Mijn balletje zit nooit rustig op zijn stoel en moet altijd van alles tegelijk doen. Daardoor valt hij nog al 's op zijne smoel en verbruikt hij veel energie. 's-Avonds om een uur of zeven is't eindelijk gedaan met alle drukte, want dan moet hij rusten gaan en kruipt hij in zijn hol (onder de dekens).
Als mannie een babbeltje wil maken, moet álles wijken! zelfs de pootjes van de plantentafel....
zíjn kant van het bed
Mijn partner (67 jr) heeft A.D.H.D.
soort A.D.H.D.-dagboek van een partner Wat van mijn belevenisen met een man die ADHD heeft.
Een soort dagboek van evenementen en momenten. Ik nodig u uit bij mij thuis! Van harte welkom.
03-09-2006
Kapot maken
Drank maakt meer kapot dan je lief is; een reclameslogan die al jaren bekendheid geniet. Nou, een ADHD'er kan er OOK wat van, van kapotmaken bedoel ik!
Graag gebruik ik in huis de bekende vezeldoekjes. Ze zijn op de markt, bij de L**dl, de A**di, Kr**vat en dergelijke in alle kleuren, soorten en maten te koop. Sommige duur, anderen wat goedkoper. Ik vind ze erg prettig werken, na 1 dag gebruik gaan ze hóp... de wasmand in.
Mannie klust, hobbiet en keutelt graag in en om huis. Hiervoor gebruikt hij allerhande apparaten en materialen. Het liefst werkt hij met lijmen, silliconen, specie, verf, voeg- en strijkmiddelen. Maar dan komt het...
In zijn eeuwige haast, gaat hij bij voorbaat (of moet ik het voorkeur noemen?) niét op zoek naar de juiste samenstelling van de te gebruiken materialen. Alles moet 'even' tussendoor, 'even' snel, ook bij anderen zoals bijvoorbeeld de buren in de straat waar wij wonen.
Al doende met zijn klus, ontdekt hij dat hij materialen mist welke hij nodig heeft. Hij had zich bij voorbaat niet goed gerealiseerd wat hij nodig had (concentratie gebrek, impulsiviteit). Dat wat hij mist kan zijn een schroevendraaier, een plamuurmesje, een beitel(tje), een tangetje, een poetsdoek of kwast. Heel gemakkelijk loopt hij dan de keuken in, waar alles netjes en overzichtelijk opgeborgen is, op vaste plaatsen. Hij kan alles in werkelijk één oogwenk vinden, al jaren! Behalve in zijn schuurtjes....
Wat is er dan gemakkelijker? Hij pakt uit het messenblok op het aanrecht een scherp broodmes of vleesmesje, een aardappelschilmesje of een schaar (1 van de vele) uit de keukenlade. Hij pakt 1 (of 2) van die heerlijke werkdoekjes en smeert er de restanten van de bovenomschreven smurrie aan. Hij pakt mijn schilderpenseeltje om een plekje met autolak bij te werken. Hij wil lood smelten voor zijn hobby, zet een zeer dun en oud (gelukkig) aluminium pannetje op de glazen electrische kookplaat in de keuken.
Gevolgen? Schade!
Van vele messen en scharen in ons huis missen de punten; deze breken gemakkelijk af als je ze als schroevendraaier of wrikijzer gebruikt. Hij blijft het doen.
De werkdoekjes zijn in een hoek gegooid, waardoor ze zalig opdrogen en niet meer vrij van materiaal en schoon te krijgen zijn. Hij blijft het doen.
Het pannetje lood laat hij lekker lang koken, waar door de hitte, het pannetje, de lood én het afdekglas van de kookplaat tot één versmelten. Gelukkig was ik níet bij deze ramp aanwezig en ik weet niet, hoé hij hier niet nog meer schade dan aan het oppervlak heeft kunnen voorkomen.
De penselen vind ik -vaak veel later- terug in het schuurtje, staande in een jampot, limonade- of bierglas waaruit de soms vluchtige stof (terpentine, wasbenzine, thinner!, water) allang vervlogen is. Hij blijft het doen. Trouwens, met water krijg je géén autolak van welke kwast dan ook!
Grrrrrrrrrrrrrr*$)%^oetjes, Minima ... ik blijf het doen, schrijven!
Mannie is er een échte crack in. Overal waar hij komt, laat hij rommel achter, zijn spoor is na 1 dag gemakkelijk terug te volgen.
1) Hij eet fruit (goede gewoonte), overal in huis laat hij de steeltjes van appel, peer of pruim achter. In de fruitschaal, voor de fruitschaal op tafel, op de aanrecht, op zijn nachtkastje. Het is niet dat er géén prullenbakken in huis staan. Onder de gootsteen vanaf het aanrechtblad gemakkelijk te bereiken, op de slaapkamer naast zijn hoofdeind van het bed, (idem bij mij), in de badkamer, op de hobbykamer, op de strijkkamer, op de PC-kamer en ten slotte BUITEN.
2) Heb ik nét de buitenkant (ramen, kozijnen, deuren) gezeemd, "spick and span", moet Mannie zonodig de tuin sproeien of zijn vijver bijvullen. Veel gespat later, zit alles opnieuw onder opgespatte aarde, zand en vies water.
3) Nog zo'n leuk huishoudelijk klusje; Minima zet het aanrechtblad van RVS eens in de zoveel weken extra in de glim met een polijstmiddel. Ik wil ook wel eens een aanrecht en wasbak zónder vlekken en aanslag. Mannie moet precies nét een dag later (of liefst nét diezelfde dag) een klusje in of om huis doen waar lekker veel specie, kalk, lijm, verf enzovoorts aan te pas komt. Wat denkt u? Foei, u mag even niet meer meedenken...... Resultaat?: dikke dodden in de afvoer, resten van het materiaal in de gootsteenbak en op het pas gewreven aanrechtblad, langs de keukenkastjes, op de houten vloer enz.enz. Werkelijk, soms...! Bij het aanschouwen van zo'n zooi, zou ik soms zó mijn bijltje erbij neer willen gooien en dan voel ik mijn tranen opwellen, zo verdrietig. Die tranen slik ik dan maar snel in, draai me om en 'vergeet' 't. Géén wonder dat ik wat herinneringen betreft een lekkende zeef ben!!!! (zie mijn berichtje van 03-07-05)
4) Over de WC-bril, moet ik het hier over hebben? en de WC-pot (strepen)... Moet ik daar over praten? Ik denk het niet, u snapt het al? Én dan die lúcht!!! Dat ie er zelf niet van over zijn nek gaat, de schat.
5) Zijn kledingkast ziet er niet uit. Ik zal 's kijken of ik een foto hierbij plaatsen kan, van vóór en ná Mannie.
Soms word ik helemaal niet goed van al dat rondjes draaien om mij heen. Mannie zegt dan: "ik ga een douche nemen" of "ik ga zo de auto binnen zetten" of "ik ga even rusten".... maar onder tussen blíjft hij het zeggen en doet niets dan rond mij heen dralen. "Schiet toch op dan" zou ik willen zeggen................ dónder op!
Weer alles nat, weer alles onder zaagsel, slijpsel en plak. Wat hij mooi maakte 'breekt hij af' door er opnieuw een zooitje van te maken! gggrrrrrrrrrrrrrrrrrr
Sinds 1 maand bewonen wij een nieuwe woning. Alles wat te herstellen of verbeteren viel, hebben wij samen en in goede harmonie onder handen genomen. Geld voldoende, dus we konden kiezen wat nodig was. Mannie gedraagt zich vóórbeeldig, houdt zelfs rekening met mijn wensen en overlegt! 's Avonds is hij moe (maar voldaan), hij drinkt 3/4 liter wijn, slaapt goed en is gewoon te genieten in mijn nabijheid. 't Voelt voor mij aan als geluk!
Psychiatrisch patiënt is een veelomvattende benaming voor mensen welke in mindere of meerdere mate een psychische stoornis hebben. Sommige mensen hebben door een ongeval hersenletsel opgelopen, anderen door een ziekte. Mensen met ADHD zijn vanaf de geboorte behept met anders werkende hersenen dan psychisch gezonde mensen.
Ik klaag wel eens, als partner van Mannie, maar meestal ben ik optimist, kan ik mij verplaatsen in anderen en kan ik goed relativeren. Daarna is het óver, voor mij althans. Een mens met de diagnose ADHD, heeft (vaak) levenslang!
Nu moet u niet denken, dat het met Mannie enkel en alleen kommer, kwel en anderszins negatief is hoor. Hij heeft zeer vele positieve kanten, welke hij -jammer genoeg- misschien wat weinig laat zien, maar hij staat voor anderen ALTIJD klaar!
Hij heeft een zeer ruim vermogen om oplossingen aan te dragen, heeft vele ideeén om problemen (pech met de auto, panne aan de fiets, reparaties in huis enzenz) de kop te bieden, hij verzint ter plekke inventieve oplossingen en repareert waar hij kan! Zéér slim!;-)
Daag, groetjes weer, bedankt voor het luisteren, Minima
Met grote regelmaat zit mijn balletje te overdrijven. Dit kan gaan van inkomsten of uitgaven, maar ook over bepaalde aantallen. Zo weet hij dat een voetbalteam uit 11 deelnemers bestaat (10+1), maar bijv. de grootte van een groep schatten die in de rij bij de super staat.... oeps.
Ik vermoed, dat hij naast dyslexi ook last van dyscalculie heeft.
Dyscalculie is een rekenstoornis die dikwijls samengaat met nog een aantal andere beperkingen, zoals ruimtelijk inzicht, klokkijken, slechter geheugen, spellingsproblemen, gebrek aan inzicht. Kijk voor nadere info op: http://www.dyscalculie.org/
Heel veel praten, aan 1 stuk door, maar NIETS zeggen..............
Hij had weer zo'n dag, gisteren. Ik kan er maar NIET DE VINGER OP LEGGEN hoe het komt, dat hij plots zo'n praatbui heeft. Alles wat hij benoemt en zegt, is even negatief. Dit deugt niet, dát deugt nog minder. Het is niet alleen iets van de dag zelf waar hij het over heeft hoor, oh neen, het kan van een week geleden zijn, maar ook van een maand, een jaar of vele jaren.
We stonden op omstreeks half 9, maakten 'samen' ontbijt met brood en koffie. Daarna lazen we allebei even in de krant (ik wat langer en intenser dan hij) en dan plots, komt die (negatieve) waterval en is hij niet meer te stuiten. Álles wordt er bij gehaald, ooms, tantes. Neven en nichten, buurmannen of buurvrouwen, politici, (ex-)collega's, kennissen dichtbij of verder weg.
Als de waterval eenmaal loopt, laat ik hem maar lopen, er is immers geen stoppen aan. Niets van wat ik doe of zeg helpt (tenzij ik uit de kleren ga...), dus doe ik er -weer maar- het zwijgen toe....;-(
zucht... Groetjes Minima en denk erom, blíjven lachen!!
Bovenal veel sterkte aan alle partners van mensen met ADHD, maar ook sterkte toegewenst aan de mensen in hun nabijheid, zoals ouders, kinderen en verdere familie/vrienden. Natuurlijk ook - zeker - aan die mensen welke hét hebben. Het gaat u niet in 'de koude kleren zitten hé?!' MET ELKAAR ER OVER PRATEN (schrijven) HELPT, écht!
Pikken en stelen, hebberig en jaloers zijn; dat is zo maar weer 1 beschrijving (ohnee het zijn er 4) van Mannie.
Hoe zou het toch komen, dat hij zich -altijd- achtergesteld voelt? Hij heeft zoveel, wij ontvangen zoveel, ons leven (ook samen) is (redelijk) goed en gevuld met materie en liefde.
Tóch is hij niet tevree, heeft hij nooit genoeg, is hij een bodemloze put. Is jaloers op mensen welke minder 'hebben' dan wijzelf.....
Waarom vraag ik mij af, moet hij nog meer CD's, een nog grotere/nieuwere auto, waar komt die ontevredenheid en frustratie vandaan?
Delen is zo moeilijk voor hem, soms. Dan zegt hij: "Moet je die lui (notabene onze beste vrienden!!) nu weer al bij ons vragen? Ze waren vorige maand pas bij ons" (om te eten/zomaar)... en vergeet dan voor het gemak, dat wij (hij met name) daar al 3x in de tussenliggende tijd was, voor een hapje, een wijntje, een koekje bij de koffie enz.enz. Hij kan zich écht heel erg gierig gedragen als hij iets (over/teveel) heeft wat een ander niet heeft... en dan soms plots, gooit hij het met (vuil)bakken tegelijkertijd weg.
En dan al dat gepraat erover........... why?
Onbegrijpelijk. Heeft u een idee? Mail mij, of teken 't op in het gastenboek, zodat ieder het lezen kan.
Toen er nét de diagnose (1998) gemaakt werd; A.D.H.D.... waar de A. staat voor aandachtstekort, meende ik dat het erom ging, dat Mannie te weinig aandacht kreeg!
Wist ik veel? Hoe moest ik weten, dat het erom ging, dat hij te weinig aandacht bij zijn zaken had ;-(...
ADHD komt veel voor: 3-5% van de kinderen en adolescenten heeft het en naar schatting minimaal 1% van de volwassen bevolking. In de volwassenen psychiatrie wordt ADHD langzamerhand beter herkend, zodat ook volwassen patiënten met ADHD een passende behandeling kunnen krijgen. De afkorting ADHD verwijst naar het engelse 'Attention Deficit/Hyperactivity Disorder' wat betekent aandachtstekort- hyperactiviteitsstoornis.
Graag wil ik mij voorstellen met mijn nickname: Minima.
Ik ben een vrouw, geb. 1950 en samen met mijn ADHD'er heb ik 2 volwassen kinderen. We trouwden in 1969 en jah, het was een 'moetje'...
Mijn job is administratief medewerker, ik werk bij dezelfde baas sinds 01-01-1993 voor 20 uur per week (4 dagen van 5 uur). Daarnaast doe ik nog wat administratief vrijwilligerswerk. Hobby's genoeg, alwaar ik mij 's-avonds op kan storten, het meest bedrijf ik mijn hobyisme via de pc, ben gek op katten (we hebben er 1) en caravannen.
Normaliter ben ik zeer optimistisch, ben ik géén piekeraar en een evenwichtig persoon. Kan ik de hele wereld aan, ben ik actief thuis, op mijn werk en in het vrijwilligerswerk.
Maar soms... is de maat vol, heb ik geen vechtlust meer, voel ik me teneergeslagen, aangeslagen, moe! Heb ik klachten.... duizelig, nóg meer opvliegers, hoofd- en buikpijn.
Dit dagboekblog heb ik opgestart met de bedoeling om m'n hart te luchten, van gedachten te wisselen met iedereen die dat graag ook eens (en niet op een chat) doet, zodat het leven wat optimistischer is of zal worden, waar ik zowel het positieve als het negatieve wat ik dagelijks ervaar meen te kunnen neerpennen, wellicht om elkaar te steunen in de herkenning. Welkom iedereen.
De kinderen zijn allang de deur uit en het is nooit aan kant bij ons in huis. Het grote kind laat een waar spoor achter, vanwaar hij geweest is, naar toe ging en wat hij deed. Hij is de 'huisman'..., ik laat zoveel mogelijk zijn veroorzaakte spoor liggen. Een enkele keer valt het 'm op, maar meestal gaat hij er gewoon aan voorbij.
Normaal begaafd is mijn man....ja, dat laat ik maar eventjes weten voordat u denkt dat hij dat niet zou zijn! Zijn diagnose stamt van 1998. In die tijd was er sinds kort het besef, dat ook volwassenen ADHD kunnen hebben. Voordien geloofde men, dat kinderen na de pubertijd ervan af waren.
Mijn man heeft sterk wisselende buien, maar is over het algemeen langer vrolijk dan moeilijk, tenminste, naar anderen toe. Door die normale begaafheid namelijk, is hij heel goed in staat tot camoufleren van zijn gevoelens (binnen houden). Pas later, in de 'rust' van onze auto of huis, komen de verhalen van wát hij op dát moment allemaal dacht en vond. Daarmee gaat hij dus eigenlijk voorbij aan zijn gevoelens, want het uiten van je gevoel op het moment dat het nodig is, geeft je zeer veel voldoening en zelfvertrouwen. Naar de ander toe laat je blijken, het ergens wel of niet mee eens te zijn, zodat ook de ander jou leert kennen. Maar nu wordt ik psycholoog... en hoort WIE HET ZEGT... ik ben een vrouw die de regelrechte gevoelens misschien nog beter binnen kan houden dan mijn Mannie. Maar daarover later misschien eens meer.
Camoufleren doet hij ook zijn dyslexie. Begrijpend lezen kan hij redelijk goed, voorlezen kan hij niet ofwel hakkelend en stotterend, foute woorden gebruikend, zóals hij ze ziet, niet leest. Door zijn haast welke hij overal bij heeft behalve schaken, ziet hij woorden zonder deze te lezen, zonder ze te spellen. Hij ziet een woord en denkt ... dát staat er, niet verder kijkend. Camoufleren doet hij voornamelijk bij het invullen van formulieren bij instanties/werk met de bekende trucks als 1) bril vergeten, 2) schrijfhand doet zeer 3) pen is leeg (;-))
Begrijpelijk dat ik de secretaris in huis ben (?).
Graag wens ik ieder die dit leest een zeer fijne zomer toe,
