Mijn balletje zit nooit rustig op zijn stoel en moet altijd van alles tegelijk doen. Daardoor valt hij nog al 's op zijne smoel en verbruikt hij veel energie. 's-Avonds om een uur of zeven is't eindelijk gedaan met alle drukte, want dan moet hij rusten gaan en kruipt hij in zijn hol (onder de dekens).
Als mannie een babbeltje wil maken, moet álles wijken! zelfs de pootjes van de plantentafel....
zíjn kant van het bed
Mijn partner (67 jr) heeft A.D.H.D.
soort A.D.H.D.-dagboek van een partner Wat van mijn belevenisen met een man die ADHD heeft.
Een soort dagboek van evenementen en momenten. Ik nodig u uit bij mij thuis! Van harte welkom.
06-04-2012
NLD-syndroom
Veel herkenbare raakvlakken met Mannie
Non-verbale communicatie
Mensen met NLD begrijpen niet-verbale informatie -als ze die al oppakken- vaak verkeerd. Op andere momenten begrijpen zij die goed, maar weten zij niet juist te reageren, waardoor contacten leggen en onderhouden bemoeilijkt wordt. Oogcontact maken is voor sommige mensen met NLD erg moeilijk. Ze voelen zich niet op hun gemak, of ze vergeten het gewoon. Ook aangeraakt worden kan voor sommigen problemen geven. Emoties van anderen herkennen en die van zichzelf uiten levert vaak vele problemen op. Doordat ze hun eigen emoties niet goed kunnen uiten kan het zijn dat er fikse verwarring voorkomt.
Verbale communicatie
Mensen met NLD hebben vaak de neiging om in "cocktail-speech" te vervallen, dat wil zeggen, heel veel en heel snel praten. Dit doen zij vooral wanneer ze geen overzicht meer hebben, ze proberen dan grip te krijgen door te praten. Ook praten zij vaak monotoon en merken ze ook bij anderen nuances niet op in het taalgebruik. Mensen met NLD zijn sterk in verbale communicatie, zij moeten het dan ook vooral hebben van verbale informatie. Als er te veel prikkels binnenkomen (zoals visuele) kan dat leiden tot verwarring. De boodschap komt dan niet goed door, en hierdoor ontstaan er vaak misverstanden. Sommige mensen met NLD nemen nauwelijks visuele informatie waar.
Geld verspillen? Doe ik niet aan............ neen, GSM.......... hij belt noooooooooooooooit Electraverbruik? Gebruik ik niet............... neen, alle lichten aanlaten, kachel op 21 en vertrekken.................
We zijn uit eten gevraagd bij mijn broer; hij heeft op het menu degelijke Hollandse winterkost: eigen gemaakte bruine bonensoep, andijviestamppot met een gegratineerd kaaskorstje en een gehaktbal en als toe een griesmeelpudding met een toefje slagroom en aardbeiensaus. We smullen en kletsen gezellig en danken de familie voor het eten wat zo lekker smaakt.
Thuisgekomen begint het klagen, "ik zit zo vol, wat een zware kost, ik vond die pudding niet om te vreten zo veel en stijf. Jouw balletje gehakt vind ik veel lekkerder, lekker los, dit leek wel een tennisbal en zo gróót!"
Vanmorgen opnieuw klaagklaagklaag; ik zit er nog vol van....
Herkennen jullie iets in mijn verhalen? Lekker lang en rustig lezen!! (haha)
Je mag altijd reageren, ik vind 't fijn, iets van je te vernemen!! Gegarandeerd dat je -volstrekt prive- een antwoord van mij ontvangt.
Mannie is een kei in dingen veronderstellen.... of moet ik het insinueren noemen? Veronderstellen = ver·on·der·stel·len -onderstelde, h -ondersteld als waar aannemen Insinueren = in·si·nu·e·ren -eerde, h geïnsinueerd bedekte toespelingen maken
De toespelingen zijn hier niet van de lucht, hij gelooft écht wat hij zegt en hij springt daarbij van de hak op de tak, dan wiebelend op zijn linker- en dan op zijn rechterbeen. Dat is soms erg moeilijk om te volgen. Ik zeg maar niets meer, want als het puntje bij paaltje komt, heb ik het allemaal gedaan of gezegd!
Een voorbeeldje: Hij veronderstelt dat zijn jongere broer Et boos op hem is, want broerlief heeft al eventjes geen belletje met Mannie gepleegd. Mannie zegt er dan ook altijd even bij, dat hij het laatst contact met Et gezocht heeft; alsof het om de beurt moet gaan. "Hij zal wel moeilijk zijn omdat ik laatst gebeld heb om te zeggen dat mevrouw Sterretje is overleden zodat hij een kaartje kon sturen, de eikel".
Mopperdemopper.
Even later komt Mannie zeggen, dat zijn broer Et belde, goh, dat is toevallig! "Et vertelde dat hij helemaal blij was omdat ik hem vorige week gebeld had om over mevrouw Sterretje te vertellen, want haar dochter heeft hem geen rouwkaart gestuurd. Et snapte er niets van want de laatste keer heeft hij toch netjes zijn excuus gemaakt voor het dronken belletje aan die dochter? Dus zei hij: Mannie, goed dat jij me hebt geïnformeerd, want anders had ik het niet geweten. Tja, die mensen (fam. Sterretje bedoelt hij) kunnen zich zo moeilijk verplaatsen in een ander. Nee, Et heeft geen kaartje meer gestuurd, want dat was hij vergeten. Ja wat wil je, die maf verwacht dat wij naar hem toekomen met Kerst, hij bekijkt het maar, met al zijn geld nog geen kaartje sturen!"
Houd jij er rekening mee, dat jouw adhd-partner afgerekend kan worden op zijn wispelturig gedrag? Op zijn boosheid, op zijn vele praten? Of op zijn niet onder woorden kunnen brengen van spijt, berouw? Wist je dat jouw partner daar op afgerekend kan worden, met de rug wordt bekeken, niet betrokken wordt bij normale dingen zoals een gesprek of een uitje? Hoe zal dat voelen voor je partner?
's-Nachts, beste bezoeker, wanneer ik in mijn bed lig en rustig de tijd neem om de dag te overdenken, schieten mij mooie volzinnen te binnen van ervaringen met ADHD/Mannie om met jullie te delen, maar als dan eenmaal de volgende morgen weer aangebroken is, ben ik die volzinnen allemaal al weer kwijt.
Ik zou jullie mee willen nemen naar Mannie als hij positief is, positief denkt en een aardig persoon is, want JA, dat is hij ook met grote regelmaat. Ik zou dan willen vertellen over de fijne kanten van zijn persoon.
Maar eenmaal weer in volle running van de dag, verdwijnen die gladde kantjes en ontstaan er weer meer scherpe randjes, de negativiteit, de botsingen, het dwarszijn. Het doordrammen, het dominante, het kortzichtige. Het alcoholgebruik, het niet fris-zijn. Het leugenachtige, het kwade. Dát staat mij vaak het meest voor ogen als ik ga schrijven. Hierdoor lijkt mijn blog om jullie mee te nemen in ons gezin er alleen uit klaagzang te bestaan.
Van iemand met ADHD die reageerde op mijn blog kreeg ik een mail, dat hij vond dat ik te weinig de gedachten en ideeën vanuit een persoon met ADHD beschreef, zijn gevecht, zijn frustraties. Ik heb geantwoord dat ik dat niet kan, immers, ik heb geen diagnose ADHD en weet niet hoe de hersenen van iemand met ADHD werken, denken, welke paden zij volgen, in welke krassen van de plaat zij blijven hangen. Ik kan slechts weergeven hoe ik het ervaar om met iemand te leven en nu wij elkaar reeds 45 jaar kennen inmiddels. Omdat mannie zijn gevoelens en gedachten, zijn frustraties en onzekerheden slecht onder woorden kan brengen - het zogenaamde ruwe-bolster/blanke-pit gebeuren- kom ik daar niet achter ook!
Prettige jaarwisseling alvast! Wij blijven thuis!! Lieve groeten Minima
Elke dag opnieuw vele aanvaringen. Vele momenten van groot onbegrip. Grote monden, stoere taal, 'n klein hartje. Voor anderen altijd even braaf, gezellig, liefdevol. Ik krijg wat rest... lijkt het.
Ik wens u allen fijne rustige feestdagen voor zover dat met iemand kan die ADHD heeft in je naaste omgeving. Voor 2011 wens ik je alle goeds en eindeloos geduld toe.
Eten koken is iets wat Mannie amper (smaakvol) kan. Hij kan aardappels schillen, een ei koken, zijn ontbijt (brinta) maken, maar dat hoeft niet gekookt te worden, óók de melk niet, en verder... een blik opentrekken en het voedsel opwarmen. Een ei bakken lukt ook nog wel redelijk, al zou ik het niet lusten en vlees braden moet je mij de bek niet over openbreken.
Een keukenprinces zal hij nooit worden! Oja en een krop sla snijden (gewoon de HELE krop ook al is die voor 2 of 3 of zelf 4 personen toepasbaar) kan hij goed, evenals omspoelen met honderden liters water (kost niets?), en een tomaatje erdoor lukt ook goed! Ik moet oppassen niet te negatief over zijn kookkunsten te denken c.q. te spreken!!!
Om een uur of 5 vraag ik wat hij eten wil, als hij om 10 uur 's-morgens al niet gevraagd heeft wat HIJ vanavond gaat eten.
Vanavond zitten we nadat ik van mijn werk thuiskwam eerst over zijn frustraties van de dag te praten (aanvaring met de buurvrouw, 2 klussen welke niet gelukt zijn c.q. compleet in de vernieling gingen). Daarna redelijk gesprek over de (lees zijn) dag verder en al zijn gedachten en ideëen. Daarna ... volgt slechts zíjn honger! Mijn honger stilde ik reeds met een meegebracht stokbroodje bij ons aperitiefje. Daarna zeg ik: "schil jij de patatten, dan braad ik het vlees en zet ik de groentjes op". Hij zegt: "Jaja, ik ben al bezig, ik kook voor mezelf!!" Eventjes later koken zijn aardappels over en draai ik snel de pit lager. Krijg ik me daar toch een grote bek dat ik me er weer mee bemoei. Ja, wat moet ik anders? Het stinkt nl. nogal in huis met alles toe als er iets aanbrandt.
Helaas, maar daar is géén begrip voor op te brengen door Mannie.
Soms he, beste vrienden en vriendinnekes, kan ik mij zooooooooooo verdrietig, eenzaam, verlaten en godvergeten weetikveel voelen na weer 's zo'n aanvaring met lieve Mannie. Bléh!
Staat al met zijn *u* uit z'n broek in de kamer, klaar om naar toilet te gaan om te gaan plassen..... hoor ik hem zeggen: "....jah, uhm, d'r staat wat in beeld, over een timing....? Wil je dat?"
"Mijn god," zeg ik vanuit de open keuken, "wáár heb je het over"? "Ja, dr stond net wat in 't beeld van de TV?"
Ik: "Oh, dan heb je vast en zeker net de timer aangezet, voor het kleine huisje op TV (andere zender). Níet dus dat kleine huisje waar JIJ nú naar toe gaat, opschieten!! rap!" ;-( zucht
Soms heb ik van die dagen dat mijn gevoel aan mij zit te knagen Werkelijk nergens heb ik lol in zin in, bah! Een depressief gevoel, neerslachtig, bijna jankerig, zo voel ik mij dan. Janken doe ik nooit, want het helpt (mij) niet echt, zelfmedelij staat me niet. Bovendien krijg ik er een rode neus en rode ogen van, toch?!
Dus pak ik mezelf eens in m'n lurven, geef mezelf een schop onder m'n achterste, vóóruit met de geit meid!
Het tijdstip na de avondmaaltijd is voor mij eventjes een ''uitblaas''-momentje. De buikjes vol(daan), de vaat staat in de machine, keuken aan kant, dus lekker eventjes met de beentjes gestrekt wat TV kijken naar bijv. Lingo en Toen was geluk nog gewoon om het gehaaste gevoel van de voorbije dag van mij af te laten glijden.
Mannie wil zich daar ook wel even aan wagen, maar zodra de kookprogramma's verschijnen, ik kijk daar graag naar, nokt hij af naar de slaapkamer om op zijn bed verder te zappen.
Als omstreeks half 9 er verder niets interessants op de TV is, trek ik naar de pc-kamer en ga ik van alles zitten hannessen. Dat kan zijn plaatjes bewerken, mailtjes sturen, foto;s bekijken of wat aan de administratie werken. Há, administratie is een groot woord; ik hou sinds jaren elke dag bij wat er in- en uit de portemonnee gaat. We hebben het qua inkomsten goed, maar elke maand aan het eind moet er even flink beknibbeld worden. Van sparen komt niets terecht en nu na de zomervakantie staat de lopende rekening alweer vuurrood. Dát baart mij grote zorgen, want in de komende maanden moet ik dat weer inlopen.... maar Mannie begrijpt dat niet, die zorgen van mij vind hij maar onzin.
"Hummm, ist kantoor weer geopend?!" is zijn vaakgehoorde kreet als hij eventjes binnenwipt na een slokje of stukje kaas gehaald te hebben. "Ja hoor" zeg ik dan, rollend met mijn ogen.
