Mijn balletje zit nooit rustig op zijn stoel en moet altijd van alles tegelijk doen. Daardoor valt hij nog al 's op zijne smoel en verbruikt hij veel energie. 's-Avonds om een uur of zeven is't eindelijk gedaan met alle drukte, want dan moet hij rusten gaan en kruipt hij in zijn hol (onder de dekens).
Als mannie een babbeltje wil maken, moet álles wijken! zelfs de pootjes van de plantentafel....
zíjn kant van het bed
Mijn partner (67 jr) heeft A.D.H.D.
soort A.D.H.D.-dagboek van een partner Wat van mijn belevenisen met een man die ADHD heeft.
Een soort dagboek van evenementen en momenten. Ik nodig u uit bij mij thuis! Van harte welkom.
24-03-2008
Goejedagzeg
Hallo beste lezer,
Vandaag heb ik mij er eindelijk weer eens toe kunnen zetten eventjes mijn blogje ADHD te openen.... wist ik toch mijn pasword niet meer (bloos).
Heb het druk met van alles en nog wat, wie niet tegenwoordig.... die mag het zeggen.
Las de vele reacties in mijn gastenboek, waarvoor dank. Ieder zal ik trachten even persoonlijk te benaderen, (schiet niet op me wanneer dat niet lukt). Het sterkt mij zo, dat mensen de moeite nemen, in al hun (eigen) sores, mij een hart onder de riem te steken. Heerlijk! Dank jullie wel!
Mannie ligt al vanaf kwart voor zeven in bed, te zappen en te stinken. Hij heeft zich voor het laatst gewassen (in bad) vorige woensdag(!!!). Naast het bad is er nog een afgesloten douchecabine; heerlijk warm om even snel jezelf van top tot teen lekker fris te maken.
Door zijn geagiteerdheid, angsten en alcoholgebruik, zweet hij snel en veel . Jachiebah!
Heb me nu een kleine flacon stevige parfum naast mijn bed gezet, achter de wekker verstopt. Zodra hij slaapt, spuit ik 1x met de flacon en is tenminste de zure, ranzige en alcohollucht uit mijn neus verdwenen. Weet niet wat het met hem is hoor; voor 3 jaar geleden zat hij elke avond lekker een kwartiertje in bad, scheren, wassen, folders of schaakspelletje erbij.....
Gisteren kregen wij ons kleinkind van 4 maand te logeren. Mamma staat er alleen voor, ze schopte luie surinaamse pa de deur uit al na de 2e week van zijn jonge leventje. Rafael is een lachebekje... tot een uur of 6, dan is het gedaan met de rust. Hij vraagt tot een uur of 10 in de avond constant aandacht, waar hij dan weer nóg meer moe van wordt en nog harder gaat huilen. Opa kan daar slecht tegen; oma ook hoor, maar ik kan mij redelijk afsluiten en denk dan "je huilt maar even".... maar ja, opa haalt hem er dan weer uit en dan beginnen we opnieuw met koediekoediejah, lachen, kreunen, huilen enz.
Opa had als vader al +0,0 pedagogische talenten, nu is het -0,0. Jammer maar het is niet anders, hij kan zich niet verplaatsen in een baby en vind dat als je alles gedaan hebt (schone luier, aandacht, flesje, Boertje niet te vergeten (!!) het kind gewoon zijn bek moet houden en slapen;-((
Om kwart voor 1, ik zat nog op met een duf hoofd want was nog wat mails aan het doornemen wat ik normaal gesproken elke avond vroeg doe, hoorde opa Rafael wat kreunen (babyfoon op zijn nachtkastje, terwijl we de kamer ernaast slapen en 'n Mannie fantastich gehoor heeft)... dus daar zat ik vannacht nog wat melk in het snaveltje te gooien.
Om half 6 kwam de kleine man alweer, ik kreeg mijn ogen niet meer open en voelde mij erg misselijk, ook al omdat de nachtrust nu verstoord was geweest door de babyfoon die soms even oplichtte bij geluid. Zucht, alle opa's en oma's denken nu, jah, nu weet JIJ ook wat het is! en dat is ook zo........., hihi
We zijn nog wat in het grote bed blijven hangen en wurgen, kleine man bij mij, kleine man bij hem, kleine man in het midden, kleine man tussen mijn benen, kleine man op opa's (stink)borst.... nog wat melk schat???? Burp, goed zo!!!!!!
Ahrrrg, 'k heb last van mijn buik... 2x naar 't WC geweest, alez, dat kan ik maar kwijt zijn, maar voel mij rillerig, katterig met draaiende maag en darmen. Koffie, néén, dank u! Dát is niets voor mij om dat te zeggen....bluuuhrr
Hier ben ik ook nog weer 's even, met een 'zeikverhaal' over mijn adhd'er....
We hebben een nieuw katje, zij moet leren op de kattenbak te gaan, alhoewel, er valt niets meer te leren wat dat betreft, ze doet het KEURIG, zowel de natte- als de kak-boodschappen. Aangezien we in een klein appartement wonen moet de bak dagelijks voor wat de kakkers leeggeschept worden. Ons katje kan er wat van, soms 3 of wel 4 kakboodschappen per dag.
Mannie heeft de taak gekregen (hij is 24 uur per dag thuis), om 's-morgens de kakboodschappen te verwijderen en 2x per week de bak volledig te verschonen. Het gaat, ik mag niet klagen (echt niet, hij doet zijn best), maar oh, over "een paar'' losse kattengritjes... elke dag op de vloer van het toilet en zo doorlopend door de hele flat..., moet ik niet zeiken!!!!
We kregen van een neef van Mannie zijn TomTom, omdat hij een nieuwe bij zijn GSM-abonnement had gekregen. Fijn, want onze oude had wat verouderde kaarten en deze nieuwere heeft ook nog een extra funktie voor filemeldingen, altijd handig (?)
Onze dochter heeft zelf een eigen navigatiesysteem, iets ouder dan onze oude, maar onze zoon nog niet en omdat hij ook weer wat vaker op de weg zit sinds hij weer werk en een auto heeft, krijgt hij onze oude. Hij is er erg blij mee, leuk om dat te zien! ;-))
En jawel hoor; onze dochter krijgt er weet van en mailt mij met de vraag, 'kan ik die oude van mij ruilen met die van jullie????' Nee dus, mailde ik terug, gisteren hebben we hem bij je broer afgegeven, hij is er erg blij mee! Oke dan, beetje jammer, maar niets aan de hand.
Mannie krijgt er weet van, omdat ik zo lomp ben hem te vertellen natuurlijk, dat ze had gemaild.
Hij moet gelijk ff bellen: 'zoon, je zus die belde ook nog, wilde de TomTom en ik zeg, dan ben je te laat die is net weg!'
Lachen hoor, zo'n TomTom navigatiesysteem. Wij hebben een damesstem om ons langs de dreven te begeleiden richting juiste aankomstpunt. "Ze" zegt: 'neem op de rotonde de 3e afrit'......... 'ja zeg, k*twijf, trut!, ik ben niet gék!!'
Afspraken maken, het hele leven (wonen, werken, reizen, geld) is er op gebaseerd. Een ADHD'er (Mannie dan met name) maakt afspraken... soms lijkt het wel, om ze juist NIET te kunnen NAKOMEN, alsof hij er zelf plezier in heeft, om ánders te doen dan afgesproken.
Klein voorbeeldje: Wij wonen in een appartement, alles gelijkvloers. Géén punt. Ons afzuigsysteem loopt van appartement naar appartement. De open keuken, heeft een wasemkap, die NIET op dát systeem is aangesloten, om te voorkomen, dat anderen in het flatgebouw, de geuren van elkaar binnen krijgt. De AFSPRAAK tussen ons twee is, dat als er gekookt wordt, de kap aangaat en daarna minimaal een half uurtje blijft afzuigen. De geur 'verdwijnt' in 2 koolstoffilters. Dit systeem is verre van ideaal, meestal gaat de balkondeur of het raampje in de eetkamer open om er extra voor te zorgen, dat vieze geurtjes verdwijnen, maar het is niet altijd mogelijk die open te zetten wegens de (zee)wind. Een andere AFSPRAAK tussen ons twee is, dat wanneer hij aan het hobby'en is, en er verf gespoten moet worden, hij dat beneden (in onze eigen berging of in de eigen garage, of zelfs gewoon buiten op de stoep) gaat doen, maar BESLIST NIET in het appartement.....
Nou, dacht hij, dan doe ik dat toch gewoon -als zij (ik dus) er niet is- ONDER DE AFZUIGKAP. Eén groene waas op het kooktoestel, op het overhangend deel van de afzuigkap én IN HET BINNENWERK (de koolstof- en alu-filters).
Onredelijkheid is een fenomeen, waar ik zeer moeilijk mee overweg kan... omdat het zó oneerlijk kan zijn! Mannie kan er wat van!
Van het een op het andere moment slaat hij falikant om, van een 'normaal/redelijk' pratend mens tot een onredelijk schreeuwende viezerik. Een vriendin van mij zegt wel eens over haar partner; 'dan wordt hij vies van zin'... een belgische uitspraak? Gisteren was het weer eens zo. De aanleiding? Hmm.
Onze zoon had zich uitgenodigd om te komen eten. Ik heb gewerkt tot tegen 16.00 uur, daarna wat verse groente, vlees, aardappels e.d. gekocht en snel naar huis. De zoon zit met zijn pa op ons balkon. Ik wens hen goede dag en ga de boodschappen uitpakken en alles alvast voor het koken in gereedheid brengen, zodat ik mij om 17.15 uur bij hen op het balkon vervoeg om een glaasje met hen mee te drinken. Gaat het gesprek eerst nog over 'zijn zus, de alcoholica', al snel gaat het over haar partner, welke 'haar' huis niet meer in mag komen om zijn spullen op te halen. Je begrijpt, er zijn al weken van toestanden aan vooraf gegaan; onze 64-jarige zwager staat niet zomaar plotseling op straat!
Enfin, ik ga terug de keuken in om het eten op te zetten en zie Mannie gaan bellen, met de zwager blijkt achteraf. Hij nodigt hem uit om in onze woning te komen logeren wanneer wij over 1,5 week 4 weken wegens vakantie afwezig zullen zijn. Prima!
Nadat alles in de keuken op een zacht pitje staat, ga ik terug naar het balkon, waar Mannie net de verbinding met zwager verbreekt. We 'keuvelen' wat over zwager en zus en plotseling, als bij donderslag uit heldere hemel slaat zijn stemming om.... waarom? Wát zei ik? Ik reageerde op zijn opmerking, dat hij zwager dan diverse dingetjes aangaande onze woning zou moeten uitleggen. "Bijvoorbeeld?"... vroeg ik.... "Nou, hoe je de vuilnis in de stortkoker buiten gooit!!!!!" schreeuwde hij. Het viel hem duidelijk verkeerd! Ik moest maar bij mijn (ONZE!!) dochter gaan wonen, die zich laat neu*** door een neger, die ze dan eerst nog in R'dam op gaat halen, schreeuw, schreeuw, schreeuw..... "Ik werk precies voor al die nikk** van haar, omdat zij zonodig *** (piep)". Onredelijkheid ten top! Hier kun je toch als normaal mens niets mee? Wij samen, hebben nét onze dochter helpen verhuizen, 3 weken heeft hij keurig zijn best gedaan om haar woning netjes bewoonbaar te maken etc. (alsof ik niets deed, alsof ik niet moe ben). Allez, het was weer gezellig; onze zoon ging zich er ook nog in mengen, die heb ik - sorrie hoor, maar als een klein kind - gezegd dat hij zich STIL moest houden. Daarna hebben we in stilte gegeten. Ik heb er geen zin meer in.............. begrijp je?
Dag allemaal, ben weer terug van (even) weggeweest. Wij hadden het erg druk met onze verhuizing, maar nu is alle rust (bijna) weder gekeerd. Iedereen die reageerde middels email (minima@zeelandnet.nl) of in het gastenboek een berichtje achterliet HARTELIJK DANK! Binnenkort weer meer.
"Wij hebben ons zelf uitgenodigd bij vrienden, die ook alleen waren op de avond van 31-12 naar 01-01. Zij zijn beiden erg druk, impulsief en chaotisch zij hebben géén medicatie en géén diagnose.
Ook al was het een drukke (lawaaierige) avond, het was wél gezellig, althans, dat vond ik, hieronder mijn relaas:
Om 17.00 uur arriveren wij en worden hartelijk ontvangen. De gastvrouw zorgt voor wat hapjes, de gastheer voor een drankje en we babbelen wat alvorens wij aan tafel gaan.
We hebben onze grillplaat meegenomen, dus hebben wij de ruimte! Dat is wel zo verstandig, want met 4 op 1 plaat, waarvan er 3 zo chaotisch zijn .;-)
Er staat voedsel in overvloed, allemaal keurig gerangschikt en vers, te veel om op te noemen en we krijgen een heerlijk toetje.
Na de gezellige maaltijd gaan wij terug in de salon zitten en de gastvrouw vraagt ons of wij naar de oudejaarsconference van Yoep van t Hek willen kijken? Ik had het memoryspel mee, maar wilde ook wel graag naar Yoep kijken hoor. Zo gezegd zo gedaan. Af en toe een oliebol wilde er ook wel in.
Om klokslag 12.00 hieven wij de koele heerlijk gevulde champagneglazen voor een toast op het nieuwe jaar.
Allemaal ons jas aan en naar buiten.
Elke man had een siervuurwerkpakket, maar Mannie heeft bijna alles aangestoken, de gastheer vond het niet zon uitdaging en wij dames hebben bewonderend een halfuur toegekeken.
Daarna terug naar binnen, de champagne verder opgedronken (en nog meer ik water, want was BOB) en nog wat oliebollen. Om 02.30 uur vertrokken wij bij onze vrienden, moe maar voldaan (lees vol), althans ik.
Mannie denkt er anders over:
-ze hadden veel te veel oliebollen en die hapjes waren niet te vreten, allemaal van dat rare voer (*dadels met kaas gevuld, olijfjes, cashewnoten)
-het eten was allemaal veel te exclusief, alles wat ik had was vlees en uien, d'r waren niet eens doperwten of sla (*voor het gemak vergeet hij de aardappelschijfjes, de tomaten, het stokbrood, meloen en banaan die hij at). Hij lust géén sausjes, géén paprika's of aardappelsalades etc.
-dat vuurwerk hadden we ook wel in de winkel kunnen laten, de schijtert durfde het niet eens zelf aan te steken, we waren in 5 minuten al klaar, rotzooi. Klappen vind ik veel leuker (*elk jaar gezeur hieover, dan zijn het te veel klappen, dan is het te hoog, dan is het te laag.... volgend jaar géén vuurwerk... maar dat roep ik ook al jaren!)
-allemaal die verhalen die ik allang ken (*tja, een ander dan Mannie wil ook wel eens aan het woord zijn)
-ik heb maagzuur van die champagne, niet te zuipen dat spul.............. (*én wat dacht je van die wijn, wijn en nog 's wijn)?
burp (*= mijn commentaar) het was weer gezellig, hier blijft hij maar over doorzaniken. Ik zeg maar niets meer.
Een patiënt met Borderline vertoont dezelfde symptomen als een ADHD'er. Mannie's psychiaters vonden hem moeilijk te diagnostiseren, is hij borderliner, of manisch/depressief, is hij schizofreen of..... ADHD? Zij deden daar 22 jaar lang over. Soms denk ik.... hij heeft van alles een beetje. Het uitgeknipte stukje hiernaast beschrijft Borderline, daarin wordt gesproken over dissociatie. Hoe dat ontstaat en behandeld wordt, leest u deels hieronder. Het komt van de site http://www.hulpgids.nl/ziektebeelden/. In geval van Mannie; normale inteligentie vermenigvuldigd met ADHD én een vader die alcoholist was en moeder sloeg, en een moeder die dezelfde symptomen had als Mannie..... drukdrukdruk. Groetjes Minima
Wat is dissociatie? In toenemende mate raken we doordrongen van de omvang van geestelijke en lichamelijke kindermishandeling. In de media worden we steeds vaker geconfronteerd met gevallen van seksueel misbuik door ouders, verzorgers, hulpverleners en anderen aan wiens zorgen de kinderen zijn toevertrouwd. De hulpverleners worden dagelijks geconfronteerd met de ernstige gevolgen van allerlei wreedheden begaan jegens kinderen. Kinderen zijn uiterst creatief, fantasierijk en vindingrijk. Wanneer een kind geregeld angstige gebeurtenissen meemaakt, creëert het een strategie om hier zo goed als mogelijk mee om te gaan: een overlevingsmechanisme. Een voorbeeld van zo'n overlevingsmechanisme is dissociatie, dat letterlijk uiteenvallen betekent (het tegenovergestelde van associatie, hetgeen zoveel betekent als verenigen). Dissociatie is geen ziekte, maar een wijze om te ontsnappen aan een angstige realiteit, die niet meer bewust beleefd wordt. Het kind sluit zich als het ware af en hoort, ziet en of voelt niet meer wat er gebeurd. Dissociatie kan ook op latere leeftijd ontstaan naar aanleiding het doormaken van een levensbedreigende ervaring, zie ook > posttraumatische stress-stoornis < (klik met de muis erop). Dissociatie wordt in de psychiatrie gedefinieerd als het verbroken raken van normaal geïntegreerde functies van identiteit, geheugen of bewustzijn. Een ander definitie (Hilgard) beschrijft dissociatie als het verschijnsel dat de continuïteit van de persoonlijke ervaringen en gedragingen is verminderd of verbroken. Bekende voorbeelden van dissociatie zijn: dagdromen, ergens mee bezig zijn zonder er met de gedachten bij te zijn. Direct na het overlijden van een dierbaar iemand of direct na een verkeersongeval is het heel gewoon dat men in een soort verdovingstoestand (trance) uiterst adequaat handelt, zonder een emotie te voelen. Ook dat is een vorm van dissociatie, een tijdelijke ontsnapping aan de realiteit. Achteraf komen de emoties los en weet men soms niet meer precies wat men gedaan heeft of wat er allemaal gebeurd is. Onderzoek heeft uitgewezen dat de oorzaak, bij de overgrote meerderheid van de dissociatieve stoornissen, is gelegen in traumatische ervaringen.
Voorkomen Dissociatieve stoornissen komen circa vijfmaal vaker voor bij vrouwen. Klik op het boekje . De oververtegenwoordiging van vrouwen zou te maken kunnen hebben met erfelijke of culturele factoren die vrouwen predisponeren tot dissociatief gedrag, een groter risico dat vrouwen lopen om getroffen te worden door lichamelijke en seksuele mishandeling of onderdiagnostiseren bij mannen. Er wordt wel vermoed dan mannen met dissociatieve stoornissen meer dan vrouwen geneigd zijn tot crimineel gedrag. Zij zouden daardoor eerder met justitie dan met hulpverleners in aanraking komen.
Gepikt van http://blog.seniorennet.be/mooieteksten
Tranen doosje In een ogenblik van vrolijkheid Vang ik mijn tranen van geluk En bewaar ze in mijn zilveren doosje Voor als mijn dagen zijn bedrukt Als dan mijn dagen minder zijn Licht ik het dekseltje van mijn zilveren doosje klein en de vreugde tranen doen mij herinneren dat niet al mijn dagen somber zijn
Altijd nerveus, altijd ín voor iets geks, altijd de leuke en/of stoere pier uithangen. Ín voor dingen, die eigenlijk nét niet door de beugel kunnen. Anderen lachen erom, om hém, om wat hij 'durft' te doen..... zo 'n beetje als of bij mr. Bean is, die doet ook dingen, waar anderen slechts van durven dromen, maar nooit zullen doen, omdat het gewoon niet netjes is of absoluut niet kan (niet past).
Vorige 2 weken waren heerlijk voor Mannie, omdat hij lekker kon gaan lopen klappen met zijn klappertjes.... welke níet met een lontje aan te steken zijn, als je begrijpt wat ik bedoel ;-( Er zijn nog al wat mensen in onze directe omgeving bang voor hem, vanwege dat stoere macho gedrag wat dus gewoon nergens op slaat, want het is een bangeschijtert, maar hij kan op deze wijze heel goed de boel opnaaien!
In elk huwelijk waait het wel eens, soms met windkracht "ORKAAN", zo ook bij ons. Maar ik moet u eerlijk bekennen, dat ik meestentijds mijn mond maar hou. Weet u waarom? Voor de "lieve vrede"... want met een ADHD-er in duscussie gaan, heeft totaal geen zin, geen effect.... tenminste niet bij mijn Mannie. Hij is en blijft overtuigd van zijn eigen gelijk, zijn eigen goede handelen, híj wéét 't en niemand anders krijgt hem op andere gedachten. Ik heb er bewust voor gekozen, voor dat kleine beetje rust in ons gezin. Mijn mening doet verder niet terzake, die ventileer ik dan wel ergens anders, indien nodig.
Hallo allemaal, hier ben ik weer even. Mannie kan zich overal over opwinden. Wil je horen over wat nú weer?
Wij hebben in onze straat overburen wonen welke 1x in de week een ochtend een poetsvrouw van de thuiszorg hebben, omdat de huisvrouw te zwaar is, diverse rugoperaties gehad heeft en daardoor te weinig in huis kan doen. Mannie zag net, dat diezelfde poetsvrouw bij de andere overbuurvrouw de ramen aan het lappen was...... Zegt hij: "Snap jij dat nou? Híj (de overbuurman) is al jaren gepensioneerd thuis en dan moeten ze ook een poetsvrouw?" Ik: "Ja, dat snap ik, zij heeft reumatische artitisch, heb je haar handen al eens bekeken?" Hij: "Nou, híj kan dat dan toch doen?" Ik: ".... vind je werkelijk?" Hij: "Wat kijk je nu stom naar mij..... doe IK niet genoeg? IK ben hele dagen bezig in de schuur (hobbiën), en verf de hele buitenboel.........!! (éénmaal per 5 jaar)... Wil je soms, dat ik ook nog 's de huishouding ga doen? JIJ kruipt altijd achter je PC!!" Ik: ... zeg maar niets meer. slik.
Veel beloven weinig geven doet een gek in vreugde leven
Zeer toepasselijk op Mannie. "Kan ik vandaag wat voor je doen ... schát?" .... 'Je zou de vaatwasser leeg kunnen ruimen, als je tijd hebt?' "Is goed"....
Het leven met een ADHD'er is nooit of te nimmer saai. Vaak is het hectisch en druk, soms waarlijk chaotisch. Zo ook mijn schrijven. Ik wilde een verhaal doen en ben het alweer kwijt, er gebeurt elke dag ook zoveel... Elke dag is een gevecht tegen een onzichtbare vijand, in de gedaante van een groot volwassen kind, frustraties, woede, onmacht, slordigheid en rommel, uitsloverij of gierig zijn en hebberigheid. Schelden en kankeren hoort er dagelijks bij, evenals herhalen en nog 's herhalen en nog maar 's. Wat er ook bij hoort is hulpvaardigheid, (overdreven)vriendelijkheid, tijdgebrek, tijdverlies door 'gezellige' kletspraat, (lees roddelen), maar ook filosofische wijsheden spuien, creatieve oplossingen bedenken. Kleinzieligheid, oordelend en bevooroordeeld zijn, vastberaden of juist eeuwig twijfelend. Jalouzie speelt immer een grote rol, leeftijd overstijgend. Onzekerheid, onachtzaamheid en kooplust, naast ingetogen en oprecht zijn, nooit nee-zeggend.
Te gek voor woorden eigelijk, die complete tegenstellingen in 1 persoon. Als voorbeeld: Afspraken maken door dat niet-nee-kunnen-zeggen of gewoon omdat hij denkt dat het een 'feestje' wordt (om te beleven of om te doen) en vervolgens deze niet na (kunnen/willen) komen. Door tijdgebrek, doordat hij dingen niet geregeld heeft, door dat hij moe is of geen zin heeft. Dan durft hij niet af te bellen, hij durft niet openlijk te zeggen, waarom hij de afspraak niet nakomt. Uitstellen, liegen over de feiten, opnieuw beloftes maken. Wát is dat????
Moeilijk dus, vervelend voor de ander welke zit te wachten. Toen wij nog maar kort getrouwd waren gebeurde dat ook al met regelmaat van de klok. Dan dook hij weg als er gebeld werd wanneer hij in de veronderstelling was, dat er iemand voor hem was... "ik ben er niet hoor"...
Dit voelt goed lieve mensen, allemaal heel erg bedankt voor wie mij mailde, in mijn gastenboek schreef of per stukje reageerde. Ik ga beslist door! Jullie óók a.u.b. Dank jullie wel.
)
In elk huwelijk waait het wel eens, soms met windkracht "ORKAAN", zo ook bij ons.
Hallo allemaal, hier ben ik weer even.
Veel beloven
