Mijn balletje zit nooit rustig op zijn stoel en moet altijd van alles tegelijk doen. Daardoor valt hij nog al 's op zijne smoel en verbruikt hij veel energie. 's-Avonds om een uur of zeven is't eindelijk gedaan met alle drukte, want dan moet hij rusten gaan en kruipt hij in zijn hol (onder de dekens).
Als mannie een babbeltje wil maken, moet álles wijken! zelfs de pootjes van de plantentafel....
zíjn kant van het bed
Mijn partner (67 jr) heeft A.D.H.D.
soort A.D.H.D.-dagboek van een partner Wat van mijn belevenisen met een man die ADHD heeft.
Een soort dagboek van evenementen en momenten. Ik nodig u uit bij mij thuis! Van harte welkom.
18-11-2011
Insinueren of veronderstellen
Hoi lui!!
Herkennen jullie iets in mijn verhalen? Lekker lang en rustig lezen!! (haha)
Je mag altijd reageren, ik vind 't fijn, iets van je te vernemen!! Gegarandeerd dat je -volstrekt prive- een antwoord van mij ontvangt.
Mannie is een kei in dingen veronderstellen.... of moet ik het insinueren noemen? Veronderstellen = ver·on·der·stel·len -onderstelde, h -ondersteld als waar aannemen Insinueren = in·si·nu·e·ren -eerde, h geïnsinueerd bedekte toespelingen maken
De toespelingen zijn hier niet van de lucht, hij gelooft écht wat hij zegt en hij springt daarbij van de hak op de tak, dan wiebelend op zijn linker- en dan op zijn rechterbeen. Dat is soms erg moeilijk om te volgen. Ik zeg maar niets meer, want als het puntje bij paaltje komt, heb ik het allemaal gedaan of gezegd!
Een voorbeeldje: Hij veronderstelt dat zijn jongere broer Et boos op hem is, want broerlief heeft al eventjes geen belletje met Mannie gepleegd. Mannie zegt er dan ook altijd even bij, dat hij het laatst contact met Et gezocht heeft; alsof het om de beurt moet gaan. "Hij zal wel moeilijk zijn omdat ik laatst gebeld heb om te zeggen dat mevrouw Sterretje is overleden zodat hij een kaartje kon sturen, de eikel".
Mopperdemopper.
Even later komt Mannie zeggen, dat zijn broer Et belde, goh, dat is toevallig! "Et vertelde dat hij helemaal blij was omdat ik hem vorige week gebeld had om over mevrouw Sterretje te vertellen, want haar dochter heeft hem geen rouwkaart gestuurd. Et snapte er niets van want de laatste keer heeft hij toch netjes zijn excuus gemaakt voor het dronken belletje aan die dochter? Dus zei hij: Mannie, goed dat jij me hebt geïnformeerd, want anders had ik het niet geweten. Tja, die mensen (fam. Sterretje bedoelt hij) kunnen zich zo moeilijk verplaatsen in een ander. Nee, Et heeft geen kaartje meer gestuurd, want dat was hij vergeten. Ja wat wil je, die maf verwacht dat wij naar hem toekomen met Kerst, hij bekijkt het maar, met al zijn geld nog geen kaartje sturen!"
Houd jij er rekening mee, dat jouw adhd-partner afgerekend kan worden op zijn wispelturig gedrag? Op zijn boosheid, op zijn vele praten? Of op zijn niet onder woorden kunnen brengen van spijt, berouw? Wist je dat jouw partner daar op afgerekend kan worden, met de rug wordt bekeken, niet betrokken wordt bij normale dingen zoals een gesprek of een uitje? Hoe zal dat voelen voor je partner?
's-Nachts, beste bezoeker, wanneer ik in mijn bed lig en rustig de tijd neem om de dag te overdenken, schieten mij mooie volzinnen te binnen van ervaringen met ADHD/Mannie om met jullie te delen, maar als dan eenmaal de volgende morgen weer aangebroken is, ben ik die volzinnen allemaal al weer kwijt.
Ik zou jullie mee willen nemen naar Mannie als hij positief is, positief denkt en een aardig persoon is, want JA, dat is hij ook met grote regelmaat. Ik zou dan willen vertellen over de fijne kanten van zijn persoon.
Maar eenmaal weer in volle running van de dag, verdwijnen die gladde kantjes en ontstaan er weer meer scherpe randjes, de negativiteit, de botsingen, het dwarszijn. Het doordrammen, het dominante, het kortzichtige. Het alcoholgebruik, het niet fris-zijn. Het leugenachtige, het kwade. Dát staat mij vaak het meest voor ogen als ik ga schrijven. Hierdoor lijkt mijn blog om jullie mee te nemen in ons gezin er alleen uit klaagzang te bestaan.
Van iemand met ADHD die reageerde op mijn blog kreeg ik een mail, dat hij vond dat ik te weinig de gedachten en ideeën vanuit een persoon met ADHD beschreef, zijn gevecht, zijn frustraties. Ik heb geantwoord dat ik dat niet kan, immers, ik heb geen diagnose ADHD en weet niet hoe de hersenen van iemand met ADHD werken, denken, welke paden zij volgen, in welke krassen van de plaat zij blijven hangen. Ik kan slechts weergeven hoe ik het ervaar om met iemand te leven en nu wij elkaar reeds 45 jaar kennen inmiddels. Omdat mannie zijn gevoelens en gedachten, zijn frustraties en onzekerheden slecht onder woorden kan brengen - het zogenaamde ruwe-bolster/blanke-pit gebeuren- kom ik daar niet achter ook!
Prettige jaarwisseling alvast! Wij blijven thuis!! Lieve groeten Minima
Elke dag opnieuw vele aanvaringen. Vele momenten van groot onbegrip. Grote monden, stoere taal, 'n klein hartje. Voor anderen altijd even braaf, gezellig, liefdevol. Ik krijg wat rest... lijkt het.
Ik wens u allen fijne rustige feestdagen voor zover dat met iemand kan die ADHD heeft in je naaste omgeving. Voor 2011 wens ik je alle goeds en eindeloos geduld toe.
Eten koken is iets wat Mannie amper (smaakvol) kan. Hij kan aardappels schillen, een ei koken, zijn ontbijt (brinta) maken, maar dat hoeft niet gekookt te worden, óók de melk niet, en verder... een blik opentrekken en het voedsel opwarmen. Een ei bakken lukt ook nog wel redelijk, al zou ik het niet lusten en vlees braden moet je mij de bek niet over openbreken.
Een keukenprinces zal hij nooit worden! Oja en een krop sla snijden (gewoon de HELE krop ook al is die voor 2 of 3 of zelf 4 personen toepasbaar) kan hij goed, evenals omspoelen met honderden liters water (kost niets?), en een tomaatje erdoor lukt ook goed! Ik moet oppassen niet te negatief over zijn kookkunsten te denken c.q. te spreken!!!
Om een uur of 5 vraag ik wat hij eten wil, als hij om 10 uur 's-morgens al niet gevraagd heeft wat HIJ vanavond gaat eten.
Vanavond zitten we nadat ik van mijn werk thuiskwam eerst over zijn frustraties van de dag te praten (aanvaring met de buurvrouw, 2 klussen welke niet gelukt zijn c.q. compleet in de vernieling gingen). Daarna redelijk gesprek over de (lees zijn) dag verder en al zijn gedachten en ideëen. Daarna ... volgt slechts zíjn honger! Mijn honger stilde ik reeds met een meegebracht stokbroodje bij ons aperitiefje. Daarna zeg ik: "schil jij de patatten, dan braad ik het vlees en zet ik de groentjes op". Hij zegt: "Jaja, ik ben al bezig, ik kook voor mezelf!!" Eventjes later koken zijn aardappels over en draai ik snel de pit lager. Krijg ik me daar toch een grote bek dat ik me er weer mee bemoei. Ja, wat moet ik anders? Het stinkt nl. nogal in huis met alles toe als er iets aanbrandt.
Helaas, maar daar is géén begrip voor op te brengen door Mannie.
Soms he, beste vrienden en vriendinnekes, kan ik mij zooooooooooo verdrietig, eenzaam, verlaten en godvergeten weetikveel voelen na weer 's zo'n aanvaring met lieve Mannie. Bléh!
Staat al met zijn *u* uit z'n broek in de kamer, klaar om naar toilet te gaan om te gaan plassen..... hoor ik hem zeggen: "....jah, uhm, d'r staat wat in beeld, over een timing....? Wil je dat?"
"Mijn god," zeg ik vanuit de open keuken, "wáár heb je het over"? "Ja, dr stond net wat in 't beeld van de TV?"
Ik: "Oh, dan heb je vast en zeker net de timer aangezet, voor het kleine huisje op TV (andere zender). Níet dus dat kleine huisje waar JIJ nú naar toe gaat, opschieten!! rap!" ;-( zucht
Soms heb ik van die dagen dat mijn gevoel aan mij zit te knagen Werkelijk nergens heb ik lol in zin in, bah! Een depressief gevoel, neerslachtig, bijna jankerig, zo voel ik mij dan. Janken doe ik nooit, want het helpt (mij) niet echt, zelfmedelij staat me niet. Bovendien krijg ik er een rode neus en rode ogen van, toch?!
Dus pak ik mezelf eens in m'n lurven, geef mezelf een schop onder m'n achterste, vóóruit met de geit meid!
Het tijdstip na de avondmaaltijd is voor mij eventjes een ''uitblaas''-momentje. De buikjes vol(daan), de vaat staat in de machine, keuken aan kant, dus lekker eventjes met de beentjes gestrekt wat TV kijken naar bijv. Lingo en Toen was geluk nog gewoon om het gehaaste gevoel van de voorbije dag van mij af te laten glijden.
Mannie wil zich daar ook wel even aan wagen, maar zodra de kookprogramma's verschijnen, ik kijk daar graag naar, nokt hij af naar de slaapkamer om op zijn bed verder te zappen.
Als omstreeks half 9 er verder niets interessants op de TV is, trek ik naar de pc-kamer en ga ik van alles zitten hannessen. Dat kan zijn plaatjes bewerken, mailtjes sturen, foto;s bekijken of wat aan de administratie werken. Há, administratie is een groot woord; ik hou sinds jaren elke dag bij wat er in- en uit de portemonnee gaat. We hebben het qua inkomsten goed, maar elke maand aan het eind moet er even flink beknibbeld worden. Van sparen komt niets terecht en nu na de zomervakantie staat de lopende rekening alweer vuurrood. Dát baart mij grote zorgen, want in de komende maanden moet ik dat weer inlopen.... maar Mannie begrijpt dat niet, die zorgen van mij vind hij maar onzin.
"Hummm, ist kantoor weer geopend?!" is zijn vaakgehoorde kreet als hij eventjes binnenwipt na een slokje of stukje kaas gehaald te hebben. "Ja hoor" zeg ik dan, rollend met mijn ogen.
Wat heb ik in al die jaren samen wonen met een persoon die ADHD heeft geleerd? Mijn mond te houden! Harmonie in huis door te zwijgen, want anders hadden we alle dagen ruzie!
Op sommige tijden wil ik mijn eigen gedachten(lijn) (kunnen) volgen, maar door al dat er door heen geklep van Mannie, kom ik aan mijn eigen gedachten niet toe. Herkenbaar?
Deze blog heb ik zowel voor mijzelf als voor partners van ADHD-personen opgericht, als een soort dagboek maar ook met veel info, om vanalles van mij af te schrijven om het dagelijks leven met een stuiterbal vol te kunnen houden.
Ik hoop dat u met 'enig genoegen' de belevenissen van mij met mijn man zult lezen en ook, dat er hier en daar voldoende informatie tussen de regels door staat, om verder mee te kunnen - leren - omgaan met mensen met A.D.H.D. Schrijf me gerust!!
De artsen hebben pas op veel latere leeftijd de diagnose ADHD bij Mannie gesteld. Dat is het meest schrijnende; artsen hebben best wel kennis, maar willen zich somtijds niet verder in de patiënt verdiepen... ofwel door tijdgebrek, ofwel door desinteresse... ofwel door... ja, U mag het zeggen! Mijn Mannie kreeg o.a. de diagnoses Borderline, Manisch/Depressief, bipolariteit, Narcisme totdat zijn toenmalig psychiater een symposium van Dr. Sandra Kooij (http://www.psyq.nl/Programma/kenniscentrum-adhd-bij-volwassenen/Informatie-ADHD/Nederlandstalige-artikelen) bijwoonde, plotseling had hij onze Mannie op zijn netvlies als ADHD'er.
Met uw vragen en of opmerkingen ben ik erg blij. Mij bereiken ook berichtjes van patiënten zelf, of van (groot)ouders van jongeren. Er is kennelijk voldoende animo om te reageren. U kunt uw reaktie gewoon toevoegen aan het betreffende stukje tekst.
Bedankt daarvoor!!
Liefs Minima, partner sinds meer dan 45 jaar (2014)
Mannie heeft elke dag zoveel te vertellen; ik zou er boeken vol over kunnen schrijven of alles door kunnen vertellen. Gelukkig (??) vergeet ik de laatste tijd steeds meer..... ouderdom of ''sufgekletst'', of speelt er iets van hersenverweking mee. Wie zal 't zeggen? Jammer is het wel, want ik kan jullie soms zo weinig meedelen.
Mannie heeft maar enkele vaste klusjes in/om huis op zijn takenlijstje staan.... we spraken er wel wat méér af, maar die voert hij toch nooit of niet met regelmaat uit (zoals de kattenbak, zie verder op dit blog). Dat niet uitvoeren van taken is géén onwil... hij vergeet het gewoon.
Zijn taken bestaan uit 1) het vuil naar de stortbak brengen 2) de wagen schoonhouden 3) de ruiten aan de balkonzijde buiten reinigen 4) de garage en het schuurtje aan kant houden 5) eens in de zoveel tijd (minimaal 2 x per jaar) de frituurpan eens grondig reinigen.
De overige taken zoals het huishouden, de administratie/belastingpapieren/verzekeringen, verjaardagen bijhouden, alle afspraken regelen, de was, de strijk, kasten opruimen/reinigen, vaatwasser vullen/legen/reinigen, de boodschappen, het fust, oud papier, etcetera valt naast mijn 3 dagen werk voor mijn rekening.
Het vuil gaat goed; ik zet de vuilzak voor de voordeur en hij pikt hem mee wanneer hij buiten gaat. De wagen schoonhouden vindt hij leuk; als een kind met een grote spons en een emmertje sop, lekker kliederen met water evenzo met de ruiten op het balkon. De garage aan kant houden lukt niet altijd, maar op een gegeven moment moét hij wel, want anders kan de wagen er niet meer in.... en het schuurtje kom ik zelden tot nooit, dus daar kun je naar raden!
De frituurpan bleek vorige week na het frituren nodig aan een beurt toe; want als onze dochter beweert dat het vet vuil is, dan is het weer zo laat.
Hij vorige week: "Ik heb zoutzuur gekocht voor de frituurpan." Ik: ".......stilte"...., "Zóutzúúr????".... Hij: "Jáha, voor de frietpan!" Ik: "Hmpfff, oké... daar deed je het nog nooit mee?!" Hij: "Oh jawelhoor, altijd al, en dat deden we bij de dienst ook altijd, het hele fornuis en de pannen en de theeketel...." Ik: "Oh, 't zal dan wel, maar kijk goed uit, want dat is nogal stevig spul...."
'n Paar dagen later: Hij: "Heb jíj nu wéér geen caustricsoda gekocht?"... Ik, me van de domme houdend: "Waarvoor heb je dat nodig?" Hij: "Voor de frietpan natúúrlijk!!" Ik: "Je zou dat toch met 't zoutzuur gaan doen?" Hij: "HÚH?, Zoutzúúr???? Helemaal niet, veels te gevaarlijk".... "maar waarom heb je geen caustricsoda meer gekocht? Jetje krijgt de scheit van onze friet, dus de pan moet gereinigd worden en het vet vernieuwd!!"
Ik: "Nou je weet toch, dat kun je nergens meer vrij kopen, weet je nog dat ik het jaren terug al zelfs moest gaan bestellen bij de drogist en dat dat zo'n gedoe was, sindsdien doen we het altijd met ontstopperkorrels"... Hij: "Wáár zijn die dan, ik kan ze niet vinden"... Ik: "Ik kocht geen nieuwe, denk dat er nog wel in het reinigingsmandje staan"... Hij: "Zeg dat dan!!!"... Ik: "Nou ik zeg het nu toch, nu je er om vraagt?!"
Enfin, hij aan de slag op ons aanrecht. Daar staan een handpomp met zeep, 'n aangesproken fles wijn, de koffiezetmachine, de theewaterkoker, de senseo en 'n klein oventje. JIJ mag raden wat hij weg zette en ik vertel je, dat de overige zaken volledig onder de vet- sop- en ontstoppersspetters zaten.
... dat ik van de mallotenklub ben? Ik ga me daar een beetje oud papier, glas, plastik en nog meer troep bewaren en naar weet ik veel waar brengen, je sjouwt je eige rot met die troep, ik donder het gewoon in de stortbak buiten hoor!!!!!! Zé verzinnen maar, we betalen al genoeg belasting!..."aldus Mannie
Toen de kinderen pas geboren waren en wat later, toen zij nog klein waren, hadden we een druk maar redelijk gestructureerd leven. De eerste 3 jaren vanaf de kinderen hun geboorten, werkte Mannie in "de bouw" en was bij thuiskomst te moe om zich met de kinderen te bemoeien, laat staan ze te bemoederen. Hij ging liever ontspannen door te gaan sporten tot een uur of 10.
Ik heb tot 2 maal toe ontslag genomen van mijn werk en heb de opvoedings- en verzorgingstaken op mij genomen. Zó ging dat nog in die tijd eind jaren 60, begin 70. Daarna weer snel een nieuwe job gezocht en gelukkig gevonden, want alleen maar kinderen en muren zien was niet aan mij besteed.
Nu zijn wij sinds kort gezegend met een kleinkind, onze zoon schonk ons een dochtertje. Je hebt nog nooit zo'n aardige lieve opa gezien, die volledig opgaat in het verzorgen van de kleine. Hij baadt haar, voedt haar, wiegt haar in slaap, troost haar.
Helaas wil zij niet in ons logeerkamertje slapen, zij slaapt liever bij opa; in bed!!
Toen de kinderen pas geboren waren en wat later, toen zij nog klein waren, hadden we een druk maar redelijk gestructureerd leven.
