige en alcohollucht uit mijn neus verdwenen. Weet niet wat het met hem is hoor; voor 3 jaar geleden zat hij elke avond lekker een kwartiertje in bad, scheren, wassen, folders of schaakspelletje erbij.....
Gisteren kregen wij ons kleinkind van 4 maand te logeren. Mamma staat er alleen voor, ze schopte luie surinaamse pa de deur uit al na de 2e week van zijn jonge leventje. Rafael is een lachebekje... tot een uur of 6, dan is het gedaan met de rust. Hij vraagt tot een uur of 10 in de avond constant aandacht, waar hij dan weer nóg meer moe van wordt en nog harder gaat huilen. Opa kan daar slecht tegen; oma ook hoor, maar ik kan mij redelijk afsluiten en denk dan "je huilt maar even".... maar ja, opa haalt hem er dan weer uit en dan beginnen we opnieuw met koediekoediejah, lachen, kreunen, huilen enz.
Opa had als vader al +0,0 pedagogische talenten, nu is het -0,0. Jammer maar het is niet anders, hij kan zich niet verplaatsen in een baby en vind dat als je alles gedaan hebt (schone luier, aandacht, flesje, Boertje niet te vergeten (!!) het kind gewoon zijn bek moet houden en slapen;-((
Om kwart voor 1, ik zat nog op met een duf hoofd want was nog wat mails aan het doornemen wat ik normaal gesproken elke avond vroeg doe, hoorde opa Rafael wat kreunen (babyfoon op zijn nachtkastje, terwijl we de kamer ernaast slapen en 'n Mannie fantastich gehoor heeft)... dus daar zat ik vannacht nog wat melk in het snaveltje te gooien.
Om half 6 kwam de kleine man alweer, ik kreeg mijn ogen niet meer open en voelde mij erg misselijk, ook al omdat de nachtrust nu verstoord was geweest door de babyfoon die soms even oplichtte bij geluid. Zucht, alle opa's en oma's denken nu, jah, nu weet JIJ ook wat het is! en dat is ook zo........., hihi
We zijn nog wat in het grote bed blijven hangen en wurgen, kleine man bij mij, kleine man bij hem, kleine man in het midden, kleine man tussen mijn benen, kleine man op opa's (stink)borst.... nog wat melk schat???? Burp, goed zo!!!!!!
Ahrrrg, 'k heb last van mijn buik... 2x naar 't WC geweest, alez, dat kan ik maar kwijt zijn, maar voel mij rillerig, katterig met draaiende maag en darmen. Koffie, néén, dank u! Dát is niets voor mij om dat te zeggen....bluuuhrr
Hier ben ik ook nog weer 's even, met een 'zeikverhaal' over mijn adhd'er....
We hebben een nieuw katje, zij moet leren op de kattenbak te gaan, alhoewel, er valt niets meer te leren wat dat betreft, ze doet het KEURIG, zowel de natte- als de kak-boodschappen. Aangezien we in een klein appartement wonen moet de bak dagelijks voor wat de kakkers leeggeschept worden. Ons katje kan er wat van, soms 3 of wel 4 kakboodschappen per dag.
Mannie heeft de taak gekregen (hij is 24 uur per dag thuis), om 's-morgens de kakboodschappen te verwijderen en 2x per week de bak volledig te verschonen. Het gaat, ik mag niet klagen (echt niet, hij doet zijn best), maar oh, over "een paar'' losse kattengritjes... elke dag op de vloer van het toilet en zo doorlopend door de hele flat..., moet ik niet zeiken!!!!
We kregen van een neef van Mannie zijn TomTom, omdat hij een nieuwe bij zijn GSM-abonnement had gekregen. Fijn, want onze oude had wat verouderde kaarten en deze nieuwere heeft ook nog een extra funktie voor filemeldingen, altijd handig (?)
Onze dochter heeft zelf een eigen navigatiesysteem, iets ouder dan onze oude, maar onze zoon nog niet en omdat hij ook weer wat vaker op de weg zit sinds hij weer werk en een auto heeft, krijgt hij onze oude. Hij is er erg blij mee, leuk om dat te zien! ;-))
En jawel hoor; onze dochter krijgt er weet van en mailt mij met de vraag, 'kan ik die oude van mij ruilen met die van jullie????' Nee dus, mailde ik terug, gisteren hebben we hem bij je broer afgegeven, hij is er erg blij mee! Oke dan, beetje jammer, maar niets aan de hand.
Mannie krijgt er weet van, omdat ik zo lomp ben hem te vertellen natuurlijk, dat ze had gemaild.
Hij moet gelijk ff bellen: 'zoon, je zus die belde ook nog, wilde de TomTom en ik zeg, dan ben je te laat die is net weg!'
Lachen hoor, zo'n TomTom navigatiesysteem. Wij hebben een damesstem om ons langs de dreven te begeleiden richting juiste aankomstpunt. "Ze" zegt: 'neem op de rotonde de 3e afrit'......... 'ja zeg, k*twijf, trut!, ik ben niet gék!!'
Afspraken maken, het hele leven (wonen, werken, reizen, geld) is er op gebaseerd. Een ADHD'er (Mannie dan met name) maakt afspraken... soms lijkt het wel, om ze juist NIET te kunnen NAKOMEN, alsof hij er zelf plezier in heeft, om ánders te doen dan afgesproken.
Klein voorbeeldje: Wij wonen in een appartement, alles gelijkvloers. Géén punt. Ons afzuigsysteem loopt van appartement naar appartement. De open keuken, heeft een wasemkap, die NIET op dát systeem is aangesloten, om te voorkomen, dat anderen in het flatgebouw, de geuren van elkaar binnen krijgt. De AFSPRAAK tussen ons twee is, dat als er gekookt wordt, de kap aangaat en daarna minimaal een half uurtje blijft afzuigen. De geur 'verdwijnt' in 2 koolstoffilters. Dit systeem is verre van ideaal, meestal gaat de balkondeur of het raampje in de eetkamer open om er extra voor te zorgen, dat vieze geurtjes verdwijnen, maar het is niet altijd mogelijk die open te zetten wegens de (zee)wind. Een andere AFSPRAAK tussen ons twee is, dat wanneer hij aan het hobby'en is, en er verf gespoten moet worden, hij dat beneden (in onze eigen berging of in de eigen garage, of zelfs gewoon buiten op de stoep) gaat doen, maar BESLIST NIET in het appartement.....
Nou, dacht hij, dan doe ik dat toch gewoon -als zij (ik dus) er niet is- ONDER DE AFZUIGKAP. Eén groene waas op het kooktoestel, op het overhangend deel van de afzuigkap én IN HET BINNENWERK (de koolstof- en alu-filters).
Onredelijkheid is een fenomeen, waar ik zeer moeilijk mee overweg kan... omdat het zó oneerlijk kan zijn! Mannie kan er wat van!
Van het een op het andere moment slaat hij falikant om, van een 'normaal/redelijk' pratend mens tot een onredelijk schreeuwende viezerik. Een vriendin van mij zegt wel eens over haar partner; 'dan wordt hij vies van zin'... een belgische uitspraak? Gisteren was het weer eens zo. De aanleiding? Hmm.
Onze zoon had zich uitgenodigd om te komen eten. Ik heb gewerkt tot tegen 16.00 uur, daarna wat verse groente, vlees, aardappels e.d. gekocht en snel naar huis. De zoon zit met zijn pa op ons balkon. Ik wens hen goede dag en ga de boodschappen uitpakken en alles alvast voor het koken in gereedheid brengen, zodat ik mij om 17.15 uur bij hen op het balkon vervoeg om een glaasje met hen mee te drinken. Gaat het gesprek eerst nog over 'zijn zus, de alcoholica', al snel gaat het over haar partner, welke 'haar' huis niet meer in mag komen om zijn spullen op te halen. Je begrijpt, er zijn al weken van toestanden aan vooraf gegaan; onze 64-jarige zwager staat niet zomaar plotseling op straat!
Enfin, ik ga terug de keuken in om het eten op te zetten en zie Mannie gaan bellen, met de zwager blijkt achteraf. Hij nodigt hem uit om in onze woning te komen logeren wanneer wij over 1,5 week 4 weken wegens vakantie afwezig zullen zijn. Prima!
Nadat alles in de keuken op een zacht pitje staat, ga ik terug naar het balkon, waar Mannie net de verbinding met zwager verbreekt. We 'keuvelen' wat over zwager en zus en plotseling, als bij donderslag uit heldere hemel slaat zijn stemming om.... waarom? Wát zei ik? Ik reageerde op zijn opmerking, dat hij zwager dan diverse dingetjes aangaande onze woning zou moeten uitleggen. "Bijvoorbeeld?"... vroeg ik.... "Nou, hoe je de vuilnis in de stortkoker buiten gooit!!!!!" schreeuwde hij. Het viel hem duidelijk verkeerd! Ik moest maar bij mijn (ONZE!!) dochter gaan wonen, die zich laat neu*** door een neger, die ze dan eerst nog in R'dam op gaat halen, schreeuw, schreeuw, schreeuw..... "Ik werk precies voor al die nikk** van haar, omdat zij zonodig *** (piep)". Onredelijkheid ten top! Hier kun je toch als normaal mens niets mee? Wij samen, hebben nét onze dochter helpen verhuizen, 3 weken heeft hij keurig zijn best gedaan om haar woning netjes bewoonbaar te maken etc. (alsof ik niets deed, alsof ik niet moe ben). Allez, het was weer gezellig; onze zoon ging zich er ook nog in mengen, die heb ik - sorrie hoor, maar als een klein kind - gezegd dat hij zich STIL moest houden. Daarna hebben we in stilte gegeten. Ik heb er geen zin meer in.............. begrijp je?
Dag allemaal, ben weer terug van (even) weggeweest. Wij hadden het erg druk met onze verhuizing, maar nu is alle rust (bijna) weder gekeerd. Iedereen die reageerde middels email (minima@zeelandnet.nl) of in het gastenboek een berichtje achterliet HARTELIJK DANK! Binnenkort weer meer.
"Wij hebben ons zelf uitgenodigd bij vrienden, die ook alleen waren op de avond van 31-12 naar 01-01. Zij zijn beiden erg druk, impulsief en chaotisch zij hebben géén medicatie en géén diagnose.
Ook al was het een drukke (lawaaierige) avond, het was wél gezellig, althans, dat vond ik, hieronder mijn relaas:
Om 17.00 uur arriveren wij en worden hartelijk ontvangen. De gastvrouw zorgt voor wat hapjes, de gastheer voor een drankje en we babbelen wat alvorens wij aan tafel gaan.
We hebben onze grillplaat meegenomen, dus hebben wij de ruimte! Dat is wel zo verstandig, want met 4 op 1 plaat, waarvan er 3 zo chaotisch zijn .;-)
Er staat voedsel in overvloed, allemaal keurig gerangschikt en vers, te veel om op te noemen en we krijgen een heerlijk toetje.
Na de gezellige maaltijd gaan wij terug in de salon zitten en de gastvrouw vraagt ons of wij naar de oudejaarsconference van Yoep van t Hek willen kijken? Ik had het memoryspel mee, maar wilde ook wel graag naar Yoep kijken hoor. Zo gezegd zo gedaan. Af en toe een oliebol wilde er ook wel in.
Om klokslag 12.00 hieven wij de koele heerlijk gevulde champagneglazen voor een toast op het nieuwe jaar.
Allemaal ons jas aan en naar buiten.
Elke man had een siervuurwerkpakket, maar Mannie heeft bijna alles aangestoken, de gastheer vond het niet zon uitdaging en wij dames hebben bewonderend een halfuur toegekeken.
Daarna terug naar binnen, de champagne verder opgedronken (en nog meer ik water, want was BOB) en nog wat oliebollen. Om 02.30 uur vertrokken wij bij onze vrienden, moe maar voldaan (lees vol), althans ik.
Mannie denkt er anders over:
-ze hadden veel te veel oliebollen en die hapjes waren niet te vreten, allemaal van dat rare voer (*dadels met kaas gevuld, olijfjes, cashewnoten)
-het eten was allemaal veel te exclusief, alles wat ik had was vlees en uien, d'r waren niet eens doperwten of sla (*voor het gemak vergeet hij de aardappelschijfjes, de tomaten, het stokbrood, meloen en banaan die hij at). Hij lust géén sausjes, géén paprika's of aardappelsalades etc.
-dat vuurwerk hadden we ook wel in de winkel kunnen laten, de schijtert durfde het niet eens zelf aan te steken, we waren in 5 minuten al klaar, rotzooi. Klappen vind ik veel leuker (*elk jaar gezeur hieover, dan zijn het te veel klappen, dan is het te hoog, dan is het te laag.... volgend jaar géén vuurwerk... maar dat roep ik ook al jaren!)
-allemaal die verhalen die ik allang ken (*tja, een ander dan Mannie wil ook wel eens aan het woord zijn)
-ik heb maagzuur van die champagne, niet te zuipen dat spul.............. (*én wat dacht je van die wijn, wijn en nog 's wijn)?
burp (*= mijn commentaar) het was weer gezellig, hier blijft hij maar over doorzaniken. Ik zeg maar niets meer.
Een patiënt met Borderline vertoont dezelfde symptomen als een ADHD'er. Mannie's psychiaters vonden hem moeilijk te diagnostiseren, is hij borderliner, of manisch/depressief, is hij schizofreen of..... ADHD? Zij deden daar 22 jaar lang over. Soms denk ik.... hij heeft van alles een beetje. Het uitgeknipte stukje hiernaast beschrijft Borderline, daarin wordt gesproken over dissociatie. Hoe dat ontstaat en behandeld wordt, leest u deels hieronder. Het komt van de site http://www.hulpgids.nl/ziektebeelden/. In geval van Mannie; normale inteligentie vermenigvuldigd met ADHD én een vader die alcoholist was en moeder sloeg, en een moeder die dezelfde symptomen had als Mannie..... drukdrukdruk. Groetjes Minima
Wat is dissociatie? In toenemende mate raken we doordrongen van de omvang van geestelijke en lichamelijke kindermishandeling. In de media worden we steeds vaker geconfronteerd met gevallen van seksueel misbuik door ouders, verzorgers, hulpverleners en anderen aan wiens zorgen de kinderen zijn toevertrouwd. De hulpverleners worden dagelijks geconfronteerd met de ernstige gevolgen van allerlei wreedheden begaan jegens kinderen. Kinderen zijn uiterst creatief, fantasierijk en vindingrijk. Wanneer een kind geregeld angstige gebeurtenissen meemaakt, creëert het een strategie om hier zo goed als mogelijk mee om te gaan: een overlevingsmechanisme. Een voorbeeld van zo'n overlevingsmechanisme is dissociatie, dat letterlijk uiteenvallen betekent (het tegenovergestelde van associatie, hetgeen zoveel betekent als verenigen). Dissociatie is geen ziekte, maar een wijze om te ontsnappen aan een angstige realiteit, die niet meer bewust beleefd wordt. Het kind sluit zich als het ware af en hoort, ziet en of voelt niet meer wat er gebeurd. Dissociatie kan ook op latere leeftijd ontstaan naar aanleiding het doormaken van een levensbedreigende ervaring, zie ook > posttraumatische stress-stoornis < (klik met de muis erop). Dissociatie wordt in de psychiatrie gedefinieerd als het verbroken raken van normaal geïntegreerde functies van identiteit, geheugen of bewustzijn. Een ander definitie (Hilgard) beschrijft dissociatie als het verschijnsel dat de continuïteit van de persoonlijke ervaringen en gedragingen is verminderd of verbroken. Bekende voorbeelden van dissociatie zijn: dagdromen, ergens mee bezig zijn zonder er met de gedachten bij te zijn. Direct na het overlijden van een dierbaar iemand of direct na een verkeersongeval is het heel gewoon dat men in een soort verdovingstoestand (trance) uiterst adequaat handelt, zonder een emotie te voelen. Ook dat is een vorm van dissociatie, een tijdelijke ontsnapping aan de realiteit. Achteraf komen de emoties los en weet men soms niet meer precies wat men gedaan heeft of wat er allemaal gebeurd is. Onderzoek heeft uitgewezen dat de oorzaak, bij de overgrote meerderheid van de dissociatieve stoornissen, is gelegen in traumatische ervaringen.
Voorkomen Dissociatieve stoornissen komen circa vijfmaal vaker voor bij vrouwen. Klik op het boekje . De oververtegenwoordiging van vrouwen zou te maken kunnen hebben met erfelijke of culturele factoren die vrouwen predisponeren tot dissociatief gedrag, een groter risico dat vrouwen lopen om getroffen te worden door lichamelijke en seksuele mishandeling of onderdiagnostiseren bij mannen. Er wordt wel vermoed dan mannen met dissociatieve stoornissen meer dan vrouwen geneigd zijn tot crimineel gedrag. Zij zouden daardoor eerder met justitie dan met hulpverleners in aanraking komen.
Gepikt van http://blog.seniorennet.be/mooieteksten
Tranen doosje In een ogenblik van vrolijkheid Vang ik mijn tranen van geluk En bewaar ze in mijn zilveren doosje Voor als mijn dagen zijn bedrukt Als dan mijn dagen minder zijn Licht ik het dekseltje van mijn zilveren doosje klein en de vreugde tranen doen mij herinneren dat niet al mijn dagen somber zijn
Altijd nerveus, altijd ín voor iets geks, altijd de leuke en/of stoere pier uithangen. Ín voor dingen, die eigenlijk nét niet door de beugel kunnen. Anderen lachen erom, om hém, om wat hij 'durft' te doen..... zo 'n beetje als of bij mr. Bean is, die doet ook dingen, waar anderen slechts van durven dromen, maar nooit zullen doen, omdat het gewoon niet netjes is of absoluut niet kan (niet past).
Vorige 2 weken waren heerlijk voor Mannie, omdat hij lekker kon gaan lopen klappen met zijn klappertjes.... welke níet met een lontje aan te steken zijn, als je begrijpt wat ik bedoel ;-( Er zijn nog al wat mensen in onze directe omgeving bang voor hem, vanwege dat stoere macho gedrag wat dus gewoon nergens op slaat, want het is een bangeschijtert, maar hij kan op deze wijze heel goed de boel opnaaien!
In elk huwelijk waait het wel eens, soms met windkracht "ORKAAN", zo ook bij ons. Maar ik moet u eerlijk bekennen, dat ik meestentijds mijn mond maar hou. Weet u waarom? Voor de "lieve vrede"... want met een ADHD-er in duscussie gaan, heeft totaal geen zin, geen effect.... tenminste niet bij mijn Mannie. Hij is en blijft overtuigd van zijn eigen gelijk, zijn eigen goede handelen, híj wéét 't en niemand anders krijgt hem op andere gedachten. Ik heb er bewust voor gekozen, voor dat kleine beetje rust in ons gezin. Mijn mening doet verder niet terzake, die ventileer ik dan wel ergens anders, indien nodig.
Hallo allemaal, hier ben ik weer even. Mannie kan zich overal over opwinden. Wil je horen over wat nú weer?
Wij hebben in onze straat overburen wonen welke 1x in de week een ochtend een poetsvrouw van de thuiszorg hebben, omdat de huisvrouw te zwaar is, diverse rugoperaties gehad heeft en daardoor te weinig in huis kan doen. Mannie zag net, dat diezelfde poetsvrouw bij de andere overbuurvrouw de ramen aan het lappen was...... Zegt hij: "Snap jij dat nou? Híj (de overbuurman) is al jaren gepensioneerd thuis en dan moeten ze ook een poetsvrouw?" Ik: "Ja, dat snap ik, zij heeft reumatische artitisch, heb je haar handen al eens bekeken?" Hij: "Nou, híj kan dat dan toch doen?" Ik: ".... vind je werkelijk?" Hij: "Wat kijk je nu stom naar mij..... doe IK niet genoeg? IK ben hele dagen bezig in de schuur (hobbiën), en verf de hele buitenboel.........!! (éénmaal per 5 jaar)... Wil je soms, dat ik ook nog 's de huishouding ga doen? JIJ kruipt altijd achter je PC!!" Ik: ... zeg maar niets meer. slik.
Veel beloven weinig geven doet een gek in vreugde leven
Zeer toepasselijk op Mannie. "Kan ik vandaag wat voor je doen ... schát?" .... 'Je zou de vaatwasser leeg kunnen ruimen, als je tijd hebt?' "Is goed"....
Het leven met een ADHD'er is nooit of te nimmer saai. Vaak is het hectisch en druk, soms waarlijk chaotisch. Zo ook mijn schrijven. Ik wilde een verhaal doen en ben het alweer kwijt, er gebeurt elke dag ook zoveel... Elke dag is een gevecht tegen een onzichtbare vijand, in de gedaante van een groot volwassen kind, frustraties, woede, onmacht, slordigheid en rommel, uitsloverij of gierig zijn en hebberigheid. Schelden en kankeren hoort er dagelijks bij, evenals herhalen en nog 's herhalen en nog maar 's. Wat er ook bij hoort is hulpvaardigheid, (overdreven)vriendelijkheid, tijdgebrek, tijdverlies door 'gezellige' kletspraat, (lees roddelen), maar ook filosofische wijsheden spuien, creatieve oplossingen bedenken. Kleinzieligheid, oordelend en bevooroordeeld zijn, vastberaden of juist eeuwig twijfelend. Jalouzie speelt immer een grote rol, leeftijd overstijgend. Onzekerheid, onachtzaamheid en kooplust, naast ingetogen en oprecht zijn, nooit nee-zeggend.
Te gek voor woorden eigelijk, die complete tegenstellingen in 1 persoon. Als voorbeeld: Afspraken maken door dat niet-nee-kunnen-zeggen of gewoon omdat hij denkt dat het een 'feestje' wordt (om te beleven of om te doen) en vervolgens deze niet na (kunnen/willen) komen. Door tijdgebrek, doordat hij dingen niet geregeld heeft, door dat hij moe is of geen zin heeft. Dan durft hij niet af te bellen, hij durft niet openlijk te zeggen, waarom hij de afspraak niet nakomt. Uitstellen, liegen over de feiten, opnieuw beloftes maken. Wát is dat????
Moeilijk dus, vervelend voor de ander welke zit te wachten. Toen wij nog maar kort getrouwd waren gebeurde dat ook al met regelmaat van de klok. Dan dook hij weg als er gebeld werd wanneer hij in de veronderstelling was, dat er iemand voor hem was... "ik ben er niet hoor"...
Dit voelt goed lieve mensen, allemaal heel erg bedankt voor wie mij mailde, in mijn gastenboek schreef of per stukje reageerde. Ik ga beslist door! Jullie óók a.u.b. Dank jullie wel.
Vandaag - dinsdag 03-08-05 - wilde ik mijn normale 5 uur 'voor de baas' volmaken.... het werden er 6 en omdat ik een deel afgekeurd voor werken ben, ben ik hondsmoe!
Door nare privéomstandigheden, de drukte op mijn werk en een kwaal die de kop op stak, werd ik ziek en van ziek werd ik zieker en vermoeider, tot ik instortte. Behoorlijk overspannen en depressief heb ik een lange periode thuis gezeten. Had erg goede steun aan de Arbo-arts en na die periode krabbelde ik langzaam uit de put. Inmiddels had Mannie in 1998 de diagnose ADHD gekregen, waardoor zeer veel zaken op zijn plek vielen.... (klik maar eens op de link http://www.riversongs.com/Flas/today.swf )
We zijn lid geworden van de nederlandse Vereniging Impuls, dat is een landelijke patiëntenvereniging voor volwassenen met ADHD, ADD en/of PDD-NOS. Tot juni 2000 heette zij ADHesie. Ik heb me wezenloos gezocht naar informatie op het Belgisch en Nederlandse internet over ADHD, medicatie, therapiën, dyslexie, heb boeken verslonden, sloot mij aan bij een mailgroep voor partners enz.enz., alles om meer greep op het fenomeen ADHD bij volwassenen te krijgen. Ik heb in die tijd ook intensief met een jonge ADHD-man gemaild en op de icq gezeten. Mijn inzicht groeide met de dag en mede daardoor klauterde ik steeds verder uit de put, zodat ik op een gegeven moment deels goedgekeurd werd voor max. 20 uur per week.
Nu moet ik mij daar goed aan houden, want zodra ik teveel hooi op mijn vork neem, moet ik het zelf bekopen en daar pas ik voor (op)! Ik moet nu gaan slapen, groet van Minima.
Vandaag (2e kerst) was opnieuw voor mij een criem om door te komen.... "Positief blijven Minima!", die gedachte telkens herhalend.... zó red ik het. Ik hoop dat uw kerstfeest zalig was. Liefs Minima
ADHD heeft raakvlakken met ODD (oppositional defiant disorder) oppositioneleopstandige gedragsstoornis
Herkenbaar bij Mannie, ODD wil zoveel zeggen als dat hij autoriteit niet respecteert, regels bewust negeert, snel geraakt is, vaak boos, driftig en (zeer) hatelijk kan zijn.
Het ontbreekt hem (veelal) aan inlevingsvermogen, hij is wel intelligent en heeft ook verantwoordelijkheidsgevoel, maar hij kan zich niet voorstellen, hoe een ander denkt of voelt.
ODD komt bij 3,2 % van de kinderen voor en is de meest voorkomende kinderpsychiatrische stoornis.
De kenmerken van ODD zijn onder andere: boos- en lichtgeraaktheid, hatelijkheid, wraakgierigheid, regels overtreden en anderen de schuld geven van fouten.
Agressieve gedragsstoornissen
In sommige levensfasen zoals de koppigheidsperiode of de puberteit is opstandig en agressief gedrag bij kinderen een vrij normaal verschijnsel. We spreken pas van agressieve gedragsstoornissen wanneer het gaat om ernstig negatieve gedragingen die vaker en sterker dan gemiddeld voorkomen, niet worden veroorzaakt door de omstandigheden en al langere tijd aanwezig zijn.
Agressieve gedragsstoornissen worden onderscheiden in oppositioneel opstandige gedragsstoornissen (ODD, Oppositional Defiant Disorder) en antisociale gedragsstoornissen (CD, Conduct Disorders). Samen worden deze gedragsstoornissen ook wel disruptieve stoornissen genoemd (DBD, Disruptive Behavior Disorder).
Kinderen en jongeren met een oppositioneel Opstandige Gedragsstoornis (ODD) zijn moeilijk in de opvoeding, ongehoorzaam en in verzet, maar feitelijk gewelddadig gedrag is niet aan de orde.
Bij een antisociale gedragsstoornis (CD) heeft de persoon een gebrek aan respect voor de rechten en gevoelens van anderen.
Drank maakt meer kapot dan je lief is; een reclameslogan die al jaren bekendheid geniet. Nou, een ADHD'er kan er OOK wat van, van kapotmaken bedoel ik!
Graag gebruik ik in huis de bekende vezeldoekjes. Ze zijn op de markt, bij de L**dl, de A**di, Kr**vat en dergelijke in alle kleuren, soorten en maten te koop. Sommige duur, anderen wat goedkoper. Ik vind ze erg prettig werken, na 1 dag gebruik gaan ze hóp... de wasmand in.
Mannie klust, hobbiet en keutelt graag in en om huis. Hiervoor gebruikt hij allerhande apparaten en materialen. Het liefst werkt hij met lijmen, silliconen, specie, verf, voeg- en strijkmiddelen. Maar dan komt het...
In zijn eeuwige haast, gaat hij bij voorbaat (of moet ik het voorkeur noemen?) niét op zoek naar de juiste samenstelling van de te gebruiken materialen. Alles moet 'even' tussendoor, 'even' snel, ook bij anderen zoals bijvoorbeeld de buren in de straat waar wij wonen.
Al doende met zijn klus, ontdekt hij dat hij materialen mist welke hij nodig heeft. Hij had zich bij voorbaat niet goed gerealiseerd wat hij nodig had (concentratie gebrek, impulsiviteit). Dat wat hij mist kan zijn een schroevendraaier, een plamuurmesje, een beitel(tje), een tangetje, een poetsdoek of kwast. Heel gemakkelijk loopt hij dan de keuken in, waar alles netjes en overzichtelijk opgeborgen is, op vaste plaatsen. Hij kan alles in werkelijk één oogwenk vinden, al jaren! Behalve in zijn schuurtjes....
Wat is er dan gemakkelijker? Hij pakt uit het messenblok op het aanrecht een scherp broodmes of vleesmesje, een aardappelschilmesje of een schaar (1 van de vele) uit de keukenlade. Hij pakt 1 (of 2) van die heerlijke werkdoekjes en smeert er de restanten van de bovenomschreven smurrie aan. Hij pakt mijn schilderpenseeltje om een plekje met autolak bij te werken. Hij wil lood smelten voor zijn hobby, zet een zeer dun en oud (gelukkig) aluminium pannetje op de glazen electrische kookplaat in de keuken.
Gevolgen? Schade!
Van vele messen en scharen in ons huis missen de punten; deze breken gemakkelijk af als je ze als schroevendraaier of wrikijzer gebruikt. Hij blijft het doen.
De werkdoekjes zijn in een hoek gegooid, waardoor ze zalig opdrogen en niet meer vrij van materiaal en schoon te krijgen zijn. Hij blijft het doen.
Het pannetje lood laat hij lekker lang koken, waar door de hitte, het pannetje, de lood én het afdekglas van de kookplaat tot één versmelten. Gelukkig was ik níet bij deze ramp aanwezig en ik weet niet, hoé hij hier niet nog meer schade dan aan het oppervlak heeft kunnen voorkomen.
De penselen vind ik -vaak veel later- terug in het schuurtje, staande in een jampot, limonade- of bierglas waaruit de soms vluchtige stof (terpentine, wasbenzine, thinner!, water) allang vervlogen is. Hij blijft het doen. Trouwens, met water krijg je géén autolak van welke kwast dan ook!
Grrrrrrrrrrrrrr*$)%^oetjes, Minima ... ik blijf het doen, schrijven!
Mannie is er een échte crack in. Overal waar hij komt, laat hij rommel achter, zijn spoor is na 1 dag gemakkelijk terug te volgen.
1) Hij eet fruit (goede gewoonte), overal in huis laat hij de steeltjes van appel, peer of pruim achter. In de fruitschaal, voor de fruitschaal op tafel, op de aanrecht, op zijn nachtkastje. Het is niet dat er géén prullenbakken in huis staan. Onder de gootsteen vanaf het aanrechtblad gemakkelijk te bereiken, op de slaapkamer naast zijn hoofdeind van het bed, (idem bij mij), in de badkamer, op de hobbykamer, op de strijkkamer, op de PC-kamer en ten slotte BUITEN.
2) Heb ik nét de buitenkant (ramen, kozijnen, deuren) gezeemd, "spick and span", moet Mannie zonodig de tuin sproeien of zijn vijver bijvullen. Veel gespat later, zit alles opnieuw onder opgespatte aarde, zand en vies water.
3) Nog zo'n leuk huishoudelijk klusje; Minima zet het aanrechtblad van RVS eens in de zoveel weken extra in de glim met een polijstmiddel. Ik wil ook wel eens een aanrecht en wasbak zónder vlekken en aanslag. Mannie moet precies nét een dag later (of liefst nét diezelfde dag) een klusje in of om huis doen waar lekker veel specie, kalk, lijm, verf enzovoorts aan te pas komt. Wat denkt u? Foei, u mag even niet meer meedenken...... Resultaat?: dikke dodden in de afvoer, resten van het materiaal in de gootsteenbak en op het pas gewreven aanrechtblad, langs de keukenkastjes, op de houten vloer enz.enz. Werkelijk, soms...! Bij het aanschouwen van zo'n zooi, zou ik soms zó mijn bijltje erbij neer willen gooien en dan voel ik mijn tranen opwellen, zo verdrietig. Die tranen slik ik dan maar snel in, draai me om en 'vergeet' 't. Géén wonder dat ik wat herinneringen betreft een lekkende zeef ben!!!! (zie mijn berichtje van 03-07-05)
4) Over de WC-bril, moet ik het hier over hebben? en de WC-pot (strepen)... Moet ik daar over praten? Ik denk het niet, u snapt het al? Én dan die lúcht!!! Dat ie er zelf niet van over zijn nek gaat, de schat.
5) Zijn kledingkast ziet er niet uit. Ik zal 's kijken of ik een foto hierbij plaatsen kan, van vóór en ná Mannie.
Soms word ik helemaal niet goed van al dat rondjes draaien om mij heen. Mannie zegt dan: "ik ga een douche nemen" of "ik ga zo de auto binnen zetten" of "ik ga even rusten".... maar onder tussen blíjft hij het zeggen en doet niets dan rond mij heen dralen. "Schiet toch op dan" zou ik willen zeggen................ dónder op!
Weer alles nat, weer alles onder zaagsel, slijpsel en plak. Wat hij mooi maakte 'breekt hij af' door er opnieuw een zooitje van te maken! gggrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Sinds 1 maand bewonen wij een nieuwe woning. Alles wat te herstellen of verbeteren viel, hebben wij samen en in goede harmonie onder handen genomen. Geld voldoende, dus we konden kiezen wat nodig was. Mannie gedraagt zich vóórbeeldig, houdt zelfs rekening met mijn wensen en overlegt! 's Avonds is hij moe (maar voldaan), hij drinkt 3/4 liter wijn, slaapt goed en is gewoon te genieten in mijn nabijheid. 't Voelt voor mij aan als geluk!
Psychiatrisch patiënt is een veelomvattende benaming voor mensen welke in mindere of meerdere mate een psychische stoornis hebben. Sommige mensen hebben door een ongeval hersenletsel opgelopen, anderen door een ziekte. Mensen met ADHD zijn vanaf de geboorte behept met anders werkende hersenen dan psychisch gezonde mensen.
Ik klaag wel eens, als partner van Mannie, maar meestal ben ik optimist, kan ik mij verplaatsen in anderen en kan ik goed relativeren. Daarna is het óver, voor mij althans. Een mens met de diagnose ADHD, heeft (vaak) levenslang!
Nu moet u niet denken, dat het met Mannie enkel en alleen kommer, kwel en anderszins negatief is hoor. Hij heeft zeer vele positieve kanten, welke hij -jammer genoeg- misschien wat weinig laat zien, maar hij staat voor anderen ALTIJD klaar!
Hij heeft een zeer ruim vermogen om oplossingen aan te dragen, heeft vele ideeén om problemen (pech met de auto, panne aan de fiets, reparaties in huis enzenz) de kop te bieden, hij verzint ter plekke inventieve oplossingen en repareert waar hij kan! Zéér slim!;-)
Daag, groetjes weer, bedankt voor het luisteren, Minima
Met grote regelmaat zit mijn balletje te overdrijven. Dit kan gaan van inkomsten of uitgaven, maar ook over bepaalde aantallen. Zo weet hij dat een voetbalteam uit 11 deelnemers bestaat (10+1), maar bijv. de grootte van een groep schatten die in de rij bij de super staat.... oeps.
Ik vermoed, dat hij naast dyslexi ook last van dyscalculie heeft.
Dyscalculie is een rekenstoornis die dikwijls samengaat met nog een aantal andere beperkingen, zoals ruimtelijk inzicht, klokkijken, slechter geheugen, spellingsproblemen, gebrek aan inzicht. Kijk voor nadere info op: http://www.dyscalculie.org/
Heel veel praten, aan 1 stuk door, maar NIETS zeggen..............
Hij had weer zo'n dag, gisteren. Ik kan er maar NIET DE VINGER OP LEGGEN hoe het komt, dat hij plots zo'n praatbui heeft. Alles wat hij benoemt en zegt, is even negatief. Dit deugt niet, dát deugt nog minder. Het is niet alleen iets van de dag zelf waar hij het over heeft hoor, oh neen, het kan van een week geleden zijn, maar ook van een maand, een jaar of vele jaren.
We stonden op omstreeks half 9, maakten 'samen' ontbijt met brood en koffie. Daarna lazen we allebei even in de krant (ik wat langer en intenser dan hij) en dan plots, komt die (negatieve) waterval en is hij niet meer te stuiten. Álles wordt er bij gehaald, ooms, tantes. Neven en nichten, buurmannen of buurvrouwen, politici, (ex-)collega's, kennissen dichtbij of verder weg.
Als de waterval eenmaal loopt, laat ik hem maar lopen, er is immers geen stoppen aan. Niets van wat ik doe of zeg helpt (tenzij ik uit de kleren ga...), dus doe ik er -weer maar- het zwijgen toe....;-(
zucht... Groetjes Minima en denk erom, blíjven lachen!!
Bovenal veel sterkte aan alle partners van mensen met ADHD, maar ook sterkte toegewenst aan de mensen in hun nabijheid, zoals ouders, kinderen en verdere familie/vrienden. Natuurlijk ook - zeker - aan die mensen welke hét hebben. Het gaat u niet in 'de koude kleren zitten hé?!' MET ELKAAR ER OVER PRATEN (schrijven) HELPT, écht!
Pikken en stelen, hebberig en jaloers zijn; dat is zo maar weer 1 beschrijving (ohnee het zijn er 4) van Mannie.
Hoe zou het toch komen, dat hij zich -altijd- achtergesteld voelt? Hij heeft zoveel, wij ontvangen zoveel, ons leven (ook samen) is (redelijk) goed en gevuld met materie en liefde.
Tóch is hij niet tevree, heeft hij nooit genoeg, is hij een bodemloze put. Is jaloers op mensen welke minder 'hebben' dan wijzelf.....
Waarom vraag ik mij af, moet hij nog meer CD's, een nog grotere/nieuwere auto, waar komt die ontevredenheid en frustratie vandaan?
Delen is zo moeilijk voor hem, soms. Dan zegt hij: "Moet je die lui (notabene onze beste vrienden!!) nu weer al bij ons vragen? Ze waren vorige maand pas bij ons" (om te eten/zomaar)... en vergeet dan voor het gemak, dat wij (hij met name) daar al 3x in de tussenliggende tijd was, voor een hapje, een wijntje, een koekje bij de koffie enz.enz. Hij kan zich écht heel erg gierig gedragen als hij iets (over/teveel) heeft wat een ander niet heeft... en dan soms plots, gooit hij het met (vuil)bakken tegelijkertijd weg.
En dan al dat gepraat erover........... why?
Onbegrijpelijk. Heeft u een idee? Mail mij, of teken 't op in het gastenboek, zodat ieder het lezen kan.
Toen er nét de diagnose (1998) gemaakt werd; A.D.H.D.... waar de A. staat voor aandachtstekort, meende ik dat het erom ging, dat Mannie te weinig aandacht kreeg!
Wist ik veel? Hoe moest ik weten, dat het erom ging, dat hij te weinig aandacht bij zijn zaken had ;-(...
ADHD komt veel voor: 3-5% van de kinderen en adolescenten heeft het en naar schatting minimaal 1% van de volwassen bevolking. In de volwassenen psychiatrie wordt ADHD langzamerhand beter herkend, zodat ook volwassen patiënten met ADHD een passende behandeling kunnen krijgen. De afkorting ADHD verwijst naar het engelse 'Attention Deficit/Hyperactivity Disorder' wat betekent aandachtstekort- hyperactiviteitsstoornis.
Graag wil ik mij voorstellen met mijn nickname: Minima.
Ik ben een vrouw, geb. 1950 en samen met mijn ADHD'er heb ik 2 volwassen kinderen. We trouwden in 1969 en jah, het was een 'moetje'...
Mijn job is administratief medewerker, ik werk bij dezelfde baas sinds 01-01-1993 voor 20 uur per week (4 dagen van 5 uur). Daarnaast doe ik nog wat administratief vrijwilligerswerk. Hobby's genoeg, alwaar ik mij 's-avonds op kan storten, het meest bedrijf ik mijn hobyisme via de pc, ben gek op katten (we hebben er 1) en caravannen.
Normaliter ben ik zeer optimistisch, ben ik géén piekeraar en een evenwichtig persoon. Kan ik de hele wereld aan, ben ik actief thuis, op mijn werk en in het vrijwilligerswerk.
Maar soms... is de maat vol, heb ik geen vechtlust meer, voel ik me teneergeslagen, aangeslagen, moe! Heb ik klachten.... duizelig, nóg meer opvliegers, hoofd- en buikpijn.
Dit dagboekblog heb ik opgestart met de bedoeling om m'n hart te luchten, van gedachten te wisselen met iedereen die dat graag ook eens (en niet op een chat) doet, zodat het leven wat optimistischer is of zal worden, waar ik zowel het positieve als het negatieve wat ik dagelijks ervaar meen te kunnen neerpennen, wellicht om elkaar te steunen in de herkenning. Welkom iedereen.
De kinderen zijn allang de deur uit en het is nooit aan kant bij ons in huis. Het grote kind laat een waar spoor achter, vanwaar hij geweest is, naar toe ging en wat hij deed. Hij is de 'huisman'..., ik laat zoveel mogelijk zijn veroorzaakte spoor liggen. Een enkele keer valt het 'm op, maar meestal gaat hij er gewoon aan voorbij.
Normaal begaafd is mijn man....ja, dat laat ik maar eventjes weten voordat u denkt dat hij dat niet zou zijn! Zijn diagnose stamt van 1998. In die tijd was er sinds kort het besef, dat ook volwassenen ADHD kunnen hebben. Voordien geloofde men, dat kinderen na de pubertijd ervan af waren.
Mijn man heeft sterk wisselende buien, maar is over het algemeen langer vrolijk dan moeilijk, tenminste, naar anderen toe. Door die normale begaafheid namelijk, is hij heel goed in staat tot camoufleren van zijn gevoelens (binnen houden). Pas later, in de 'rust' van onze auto of huis, komen de verhalen van wát hij op dát moment allemaal dacht en vond. Daarmee gaat hij dus eigenlijk voorbij aan zijn gevoelens, want het uiten van je gevoel op het moment dat het nodig is, geeft je zeer veel voldoening en zelfvertrouwen. Naar de ander toe laat je blijken, het ergens wel of niet mee eens te zijn, zodat ook de ander jou leert kennen. Maar nu wordt ik psycholoog... en hoort WIE HET ZEGT... ik ben een vrouw die de regelrechte gevoelens misschien nog beter binnen kan houden dan mijn Mannie. Maar daarover later misschien eens meer.
Camoufleren doet hij ook zijn dyslexie. Begrijpend lezen kan hij redelijk goed, voorlezen kan hij niet ofwel hakkelend en stotterend, foute woorden gebruikend, zóals hij ze ziet, niet leest. Door zijn haast welke hij overal bij heeft behalve schaken, ziet hij woorden zonder deze te lezen, zonder ze te spellen. Hij ziet een woord en denkt ... dát staat er, niet verder kijkend. Camoufleren doet hij voornamelijk bij het invullen van formulieren bij instanties/werk met de bekende trucks als 1) bril vergeten, 2) schrijfhand doet zeer 3) pen is leeg (;-))
Begrijpelijk dat ik de secretaris in huis ben (?).
..
ik ben zo moe.... (van alles)
Toen de kinderen pas geboren waren en wat later, toen zij nog klein waren, hadden we een druk maar redelijk gestructureerd leven.
)
In elk huwelijk waait het wel eens, soms met windkracht "ORKAAN", zo ook bij ons.
Hallo allemaal, hier ben ik weer even.
Veel beloven
Graag wens ik ieder die dit leest een zeer fijne zomer toe,
